Każdego roku poprzez rozdzielane ofiary dotykamy namacalnie
Bożej Opatrzności, która przychodzi nam z pomocą, zwłaszcza,
gdy jesteśmy całkowicie oddani misji powierzonej synom Księdza
Bosko. Jak dobrze wiecie, źródłem tej solidarnej pomocy są
Prokury, bezpośrednio zależne od Przełożonego Generalnego, w
ostatnim czasie zwłaszcza te w Madrycie i w New Rochelle. Ponad-
to wymienić należy tysiące darczyńców i przyjaciół misji sale-
zjańskich, wobec których mamy stały dług wdzięczności i modli-
twy.
Te ukierunkowania muszą zostać zintegrowane i połączone z
otrzymanymi wcześniej od Radców ds. Misji i Ekonomów General-
nych poprzednich sześcioleci, w sposób szczególny z tymi, które
są zawarte w ACG 381 (2003) i w liście z dnia 24 czerwca 2011 –
Prot. 11/0243.
Wśród ogólnych kryteriów dotyczących udzielanej pomocy pod-
kreślamy:
- absolutnym priorytetem jest formacja SDB i projekty bezpośrednio dotyczące najuboższej młodzieży;
- systematycznie coraz mniej przeznacza się na budowy;
- zachęca się do tworzenia lub rozwijania Biur Planowania i Rozwoju (PDO), jako znaku profesjonalnej
odpowiedzialności inspektorii celem wspierania misji.
W odniesieniu do procedur odnoszących się do udzielania pomocy, oprócz znanej już i ustalonej praktyki,
zwracamy uwagę na:
- wnioski składane są wyłącznie przez inspektora, podpisane przez niego, za pośrednictwem przygotowanych
w tym celu formularzy;
- terminy składania wniosków są absolutnie określone – do 30 kwietnia i do 30 października; po tych termi-
nach wnioski przechodzą bezpośrednio na następne półrocze;
- stypendia naukowe celem uzyskania licencjatu i doktoratu, są udzielane tylko do trzeciego roku;
- w przypadku wniosków dotyczących formacji, należy zawsze przedstawić: (a) preliminarz budżetowy; (b)
kwotę, którą inspektoria zamierza wyłożyć; (c) kwotę, o którą prosi Przełożonego Generalnego;
- warunki sine qua non, aby pomoc została przyznana, oprócz tych już znanych, to od teraz:
� inspektorialny bilans roczny z poprzedniego roku został już wysłany do Ekonomatu Generalnego;
wnioski otrzymane z inspektorii, które jeszcze nie przekazały bilansu rocznego, nie będą brane pod uwagę;
� rozliczenie pieniędzy, otrzymanych w ramach ostatnio udzielonej pomocy, znajduje się już zarówno
w Domu Generalnym (Ekonomat i Misje: sms@sdb.org), jak i w odpowiedniej Prokurze; Prokury potrzebują
powyższych rozliczeń, by móc je przedstawić innym organom; brak przejrzystości ze strony inspektorii wobec
Prokury, zwyczajnie blokuje lub warunkuje pomoc, z której mogliby skorzystać inni;
- wniosek, na który nie została przyznana pomoc, nie przechodzi automatycznie do rozpatrzenia w kolej-
nym terminie; jeśli uznaje się, że ta pomoc jest nadal konieczna, a w międzyczasie nie znaleziono innych
środków finansowania, wniosek należy złożyć ponownie.
Serdecznie pozostajemy w Księdzu Bosko,
Ks. Guillermo Basañes SDB Jean Paul Muller SDB
Radca ds. Misji Ekonom Generalny
Na Dzień Misji Salezjańskich 2014 Inspektoria Włoska (ICC) zebrała 22.805 EURO.
Kwota ta zostanie w całości przeznaczona na międzyinspektorialny projekt misyjny Regionu
Ameryki Północnej i Środkowej, dotyczący pomocy imigrantom.
DMS
2014
Publikacja Dykasterium ds. Misji dla wspólnot salezjańskich i przyjaciół misji salezjańskich
Biuletyn salezjańskiej informacji misyjnej
Nr 74 – Luty 2015
Odpowiedzialność
misyjnaUrodziłem się w północnej Słowacji, w pobliżu granicy z Polską, w bardzo religijnej rodzinie.
Jako chłopak byłem bardzo wysportowany i bardzo podobało mi się podnoszenie ciężarów.
Byłem mistrzem w moim kraju! Należałem do grupy mistrzowskiej Słowacji. Pewnego dnia
mój przyjaciel, który też należał do tej grupy, przedstawił mi pewną osobę, profesora mate-
matyki i fizyki w szkole średniej, który nie mógł pracować publicznie jako nauczyciel, bo był
prześladowany za wiarę przez były reżim komunistyczny, który rządził krajem.
Mieszkał w mieście, w którym chodziłem do liceum. Często go odwiedzałem. Nazywali-
śmy go „ojcem chrzestnym”. Spotykaliśmy się i czytaliśmy Biblię, uczył nas, jak robić medy-
tację, mówił nam o swoim życiu, o swojej pracy, o sensie życia, o Bogu. Zapraszał nas do
niektórych schronisk w górach na rekolekcje, dni skupienia i spacery, ale nigdy nie przedsta-
wił się jako kapłan lub salezjanin. Profesor bardzo mi pomógł odkryć moje powołanie chrze-
ścijańskie, salezjańskie, kapłańskie i misyjne.
Kiedyś zaprosił misjonarza z Ekwadoru – ks. Jana
Sutka – swego kolegę z liceum salezjańskiego jeszcze
przed komunizmem. Nigdy wcześniej nie spotkałem
misjonarza. Po raz pierwszy usłyszałem o ludzie Shuar i ich kulturze. Spotkanie to
zapoczątkowało moje powołanie misyjne!
Po ukończeniu liceum rozpocząłem studia weterynaryjne na uniwersytecie,
ale miałem problemy z nauką, bo wiele czasu musiałem poświęcać na trening. Na
szczęście, chodziłem na spotkania grupy studentów, których liderem był salezja-
nin współpracownik. Przez niego poznałem salezjanów współpracowników, a
zwłaszcza salezjanów. Chodziłem do nich na modlitwy, medytacje, spowiedź,
studium życia świętych, filozofię, teologię i apostolat z chłopcami.
Po studiach i roku służby wojskowej, pracowałem jako weterynarz i na poczcie. Ale w 1988 roku postanowiłem zostać
salezjaninem, przechodząc wszystkie etapy formacji w moim kraju. Po święceniach byłem odpowiedzialny za oratorium,
a potem zostałem kapelanem w parafii salezjańskiej w Bratysławie.
Jestem misjonarzem w Ekwadorze od 2005 roku. Przez pierwsze 4 lata pracowałem na obrzeżach Amazonii Ekwador-
skiej. Teraz jestem w Taisha. Naszą wspólnotę tworzy 3 salezjanów i wolontariusz świecki. Posługujemy 32 wspólnotom
Indian Shuar. Region mi powierzony znajduje się w puszczy ekwadorskiej, gdzie nie ma ani dróg, ani ścieżek, ale za to
jest wiele rzek i puszcza. Podróżuje się tylko motorówką, konno lub pieszo. Co tydzień muszę przygotować motorówkę,
zapas benzyny, bagaż i to wszystko, co jest potrzebne do pracy duszpasterskiej. Życie jest trudne, ale nigdy nie zamienię
radości, której doświadczam w moim sercu, głosząc Chrystusa Indianom Shuar!
Ks. Anton Odrobiňák SDB
Słowak, misjonarz w Ekwadorze
Świadectwo salezjańskiej świętości misyjnej
Sługa Boży ks. Andrea Majcen (1904-1909), misjonarz w Chinach i w
Wietnamie, tak się modlił czyniąc znak krzyża wodą święconą: „Zwlecz,
Panie, ze mnie starego człowieka i przyoblecz mnie w człowieka
nowego, stworzonego w sprawiedliwości i świętości”. Tak modlił się
jako nowicjusz, jako kapłan, jako misjonarz i kiedy świętował złoty
jubileusz kapłaństwa.
Salezjańska Intencja Misyjna
O troskę pastoralną wobec rodzin w Ameryce
Aby inspektorie miały odwagę podejmowania nowych inicjatyw w celu dotarcia
zwłaszcza do młodych, którzy pochodzą z rodzin rozbitych i dysfunkcyjnych.
Jest wielu młodych ludzi w krajach Regionu InterAmerica, którzy pochodzą z rodzin
rozbitych i dysfunkcyjnych. Jest to zjawisko, które występuje bardzo często zarów-
no w krajach najuboższych, jak i najbogatszych, takich jak Kanada i Stany Zjedno-
czone. Tysiące młodych pozbawionych opieki, nawet nastolatków, podróżuje
samotnie z Ameryki Środkowej, przez Meksyk, próbując przekroczyć trudną i
Nigdy nie zamienię radości, której doświadczam, głosząc Chrystusa!
niebezpieczną granicę ze Stanami Zjednoczonymi. Ta biedna i opuszczona młodzież jest proroczym i bolesnym
wyzwaniem dla każdego salezjanina i inspektorii Regionu do podjęcia nowych inicjatyw.
