Ta ich podróż trwa kilka tygodni. José Alves, salezjanin diakon, mówi o szczegółowo o tym, co robią. “Po przybyciu do wiosek modlimy się, prowadzimy lekcje i zajęcia w szkołach, mamy pogadanki dotyczące ochrony zdrowia. Spotykamy się z mieszkańcami w ich wioskach i na drogach. Jeśli mają problemy dotyczące działania studni, odnotowujemy to i po załatwieniu różnych innych koniecznych spraw, jakie zakłada projekt “AMA”, powracamy tam, już wiedząc, jakie studnie wymagają konserwacji” – wyjaśnia salezjanin.  

W 13 wioskach regionu Parabubure mieszka około 500 osób, którzy korzystają z tych studni, które przeszły konserwację. Ta łączyła się z wykonaniem małych napraw, wymianą pomp, naprawą kurków i innymi usługami.  

Istniejące studnie zostały wykonane w różnym czasie w ciągu ostatnich 30 lat, zgodnie z potrzebami rdzennej ludności. Ostatnia studnia, która powstała w ramach projektu “AMA”, została wykonana w wiosce Teihidzatse trzy lata temu.

Inne studnie zostały wykonane w różnych innych wioskach dzięki wsparciu państwowemu. Projekt konserwacji studni stanowi odpowiedź na aktualne potrzeby ludu Xavantes z tego regionu. Autochtoni zazwyczaj budują swoje wioski nad małymi rzekami, które często wysychają w okresie suszy, a gdy pada deszcz, ta woda staje się bardzo bagnista. Ogólnie biorąc, woda z tych rzeczek i strumieni, której tubylcy używają do picia i gotowania, daleko odbiega od czystości.

W niektórych wioskach występuje poważny brak wody, stąd też ten projekt “AMA”, który zakłada wiercenie studni i ich utrzymanie, jest kluczowy. Wszystko to jest czynione w służbie “najuboższym w Królestwie Bożym”.