Inne źródło, z którego pochodzi ta informacja, jest cennym manuskryptem w kilku notatnikach tego samego D. Bosco, w których ujawnia swoją biografię do roku 1855. Miał skrajne odrazy do pisania o sobie, ponieważ dobrze znał to zawiadomienie Ducha Świętego: „Usta innych, a nie wasza chwała wam (1)”. Ale w 1858 r. Najwyższy Papież Pius IX poradził mu, aby sporządził te strony, aw 1869 r. Wydał mu rozkaz, aby w 1870 r. Musiał iść na posłuszeństwo.
Aporti wszedł tak bardzo w łaskę króla, że później zaproponował go Piusowi IX, ponieważ poświęcił arcybiskupa Genui i mianował go senatorem Królestwa ...
Ks. Bosko, usatysfakcjonowany hołdem wdzięczności dla zmarłego Papieża, powiedział, że skoro Kościół nie może pozostać bez widocznego przywódcy, który nim rządzi, jako że trzoda nie może pozostać bez pasterza, zostanie mu dany inny; a tymczasem namawiał młodych mężczyzn, aby modlili się, aby Duch Święty oświecił i nakazał kardynałom, aby wkrótce wybrali nowego papieża; i modlili się z niezwykłym zapałem. A tu, 16 czerwca 1846 roku, kardynał Giovanni Mastai Ferretti, biskup Imola, został wybrany i przyjął imię Piusa IX. Nawet skromne czasy nowej kaplicy św. Franciszka Salezego rozbrzmiewały wkrótce potem hymnem dziękczynnym Bogu, za to, że w tak krótkim czasie dał innej Kościołowi swojemu Kościołowi, innemu Ojcu wszystkim wiernym chrześcijańskim, w którym Oratorium nabyłoby takiego wielkiego dobroczyńcę.
Nowy Papież był łagodną duszą, hojną, ale stanowczą i nieporównywalnie wielką dobrocią serca; przebudzonego dowcipu, wielu nauk, łatwego słowa, stanowczej i głębokiej pobożności, eksperta w sprawach politycznych, konesera sekciarskich sztuk. Naturalne uczucia kraju były znane wszystkim,
Chrześcijański pieszczony przez niego; Dawniej był kaznodzieją misji w Sinigallii, sekretarzem nuncjusza w Chile, bardzo lubił Niepokalaną Dziewicę i miał szczególne upodobanie do biednych dzieci, będąc Prezydentem Hospicjum Tata Giovanni i Hospicjum św. Michała. Dlatego miał takie same skłonności jak Ks. Bosko, którego idee rozumiałby tak dobrze, że stał się hojnym i czułym obrońcą.
Gdy tylko wstąpił na tron, opublikował edykty reform administracyjnych i 17 lipca udzielił wielkiego ułaskawienia tym, którzy zostali uwięzieni lub wygnani za zbrodnie polityczne, to znaczy ponad tysiąc, wszyscy przekonani o spisku lub buncie. Gdy tylko ogłoszono amnestię, krzyk Pio IX rozbrzmiał w całych Włoszech i na całym świecie. Rzym nagle wydawał się ofiarą delirium radości, niezwykłej orgii. Popularne pokazy, przyjęcia, bankiety, spacery patriotyczne, triumfalne łuki, iluminacje, hymny, muzyka, owacje ogromnych ludzi, gdziekolwiek papież poruszał stopą. Zalecił umiar jako dowód posłuszeństwa; ale siedmiu organizatorów tych popularnych ruchów, zawartych w granicach pożądanych przez tajnych przywódców; nieświadomie wspomagany przez wiarę i miłość przez ogromna większość prawdziwych katolików; kontynuowali mieszanie mas ludów swoimi intrygami pod pretekstem wywyższenia papiestwa. Niesamowitym zadaniem było popchnięcie Piusa IX do ustępstw w ustępstwach, co sprawiło, że zawsze wpadał na sierpniową główkę kwiatów. Sektarianie krzyczeli, Pius IX jest liberalnym papieżem, z nadzieją, że ich oszczerstwa nie zostaną odrzucone. Pisarze przyzwyczajeni do obrażania papiestwa, teraz podnieśli się do gwiazd Piusa IX. Główne europejskie gazety doceniały jego patriotyzm, aby przezwyciężyć zakłopotanie i opór króla Karola Alberta. Massimo d'Azeglio napisał artykuły do siedmiu gazet, w tym dwóch czasopism, jednego angielskiego i drugiego Niesamowitym zadaniem było popchnięcie Piusa IX do ustępstw w ustępstwach, co sprawiło, że zawsze wpadał na sierpniową główkę kwiatów. Sektarianie krzyczeli, Pius IX jest liberalnym papieżem, z nadzieją, że ich oszczerstwa nie zostaną odrzucone. Pisarze przyzwyczajeni do obrażania papiestwa, teraz podnieśli się do gwiazd Piusa IX. Główne europejskie gazety doceniały jego patriotyzm, aby przezwyciężyć zakłopotanie i opór króla Karola Alberta. Massimo d'Azeglio napisał artykuły do siedmiu gazet, w tym dwóch czasopism, jednego angielskiego i drugiego Niesamowitym zadaniem było popchnięcie Piusa IX do ustępstw w ustępstwach, co sprawiło, że zawsze wpadał na sierpniową główkę kwiatów. Sektarianie krzyczeli, Pius IX jest liberalnym papieżem, z nadzieją, że ich oszczerstwa nie zostaną odrzucone. Pisarze przyzwyczajeni do obrażania papiestwa, teraz podnieśli się do gwiazd Piusa IX. Główne europejskie gazety doceniały jego patriotyzm, aby przezwyciężyć zakłopotanie i opór króla Karola Alberta. Massimo d'Azeglio napisał artykuły do siedmiu gazet, w tym dwóch czasopism, jednego angielskiego i drugiego teraz Pius IX. Główne europejskie gazety doceniały jego patriotyzm, aby przezwyciężyć zakłopotanie i opór króla Karola Alberta. Massimo d'Azeglio napisał artykuły do siedmiu gazet, w tym dwóch czasopism, jednego angielskiego i drugiego teraz Pius IX. Główne europejskie gazety doceniały jego patriotyzm, aby przezwyciężyć zakłopotanie i opór króla Karola Alberta. Massimo d'Azeglio napisał artykuły do siedmiu gazet, w tym dwóch czasopism, jednego angielskiego i drugiego
Francuski, w którym Pius IX był wywyższony i powiększony jako nadzieja Włoch. Udawał, że jest papieżem, tak jak namalował instrukcje sekty w 1820 roku. Turyn powtórzył Rzym, a impuls do wolności, który, jak twierdził, pochodził z Watykanu, został również przekazany duchowieństwu. Mazzinianie milczeli i błagali Mazziniego o zamknięcie się i pozostawienie pola wolnemu Giobertiemu, Azeglio, Mamiani i innym, którzy pracowali, aby osiągnąć ten sam cel, ale tymczasowo nie z republiką, ale z przygotowaniem rządu konstytucyjnego.
Ksiądz Bosko jednak, pomimo swego uczucia i entuzjazmu dla Papieża, nie dał się zwieść tak dużo piazzaiuola lirycznego. Chociaż wydawało się, że zaszczyty dla Piusa IX były tylko hołdem dla jego boskiego autorytetu, dla jego cnót, nawet w nich widział zalążek poważnych politycznych i zgubnych wstrząsów dla Kościoła. Następnie ostrzegł swoich współpracowników i najbardziej zaawansowanych i rozsądnych młodych ludzi, aby byli czujni, by nie dać się zwieść popularnym głosom, ale by zjednoczyć się z papieżem i arcybiskupem, gotowi do przestrzegania ich instrukcji. Eziandio Mons. Fransoni, który być może jako pierwszy z biskupów, widział główny motyw tych demonstracji, hipokryzję i złowrogie cele sekt, niedługo ufając swoim diecezjom, a zwłaszcza swoim bliskim, z pewnością wśród których był obecny Ksiądz Bosko, aby nie dać się złapać w te przejawy wolności i miłości do papiestwa. Z tego powodu w niektórych frakcjach narastało tępe niezadowolenie przeciw wybitnemu Prałatowi, który gotów ponieść wszelkie prześladowania, a nie zaniedbać swój obowiązek, z godnym podziwu spokojem umysłu, kontynuował spokojne wspieranie swojej diecezji, zapewniając opiekę swoim potrzebom poszczególnych parafii ...
Ponieważ z tej pobożnej praktyki wywodzi się już wiele oczywistych korzyści, Marionetka pragnęła, aby została wykonana nawet w jakimkolwiek publicznym kościele, ale na prośbę odpowiedniego proboszcza lub rektora. Nie chcąc jednak, aby arcybiskup udzielił licencji bez zgody Stolicy Apostolskiej, markiz błagał Najwyższego Papieża Grzegorza XVI i łaskawie otrzymał przez Świętą Kongregację Obrzędów reskrypt aprobaty 16 marca 1846 r. Następnie za swoimi nowymi kwestionuje 6 kwietnia tego samego roku, że Papież udzielił wszystkim wiernym odpustu zupełnego tylko raz, w ostatnim dniu tego pobożnego ćwiczenia, aby praktykować tyle samo w kościołach pobożnych placówek S. Anny i Santa Maria Maddalena, ile w kościele publicznym ma być wyznaczony przez ordynariusza; pod warunkiem, że tego dnia wierni naprawdę pokutowali, wyznawali i komunikowali się, odwiedzali niektóre z tych kościołów i pobożnych kaplic i modlili się zgodnie z intencją SS przez jakiś czas; a także interweniował we wszystkie określone funkcje. Za każdym razem, gdy mieli przynajmniej skruszone serce, pobożnie byli świadkami odroczonej praktyki, nawet na jeden dzień i modlili się, jak wyżej, od czasu do czasu udzielał 100-dniowego odpustu. Te odpusty musiały obowiązywać przez siedem lat, a dzięki możliwości ich stosowania w wyborach wiernych zmarłych. Wreszcie, w związku z ponawianymi prośbami markiza, Pius IX w dniu 7 sierpnia potwierdził na zawsze wspomniane wyżej odpusty ... a także interweniował we wszystkie określone funkcje. Za każdym razem, gdy mieli przynajmniej skruszone serce, pobożnie byli świadkami odroczonej praktyki, nawet na jeden dzień i modlili się, jak wyżej, od czasu do czasu udzielał 100-dniowego odpustu. Te odpusty musiały obowiązywać przez siedem lat, a dzięki możliwości ich stosowania w wyborach wiernych zmarłych. Wreszcie, w związku z ponawianymi prośbami markiza, Pius IX w dniu 7 sierpnia potwierdził na zawsze wspomniane wyżej odpusty ... a także interweniował we wszystkie określone funkcje. Za każdym razem, gdy mieli przynajmniej skruszone serce, pobożnie byli świadkami odroczonej praktyki, nawet na jeden dzień i modlili się, jak wyżej, od czasu do czasu udzielał 100-dniowego odpustu. Te odpusty musiały obowiązywać przez siedem lat, a dzięki możliwości ich stosowania w wyborach wiernych zmarłych. Wreszcie, w związku z ponawianymi prośbami markiza, Pius IX w dniu 7 sierpnia potwierdził na zawsze wspomniane wyżej odpusty ... Te odpusty musiały obowiązywać przez siedem lat, a dzięki możliwości ich stosowania w wyborach wiernych zmarłych. Wreszcie, w związku z ponawianymi prośbami markiza, Pius IX w dniu 7 sierpnia potwierdził na zawsze wspomniane wyżej odpusty ... Te odpusty musiały obowiązywać przez siedem lat, a dzięki możliwości ich stosowania w wyborach wiernych zmarłych. Wreszcie, w związku z ponawianymi prośbami markiza, Pius IX w dniu 7 sierpnia potwierdził na zawsze wspomniane wyżej odpusty ...
Nigdy wcześniej publiczny spokój nie zależał od ich dobrej woli, a Angelico Pius IX, prawie nie zdając sobie z tego sprawy, był przez nich oblegany w swojej stolicy, podczas gdy publiczne i ogłuszające święta na jego cześć nie ustały ...
Jakiś czas później D. Bosco ogłosił, że niektóre wielkie osobistości przypisywały się do Kompanii św. Ludwika, jako członkowie honoru, i nie byli mało wykształceni i podziwiani, gdy usłyszeli imię Wielkiego Piusa IX, kardynała Giacomo Antonellego, biskupa Luigiego Fransoniego, z Monsignore M. Antonucci, następnie nuncjusz apostolski w Sądzie w Turynie, a następnie kardynał arcybiskup Ankona i inni ...
W Rzymie szefowie spisków wiernie przestrzegali instrukcji Mazziniego, jak ominąć papieża i innych władców. „Napisał, że papież będzie postępował zgodnie z zasadami i koniecznością ... Skorzystaj z najmniejszych ustępstw, aby zjednoczyć masy, choćby po to, by potwierdzić wdzięczność: imprezy, pieśni, zgromadzenia ... aby dać ludziom poczucie jego siła i uczynić go wymagającym ... krok po kroku ... Uzyskano liberalne prawo, oklaskiwano i poproszono o tę ropę ”.
Papież, ożywiony świętymi myślami, gotów zrobić wszystko dla dobra swego ludu, dał mu pewne wolności, które wydawały się najbardziej pożądane; i natychmiast zorganizowano masowe demonstracje, aby podziękować mu i poprosić o nowe reformy na głos. 15 marca Pius IX przyznał ustawie prasowej swobodę w granicach, co jednak nie przeszkodziło opublikowaniu w sierpniu w Rzymie pięćdziesięciu gazet, w większości obrzydliwych, drażniących ducha obywateli. 14 czerwca.
Wyznaczył radę ministrów, złożoną jednak z duchownych i sekciarzy, czekając na dogodny moment, aby nałożyć na papieża posługę świeckich, niech usłyszą przyłączenie się do wołania Viva Pio IX, Viva Gioberti, Viva Italia i mieszane do prawie republikańskich hymnów. 5 lipca, mając niewielu żołnierzy na rozkaz, pozwolił, by straż miejska została ustanowiona w celu ochrony porządku publicznego, więc rewolucjoniści mieli broń. Jakiś czas później, zarządzona i mianowana, Rada Miasta Rzym zainaugurowała Radę Państwa; ale wśród konsultorów, którzy reprezentowali poszczególne miasta królestwa, niewielu spiskowców należało do najbardziej niebezpiecznych. A tymczasem nie było chwały ani chwały, której nie dano Piusowi IX.
Wiadomość o Rzymie dotarła do Turynu i nawet tutaj trwały szalone, uparte krzyki Viva Pio IX. JE Fransoni zrozumiał jednak między innymi, że pod tymi przesadnymi przejawami entuzjazmu sztuczność sekt została ukryta i wezwany przez papieża, aby skłonić wiernych do pomocy Irlandczykom walczącym z głodem, 7 czerwca 1847 r. Napisał w jednym ze swoich list pasterski: „Jest to bardzo odpowiedni sposób okazywania szacunku Papieżowi, a zatem oklaskując go. Nie tak jak ci, którzy oklaskują Piusa IX, nie za to, kim jest, ale za to, co chcieliby, aby był. Nadal trzeba o tym myśleć, a nie grzmiący podmuch dłoni i dłoni, ani przypadkowo przyjęta burzliwość, to oklaski, które można mu przywitać, ale potulnie słuchać ostrzeżeń, i gotowe do wykonania, a nie polecenia, zaproszenia ”. Ksiądz Bosko nie myślał inaczej od swojego arcybiskupa. Oczywiście także w Oratorium było to okrzyki pełne gardła żywych i hosanna dla wielkiego Papieża; zwłaszcza, że Ksiądz Bosko zawsze mówił o Papieżu z największym szacunkiem; często powtarzał, że konieczne jest zjednoczenie się z papieżem, ponieważ był on pierścieniem, który jednoczy wiernych z Bogiem, i przewidział fatalne upadki i kary dla tych, którzy przypuszczali, że sprzeciwiają się lub nawet krytykują Stolicę Apostolską; i tak bardzo była miłość, którą był w stanie tchnąć w tego młodego mężczyznę, którego czuł się skłonny być zawsze jej posłusznym i wiernym i bronić jej nawet kosztem życia. Tak więc młodzi ludzie powtarzali: Niech żyje Pius IX; ale ze zdumieniem zrozumieli D. Bosco próbującego zmienić słowa w ich ustach:
- Ale dlaczego, pytali go, czy chcesz, żebyśmy krzyczeli Viva il Papa? Czyż Pius IX nie jest dokładnie papieżem? „Masz rację - odparł Ksiądz Bosko - ale nie widzisz poza naturalnym zmysłem; są niektórzy ludzie, którzy chcą oddzielić Władcę Rzymu od Papieża, człowieka jego boskiej godności. Osoba jest chwalona, ale nie widzę, że chcesz oddać cześć godności, z której jest ubrana. Więc jeśli chcemy być bezpieczni, krzyczymy Viva il Papa! - A wszyscy młodzi ludzie powtarzali: Niech żyje Papież! ...
- A teraz, kontynuuj Ksiądz Bosko, jeśli chcesz zaśpiewać hymn na cześć chwalebnego Papieża, zharmonizujmy również to, co skomponował właśnie Maestro Verdi:
Pozdrówmy święty sztandar, który wzbudził Wikariusz Chrystusa.
I wszystko wybuchło w piorunującym chórze śpiewającym ten hymn, który zgodnie z interpretacją Ks. Bosko, był hołdem złożonym sztandarowi Krzyża Świętego.
Niejednokrotnie niektórzy dżentelmeni w głosie dobrych chrześcijan, ale liberałowie, przychodzili w niedzielę w dni największego fermentu. Z entuzjazmem widząc tak wiele setek odważnych młodych ludzi, po krótkich słowach zachęty, zaprosili ich do krzyku Viva Pio IX; ale nie był wdzięczny za usłyszenie grzmotu pięciuset lub więcej głosów, które odpowiedziały: Niech żyje Papież! - Lekcja Ks. Bosko nie została zapomniana, a żeby to jeszcze bardziej zachwyciło, umieścił drukowane znaki w każdej części małego Oratorium, aby zachęcić młodych ludzi do posłuszeństwa Papieżowi, do uszanowania jego rozkazów, do uszanowania ich autorytetu. Jedna z nich brzmi: - Jesteś Piotrem i na tym kamieniu zbuduję mój Kościół - na innym:
- Gdzie jest Piotr, jest Bóg - Trzeci: - Jestem z wami do końca wieków - Gdzie jest Piotr, tam jest Kościół - Karmcie moje owce.
Ks. Bosko powiedział kardynałowi Bernabò w 1873 r .: „W 1847 r. Przeczytałem kilka wściekłych rewolucjonistów; napisano do ciebie: „Zacznijmy płakać Viva Pius IX, ale papież nigdy nie żyje; pracujmy, aby zdyskredytować jezuitów, ale nie dotykajmy papieża. Dobrzy kapłani wychwalają ich, zachęcają i próbują pochlebiać szacunek dla siebie, chwaląc ich, złych kapłanów, jeśli potraficie przyciągnąć ich do siebie, przyniesiecie wielki zysk ”. I ten program został wprowadzony w życie w liście, i od tego czasu, ci, którzy nie byli ślepi, można było zobaczyć, ponieważ każdy ruch liberałów miał na celu niepokojenie i pozbycie się papieża, usunięcie wszystkich ludzkich środków i wsparcia. Oni wciąż powtarzają: kiedy nie ma już nadziei na odzyskanie tego, co mu odebrano, będzie musiał także poddać się i zgiąć do naszych życzeń ”.
Tymczasem Ks. Bosko przygotowywał demonstracje i inne parady. 2 września kupił pomnik Marii SS za 27 lirów Pocieszyciel ze swoim piedestałem i zdecydował, że w tym roku i w następnym roku będzie miała procesję wokół Oratorium, gdy wystąpią główne święta Wielkiej Matki Bożej, która ustanowiła to na cześć św. Ludwika w pierwszą niedzielę każdego miesiąca zróbmy piękną procesję w zamknięciu Oratorium, przygotowując comiesięczne ćwiczenie Dobrej Śmierci w ostatnią niedzielę. To ćwiczenie zostało wzbogacone przez Piusa IX odpustem zupełnym stosowanym do świętych dusz czyśćcowych, a 300 dni przyznano wszystkim tym, którzy interweniowali w procesji.
A Pius IX, który wiedział, kim jest Gioberti, odpowiedział, że jeśli pomoże to umocnić pokój i sprawi, że Włochy będą szczęśliwe, zrobi to. Gioberti był wszędzie słodzony wszystkimi przywódcami partii, a jego praca nie wydawała się pusta.
Hymn do Piusa IX.
Przyjdźcie, towarzysze, radość, śpiewajmy
do wielkodusznego serca Piusa,
który
płonął najsłodszą myślą o świętej iskrze Boga .
Pokój, pokój, rozbrzmiewają na każdym brzegu!
Radość, radość, odpowiedź na każdy rdzeń;
Błogosławiony uśmiech miłości,
który otwiera drogę do zdrowia.
Chwała świętej Boskiej hierarchii,
Chwała, chwała, radujmy się, radujmy się;
Bracia słodkiego wezwania
Każda pierś żelu jest zbierana.
O virtudi na ukwieconym wzgórzu Postępujmy
ze szczerym duchem;
Głośny głos prawdy:
Pokój, miłość, sprawiedliwość i obowiązek.
Drobny, rzeczywiście osierocony czas
W ojcowskiej twarzy dał siebie,
a drogie cechy, które widzi
W ukochanym świetle dnia.
Radujcie się, dzieci, wyciągajcie ręce,
Towarzyszcie zaprzeczonemu przymierzu:
Oto dzień, oto oczekiwany dzień,
który oddaje wam życie serca.
Modlitwy tak wielu nieszczęśliwych
łask Trovâr w oczach Boga,
który wysłał łaskawość Piusa
A, aby przyniósł prawdziwy pokój i miłość.
O towarzysze, radujmy się, radujmy się,
dziękujemy, dziękuję każdemu sercu:
Oto dzień, oto oczekiwany dzień,
Oto dzień pokoju i miłości.
Viva krzyczymy jednomyślnie
Synowie ojca:
Niech żyje wielki Pius przyznany przez
Niebo naszej miłości.
Wszyscy krzyczymy z radości:
Niech żyje Pio NONO;
Viva; i bogowie żywi na dźwięk
Odpowiedz miłość i fa.
NA ŻYWO PIO IX.
Dlatego wieczorem 23 listopada, podczas gdy pochmurna pogoda i ciemna noc zdawały się uniemożliwiać odejście Władcy Rzymu, Pius IX wkracza do swego prywatnego oratorium i modli się ciepło do Jezusa Ukrzyżowanego, polecając mu swojego Wikariusza. Potem wstaje, niemy, podzielony i przebrany za towarzysza jednego sługi, z latarnią w ręku, wchodzi przez sekretne drzwi, przekracza długie korytarze iz pomocą Nieba udaje się zwieść czujność swoich zbirów. W ustalonym miejscu znajduje hrabiego Spaura, ambasadora króla Bawarii, który wita go w swoim powozie i zabiera go do królestwa Neapolu. Pius IX dotarł bezpiecznie do Gaety wieczorem 25 listopada.
Zrobił to również dlatego, że został poprzedzony, aby wspierać Władzę Papieża, dopóki Papież nie pozostał w Gaecie i nie zatrzymał się, gdy tylko Pius IX został przywrócony przez Francuzów na tron apostolski. Jego przejście na emeryturę było przyczyną nieszczęścia dla Instruktora, ponieważ ten zmieniony adres i dyrektor wpadł w ręce liberalnych pisarzy.
Tymczasem Ksiądz Bosko w międzyczasie nie zaniedbał celebracji Mszy Świętej w czasie północnej Komunii św., Kiedy Pius IX odnowił ten wydział na kolejne trzy lata; i dał młodzieży z Oratorium pięćset egzemplarzy uwielbienia dla Dzieciątka Jezus, z nutami, wydrukowanymi przez jego rozkaz Speiraniego i Ferrero.
