BRACI EBOLA
Słuchanie społeczności najbardziej poszkodowanych

Stowarzyszenie Wolontariuszy DOKITA non-profit
Caritas Włoski
Camilliani
Fatebenefratelli - Zakon Szpitalników św. Jana Bożego
CUAMM - Lekarze z Afryką
Focsiv - Wolontariusze na świecie
Fundacja AVSI - ONG NGO
Giuseppini del Murialdo Salezjańscy Xavier
Misjonarze
Don Bosco
VIS - Międzynarodowy Wolontariat na rzecz Rozwoju

STÓŁ OKRĄGŁY

Wtorek, 21 października 2014 r. - 11.00
Piazza della Maddalena 53, Rzym
w Domu Generalnym zakonników Camillian

dać miejsce głosom tych, którzy mieszkają i pracują razem z lokalnymi społecznościami i zainicjować wyjątkowy apel w celu zwiększenia uwagi i świadomości tej sytuacji nadzwyczajnej, prosząc słowami Papieża Franciszka do społeczeństwa obywatelskiego, rządu i wspólnota eklezjalna, która nie ma „lęku przed kruchością” i słuchania ofiar w celu bardziej adekwatnej reakcji na sytuację kryzysową.

Słuchanie walki z Ebolą w Gwinei, Liberii i Sierra Leone - trzech najbiedniejszych krajów na świecie - wraz z lokalną ludnością, zwłaszcza najbardziej bezbronnymi: Kościół od początku kryzysu jest zaangażowany w reagowanie na to nagły wypadek, który jest nie tylko medyczny, ale humanitarny.
Te konsekwencje związane z epidemią jest wiele, i nie zatrzymują się teraz tysiące martwych: zdrowie, bezpieczeństwo żywności, ekonomia, stosunki społeczne, dyskryminacja, tysiące osieroconych dzieci są jednymi z najpoważniejszych problemów, z jakimi borykają się codziennie w dużych miastach, takich jak w mniejszych i odległych wioskach dotkniętych wirusem.
Właśnie w społecznościach, w których Kościół jest obecny w sposób kapilarny, pracainformacje i świadomość , w połączeniu z dystrybucją zestawów higienicznych i zdrowotnych, aby uświadomić wszystkim zagrożenia i metody zapobiegania. Szczególnie ważne w tym kontekście są komunikaty przekazywane przez lokalnych animatorów, którzy dzielą się językiem, kulturą, zwyczajami i przywódcami religijnymi, których autorytet ułatwia zrozumienie i wdrażanie.
Zajmuje się także pomocą rodzinom dotkniętym chorobą i osieroconym dzieciom, w psychologicznym wsparciu pourazowym, a także w identyfikowaniu podejrzanych przypadków i w ich leczeniu przez szpitale i wyspecjalizowane ośrodki, których pracownicy płacili bardzo wysoką cenę w życiu ludzkim, organy kościelne wzmocnić ich zaangażowanie izwróć uwagę na ten kryzys, podkreślając niektóre priorytetowe problemy ściśle związane z sytuacją kryzysową związaną z ebolą:

1. „Zmarliśmy również na malarię i poród”. Pod względem zdrowia podkreślamy znaczenie bezpiecznego ponownego otwarcia szpitali i katolickich ośrodków zdrowia zamkniętych po potwierdzonych przypadkach zakażenia, nawet w przypadku części bezpiecznych i leczenia zwykłych patologii, których częstość śmiertelności wzrasta, jeśli ludzie, jak to się dzieje obecnie, nie chodzą do centrów medycznych;
2. „Ludzie umierają z głodu” : lokalne gospodarki upadają; w kontekście, w którym podstawowe artykuły żywnościowe na rynku są rzadkie, ceny rosną wykładniczo, uprawy są zagrożone z powodu braku siły roboczej, ludzie w kwarantannie mają ograniczone możliwości podróżowania, konieczne jest wsparcie ludności w celu zapewnienia bezpieczeństwa żywnościowego i walka z niedożywieniem dzieci;
3. „Ludzie umierają z powodu ignorancji” : na poziomie społecznym konieczne są ciągłe działania uświadamiające w społecznościach na najbardziej oddalonych obszarach, aby wszyscy byli świadomi zagrożeń, jak zidentyfikować wirusa, jakie są zalecenia, aby temu zapobiec. Należy również podkreślić znaczenie działań prewencyjnych i uświadamiających w krajach sąsiadujących z najbardziej dotkniętymi, aby uniknąć dalszej ekspansji wirusa;
4. „ Umieramy z powodu niesprawiedliwości” : na poziomie politycznym ważne jest wspieranie lokalnych rządów krajowych we wdrażaniu planów reagowania kryzysowego, tak aby działanie było szybsze i skuteczniejsze; Kluczowe znaczenie dla początkowo niedocenianej epidemii ma udostępnienie zasobów ludzkich, materialnych i finansowych, aby powstrzymać wirusa przed jak najszybszym rozprzestrzenianiem się. Niezbędne jest również dostarczenie prawidłowych informacji na temat ryzyka zarażenia, aby uniknąć napiętnowania również wobec migrantów lub ogólnie tych pochodzących z zachodniego regionu Afryki .

Jedynie wspólne i skoordynowane działania , w odpowiedzi na potrzeby wyrażone przez rządy i społeczności lokalne, mogą powstrzymać ekspansję epidemii. Aby myśleć o przyszłości i przywrócić nadzieję, trzeba być tam, dzielić się, współpracować z osobami dotkniętymi kryzysem, budując razem warunki skutecznej reakcji.