{source}
<style>
p {font-size:18px; padding-top:20px;}
</style>
{/source}
Uprzejmo??, salezja?ska rado?? lipca 
W naszym ?wiecie, w naszych rodzinach, w?ród tych, którzy nas otaczaj? – a tym bardziej w przebywaniu z m?odzie?? – potrzeba uprzejmo?ci. Potrzebujemy jej jako daru i wzrastania w niej jako cnocie i poprzez gesty, które sprzyjaj? komunikowaniu si?, relacji i urzeczywistniaj? mi?o?? Bo??. Wszystko zaczyna si? od uprzejmego s?owa, subtelnej, serdecznej, ?yczliwej, ?agodnej drobnostki.
Ju? ?w. Pawe? w Li?cie do Tymoteusza uwa?a? uprzejmo?? za co? wa?nego i zaleca? j? wszystkim chrze?cijanom wobec wszystkich ludzi. Uprzejm? jest ta osoba, która, z racji swojego zachowania, które jest grzeczne, serdeczne, troskliwe i mi?e, zas?uguje na to, by by? kochana.
Ksi?dz Bosko, jako “pedagog” cz?owieka m?odego, wiedzia? z do?wiadczenia, ?e nie wystarczy kocha?. “Mi?o?? pedagogiczna” domaga si? czego? wi?cej: “Chcie? dla siebie dobra”, tzn. umie? prze?o?y? mi?o?? na postaw? dobroci, uprzejmo?ci, na przyja??, na bezpo?rednio?? dialogu i na rado?? wspólnego ?ycia” (por. ACS 310, ss. 11-12).
Chodzi ostatecznie o to, by “chcie? dla siebie dobra”, co jest owocem pewnej, szczególnie oryginalnej duchowo?ci i metody apostolskiej. Tego b?dzie chcie? Ksi?dz Bosko od salezjanów: “Tak rób, by by? kochanym” przez m?odzie?, co jest kluczowym aspektem jego propozycji wychowawczej.
Uprzejmo?? rodzi pokój i zara?a innych, ma moc “rozbrojenia serc”. Innymi s?owy, grzeczno?? posiada zdolno?? uwolnienia innych z negatywnych emocji, poniewa? wobec gestu uprzejmo?ci drugi opuszcza r?ce, uspakaja si?.
