Drodzy salezja-
nie i przyjaciele
misji salezjań-
skich!
Wszystkich serdecznie pozdrawiam w
bliskości 27. Kapituły Generalnej! Święto
świętych misjonarzy i męczenników
Alojzego Versiglia i Kaliksta Caravario
jest dla różnych inspektorii okazją do
przeżywania Dnia Misji Salezjańskich, a
dla nas wszystkich do dziękczynienia za
życie tak radykalnie oddane Bogu.
Patrząc na minione sześciolecie 2008-
-2014 dziękuję Panu przede wszystkim
za to, że wzbudził tak wiele powołań
misyjnych w Zgromadzeniu i w Rodzinie
Salezjańskiej. W ramach sześciu
wypraw misyjnych (2008-2013) Przeło-
żony Generalny wysłał w sumie 206
współbraci: większość z nich jest z Azji
(127), następnie z Europy (43), Afryki
(22) i Ameryki (14).
Najbardziej hojne kraje to: Wietnam (67),
Indie (40), Włochy (10), Polska (9),
Hiszpania (8), Słowacja (8), Indonezja (7)
i Filipiny (5). Niemal wszystkie regiony
wysyłają i przyjmują misjonarzy: ruch
misyjny jest wielokierunkowy, to czyni
Zgromadzenie naprawdę katolickim –
powszechnym. Co więcej, po ponad 40
latach, Zgromadzenie przywraca
doświadczenie aspirantatów misyjnych
w Azji Południowej (2011 i 2012). Pierw-
sze posłanie misyjne jest przewidziane
na 2018 rok, kiedy pierwsi kandydaci
ukończą postnowicjat.
Dziękuję wszystkim! Proszę o szczegól-
ną modlitwę, aby 27 KG dała nowy
impuls dla wzmocnienia kultury powoła-
niowej i misyjnej w naszym Zgromadze-
niu!
Ks. Václav Klement SDB
Radca ds. Misji
Odbyłem asystencję jako misjonarz w Albanii. Podczas studiów teologicznych,
korzystając z kierownictwa mojego dyrektora, odczułem i wyraziłem pragnienie
pracy wśród najuboższych. Teraz, jako misjonarz, żyję pośród tubylczej ludności
regionu Oaxaca w Meksyku, który należy do inspektorii MEM.
Moje doświadczenie misyjne było wspaniałe i piękne: przyjechałem do Meksyku z
zapałem neoprezbitera, chciałem pracować i realizować marzenia misyjne
poprzez intensywny projekt osobisty i wiele inicjatyw duszpasterskich. Ale ten
projekt nie mógł się zrealizować z wielu powodów: mentalności, kultury i ograni-
czeń subiektywnych i obiektywnych ... Byłem smutny i zniechęcony.
Pewnego dnia przeczytałem nowo wydaną książkę: „Pięć chlebów i dwie ryby”,
autorstwa Sługi Bożego, wietnamskiego kardynała Francisco Javiera Nguyen Van
Thuana. Pisał tam: „Wybrać Boga czy dzieła Boże”. Przez
kilka dni rozważałem te słowa. W końcu
usłyszałem wewnętrzny głos: „Szukać
Boga a nie dzieł Bożych”. Odkryłem, że
Bóg nie konsekrował mnie, abym
działał, ale bym świadczył o Jego pokor-
nej i pełnej miłości obecności, która
nam towarzyszy. W tym momencie
zadałem sobie pytanie: „Kim jest Bóg
dla mnie i według mnie?” Spojrzałem
w górę i zobaczyłem Jezusa ukrzyżo-
wanego, cierpiącego, ale szczęśliwe-
go, który uśmiechnął się do mnie i
powiedział: „odwagi”!
Od tego czasu moja idea misyjna uległa całkowitej zmianie: praca misyjna, do
której Bóg mnie wzywa to nie „działać”, ale „kochać”. Bo to miłość zaprasza mnie
do pójścia za Nim, miłość popycha mnie do dzielenia się nią i oczarowuje, aby
oddać się całkowicie, jak Jezus dał samego siebie na krzyżu z miłości do Ojca i do
nas. On uwolnił mnie z mojego więzienia i zaprasza mnie do pójścia za Nim
bardziej z bliska.
Teraz Jezus jest dla mnie najwznioślejszym przykładem do naśladowania; jest
jedynym celem, którego szukam i dla którego żyję. Dlatego nie czuję się sam, w
ciemności lub porzucony na drodze. Jestem pewien, że On jest zawsze ze mną,
we mnie, a ja w Nim; i On jest wiecznym światłem, które oświetla moją drogę.
O Jezu, mój Boże! Pozwalaj mi poznać, że jesteś pierwszą i absolutną miłością,
abym mógł kochać Cię w tych, których mi posyłasz tą samą miłością, jaką Ty mnie
umiłowałeś. Daj mi swoje posłuszeństwo, aby Twoja męka była moim współcier-
pieniem, Twoja śmierć moim zawierzeniem i Twoje zmartwychwstanie moją
nadzieją. Ty i ja jesteśmy jedno dla Królestwa, które nadchodzi.
Jestem szczęśliwy i cieszę się z tej misji, misji miłości i tylko dla miłości, bo Bóg
jest miłością i zaprasza mnie do dzielenia Jego miłości.
Ks. Phong Vu Hoai Giovanni Battista SDB
Wietnamczyk, misjonarz w Meksyku
Publikacja Dykasterium ds. Misji dla wspólnot salezjańskich i przyjaciół misji salezjańskich
Biuletyn salezjańskiej informacji misyjnej
Nr 62 – luty 2014
Teraz zrozumiałem, że moja misja
to nie „działać”, ale „kochać
145. ekspedycja misyjna
POSZUKUJE SIĘ MISJONARZY…
Inspektoria – Kraj Niezbędne języki
Charakterystyka środowiska i umiejętności
wymagane od misjonarza
do AMERYKI
ARS – Argentyna hiszpański Potrzeba misjonarzy zwłaszcza do Patagonii
ANT – Kuba hiszpański Delegatura, wiele możliwości ewangelizacji w sytuacji
większej wolności, wielkie ubóstwo, brak personelu
BCG – Brazylia
Campo Grande
portugalski, języki
tubylcze
Pilna potrzeba umocnienia obecności pośród coraz
liczniejszych Indian Bororos i Xavantes, region Mato
Grosso
PER – Peru, Wikariat
Pucallpa
hiszpański, języki tubylcze 1.Wikariat Pucallpa powierzony SDB od 2009, niewielu
misjonarzy, różne grupy tubylcze;
2. Misja w Valle Sagrado (Kechua);
3. Misja w Yurimaguas (San Lorenzo)
SUE/SUO
Stany Zjednoczone –
migranci
angielski, hiszpański Troska duszpasterska o migrantów pochodzenia
hiszpańskiego (parafia, centrum młodzieżowe –
oratorium, pomoc społeczna)
URU – Urugwaj hiszpański Najbardziej zsekularyzowany kraj Ameryki, potrzeba
młodych SDB
do EUROPY
BEN – Belgia Płn.,
Holandia
flamandzki, angielski Centra młodzieżowe – oratoria, parafie, dzieła dla
migrantów, MGS
FRB – Francja, Belgia
Płd.
francuski Centra młodzieżowe – oratoria, parafie, dzieła dla
migrantów, MGS
GBR – Wielka Brytania angielski Szkoły, centrum duchowości, migranci, potrzeba
młodych SDB
IME – Albania,
Kosowo
albański, włoski Pierwsza ewangelizacja, brak personelu, potrzeba
szczególnie salezjanów koadiutorów (brak)
ICC – Włochy –
migranci
włoski, hiszpański,
angielski
Projekt Rzym – Sacro Cuore (migranci), Projekt Genua
(Latynosi)
Dokument Formacja salezjańska Salezjanów Księdza Bosko, przygotowany przez Dyka-
steria ds. Formacji i ds. Misji, zatwierdzony przez Przełożonego Generalnego i jego Radę dnia
23 stycznia 2013 roku, został już wydrukowany i przesłany do inspektorii.
Salezjańska Intencja Misyjna
Za szkoły salezjańskie w Afryce
Aby młodzi, wychowani według Systemu Prewencyjnego ks. Bosko, wzrastali
w zdrowym duchu krytycyzmu, karmiąc się wartościami ludzkimi i religijnymi
ludzi starszych z własnego środowiska.
Przysłowie afrykańskie mówi: „Starzec, który siedzi, widzi dalej niż młody człowiek, który
stoi”. Pokusa młodych ludzi, aby robić wszystko sami, bez udziału starszych (rodziców, kate-
chetów, nauczycieli, itd.) jest ciągle mocna. „W Afryce osoby starsze otoczone są szczególną
czcią. Nie są one wypędzane z rodzin lub marginalizowane, jak w innych kulturach. Przeciw-
nie, są cenione i w pełni włączone w swe rodziny, których stanowią zwieńczenie. Ta piękna
rzeczywistość afrykańska powinna inspirować społeczeństwa zachodnie, aby akceptowały
starość z większą godnością” (Africae munus, 47).
Poprzednie numery „Cagliero 11” można znaleźć na purl.org/sdb/sdl/Cagliero
