KAPITU?A GENERALNA XXVI

SALEZJANIE KSI?DZA BOSKO

Dokumenty Kapitulne

KG26

Rzym

23 lutego – 12 kwietnia 2008

   Nr  401

rok LXXXIX

maj 2008

« Da mihi animas,

cetera tolle »

DOKUMENTY KAPITU?Y GENERALNEJ XXVI

TOWARZYSTWA ?w. FRANCISZKA SALEZEGO

Rzym, 23 lutego – 12 kwietnia 2008 roku

S?OWO WS?PNE PRZE?O?ONEGO GENERALNEGO

Najdro?si Wspó?bracia!

Jest mi mi?o przedstawi? wam Dokumenty Kapitu?y Generalnej 26, która w sobot? 12 kwietnia 2008 roku szcz??liwie dobieg?a ko?ca. Ta data zako?czenia ma dla nas znaczenie symboliczne. Przypomina nam ona przybycie Ksi?dza Bosko na Valdocco w Wielkanoc 1846 roku. Je?eli dla niego ten dzie? oznacza? pocz?tek nowego etapu jego pos?annictwa, to dla nas 12 kwietnia 2008 roku jest zapocz?tkowaniem sze?ciolecia, które poprowadzi nas do obchodów dwusetnej rocznicy narodzin naszego ukochanego Za?o?yciela i Ojca.

W czasie trwania Kapitu?y mieli?cie mo?liwo?? bycia dok?adnie poinformowani odno?nie tego intensywnego do?wiadczenia salezja?skiego, metodologii pracy oraz ró?nych pog??bionych tre?ci. Ponadto z pewno?ci? wys?uchali?cie przekazu z tego wielkiego wydarzenia, które prze?yli uczestnicy Kapitu?y: inspektorzy, delegaci i zaproszeni go?cie. Obecnie og?oszenie uchwa? kapitulnych wzywa nas do ich zastosowania (por. Konst. 148).

Publikacja ca?o?ci Dokumentów, oznacza uczynienie urz?dowymi przyj?te wskazania, i pocz?tek sze?ciolecia 2008 – 2014. Mam nadziej?, ?e ich osobista lektura, wspólnotowa refleksja i zastosowanie linii dzia?ania, przynios? jako cenny owoc, rozpalenie serca ka?dego z was, t? sam? duchow? i apostolsk? pasj? Ksi?dza Bosko. Niech Pan Jezus przez Swego Ducha "otworzy wasze serce" (por. Dz 16,14).

W tej mojej prezentacji pragn? przedstawi? temat, metod? rozeznania, zaanga?owane podmioty, ducha Kapitu?y i podj?te uchwa?y. Ca?o?? tych?e elementów pos?u?y wam za przewodnik w lekturze dokumentu, a szczególnie w jego zastosowaniu.

Temat: "Da mihi animas, cetera tolle"

Temat KG26 jest jednolity, chocia? podzielony na grupy tematyczne. Na pierwszy rzut oka mo?e wydawa? si?, ?e KG26 zajmowa?a si? pi?cioma ró?nymi tematami. W rzeczywisto?ci chodzi jednak o jeden temat: duchowy i apostolski program ?ycia Ksi?dza Bosko.

Motto "Da mihi animas, cetera tolle", mo?e by? w pe?ni zrozumia?e, znaj?c ?ycie i dzie?o naszego ukochanego Ojca i Za?o?yciela, Ksi?dza Bosko. Faktycznie bowiem, chodzi o jego osobisty program ?ycia, który wyra?any jest jako osobista modlitwa. Powinien on by? interpretowany w ?wietle apostolskiego po?wi?cenia, duszpasterskiej kreatywno?ci, wytrwa?ej pracy, has?em apostolskiej mistyki Ksi?dza Bosko, ale równie? w ?wietle podj?tych wyrzecze?, licznych przezwyci??onych trudno?ci, podj?tych przez niego zobowi?za? i jego ascetyki. Domy?lnym podmiotem tego motta jest Ksi?dz Bosko. Pierwsza grupa "zacz?? na nowo od Ksi?dza Bosko", ukazuje go i stawia, jako fundament wszystkiego.

"Da mihi animas", przek?ada si? na zobowi?zanie do ewangelizacji m?odzie?y, zw?aszcza najubo?szej. Faktycznie bowiem apostolska pasja Ksi?dza Bosko, i salezjanina, bezpo?rednio wyra?a si? w zdolno?ci przyj?cia nagl?cych potrzeb ewangelizacji oraz takiego dzia?ania, aby wszystkim z?o?y? dar Jezusa Chrystusa i jego Ewangelii. Poprzez dzia?anie ewangelizacyjne przekazujemy pasj? apostolsk?,  przede wszystkim m?odzie?y, ale tak?e rodzinom i ?wieckim. W sposób szczególny mamy odwag? zaproponowa? m?odym salezja?skie ?ycie konsekrowane, id?c za Jezusem, po ?ladach Ksi?dza Bosko, nie jako jedna z wielu mo?liwo?ci osobistej realizacji, lecz jako Bo?e wezwanie.

"Cetera tolle", czyni nas gotowymi do porzucenia tego wszystkiego, co przeszkadza nam pój?? tam, gdzie znajduj? si? najpowa?niejsze potrzeby m?odzie?y: nowe granice salezja?skiego pos?annictwa. Ewangelia, jest dobr? nowin? dla ubogich i g?oszona jest przez ubogich. Najbardziej nagl?cymi potrzebami m?odzie?y jest ich ubóstwo materialne, ale równie? to emocjonalne, kulturalne i duchowe. Te jego formy wzywaj? nas do radykalnej gotowo?ci i pozostawienia wszystkiego innego. Przejawy ubóstwa m?odzie?y ??daj? od nas, by?my byli z ni? solidarni, dzielenia z ni? prostego i ubogiego ?ycia, oddania do jej dyspozycji ?rodków, jakie posiadamy.

Wyzwania ?wiata postmodernizmu, wzywaj? nas do przezwyci??ania fragmentaryczno?ci naszego ?ycia i naszej kultury. St?d temat KG26, musi nam pomóc ?y? "?ask? jedno?ci", czyli przyj?? dar po??czenia naszego ?ycia, podj?? duchowy i duszpasterski program Ksi?dza Bosko, jako kryterium jedno?ci, w sposób praktyczny prze?o?y? go na nasze decyzje osobiste, wspólnotowe, inspektorialne, regionalne i ca?ego Zgromadzenia 

Metoda rozeznania

KG26 do analizy grup tematycznych wykorzysta?a metod? rozeznania, u?yt? ju? wcze?niej przez KG25. Takie przyj?cie wykorzystanej ju? metody, u?ytej tak?e do osobistego programu ?ycia i projektu ?ycia wspólnoty, u?atwi?o prac?, lecz przede wszystkim pomog?o lepiej dowarto?ciowa?  mo?liwo?ci rozeznania. Pozwoli?o to nam  kroczy? po bezpiecznej drodze oraz przedstawi? nie tylko doktrynalny, ale i programowy rozwój tematu Kapitu?y.

W Bo?ym wezwaniu, poprzez rozeznanie w ka?dej grupie, zosta?y okre?lone nagl?ce apele i priorytety. To wezwanie nie opisuje zatem w sposób wyczerpuj?cy wszystkich wymaga?, po??czonych z grup? tematyczn?, lecz jedynie te priorytetowe. Rozeznanie za? doprowadzi?o nas do dokonania wyborów. Rozeznawa?, znaczy bowiem odró?nia? w okre?lonej chwili to, co podstawowe, od tego, co drugorz?dne, oraz dokonywa? w konsekwencji wyborów.

Dla przyk?adu, aby zacz?? na nowo od Ksi?dza Bosko, KG26 wyodr?bni?a i zaproponowa?a trzy g?ówne drogi: powróci? do niego, powróci? do m?odzie?y oraz umocni? charyzmatyczn? to?samo?? i apostolsk? pasj?. W sposób analogiczny, aby odpowiedzie? na nagl?c? potrzeb? ewangelizacji, Kapitu?a wybra?a nast?puj?ce priorytety: troszczy? si? o wspólnot? salezja?sk? tak, aby by?a ewangelizowan? i ewangelizuj?c?; postawi? w centrum propozycj? osoby Jezusa Chrystusa; pog??bi? wk?ad wychowania w ewangelizacj?; zwróci? uwag? na konteksty regionalne. Ta sama metoda zastosowana by?a równie? w innych grupach tematycznych.

W analizie sytuacji, rozeznanie doprowadzi?o nas do przyj?cia aspektów pozytywnych, znaków nadziei i zasobów, ale tak?e i do trudno?ci, opó?nie? i wyzwa?, w odniesieniu do podstawowych wyborów, okre?lonych w wezwaniu. Wy?ania si? z niej wizja tematów, skupiona w ca?o?ci na interpretacji priorytetów. W ten sposób rozja?nia si? obraz blasków i cieni, który od razu ukierunkowuje nas na poszukiwanie najbardziej stosownych dróg dzia?ania.

W liniach dzia?ania, ka?dej grupy tematycznej, odnajdujemy pewn? nowo??. Na pocz?tku wskazane zostaj? procesy wprowadzenia przemiany, tzn. sprecyzowane zostaj? sytuacje do pokonania oraz nakre?lony cel, do którego maj? prowadzi? linie dzia?ania. Chodzi tu o przej?cie, od stanu s?abo?ci, do nowego ukszta?towania ?ycia. S? to procesy zmiany mentalno?ci i przemiany struktur. Wskazuj? one na nasze wyj?cie i nasz? pasch?.

Przedstawionych linii dzia?ania jest siedemna?cie. W rzeczywisto?ci jednak chodzi o pi?? wielkich linii praktycznych, okre?lone w ich konkretnych sposobach realizacji. Zasadniczo bowiem jest to realizacja nast?puj?cych zada?: zacz?? na nowo od Ksi?dza Bosko, odpowiedzie? na nagl?ce potrzeby ewangelizacji, mie? odwag? zaproponowa? m?odzie?y salezja?skie powo?anie konsekrowane, wiarygodnie za?wiadczy? o ewangelicznym ubóstwie i prostocie ?ycia, skierowa? si? ku nowym granicom salezja?skiego pos?annictwa.

Linie dzia?ania okre?lone s? poprzez sprecyzowane interwencje. S? one przypisane ró?nym podmiotom. Nale?y zauwa?y?, ?e nie wszyscy maj? robi? wszystko, lecz od poszczególnych podmiotów wymaga si? specyficznego wk?adu. Przy zaanga?owaniu wszystkich, linie dzia?ania b?d? mog?y by? urzeczywistnione. Ka?dy zatem wezwany jest, aby da? swój wk?ad. St?d te? wynika znaczenie podmiotów, które musz? by? zaanga?owane.

Odpowiedzialne podmioty

KG26 mo?e dokona? upragnionej przemiany w ?yciu Zgromadzenia, i co za tym idzie, sta? si? rzeczywisto?ci?, tylko, je?eli istnie? b?d? podmioty, które wspania?omy?lnie i odpowiedzialnie przyjm? jej mentalno?? i ukierunkowania. Wielo?? zaanga?owanych podmiotów, to gwarancja skutecznego dzia?ania.

KG26 zwraca si? na pierwszym miejscu do salezjanina. Po Kapitu?ach Generalnych 23, 24 i 25, które podkre?li?y znaczenie lokalnej wspólnoty salezja?skiej, KG26 zamierza postawi? w centrum swojej uwagi, pojedynczego wspó?brata. To on otrzyma? od Boga dar salezja?skiego powo?ania, i to on powinien odpowiedzie? przez kreatywn? wierno?? na ten dar, oraz przyj?? duchowy i duszpasterski program Ksi?dza Bosko "da mihi animas, cetera tolle".

KG26 zamierza o?ywi? w sercu ka?dego wspó?brata apostolsk? pasj? i proponuje mu profil nacechowany charyzmatyczn? to?samo?ci?. W ten sposób mo?e on by? Ksi?dzem Bosko dla dzisiejszej m?odzie?y. Jest on wezwany, aby prowadzi? intensywne i g??bokie ?ycie duchowe, w przyja?ni i rado?ci prze?ywa? ?ycie braterskie, by? z m?odzie??, by? ?mia?ym w ewangelizacji, wyj?? ku granicom naszego pos?annictwa, ?y? ubogo, w??cza? ?wieckich, rodziny i m?odzie? w zapa? duszpasterski; zaproponowa? m?odzie?y salezja?skie ?ycie konsekrowane, kocha? i da? pozna? Ksi?dza Bosko.

KG26 nast?pnie, stawia pytania skierowane bezpo?rednio do ka?dej wspólnoty. W liniach dzia?ania s? bowiem, niemal zawsze, interwencje zaproponowane wspólnocie, aby ta podj??a je na swojej drodze ?ycia. Wspólnota szczególnie podejmuje inicjatyw? ewangelizacji, troszczy si? o powo?ania do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego, oraz obdarowuje swoim ?wiadectwem ewangelicznego ubóstwa. Wspólnota ewangelizowana powo?ana jest do bycia ewangelizuj?c?, jej ?wiadectwo jest pierwsz? propozycj? powo?aniow?, jej ?ycie w prostocie i surowo?ci, ukazuje jej mi?o?? do ubóstwa. To ona z odwag? wchodzi pomi?dzy ubog? m?odzie?, a tam, gdzie ?yje, staje si? wraz z m?odzie??, now? propozycj? do?wiadczenia z Valdocco.

W ten sposób, KG26 prosi wspólnot? salezja?sk? o kontynuacj? procesów zapocz?tkowanych przez KG25, zabiegaj?c raz jeszcze o jej ilo?ciow? i jako?ciow? trwa?o??. We wspólnocie wspó?brat wzrasta w na?ladowaniu Chrystusa, oraz realizuje swoje oddanie Bogu dla m?odzie?y. Jest on osobi?cie wezwany do podj?cia nowych wymaga? swojego powo?ania. Jednocze?nie wspólnota, która ?yje pe?ni? swoich mo?liwo?ci, sprzyja jego formacji ci?g?ej.

KG26 wskazuje ponadto inne podmioty: inspektori?, region, Prze?o?onego Generalnego z jego Rad?. Dowarto?ciowuj?c ich posi?kowy charakter, ka?dy z nich spe?nia swoje zadania i wszystkie wspó?pracuj? w realizacji tego samego wezwania i tych samych linii dzia?ania. Nie ulega w?tpliwo?ci, ?e samo dzia?anie nie mo?e ogranicza? si? do tych podmiotów. Zaraz wchodzi tu w gr? zaanga?owanie i protagonizm m?odzie?y, ?wieckich i rodzin, a w ko?cu wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej. Równie? nie do pomy?lenia jest ?y? i dzia?a? bez Rodziny salezja?skiej i bez ??czno?ci ze ?rodowiskiem i Ko?cio?em lokalnym.

Duch KG26

Kapitu?a Generalna by?a niezapomnianym prze?yciem, które w krótkim czasie stanie si? kronik? przekazywan?, przede wszystkim przez tych, którzy j? prze?yli. Zosta?a ona tak?e prze?o?ona na wspania?y dokument, któremu grozi?oby pozostanie "martw? liter?", bez ducha, który by go animowa?. St?d KG26 jest równie? duchem, którego powinni?my rozpozna?.

Tak, jak ?ywym i dzia?aj?cym jest "duch Soboru Watyka?skiego II", tak mo?emy powiedzie?, ?e istnieje równie? "duch KG26", który powinien zosta? przyj?ty. Jest on ukszta?towany przez t? sam? pasj?, która rozpala?a serce Ksi?dza Bosko i pobudza?a go do szukania chwa?y Bo?ej i zbawienia dusz. To on kierowa? zgromadzeniem kapitulnym w rozeznawaniu i redakcji dokumentu. I to on sprawia, ?e dokument Kapitu?y dla ka?dego wspó?brata, dla wspólnot, inspektorii, regionów i ca?ego Zgromadzenia, przemienia si? w ?ycie, ?ywotno?? i werw?.

To Duch Chrystusa animuje i o?ywia. Duch KG26 jest dla naszego Zgromadzenia darem Ducha Zmartwychwsta?ego. To On wyla? obfito?? swoich darów na nas wszystkich, przez nowe Zes?anie. To On otwiera umys? ka?dego wspó?brata i rozgrzewa jego serce. W ten sposób zapala w nim odnowion? pasj?, która da obfite owoce. Tak oto KG26, to nie tylko kronika lub dokument, lecz historia dla ka?dego z nas i dla Zgromadzenia.

Uchwa?y dotycz?ce Konstytucji i Regulaminów

Kapitu?a Generalna wyda?a równie? kilka uchwa? dotycz?cych Konstytucji, Regulaminów Ogólnych i zarz?du Zgromadzenia. Niektóre z nich dotycz? zarz?du g?ównego i regionów, inne zwi?zku pomi?dzy wspólnot? salezja?sk? i dzie?em, oraz ekonoma lokalnego, jeszcze inne naszych szkó? ?rednich.

Pragn? zwróci? szczególn? uwag? na ukierunkowanie, dotycz?ce tzw. "dykasteriów pos?annictwa salezja?skiego". Kapitu?a wyrazi?a konieczno?? wi?kszej wspó?pracy i harmonijno?ci w organizacji i realizacji salezja?skiego pos?annictwa. Zach?cam Inspektorie do wzi?cia pod uwag? tej wra?liwo?ci i zainspirowania si? ni? w animacji Inspektorii.

Wydaje mi si? wa?nym, zaznaczy? tak?e o ukierunkowaniu dotycz?cym trzech regionów Europy. Bior?c pod uwag? procesy kulturowe jednocz?cej si? Europy, realizowane do?wiadczenia wspó?pracy oraz restrukturyzacje inspektorii, nale?y wzmocni? formy koordynacji, wspiera? wspó?dzia?ania, przezwyci??y? spojrzenie na jeden region i co, za tym idzie, mie? spojrzenie europejskie.

Uwa?am równie? za interesuj?ce wskazanie wyra?one,  odno?nie do zwi?zku pomi?dzy wspólnot? salezja?sk? a dzie?em. Przedstawione ukierunkowanie pomo?e pog??bi?, tak?e z instytucjonalnego i prawnego punktu widzenia to, co by?o dzia?aniem KG25, która wymaga?a uznawania, jako dwóch autentycznych podmiotów,: wspólnoty salezja?skiej i wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej.

Obecnie Kapitu?a Generalna przekazana zostaje ca?emu Zgromadzeniu. Inspektorie i wizytatorie, poprzez Kapitu?y Inspektorialne, przygotowa?y ju? w?asne linie dzia?ania, okre?laj?c cele, procesy i interwencje. Teraz przez wskazania KG26 s? one wezwane do zintegrowania wykonanej ju? pracy, z odniesieniem do pojedynczego wspó?brata, wspólnot lokalnych i wspólnot inspektorialnych. 

Zawierzamy si? Maryi Wspomo?ycielce Wiernych. Przy Jej matczynym udziale, aby wspó?dzia?a? w zbawianiu m?odzie?y, Duch ?wi?ty powo?a? Ksi?dza Bosko (por. Konst. 1). Ona pokierowa?a nim w realizacji pos?annictwa m?odzie?owego. «To Ona dokona?a wszystkiego». To Ona jest nasz? Matk? i Mistrzyni?. Od Niej uczymy si? uleg?o?ci Duchowi ?wi?temu i g??bi ?ycia duchowego, która jest korzeniem owocno?ci naszego pos?annictwa. Jej polecamy wyzwania ewangelizacji, powo?ania do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego, ubog? m?odzie?. Niech Maryja, nasza Wspomo?ycielka, wstawia si? z nami.

Ks. Pascual Chávez Villanueva

Prze?o?ony Generalny

Rzym, 11 maja 2008 roku

Uroczysto?? Zes?ania Ducha ?wi?tego

WPROWADZENIE

Przyrzek?em Bogu,

?e moje ?ycie, a? do ostatniego tchnienia

b?dzie dla moich biednych ch?opców

(Memorie Biografiche XVIII, s. 258)

Pasja Ksi?dza Bosko o zbawienie m?odzie?y, to nasze najcenniejsze dziedzictwo. Kapitu?a Generalna 26 postawi?a sobie za zadanie o?ywienie tego dziedzictwa w ka?dym salezjaninie. stawiaj?c w centrum refleksji wspólnot i Inspektorii. s?ynne motto naszego Ojca i Za?o?yciela: Da mihi cetera tolle. W ten sposób rozpocz?? si? proces wewn?trznej odnowy i refleksji, który zamieni? si? w opinie dostarczone Zgromadzeniu kapitulnemu, jako punkt wyj?cia dla jego obrad.

Pielgrzymuj?c do miejsc Ksi?dza Bosko, od samego pocz?tku przyj?li?my, ?e Da mihi cetera tolle obejmuje charyzmatyczne do?wiadczenie ?róde?, oraz ?wiadectwo wielu wspó?braci, dzi? i w przesz?o?ci. Stawia nam ono pytania dotycz?ce naszych zdolno?ci bycia Ksi?dzem Bosko w naszych czasach, oraz zach?ca nas do bycia entuzjastami jego programu ?wi?to?ci, radosnymi i wiarygodnymi ?wiadkami salezja?skiego ducha, zakochanymi w Bogu i po?wi?conymi m?odzie?y "a? do ostatniego tchnienia". I tak oto znajdujemy si? u ?ród?a ?ycia konsekrowanego i w sercu pos?annictwa, poniewa? w tej dewizie zawarte s?: mistyka i ascetyka, które charakteryzuj? powo?anie salezja?skie. To wszystko oznacza dla nas powrót do Ksi?dza Bosko i  rozpocz?cie na nowo z nim, aby wyj?? do dzisiejszej m?odzie?y.

By?a ona dla nas obecna, jako g?ówny rozmówca przez ca?y czas trwania Kapitu?y, z ?ywym pragnieniem objawienia jej mi?o?ci Boga. Granica m?odzie?owa jest dzi? bardziej, ni? kiedykolwiek pe?na wyzwa? i bogactw. Ukazuje si? ona jako poci?gaj?ca i trudna. Dla nas koniecznym jest zrozumie? oczekiwania i potrzeby m?odzie?y, doceni? warto?ci, na które jest ona bardziej wra?liwa oraz uzna? w?a?ciwe jej zdolno?ci. Musimy zda? sobie spraw? z zagro?e? i przeszkód, którym musi ona stawi? czo?o i je przezwyci??y? w poszukiwaniu ?ycia, na drodze wolno?ci, w do?wiadczeniu mi?o?ci. Odpowiedzialno?ci? naszego powo?ania jest przyj?cie wyzwania tego zagro?enia, nie opuszczanie tej granicy, która do nas nale?y. Wychowanie i ewangelizacja, to najwi?kszy wk?ad jaki mo?emy ofiarowa? dzisiejszej m?odzie?y, Ko?cio?owi i spo?ecze?stwu, w duchu oraz wed?ug metod i tre?ci systemu prewencyjnego.

Podejmuj?c zaproszenie Prze?o?onego Generalnego, z listu zwo?uj?cego, zastosowali?my has?o "zacz?? na nowo od Ksi?dza Bosko", podejmuj?c cztery tematy: nagl?c? potrzeb? ewangelizacji, konieczno?? zapraszania, ewangeliczne ubóstwo i nowe granice. Nie chodzi tu o oddzielne tematy, lecz o istotne aspekty programu ?ycia duchowego i apostolskiego naszego Ojca i Za?o?yciela. S? to niezwykle znacz?ce elementy, z których pochodz? konkretne i wymagaj?ce zobowi?zania odnowy. S? to na obecn? chwil? nasze priorytety.

Wyodr?bnili?my je w harmonii z Ko?cio?em i ws?uchuj?c si? w g?os Zgromadzenia, zwracaj?c uwag? na odmienne konteksty regionów, przyjmuj?c najbardziej ?ywotne i prorocze ?wiadectwa, staj?c wobec nowych form ubóstwa i wyzwa?, jakie ewangelizacja stawia ca?emu Ko?cio?owi, zarówno w krajach o utrwalonej tradycji chrze?cija?skiej, jak i w krajach misyjnych. Bardzo pos?u?y?a nam wzajemna konfrontacja zarówno w debatach w auli, jak i w pracach komisji. Ale jeszcze bardziej pos?u?y? klimat modlitwy i braterstwa, który charakteryzowa? nasze wspólne ?ycie, a nade wszystko wiarygodne s?owo Ojca ?wi?tego Benedykta XVI.

Tak oto doszli?my do zredagowania tekstu, który obecnie przedstawiamy, jako pami?tk? naszego do?wiadczenia i podzielenia si? w?o?onym wysi?kiem odczytania i zinterpretowania znaków czasu. Podzielony jest on na grupy:

- Bo?e wezwanie. Ze spojrzeniem zwróconym jednocze?nie na Ksi?dza Bosko i m?odzie? dokonali?my dzie?a rozeznania, aby przyj?? to, czego Bóg pragnie dzisiaj od nas;

- Sytuacja. Zebrali?my w ca?o?? to, co wspó?bracia ofiarowali nam jako owoc swoich poszukiwa? i przekaz w?asnego do?wiadczenia. I tak wyodr?bnili?my zarówno aspekty pozytywne, jak i te budz?ce zastrze?enia, ?wiadomi, ?e Bóg przemawia do nas w historii;

- Linie dzia?ania. Wprowadzone przez niektóre motywy, które mog? sprzyja? przemianie mentalno?ci i struktur, wyodr?bniaj? w sposób syntetyczny g?ówne priorytety, jakim Zgromadzenie zamierza stawi? czo?o w najbli?szym sze?cioleciu. Dziel? si? one na interwencje, dotycz?ce pojedynczego salezjanina, wspólnot?, inspektori?, region i zarz?d g?ówny, proponuj?c wskazania, które musz? by? przyj?te w ró?nych kontekstach.

Owoc naszej pracy dociera obecnie do r?k wspó?braci, i staje si? zaproszeniem do odnowy i wierno?ci Ksi?dzu Bosko, a poprzez niego, do wierno?ci Bogu i m?odzie?y. S? one dla nas bod?cem i otuch?: wspó?bracia, m?odzie?, ?wieccy i inni cz?onkowie Rodziny salezja?skiej, którzy za?wiadczyli ?wi?to?ci? o pi?knie naszego programu ?ycia, o owocno?ci salezja?skiego ducha, oraz duchowej sile Da mihi animas cetera tolle.

Najbli?sze lata objawiaj? si? nam salezjanom, jako czas ?aski. 150 rocznica za?o?enia Zgromadzenia w roku 2009, stulecie ?mierci b?. Micha?a Rua w roku 2010 oraz dwusetna rocznica narodzin Ksi?dza Bosko,  w roku 2015, czyni? z najbli?szego okresu wyj?tkow? por?. B?dziemy mieli okazj? wspomina? i pog??bia? histori? naszego charyzmatycznego do?wiadczenia, aby uto?sami? si? z ni? oraz prze?ywa? j?, z pasj? i radykalizmem Da mihi animas cetera tolle, aby zaproponowa? i podzieli? si? ni? z rado?ci? i z prorocz? moc?. Mamy przed sob? sprzyjaj?cy czas, aby powróci? do Ksi?dza Bosko, oraz zacz?? na nowo z nim i jak on, rozmi?owani w Bogu i w m?odzie?y, uwa?ni na g?os Ducha ?wi?tego i Jemu ulegli, ufni w obecno?? Wspomo?ycielki. Jest to droga i ?aska, któr? pragniemy podzieli? si? ze wszystkimi cz?onkami Rodziny salezja?skiej.

Wspó?bracia Kapitu?y Generalnej 26

ZACZ?? NA NOWO OD KSI?DZA BOSKO

"Czy?cie to, czego si? nauczyli?cie, co przej?li?cie,

co us?yszeli?cie i co zobaczyli?cie u mnie" (Flp 4,9)

BO?E WEZWANIE

"Bóg da? nam Ksi?dza Bosko jako ojca i nauczyciela. Poznajemy go i na?ladujemy, podziwiamy w nim wspania?? zgodno?? natury i ?aski. B?d?c w pe?ni cz?owiekiem, bogaty w cnoty swego narodu, by? otwarty na rzeczywisto?ci ziemskie; b?d?c w pe?ni m??em Bo?ym, ubogacony darami Ducha ?wi?tego, ?y? tak ‘ jakby widzia? Niewidzialnego’. Te dwa aspekty z??czy?y si? w jeden zespolony program ?ycia: s?u?ba m?odzie?y. Realizowa? go ze stanowczo?ci? i wytrwa?o?ci? w?ród przeszkód i trudów, z wra?liwo?ci? wielkodusznego serca. ‘Nie uczyni? kroku, nie wypowiedzia? s?owa, nie przy?o?y? r?ki do ?adnego dzie?a, które by nie mia?o na celu zbawienia m?odzie?y... Istotnie, nie troszczy? si? o nic innego, jak tylko o dobro dusz’". (Konst. 21)

[1] Powróci? do Ksi?dza Bosko

Ws?uchuj?c si? w g?os Ducha, czujemy si? wezwani, aby powróci? do Ksi?dza Bosko, jako pewnego przewodnika na drodze na?ladowania Chrystusa, z gor?c? pasj? do Boga i m?odzie?y, zw?aszcza tej najubo?szej.

Powróci? do Ksi?dza Bosko, znaczy kocha? go, uczy? si? go, na?ladowa? go, przyzywa? go i da? go pozna? przyk?adaj?c si? do poznania jego ?ycia i studium pocz?tków Zgromadzenia, nieustannie ws?uchuj?c si? w oczekiwania m?odzie?y i wyzwania dzisiejszej kultury. Bogactwo salezja?skich ?róde? i bada?, które mamy teraz do dyspozycji, pozwala nam pog??bi? motywacje, które poprowadzi?y go do okre?lonych wyborów, stopniowo sprecyzowanych w jego dzia?aniu celów i projektów, oryginalnej syntezy pedagogii i duszpasterstwa, do której doszed? inspiruj?c si? osob? ?w. Franciszka Salezego. Te mo?liwo?ci przyzywaj? nas szczególnie do odkrycia bogatego cz?owiecze?stwa, które od razu czyni?o go przyjacielem m?odzie?y, oraz bogatej duchowo?ci, która poci?ga?a go ka?dego dnia do po?wi?cenia w?asnego ?ycia dla wi?kszej chwa?y Bo?ej i zbawienia dusz.

Powróci? do Ksi?dza Bosko, znaczy równie? pog??bi? wielorakie formy przekazu charyzmatu w ?rodowiskach kulturalnych ró?nych krajów, oraz dowarto?ciowa? wk?ad ?ywotnego do?wiadczenia wielu pokole? salezjanów, w?ród których wybijaj? si? ?wietliste przyk?ady ?wi?to?ci. Pozwa?a to wspó?braciom z ka?dego Regionu, odkry? bogactwo przekazanej tradycji i zaczerpn?? inspiracj? do autentycznej inkulturacji charyzmatu.

[2] Powróci? do m?odzie?y

Powróci? do Ksi?dza Bosko, znaczy "by? na podwórku", czyli przebywa? z m?odzie??, zw?aszcza najubo?sz?, odkrywaj?c w niej obecno?? Boga i zapraszaj?c j? do otwarcia si? na Jego tajemnic? mi?o?ci. Ksi?dz Bosko powraca do dzisiejszej m?odzie?y poprzez ?wiadectwo i dzia?anie wspólnoty, która ?yje jego duchem, animowana t? sam? apostolsk? pasj?. Poleca on ka?demu salezjaninowi rado?nie spotyka? m?odzie? w jej codziennym ?yciu, zobowi?zuj?c si? do wys?uchania jej wezwa?, poznania jej ?wiata, wspierania jej protagonizmu, rozbudzenia jej ?wiadomo?ci Boga oraz zaproponowania jej dróg ?wi?to?ci, zgodnie z duchowo?ci? salezja?sk?. To wci?? Ksi?dz Bosko prosi nas, aby?my odwa?nie stawili czo?a wyzwaniom m?odzie?y i aby?my odwa?nie odpowiedzieli na kryzys wychowania naszego czasu, w??czaj?c w to szeroki ruch si? na rzecz m?odzie?y.

W ?nie z dziewi?tego roku ?ycia, Ksi?dz Bosko otrzyma? Maryj?, jako matk? i mistrzyni?, i pozwoli? si? jej prowadzi? w pos?annictwie m?odzie?y. Dlatego równie? my odczuwamy jej obecno?? w naszych domach i stawiamy j? m?odzie?y jako duchowy wzór i pomoc w jej dojrzewaniu.

[3] Charyzmatyczna to?samo?? i pasja apostolska

Pog??biaj?c duchowy szlak Ksi?dza Bosko, oraz na nowo prze?ywaj?c dzi? jego apostolsk? pasj? czujemy si? wezwani rozja?ni? blask jego charyzmatu, ukaza? jego pi?kno, przekazywa? moc jego przyci?gania. Zobowi?zuje nas to rozwijania widzialnego i wiarygodnego ?wiadectwa naszego powo?ania, radykalnego na?ladowania Chrystusa, silnej ?wiadomo?ci przynale?no?ci do Ko?cio?a, Zgromadzenia i Rodziny salezja?skiej, oraz jasnego pojmowania naszej duchowej i duszpasterskiej to?samo?ci. Bez charyzmatycznej, fascynuj?cej i poci?gaj?cej propozycji trudnym faktycznie staje si? proces uto?samienia z powo?aniem.

Ka?dy salezjanin powo?any jest do wpatrzenia si? w serce Chrystusa, Dobrego Pasterza i Aposto?a Ojca, oraz do pój?cia za Nim, za przyk?adem Ksi?dza Bosko, w jego ?yciu pos?usznym, ubogim i czystym. W ten sposób, wspania?omy?lnie po?wi?ca si? on m?odzie?y, z rado?ci? prze?ywa swoje powo?anie we wspólnocie i tak odnajduje drog? do ?wi?to?ci.

Ksi?dz Bosko, który przekazuje Konstytucje ks. Janowi Cagliero, przed podró?? do Patagonii, wskazuje nam sposób stworzenia dzi? "pi?knej kopii" Zgromadzenia: by? wiernym jemu przez zdecydowane przestrzeganie naszej Regu?y ?ycia. Natomiast krzy?, który zostaje nam przekazany przy profesji wieczystej, wraz z wyrytymi na nim obrazami, zaprasza nas do oddania ?ycia z m?odzie?? i dla m?odzie?y, a? do ostatniego tchnienia, przyjmuj?c zach?t? Ksi?dza Bosko: ucz si? tego, aby ci? kochano.

SYTUACJA

[4] Powróci? do Ksi?dza Bosko

Osoba Ksi?dza Bosko wci?? poci?ga i jest aktualn?. Wielu wspó?braci pragnie lepiej go pozna? i na?ladowa? w swoim ?yciu. Znakiem tego jest wzrastaj?ca gotowo?? do uczestnictwa w momentach formacyjnych, które odwo?uj? si? do pocz?tków charyzmatu. Równie? m?odzie? i ?wieccy zostaj? w??czeni w to rozbudzone zainteresowanie.

Pomoc na drodze pog??biania naszego duchowego i apostolskiego do?wiadczenia, zosta?a nam zaofiarowana przez publikacj? nowych opracowa? salezja?skich, oraz krytyczne wydanie ?róde? historycznych. Aby unikn?? jedynie czysto uczuciowej lub nostalgicznej znajomo?ci dostrzegamy konieczno?? na?wietlenia mistycznego do?wiadczenia Ksi?dza Bosko, oraz pog??bienia duchowego i pedagogicznego bogactwa naszej tradycji, zwracaj?c szczególn? uwag? na aktualizacj? i inkulturacj? systemu prewencyjnego.

S? liczne i jako?ciowo znacz?ce dowody szacunku i uznania w stosunku do wychowawczej pos?ugi, któr? prowadzimy w trudnych ?rodowiskach i z zagro?on? m?odzie??. Nagl?ce pytania ?yciowe, które wielu m?odych ludzi stawia nam, budz? w nas potrzeb? znalezienia w?a?ciwych odpowiedzi oraz przekonuj? nas o skuteczno?ci i aktualno?ci salezja?skiego charyzmatu w dzisiejszym ?wiecie.

[5] Powróci? do m?odzie?y

Wspó?bracia i wspólnoty wspania?omy?lnie po?wi?caj? si? s?u?bie wychowawczej i duszpasterskiej. Poprzez ró?norodno?? dzie? i inicjatyw podejmuj? intensywne dzia?anie na rzecz m?odzie?y, b?d?cej w niekorzystnym po?o?eniu, ubogich i ?rodowisk ludowych. W obliczu sytuacji nagl?cej potrzeby wychowania, pozwalamy si? pobudza? i cz?sto potrafimy znale?? ?rodki i sposoby, aby da? w?a?ciw? odpowied?.

Pasja niektórych wspó?braci, zara?a i wzbudza entuzjazm u wielu doros?ych, którzy ze wspó?pracowników przeradzaj? si? we wspó?odpowiedzialnych, czyni?c mo?liwym ?ycie i dzia?anie wspólnot wychowawczo-duszpasterskich. Doceniamy równie? gotowo?? wielu m?odych ludzi do bycia protagonistami, staj?c si? aposto?ami w?asnych kolegów, a? do podj?cia wyboru powo?ania do szczególnej konsekracji. Czasem jednak model zarz?dzania dzie?em, przeszkadza w bardziej bezpo?redniej obecno?ci wspó?braci w?ród m?odzie?y i ?wieckich, absorbuj?c ich energi? w zadaniach, które mog?yby by? powierzone innym.

Nale?y zauwa?y?, ?e nie dla ma?ej liczby wspó?braci, ?wiat m?odzie?y przedstawia si? jako trudny i odleg?y wraz z obaw? i poczuciem, ?e nie jest si? odpowiednio przygotowanym. Trudno?? w zrozumieniu jej j?zyka, podkre?la kulturow? obco??, która mo?e przekszta?ci? si? w oddalenie fizyczne i uczuciowe.

[6] Charyzmatyczna to?samo?? i pasja apostolska

Wielu wspó?braci zaanga?owa?o si? w odnow? ?ycia duchowego. Widoczne to jest w radosnym klimacie wielu wspólnot, w duszpasterskim dynamizmie, który je animuje, oraz w g??bi ich modlitewnego ?ycia. Wielu, w osobistym i wspólnotowym programie ?ycia, znalaz?o pomoc w osobistym dojrzewaniu. Nie mo?emy tak?e zapomnie? o wielu wspó?braciach w podesz?ym wieku i chorych, którzy ?yj? w pogodzie ducha i w duchu wiary, którzy ofiaruj? czas choroby dla zbawienia m?odzie?y, którzy wspieraj? wspólnot? modlitw?. Tam, gdzie to si? dokona?o, zauwa?ono udane w??czenie doros?ych i m?odzie?y w jedyne pos?annictwo, szczególnie, gdy zaproponowano im przygotowanie formacyjne.

Mimo to, z bólem uznajemy, ?e do wspólnot wesz?y wzory ?ycia naznaczone indywidualizmem, wygod?, bur?uazyjnym stylem ?ycia, bezruchem, odrzuceniem widzialnych znaków ?ycia konsekrowanego. S? to niebezpiecze?stwa, przed którymi przestrzega? ju? Ksi?dz Bosko pierwszych salezjanów.

Aktywizm i wydajno??, brak wspólnotowego projektu, indywidualizm, niedostateczny lub nieuporz?dkowany podzia? zada?, przeszkadzaj? modlitwie, os?abiaj? ?ycie wewn?trzne, ozi?biaj? braterskie wi?zi oraz odwracaj? uwag? od pojedynczego wspó?brata. Os?abienie ascetyki cetera tolle szkodzi pasji apostolskiej, która ma swoje natchnienie i wyra?a si? w da mihi animas.

Te oto blaski i cienie wspólnot, jasno pokazuj? trudno?ci naszego ?ycia konsekrowanego w realizacji syntezy wymaganej przez Sobór Watyka?ski II, pomi?dzy sequela Christi, charyzmatem Za?o?yciela i dostosowaniem do zmieniaj?cych si? warunków czasu (PC 2).

LINIE DZIA?ANIA

[7] Wprowadzenie procesów przemiany

Aby podj?? wymagania powo?ania i wyzwania, pochodz?ce z sytuacji oraz, aby zrealizowa? wynikaj?ce z nich linie dzia?ania, konieczna jest przemiana mentalno?ci i modyfikacja struktur, przechodz?c:

-   od powierzchownej znajomo?ci Ksi?dza Bosko, do powa?nego i zobowi?zuj?cego studium historii, pedagogii, duszpasterstwa i duchowo?ci naszego Ojca i Za?o?yciela, oraz refleksji Zgromadzenia;

-   od duszpasterstwa skupionego na prowadzonych dzia?aniach, do duszpasterstwa bardziej skoncentrowanego na spotykaniu m?odzie?, tam gdzie ona przebywa;

-   od rutynowej realizacji ?ycia duchowego i dzia?ania duszpasterskiego, do przyj?cia "da mihi animas cetera tolle", jako wezwania i codziennej pasji.

Linia dzia?ania 1

Powróci? do Ksi?dza Bosko

[8] Zobowi?za? si? do ukochania, uczenia si? i na?ladowania Ksi?dza Bosko, oraz zapoznania z jego osob?, aby na nowo zacz?? od niego.

[9] Salezjanin

-   niech obudzi w swoim sercu odnowione zainteresowanie, aby w sposób bardziej systematyczny i pog??biony pozna? Ksi?dza Bosko, poprzez powa?ne i wytrwa?e studium salezja?skiej historii, duchowo?ci, pedagogii i duszpasterstwa, oraz sytemu prewencyjnego, w celu jego aktualizacji;

-   niech cz?sto czyta i medytuje Konstytucje, "prawdziwy testament Ksi?dza Bosko" (Konst. 196);

-   odnawia swoje osobiste nabo?e?stwo do Ksi?dza Bosko, aby podziela? jego pasj? do Boga i m?odzie?y.

[10] Wspólnota

-   niech w codziennym ?yciu odnosi si? do Konstytucji; niech u?ywa ich zwyczajnie w czasie zebra? wspólnotowych, zw?aszcza tych maj?cych na celu rozeznanie; niech wybierze stosowne chwile dla ich odczytania i skomentowania; niech zaproponuje okazje do rewizji ?ycia;

-   niech z salezja?sk? wra?liwo?ci? praktykuje lectio divina, np. odnosz?c si? do tekstów naszej tradycji i do sytuacji odbiorców:

-   niech przewidzi w programie wspólnoty specyficzne momenty formacyjne i doskonalenia w wymiarze salezja?skim dla wspó?braci, a tak?e dla ?wieckich, wspó?odpowiedzialnych za pos?annictwo;

-   niech zaktualizuje salezja?ski dzia? w bibliotece domowej.

[11] Inspektoria

-   niech wspiera uzupe?nianie wiedzy wspó?braci, odpowiedzialnych ?wieckich i cz?onków Rodziny salezja?skiej, w zakresie salezja?skich bada? naukowych; niech promuje rekolekcje z odniesieniem nie tylko do S?owa Bo?ego, ale równie? do ?róde? charyzmatu; niech od czasu do czasu zaproponuje pielgrzymki do miejsc salezja?skich;

-   niech dowarto?ciowuje bezpo?rednie przygotowanie do profesji wieczystej, jako uprzywilejowan? okazj? do pog??bienia tematyki salezja?skiej, oraz odnowionej lektury Konstytucji;

-   w perspektywie animacji inspektorialnej i wymaga? formacji, niech zatroszczy si? o wys?anie niektórych wspó?braci na kursy specjalizacji w dziedzinach salezja?skich na UPS-ie, lub w innych o?rodkach;

-   niech zaanga?uje si? w rozpowszechnianie znajomo?ci Ksi?dza Bosko, u?ywaj?c mediów;

-   niech zbada i pog??bi histori? charyzmatu salezja?skiego we w?asnym kontek?cie kulturalnym.

[12] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech zainwestuje odpowiednie si?y personalne na UPS-ie, w Salezja?skim Instytucie Historycznym i w inne o?rodki, które po?wi?caj? si? badaniu i rozpowszechnianiu tematyki salezja?skiej;

-   niech koordynuje i organizuje wspó?prac? pomi?dzy takimi o?rodkami, aby teologicznie pog??bia? duchowe do?wiadczenie Ksi?dza Bosko, rozwija? jego pedagogiczne i duszpasterskie intuicje, przestudiowa? stopniow? inkulturacj? charyzmatu w ró?nych kontekstach;

-   niech zbada mo?liwo?? specyficznych do?wiadcze? formacji permanentnej w zakresie podstawowych tre?ci duchowo?ci salezja?skiej, ze szczególnym zwróceniem uwagi na dyrektorów, w przygotowaniu do dwusetnej rocznicy narodzin Ksi?dza Bosko;

-   niech wypromuje mi?dzynarodowy zespó? wspó?braci do animacji miejsc pocz?tków salezja?skiego charyzmatu;

-   niech uczyni dost?pnymi w ró?nych j?zykach oraz gotowymi w formie cyfrowej salezja?skie teksty, uznane za najwa?niejsze;

-   niech zatroszczy si? przet?umaczenie i publikacj? zbioru g?ównych ?róde? salezja?skich.

Linia dzia?ania 2

Powróci? do m?odzie?y

[13] Powróci? z sercem Ksi?dza Bosko do m?odzie?y, zw?aszcza tej najubo?szej.

[14] Salezjanin

-   niech nauczy si? spotyka? Boga poprzez m?odzie?, do której jest pos?any (por. Konst. 95);

-   niech znajdzie czas by przebywa? w?ród m?odzie?y jak przyjaciel, wychowawca i ?wiadek Boga, jakiekolwiek jest jego zadanie we wspólnocie;

-   kiedy wiek, zdrowie lub inne powody nie pozwalaj? mu na fizyczn? obecno?? w?ród m?odzie?y, niech wspó?pracuje w pos?annictwie m?odzie?owym przez modlitw?, zainteresowanie, ofiar? w?asnego ?ycia.

[15] Wspólnota

-   niech na nowo zrozumie i odnowi praktyk? asystencji salezja?skiej (por. Konst. 95), w??czaj?c odpowiedzialnych ?wieckich;

-   niech przewidzi corocznie w programie ?ycia wspólnoty kilka spotka? formacyjnych maj?cych jako temat pog??bione zbadanie sytuacji m?odzie?y;

-   niech przyjmie m?odzie? zarówno na chwilach dzielenia si? ?yciem jak i na spotkaniach po?wi?conych refleksji nad jej sytuacj?;

-   niech zaplanuje inicjatywy tak, aby spotka? m?odzie? w jej ?rodowiskach ?ycia.

[16] Inspektoria

-   niech stale i w sposób pog??biony zwraca uwag? na przeobra?anie si? rzeczywisto?ci m?odzie?owej we w?asnym ?rodowisku, podejmuj?c dialog z instytucjami ko?cielnymi i pa?stwowymi;

-   niech zbada mo?liwo?ci stworzenia o?rodków duchowo?ci, które zaproponuj? m?odzie?y mo?liwo?ci modlitwy, propozycje dni skupienia i rekolekcji oraz wychowania do ws?uchiwania si? w S?owo Bo?e i do ?ycia sakramentalnego.

[17] Region

-   niech popiera wspó?prac? inspektorii w ustaleniu kryteriów i norm zachowania, do których powinni si? zastosowa? wspó?bracia i ?wieccy, wspó?odpowiedzialni za pos?annictwo salezja?skie, aby zapewni? w naszych ?rodowiskach bezpiecze?stwo osób ma?oletnich oraz zapobiec wszelkiej formie nadu?y?, wype?niaj?c to, co mówi KG 25, 36.

[18] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech wzmocni salezja?sk? obecno?? w instytucjach mi?dzynarodowych zainteresowanych polityk? m?odzie?ow?.

Linia dzia?ania 3

Charyzmatyczna to?samo?? i pasja apostolska

[19] Na nowo odkry? znaczenie Da mihi animas cetera tolle, jako program ?ycia duchowego i duszpasterskiego.

[20] Salezjanin

-   niech ka?dego dnia b?aga  Boga, oraz zaanga?uje si? w ?ycie ?ask? jedno?ci mi?dzy kontemplacj? i dzia?aniem apostolskim tak, aby unikn?? niebezpiecze?stwa rozproszenia i powierzchowno?ci;

-   niech przyjmie odpowiedzialno?? za w?asn? formacj? duchow? i duszpastersk? do autentycznej dojrza?o?ci powo?aniowej;

-   wpatruj?c si? w do?wiadczenie Ksi?dza Bosko, niech na nowo podejmie lub wzmocni praktyk? poddania si? kierownictwu duchowemu;

-   niech dzieli si? ze wspó?bra?mi, wspó?odpowiedzialnymi ?wieckimi, cz?onkami Rodziny salezja?skiej i m?odzie?? w?asnym do?wiadczeniem wiary, bogactwem duchowo?ci salezja?skiej i dzia?alno?ci? apostolsk?.

[21] Wspólnota

-   niech tak zorganizuje codzienny rozk?ad zaj??, aby pozwoli? ka?demu wspó?bratu uczestniczy? w momentach wspólnotowych i by? rzeczywi?cie obecnym w?ród m?odzie?y;

-   niech troszczy si? o jako?? modlitwy wspólnotowej i celebracji liturgicznych (por. Konst. 86);

-   niech nada szczególnego znaczenia ?wi?tom salezja?skim, jako okazjom do formacji wspólnotowej i przekazu charyzmatu;

-   niech dowarto?ciuje pos?ug? dyrektora, jako pierwszego odpowiedzialnego za formacj?, który sprawuje j? poprzez s?ówko na dobranoc, konferencj?, rozmow? osobist? i animacj? wspó?braci.

[22] Inspektoria

-   niech przygotuje wspó?braci do podj?cia zadania kierowników duchowych we wspólnotach, zwracaj?c szczególn? uwag? na tych z formacji pocz?tkowej;

-   niech towarzyszy wspólnotom w zredagowaniu programu wspólnoty tak, aby zapewnione by?y elementy formacji permanentnej, przeznaczone dla wspó?braci w ka?dym wieku;

-   niech przewidzi dzia?ania o charakterze formacyjnym, aby pomóc wspó?braciom ?y? pe?n? blasku czysto?ci?, która prze?o?y si? na mi?o?? Bo?? do m?odzie?y i zapobiegnie wszelkim formom anty?wiadectwa i nadu?y? w stosunku do niej.

NAGL?CA POTRZEBA EWANGELIZACJI

"Nie jest dla mnie powodem do chluby to, ?e g?osz? Ewangeli?.

?wiadom jestem ci???cego na mnie obowi?zku.

Biada mi, gdybym nie g?osi? Ewangelii" (1Kor 9,16)

BO?E WEZWANIE

"‘Towarzystwo to u swego pocz?tku by?o zwyk?ym katechizmem". Równie? i dla nas ewangelizacja i katecheza stanowi? podstawowy wymiar naszego pos?annictwa. Podobnie, jak Ksi?dz Bosko, jeste?my wszyscy powo?ani i to w ka?dej okoliczno?ci, aby wychowywa? do wiary. Nasz? najszczytniejsz? wiedz? jest zatem poznanie Jezusa Chrystusa, a najwi?ksz? rado?ci? g?oszenie wszystkim niezg??bionych bogactw jego tajemnicy. Idziemy razem z m?odymi, prowadz?c ich ku osobie Chrystusa Zmartwychwsta?ego, aby, odkrywaj?c w Nim i w jego Ewangelii ostateczny sens swego istnienia, wzrastali jako ludzie nowi" (Konst. 34).

[23] Wspólnota ewangelizowana i ewangelizuj?ca

"Okre?lenie ewangelizacja posiada bardzo bogate znaczenie. W szerokim znaczeniu obejmuje ono ca?o?? misji Ko?cio?a. Faktycznie bowiem ca?e jego ?ycie polega na g?oszeniu i przekazie Ewangelii, która jest «moc? Bo?? ku zbawieniu dla ka?dego wierz?cego» (Rz 1,16), i w sposób istotny uto?samia si? z Jezusem Chrystusem (por. 1Kor 1,24). […]. Tak czy inaczej, ewangelizowa? znaczy nie tylko naucza? pewnej doktryny, lecz g?osi? Pana Jezusa s?owem i czynem, czyli uczyni? si? narz?dziem jego obecno?ci i dzia?ania w ?wiecie" (Kongregacja ds. Nauki Wiary, Nota doktrynalna o niektórych aspektach ewangelizacji, nr 2). W??czeni w Ko?ció? i kierowani przez Ducha ?wi?tego, pracujemy dla przyj?cia Królestwa Bo?ego, "nios?c ludziom or?dzie Ewangelii, ?ci?le z??czone z rozwojem porz?dku doczesnego" (Konst. 31).

?ród?em ca?ego dzie?a ewangelizacji, jest osobiste spotkanie z Chrystusem. To do?wiadczenie jest dla nas codziennym wydarzeniem, odnawianym przez s?uchanie S?owa Bo?ego, uczestnictwo w misterium paschalnym, sprawowanym w liturgii i sakramentach, braterskie wspó?uczestnictwo i s?u?b? m?odzie?y.

Maryja, która jako pierwsza przyj??a i przynios?a or?dzie zbawienia, uczy nas urzeczywistniania wspólnot ewangelizowanych i ewangelizuj?cych. Od Niej uczymy si?, ?e g??bia do?wiadczenia Boga jest korzeniem pos?annictwa i ?e pierwsz? i podstawow? drog? ewangelizacji, jest ?wiadectwo wiary. ?wiadectwo to staje si? bardziej przekonywaj?cym, kiedy zbli?amy si? do m?odzie?y jak przyjaciele i towarzyszymy jej jak ojcowie i nauczyciele, promieniuj?c rado?ci? i nadziej?. W tan sposób przekazujemy to, w co wierzymy i ukazujemy ?yciem to, co g?osimy.

[24] Centralne miejsce propozycji osoby Jezusa Chrystusa

Pojmujemy ewangelizacj?, jako g?ówn? nagl?c? potrzeb? naszego pos?annictwa, ?wiadomi, ?e m?odzi maj? prawo us?ysze? or?dzie o osobie Jezusa, jako ?ródle ?ycia i obietnicy szcz??cia w czasie i w wieczno?ci. Naszym "podstawowym zadaniem okazuje si? zatem proponowanie wszystkim prze?ywania ludzkiej egzystencji tak, jak j? prze?ywa? Jezus. […] W centrum powinno by? g?oszenie Jezusa Chrystusa i jego Ewangelii, wraz z apelem do nawrócenia, do przyj?cia wiary i do w??czenia w Ko?ció?. Z tego nast?pnie powstaj?  drogi wiary i katechezy, ?ycie liturgiczne, ?wiadectwo czynnej mi?o?ci" (Benedykt XVI, List do ks. Pascuala Cháveza Villanueva, Prze?o?onego Generalnego Salezjanów z okazji Kapitu?y Generalne XXVI, 1 marca 2008 r., nr 4).

Poprzez Ko?ció?, Pan Jezus wzywa nas do realizacji nowej ewangelizacji: "nowej w swoim zapale, w swoich metodach i w swoich formach wyrazu" (Jan Pawe? II, Przemówienie do zgromadzenia CELAM, 9 marca 1983 roku). To zobowi?zuje nas do kreatywnego i ?mia?ego przygotowania ró?nych szlaków, prowadzenia m?odych do osobistego spotkania z Chrystusem, tak, aby dojrza?a w nich wola na?ladowania Go i stali  si? oni aposto?ami Ewangelii, budowniczymi nowego ?wiata. To napi?cie jest dusz? ka?dego naszego wychowawczego dzia?ania. Przekazali?my je równie? ?wieckim, w??czaj?c ich coraz bardziej do duszpasterskich zada?.

[25] Ewangelizacja i wychowanie

Ewangelizacja wymaga jednoczesnego zachowania integralno?ci g?oszenia i stopniowo?ci propozycji. Ksi?dz Bosko przyj?? t? podwójn? uwag?, aby móc zaproponowa? wszystkim m?odym g??bokie do?wiadczenie Boga, pami?taj?c i ich konkretnej sytuacji.

W tradycji salezja?skiej wyrazili?my ten zwi?zek na ró?ny sposób, np.: "uczciwi obywatele i dobrzy chrze?cijanie", lub "ewangelizowa?, wychowuj?c i wychowywa?, ewangelizuj?c". Zauwa?amy konieczno?? kontynuowania refleksji nad tym delikatnym zwi?zkiem. W ka?dym razie jeste?my przekonani, ?e ewangelizacja proponuje wychowaniu w pe?ni sprawdzony model cz?owiecze?stwa i ?e wychowanie, kiedy dotyka serca m?odzie?y oraz rozwija religijn? ?wiadomo?? ?ycia, sprzyja i towarzyszy procesowi ewangelizacji. "Faktycznie bowiem bez wychowania nie ma trwa?ej i g??bokiej ewangelizacji, nie ma wzrastania i dojrzewania, nie nast?puje zmiana mentalno?ci i kultury" (Benedykt XVI, List do ks. Pascuala Cháveza Villanueva, Prze?o?onego Generalnego Salezjanów z okazji Kapitu?y Generalne XXVI, 1 marca 2008 r., nr 4).

St?d, od samego pocz?tku wychowanie musi zosta? zainspirowane Ewangeli?, a ewangelizacja musi dostosowa? si? do rozwojowej sytuacji m?odego cz?owieka. Tylko w ten sposób b?dzie on móg? odkry? w Chrystusie swoj? w?asn? to?samo?? i rozwija? si?, do pe?nej dojrza?o?ci. Tylko w ten sposób Ewangelia przeniknie do g??bi jego serce, uzdrowi go ze z?a i otworzy na woln? i osobist? wiar?.

?wiadomi faktu, ?e powo?ani jeste?my tak?e do wychowywania i ewangelizacji mentalno?ci, j?zyków, zwyczajów i instytucji, anga?ujemy si? w promocj? dialogu pomi?dzy wiar?, kultur? i religiami. To pomo?e o?wieci? Ewangeli? wielkie wyzwania, postawione przed osob? ludzk? i spo?ecze?stwem przez epokowe przemiany oraz przekszta?ci? ?wiat zaczynem Królestwa.

[26] Ewangelizacja w ró?nych kontekstach

Nagl?ca potrzeba g?oszenia Chrystusa Zmartwychwsta?ego poci?gaj? nas do tego, aby stan?? wobec sytuacji, które rozbrzmiewaj? w nas, jako apel i niepokój: ludy nie znaj?ce jeszcze Ewangelii, ze?wiecczenie, zagra?aj?ce ziemiom o starej tradycji chrze?cija?skiej, zjawisko migracji, nowe i dramatyczne formy ubóstwa i przemocy, rozpowszechnianie si? ruchów i sekt. Czujemy si? tak?e pobudzeni przez niektóre okazje, tj. dialog ekumeniczny, mi?dzyreligijny i mi?dzykulturowy; now? wra?liwo?? na sprawy pokoju, obrony praw cz?owieka i ochrony dzie?a stworzenia oraz coraz bardziej rozpowszechnione w ?wiecie liczne formy solidarno?ci i wolontariatu.

Te elementy, uznane przez adhortacj? apostolskie, wydane po synodach kontynentalnych, stanowi? wyzwania dla ca?ego Ko?cio?a i zobowi?zuj? nas do znalezienia nowych dróg przekazu Ewangelii Jezusa Chrystusa, z poszanowaniem i dowarto?ciowaniem kultur lokalnych. St?d te? wymaganie, aby ka?dy z naszych regionów i inspektorii, podj?? wysi?ek wyodr?bnienia najbardziej stosownych form do realizacji wspólnego pos?annictwa, z uwzgl?dnieniem specyfiki ?rodowisk.

SYTUACJA

[27] Wspólnota ewangelizowana i ewangelizuj?ca

Wielu wspó?braci intensywnie prze?ywa pasj? do Boga i do m?odzie?y. Wyra?a si? ona w pragnieniu bardziej profetycznego ?ycia konsekrowanego, które charakteryzowa?oby si? duchow? g??bi?, szczerym braterstwem i apostolsk? odwag?. W ten sposób, ?yj?c i pracuj?c razem, czuj?, ?e mog? da? autentyczne i radosne ?wiadectwo charyzmatu oraz poci?gn?? m?odzie?, aby powa?nie skonfrontowa?a si? z propozycj? ?ycia chrze?cija?skiego i samym ?yciem konsekrowanym.

Z drugiej strony zauwa?a si? duchow? powierzchowno??, frenetyczny aktywizm, bur?uazyjny styl ?ycia, s?abe ewangeliczne ?wiadectwo oraz cz??ciowe zaanga?owanie w pos?annictwo. To z kolei przek?ada si? na trudno?? ukazania w?asnej to?samo?ci osób konsekrowanych i na apostolsk? nie?mia?o??. Z?o?ono?? pewnych dzie?, zagra?a czasem zaabsorbowaniem si? wspó?braci do zada? administracyjnych, os?abiaj?c podstawowe zobowi?zanie bycia wychowawcami i ewangelizatorami. 

[28] Centralne miejsce propozycji osoby Jezusa Chrystusa

Wychowanie m?odzie?y do wiary, na nowo podj?te przez KG 23, to wspania?omy?lne zobowi?zanie, realizowane przez wielu wspó?braci, którzy proponuj? dostosowane do wieku, do?wiadczenia i formy, dopasowane do ró?nych sytuacji m?odzie?y i rzeczywisto?ci kulturalnych. Pomimo to, zauwa?a si?, ?e zaproszenie do przygotowania dróg prowadz?cych m?odzie? na spotkania z Panem Jezusem, nie zosta?o w pe?ni  przyj?te.

Nasze inicjatywy, nie zawsze s? jasno ukierunkowane na wychowanie do wiary. Procesy katechizacji s? s?abe, a w wielu przypadkach nie pobudzaj? m?odzie? do wiarygodnego i regularnego ?ycia sakramentalnego, prawdziwej przynale?no?ci do Ko?cio?a oraz odwa?nego zaanga?owania apostolskiego. Brak organiczno?ci i ci?g?o?ci, równie? jako owoc niedostatecznej refleksji i nauki, doprowadzi? w pewnych wypadkach do urzeczywistnienia bardziej do duszpasterstwa inicjatyw i wydarze?, ni? duszpasterstwa procesów. W innych przypadkach propozycje nie zosta? dostatecznie w??czone w programy ko?cio?ów lokalnych.

W wielu ?rodowiskach do?wiadcza si? pewnego trudu, spowodowanego oddaleniem m?odzie?y od wiary, oporami wywo?anymi przez laick? mentalno??, rozpowszechnion? tak?e w rodzinach, fa?szywie pojmowanym szacunkiem do niechrze?cija?skich tradycji religijnych, brakiem odwagi ze strony wychowawców.

[29] Ewangelizacja i wychowanie

Zauwa?amy, ?e charyzmat salezja?ski stanowi ?yw? cz??? Ko?cio?ów lokalnych i ceniony jest przez nie. System prewencyjny Ksi?dza Bosko, jest bardziej aktualny, ni? kiedykolwiek i wywiera wsz?dzie ogromne wra?enie. Wielu m?odych otwartych jest na poszukiwanie sensu ?ycia i gotowi s? na przyj?cie wychowawczej i chrze?cija?skiej propozycji, powa?nej i odwa?nej. Nie brakuje m?odych, gotowych zaanga?owa? si? osobi?cie w ewangelizacj? rówie?ników, zw?aszcza w zakresie towarzystw. Inni za?, jako ofiary wychowawczego braku zainteresowania dzisiejszego spo?ecze?stwa, wymagaj? naszej pomocy, aby doj?? do ?wiadomo?ci g??bokich pyta?, które równie? i oni nosz? w sobie.

Dostrzegamy liczbowy wzrost ?wieckich i cz?onków Rodziny salezja?skiej, którzy s? wspó?odpowiedzialni, nie tylko za aspekty organizacyjne, lecz tak?e podejmuj? si? zada? duszpasterskich w naszych dzie?ach i we w?asnym ?rodowisku ?ycia. Cz?sto jednak nie zatroszczyli?my si? w odpowiedni sposób, aby zaofiarowa? im systematyczn? formacj?.

Jeste?my spadkobiercami silnej tradycji, na polu bada? i publikacji w sektorze katechezy i duszpasterstwa m?odzie?y. Zauwa?amy mimo to niebezpiecze?stwo os?abienia tego zaanga?owania, zwa?ywszy na trudno?ci ze znalezieniem i przygotowaniem wykszta?conego personelu i koordynacj? inicjatyw. Dostrzegamy tak?e trudno?? bycia obecnymi w znacz?cy sposób w dialogu pomi?dzy wiar?, kultur? i religiami, który stanowi dzi? podstawowe wyzwanie dla naszego pos?annictwa.

Rozwini?te zosta?y szko?y wy?sze, aby odpowiedzie? na wymagania akademickiego i zawodowego  przygotowania m?odzie?y. O?rodki te ucz?szczane s? przez studentów ró?nej narodowo?ci, kultury i religii. Poci?ga to za sob? zobowi?zanie zapewnienia, nie tylko jako?ci nauczania i bada?, lecz tak?e salezja?skiej to?samo?ci i propozycji ewangelizacji.

[30] Ewangelizacja w ró?nych kontekstach

W regionach, gdzie ostatnio podj?to ewangelizacj?, spotykamy ?rodowiska otwarte na Ewangeli?. Usytuowanie ludowe naszych placówek pozwala na kontakt z wielk? liczb? osób i daje mo?liwo?? ró?norodnego dzia?ania w s?u?bie wiary. Missio ad gentes, która jest istotn? cz??ci? naszego charyzmatu, nadal wzbudza entuzjazm u wspó?braci, oddaj?cych si? pos?udze misyjnej i w??cza wielu m?odych do programów wolontariatu. Anga?ujemy si? w poznanie i zrozumienie kultur, j?zyków, religii i tradycji lokalnych, aby inkulturowa? Ewangeli?. W niektórych krajach rozwijaj?cych si? istniej? wspólnoty, które spe?niaj? prorocze zadanie na polu sprawiedliwo?ci spo?ecznej.

W krajach o starej tradycji chrze?cija?skiej, istniej? nadal objawy religijno?ci ludowej, które s? wielkim bogactwem dla przekazu wiary, i które zas?uguj? na to, by je lepiej zachowywano, promowano, a gdzie to konieczne, oczyszczono. W ?wiecie zachodnim dostrzega si? jednak rozwini?ty kryzys kultury, opartej na warto?ciach chrze?cija?skich, co prowadzi do tego, ?e Ko?ció? nie jest wiarygodnym punktem odniesienia, dla wielu osób i instytucji. St?d te? tutaj szczególna trudno?? w zaproponowaniu Ewangelii i wychowywaniu do wiary.

Wiele naszych dzie? funkcjonuje w kontek?cie wieloreligijnym, wieloetnicznym i wielokulturowym, który przedstawia dla ewangelizacji nowe wyzwania i mo?liwo?ci. W?ród nich wyró?nia si? szczególnie zwi?zek z Islamem, który wymaga okre?lenia odpowiednich strategii dialogu i przepowiadania. Gdzie nie mo?liwe jest  wyra?ne i bezpo?rednie przepowiadanie Jezusa Chrystusa, nasza obecno?? jako chrze?cija?skich wychowawców, stanowi znak profetyczny  i rzuca cenne ziarno ewangelizacji.

LINIE DZIA?ANIA

[31] Wprowadzenie procesów przemiany

Aby podj?? wymagania powo?ania i wyzwania, pochodz?ce z sytuacji oraz, aby zrealizowa? wynikaj?ce z nich linie dzia?ania, konieczn? jest przemiana mentalno?ci i modyfikacja struktur, przechodz?c:

-   od mentalno?ci, która uprzywilejowuje zadania bezpo?redniego zarz?dzania do mentalno?ci, która uprzywilejowuje ewangelizuj?c? obecno?? w?ród m?odzie?y;

-   od ewangelizacji wydarze? bez ci?g?o?ci, do systematycznego i integralnego planu;

-   od mentalno?ci indywidualistycznej do wspólnotowego stylu, który do przepowiadania Jezusa Chrystusa wci?ga m?odzie?, rodziny i ?wieckich;

-   od postawy duszpasterskiej samowystarczalno?ci, do dzielenia si? projektami ko?cio?ów lokalnych;

-   od rozwa?ania skuteczno?ci naszej obecno?ci, w s?owach uznania ze strony innych, do jej oceny w odniesieniu do wierno?ci Ewangelii;

-   od postawy kulturowej wy?szo?ci, do pozytywnego przyj?cia kultur ró?nych od w?asnej;

-   od uznawania Rodziny salezja?skiej, jedynie jako mo?liwo?? spotkania, poznania i wymiany do?wiadcze?, do zobowi?zania uczynienia z niej prawdziwego ruchu apostolskiego, na rzecz m?odzie?y;

-   od modelu ewangelizacji ukierunkowanej jedynie na przemian? osoby, do ewangelizacji, która d??y? b?dzie do przemiany struktur spo?ecznych i politycznych.

Linia dzia?ania 4

Wspólnota ewangelizowana i ewangelizuj?ca

[32] Postawi? spotkanie z Chrystusem w S?owie i Eucharystii, w centrum ?ycia naszych wspólnot, aby by? autentycznymi uczniami i wiarygodnymi aposto?ami.

[33] Salezjanin

-   niech przewidzi w programie ?ycia osobistego, czas potrzebny na modlitw? indywidualn? i wspólnotow?, niech zatroszczy si? o rozmy?lanie S?owa Bo?ego, niech dowarto?ciuje sakrament Pojednania i postawi na centralnym miejscu codzienn? Eucharysti?.

[34] Wspólnota

-   niech przewidzi projekcie ?ycia wspólnotowego stosowne inicjatywy, które popiera? b?d? centralne miejsce S?owa Bo?ego i Eucharystii;

-   niech w??czy wspó?braci w podesz?ym wieku, wed?ug ich mo?liwo?ci, w prac? ewangelizacyjn?, aby swoim do?wiadczeniem i m?dro?ci?, dawali swój wk?ad, równie? jako kierownicy duchowi i spowiednicy.

[35] Inspektoria

-   niech zaofiaruje programy silnej odnowy i odpowiednie pomoce, troszcz?c si? o jako?? rekolekcji, dni skupienia i lectio divina;

-   niech zapewni asystentom i kwinkwenistom odpowiednie wsparcie formacyjne.

Linia dzia?ania 5

Centralne miejsce propozycji osoby Jezusa Chrystusa

[36] Z rado?ci? i odwag? zaproponowa? m?odzie?y prze?ywanie ludzkiej egzystencji tak, jak j? prze?ywa? Jezus Chrystus.

[37] Salezjanin

-   niech przy?o?y si? do systematycznej i duchowej nauki S?owa Bo?ego, aby przyj?? je i uczyni? z Jezusa inspiracj?, kryterium i cel ka?dego dzia?ania wychowawczo-duszpasterskiego;

-   niech da ?wiadectwo wiary, opowiadaj?c o tym, co spotkanie z Chrystusem zdzia?a?o w jego w?asnym ?yciu;

-   niech zatroszczy si? o doskonalenie w materiach, które pozwalaj? na krytyczn? interpretacj? naszego czasu i skuteczn? propozycj? wiary.

[38] Wspólnota

-   niech okre?li w programie wychowawczo-duszpasterskim formy przepowiadania, katechezy i wychowania do wiary, odpowiednie do swoich odbiorców i ?rodowisk;

-   niech zaofiaruje ?wieckim ze wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej, którzy dokonali ju? chrze?cija?skiego wyboru, formacj?, pomagaj?c? im by? wychowawcami do wiary;

-   niech wychowuje m?odzie? do modlitwy osobistej i niech zatroszczy si? o w?a?ciwy sposób celebracji, który przekazywa? b?dzie autentyczne do?wiadczenie radosnego i ?ywego spotkania z Panem Jezusem;

-   niech cz?sto i z wychowawcz? wra?liwo?ci? proponuje Sakrament pojednania, jako istotny etap drogi nawrócenia i Eucharysti?, jako ?ród?o i szczyt chrze?cija?skiego ?ycia;

-   niech promuje stowarzyszenia m?odzie?owe, jako miejsce, w którym m?odzi b?d? protagonistami na drodze wiary i w pos?udze braciom.

[39] Inspektoria

-   nie zrewiduje inspektorialny program wychowawczo-duszpasterski w perspektywie nowej ewangelizacji, wyodr?bniaj?c najbardziej w?a?ciwe kierunki, aby przynie?? Ewangeli? tak?e do ?rodowisk i sytuacji, które przedstawiaj? nowe wyzwania;

-   niech poprawi przygotowanie wspó?braci i wspó?odpowiedzialnych ?wieckich na polu nauk duszpasterskich: duszpasterstwa m?odzie?y, katechetyki, liturgiki, misjologii i komunikacji spo?ecznej.

[40] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech promuje za po?rednictwem dykasterium ds. formacji bardziej solidne przygotowanie teologiczno-duszpasterskie w ramach kursów formacji specyficznej.

Linia dzia?ania 6

Ewangelizacja i wychowanie

[41] Zatroszczy? si? w ka?dym ?rodowisku o skuteczniejsz? integracj? ewangelizacji i wychowania, wed?ug logiki Systemu Prewencyjnego.

[42] Salezjanin

-   niech dowarto?ciuje bezpo?redni? i serdeczn? wi?? z ka?dym m?odym cz?owiekiem, jako uprzywilejowany sposób do ?wiadectwa i przepowiadania.

[43] Wspólnota

-   niech zbada w?asne dzia?ania duszpasterskie, aby zweryfikowa?, czy w ca?o?ci zachowuj? one integralno?? przepowiadania i stopniowo?? propozycji, zgodnie z logik? programu;

-   niech zainteresuje si? odnow? katechezy i niech otworzy si? na nowe formy towarzyszenia dzieciom, m?odzie?y i doros?ym, na drodze inicjacji chrze?cija?skiej;

-   niech zatroszczy si? o formacj? sumienia, i wychowuje m?odzie? do spo?ecznego i politycznego zaanga?owania, pod natchnieniem spo?ecznej nauki Ko?cio?a;

-   niech promuje stosowne refleksje na temat zwi?zku wiary, kultury i religii, aby przepowiada? Ewangeli?, we wn?trzu wielkich problemów dotykaj?cych sumienie dzisiejszego cz?owieka.

[44] Inspektoria

-   niech zapewni, aby wszystkie dzie?a, poprzez dzia?anie wychowawcze, prowadzi?y rzeczywist? prac? ewangelizacyjn?;

-   niech przygotuje personel i promuje inicjatywy o charakterze formacyjnym, które pomog? dowarto?ciowa? komunikacj? spo?eczn?, w wychowaniu i ewangelizacji;

-   niech ?ledzi i weryfikuje jako?? nauczania religii i katechezy w naszych ?rodowiskach.

[45] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech za po?rednictwem kompetentnych dykasteriów zatroszczy si? o pog??bienie zwi?zku mi?dzy ewangelizacj? i wychowaniem, aby zaktualizowa? System Prewencyjny oraz dostosowywa? obraz odniesienia duszpasterstwa m?odzie?y, do zmienionych warunków kulturalnych;

-   niech za po?rednictwem dykasterium duszpasterstwa m?odzie?y wypromuje refleksj? na temat wk?adu kryterium oratoryjnego (por. Konst. 40), jaki mo?e zaofiarowa? on dokonuj?cej si? odnowie katechezy w Ko?ciele.

Linia dzia?ania 7

Ewangelizacja w ró?nych kontekstach

[46] Inkulturowa? proces ewangelizacji, aby odpowiedzie? na wyzwania kontekstów regionalnych.

[47] Salezjanin

-   niech nauczy si? j?zyków ludów, z którymi pracuje, w celu zapewnienia prawdziwie inkulturowanej ewangelizacji.

[48] Wspólnota

-   niech zbada i zaprogramuje dzia?ania, metody i strategie ewangelizacji m?odzie?y w?asnego ?rodowiska, w odniesieniu do kultury i wyborów ko?cio?ów lokalnych;

-   w ?rodowisku wieloreligijnym, niech kszta?tuje m?odych i doros?ych chrze?cijan, aby byli uczniami-misjonarzami, z poszanowaniem innych tradycji religijnych.

[49] Inspektoria

-   niech towarzyszy ka?dej wspólnocie w zaprogramowaniu w?a?ciwych odpowiedzi na wyzwania ?rodowiska, w którym dzia?a;

-   niech zaproponuje wspó?braciom i ?wieckim inicjatywy o charakterze formacyjnym, po?wi?cone inkulturacji wiary;

-   niech promuje ducha misyjnego, niech odda wspania?omy?lnie do dyspozycji Prze?o?onego Generalnego personel salezja?ski do missio ad gentes, oraz popiera powo?ania misyjne równie? mi?dzy ?wieckimi i rodzinami;

-   niech wychowuje wspó?braci w formacji, do wra?liwo?ci misyjnej i dialogu z ró?nymi tradycjami kulturowymi i religijnymi.

[50] Region

-   niech animuje inspektorie, aby rzeczywi?cie by?y w stanie promowa? ewangelizacj? w sposób odpowiadaj?cy ?rodowisku, id?c za wskazaniami Konferencji Episkopatów i Synodów kontynentalnych, oraz dziel?c si? najbardziej znacz?cymi do?wiadczeniami.

[51] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech promuje do?wiadczenia wspólnot mi?dzykulturowych, jako znak jedno?ci i braterstwa, oraz jako pomoc w ewangelizacji w ?rodowiskach wielokulturowych i wieloetnicznych;

-   niech za po?rednictwem dykasteriów ds. pos?annictwa salezja?skiego towarzyszy, poprzez stosowne wskazania, dzia?aniom ewangelizacyjnym i wychowawczym, na rzecz m?odzie?y i rodzin innych religii.

KONIECZNO?? ZAPRASZANIA

"Podnie?cie oczy i popatrzcie na pola,

 jak bielej? na ?niwo" (J 4,35)

BO?E WEZWANIE

"W odpowiedzi na potrzeby swego ludu Pan powo?uje nieustannie i poprzez ró?norodno?? darów do pój?cia za nim w s?u?bie Królestwa Bo?ego. Jeste?my prze?wiadczeni, ?e w?ród m?odzie?y wielu jest ubogaconych darami duchowymi i ma w sobie zacz?tki powo?ania apostolskiego. Pomagamy im w odkrywaniu, przyj?ciu i dojrzewaniu daru powo?ania jako laika, konsekrowanego i kap?ana dla dobra ca?ego Ko?cio?a i Rodziny Salezja?skiej. Z tak? sam? troskliwo?ci? piel?gnujemy powo?ania ludzi doros?ych" (Konst. 28).

[52] ?wiadectwo, jako pierwsza propozycja powo?ania

Uznajemy z wdzi?czno?ci?, ?e powo?anie salezja?skie to ?aska, któr? otrzymali?my od Boga. To On powo?a? nas do na?ladowania Chrystusa, pos?usznego, ubogiego i czystego, we wspólnocie braterskiej, przez pos?annictwo m?odzie?owe, za przyk?adem Ksi?dza Bosko. Wspania?omy?lno?? wspó?braci, oraz przyk?ad wspólnoty, która ?yje prymatem Boga, duchem rodzinnym i po?wi?ceniem na rzecz pos?annictwa, to pierwsza i najpi?kniejsza propozycja powo?aniowa jak? mo?emy ofiarowa? m?odzie?y.

Jeste?my ?wiadomi, ?e m?ody cz?owiek odkrywa powo?anie do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego, kiedy spotyka si? ze znacz?c? wspólnot?, wzór z którym mo?e si? uto?sami?, do?wiadczenie ?ycia duchowego i zaanga?owania apostolskiego, pomoc przewodnika, który mu towarzyszy do wyboru Chrystusa i daru z siebie.

Niedostatek powo?a?, prze?ywany przez niektóre inspektorie, zmuszaj?c nas koniecznej weryfikacji, pobudza nas do wzrastania w autentyczno?ci ?ycia i w zdolno?ci proponowania. Faktycznie jeste?my przekonani, ?e Bóg nadal powo?uje wielu m?odych do s?u?by Królestwa Bo?ego i ?e ró?ne s? czynniki, które mog? sprzyja? ich odpowiedzi.

[53] Powo?ania do zaanga?owania apostolskiego

Dzi?, jak nigdy dot?d, odczuwamy wyzwanie do tworzenia kultury powo?aniowej w ka?dym ?rodowisku, tak, aby m?odzi odkryli ?ycie, jako powo?anie i ?eby ca?e duszpasterstwo salezja?skie sta?o si? naprawd? powo?aniowym. Wymaga to pomocy m?odym, aby przezwyci??yli indywidualistyczn? mentalno?? i kultur? samorealizacji, która popycha ich do planowania przysz?o?ci bez ws?uchiwania si? w g?os Boga; a ponadto domaga si? w??czenia i formacji rodzin i ?wieckich.

Szczególne zaanga?owanie nale?y podj?? do budzenia w m?odzie?y apostolskiej pasji. Jak Ksi?dz Bosko jeste?my powo?ani, aby doda? jej odwagi, do bycia aposto?ami swoich kolegów, do przyj?cia ró?nych form s?u?by ko?cielnej i spo?ecznej, do zaanga?owania si? w projekty misyjne. Aby sprzyja? wyborowi powo?ania do pos?ugi apostolskiej  nale?y tej?e m?odzie?y zaproponowa? bardziej intensywne ?ycie duchowe oraz systematyczne towarzyszenie osobiste.

Jest to ziemia, na której rozwin? si? rodziny, zdolne do autentycznego ?wiadectwa, ?wieccy zaanga?owani na ka?dym szczeblu ?ycia Ko?cio?a i spo?ecze?stwa, a tak?e powo?ania do ?ycia konsekrowanego i kap?a?stwa.

[54] Towarzyszenie kandydatom do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego

Ksi?dz Bosko, mimo dzia?ania z niestrudzon? hojno?ci? dla rozwoju ró?nych form powo?ania w Ko?ciele, zaprasza? niektórych m?odych do pozostania z nim na zawsze. Równie? i dla nas, propozycja salezja?skiego ?ycia konsekrowanego, skierowana do m?odzie?y, stanowi cz??? wierno?ci Bogu, za otrzymany dar. Do tego poci?ga nas pragnienie podzielenia si? rado?ci? pój?cia za Panem Jezusem, pozostaj?c z Ksi?dzem Bosko, aby da? nadziej? wielu innym m?odym, z ca?ego ?wiata. 

Promocja powo?a? do ?ycia konsekrowanego domaga si? niektórych podstawowych wyborów: sta?ej modlitwy, wyra?nego przepowiadania, odwa?nej propozycji, dok?adnego rozeznania, osobistego towarzyszenia. Modlitwa powinna by? codziennym zobowi?zaniem wspólnot i powinna w??cza? m?odzie?, rodziny, ?wieckich oraz grupy Rodziny salezja?skiej. Przepowiadanie wymaga dowarto?ciowania ró?norodnych okazji powo?aniowych, które pojawiaj? si? w trakcie trwania roku liturgicznego. Propozycja i rozeznanie wymagaj? tej serdecznej blisko?ci, która wzbudza zaufanie oraz pozwalaj? uchwyci? oznaki powo?ania, jakie ukazuje m?ody cz?owiek. Towarzyszenie wymaga pomagania m?odym wzmocni? ?ycie duchowe, do?wiadczy? w?a?ciwych form apostolatu, prze?ywa? do?wiadczenie wspólnoty, poznawa? Zgromadzenie, zweryfikowa? motywacje oraz uruchomi? procesy, które prowadz? do podj?cia decyzji.

Uznajemy konieczno?? posiadania przez ka?d? inspektori? wspólnot powo?aniowych lub aspirantatów, które przyjm? m?odych, zainteresowanych konfrontacj? z salezja?skim ?yciem konsekrowanym. Z kolei w animacji powo?a? powinien zosta?, na ró?ny sposób, dowarto?ciowany niezb?dny wk?ad rodzin.

[55] Dwie formy salezja?skiego powo?ania konsekrowanego

Ksi?dz Bosko pragn??, aby Zgromadzenie charakteryzowa?o si? komplementarn? obecno?ci? salezjanów laików i salezjanów kap?anów. Jeste?my zatem powo?ani, aby da? priorytet i wyrazisto?? jedno?ci apostolskiej konsekracji, pomimo urzeczywistniania jej w dwóch odmiennych formach. Mo?emy to uczyni?, umacniaj?c prymat Boga i radykalne na?ladowanie Chrystusa jako, fundament naszego ?ycia.

Salezja?ska konsekracja apostolska, nadaje szczególnej konotacji wychowawczej sprawowaniu pos?ugi duchownego, stawiaj?c przepowiadanie s?owa, sprawowanie liturgii i kierownictwo wspólnot?, na s?u?bie dojrzewania m?odzie?y. I to jest  specyficzny wk?ad, jaki powinien on ofiarowa? wspólnotom wychowawczo-duszpasterskim i Ko?cio?om lokalnym.

Ta sama konsekracja charakteryzuje salezjanina koadiutora, czyni?c go w pe?ni wychowawc? i ewangelizatorem, zdolnym do wnoszenia we wszystkie dziedziny wychowawcze i duszpasterskie warto?ci w?a?ciwe mu, jako laikowi, oraz bycia blisko m?odzie?y i rzeczywisto?ci ?wiata pracy. (Konst. 45).

?wiadomi faktu, ?e Zgromadzenie narazi?oby na niebezpiecze?stwo swoj? to?samo??, gdyby nie zachowa?o tej komplementarno?ci, wezwani jeste?my do pog??biania salezja?skiej oryginalno?ci ?wi?ce?, oraz do wi?kszej promocji powo?ania salezjanina koadiutora.

SYTUACJA

[56] ?wiadectwo, jako pierwsza propozycja powo?ania

Wielu wspó?braci ?yje rado?nie i anga?uje si? w tworzenie ?rodowiska sprzyjaj?cego wzbudzaniu powo?a?. Postawa du?ej grupy salezjanów, którzy przyjmuj? m?odych, u?ywaj?c prostych, ale wymownych gestów, tj. serdeczne pozdrowienie, przyjacielska rozmowa, czy animuj?ca obecno??, staje si? powo?aniowym ?wiadectwem. Przyk?ad pogodnej i aktywnej staro?ci, oraz cierpliwa ofiara chorych wspó?braci, którzy potrafi? nada? swojemu ?yciu "nowego znaczenia apostolskiego" (Konst. 53), mo?e przekazywa? m?odym pi?kno oddanego i wci?? owocnego ?ycia.

Brak powo?a? uwra?liwi? wspó?braci i wspólnoty na refleksj? nad sposobem aktualnej animacji powo?a?. Wiele wspólnot modli si? o powo?ania u?ywaj?c, ró?nych forma modlitwy i liturgii, oraz zapraszaj?c przy tym m?odzie?, rodziny i ?wieckich.

Z drugiej strony, nasze ?ycie nie zawsze ukazuje centralne miejsce Boga, oraz styl zainspirowany b?ogos?awie?stwami. Niekiedy nie jeste?my gotowi przyj?? m?odych do wspólnoty. Mamy równie? trudno?ci z zapewnieniem im wychowawczej i duchowej troski. Duszpasterski indywidualizm os?abia warto?? wspólnej pracy i ?ycia, oraz czyni ma?o wiarygodnym zaproszenie do uczestnictwa w naszym ?yciu braterskim. Zachowania niezgodne z ?yciem konsekrowanym, zw?aszcza ze ?lubem czysto?ci oraz odej?cia ze Zgromadzenia, negatywnie wp?ywaj? na decyzje m?odych. Tak?e kultura rozpowszechniona przez media, które cz?sto banalizuj? uczuciowo?? i przekazuj? skrzywiony obraz osoby konsekrowanej, stanowi przeszkod? do uto?samienia si? z tym typem powo?ania.

[57] Powo?ania do zaanga?owania apostolskiego

Liczne wspólnoty zaanga?owane s? w podkre?lenie znaczenia wymiaru powo?aniowego duszpasterstwa m?odzie?y. Pomimo to, zauwa?a si? niebezpiecze?stwo improwizacji i okazjonalno?ci. Cz?sto proponuje si? warto?ciowe do?wiadczenia, lecz odosobnione, jako owoc nieskoordynowanych dzia?a? pomi?dzy duszpasterstwem m?odzie?y a animacj? powo?a?.

Kryzys rodziny, rozwini?ta relatywistyczna i konsumpcyjna mentalno??, negatywny wp?yw mediów na sumienie i zachowania, stanowi? du?? przeszkod? dla kultury powo?aniowej. Nie zawsze stosownie uwra?liwili?my wspólnoty wychowawczo-duszpasterskie na apostolski i powo?aniowy wymiar, ani nie zawsze dowarto?ciowali?my wspó?odpowiedzialno?? ?wieckich, i wspó?prac? z grupami Rodziny salezja?skiej.

Obecno?? wielkiej grupy m?odzie?y w naszych ?rodowiskach, stanowi okazj? do podtrzymywania wychowawczego dialogu, wej?? w za?y?o??, pomóc jej odkry? Bo?y plan, odnosz?cy si? do jej ?ycia, zach?ci? ich do daru z siebie. Nie zawsze jednak potrafimy wzbudza? w niej pragnienia stania si? aposto?ami w?ród kolegów, proponuj?c ró?norodne drogi ?ycia duchowego i zaanga?owania w s?u?b?. Ryzykujemy w ten sposób obni?enie poziomu propozycji i nieumiej?tno?? budzenia powo?a? apostolskich, pozbawiaj?c si? naturalnego ?rodowiska, w którym mo?emy rozwija? powo?ania do szczególnej konsekracji.

[58] Towarzyszenie kandydatom do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego

Istniej? niektóre inspektorie, które posiadaj? dobrze zorganizowan? i podzielan? prac? powo?aniow?. Zapocz?tkowa?y one dzia?alno?? grup powo?aniowych, dni skupienia, o charakterze powo?aniowym, do?wiadczenia wolontariatu, wspólnoty otwarte i nowe formy aspirantatu. U?ywaj? one równie? ?rodków spo?ecznego przekazu, do promocji znajomo?ci charyzmatu Ksi?dza Bosko.

Do?? dobrze rozpowszechnion? jest praktyka spotykania wspó?braci w formacji pocz?tkowej, z m?odzie?? w poszukiwaniu powo?ania. Okazuje si? to szczególnie u?yteczne, poniewa? poprzez to ?wiadectwo, m?odzi mog? odkry? ?ycie konsekrowane, jako poci?gaj?cy sposób chrze?cija?skiego ?ycia.

Nastolatkowie i m?odzie? s? wspania?omy?lni, lecz wykazuj? trudno?? w podj?ciu ci?g?ego zobowi?zania. Mentalno?? werbowania prowadzi czasem do posiadania kandydatów do ?ycia konsekrowanego, o s?abych motywacjach. Niestety, niektórzy m?odzi wprowadzani s? do etapów formacji, nie posiadaj?c wystarczaj?cych zdolno?ci. Inni maj? za sob? trudn? sytuacj? rodzinn?, któr? nale?y pozna? i zintegrowa? tak, aby nie nara?a? ich dojrzewania. Animacja powo?aniowa ukierunkowana jest niemal wy??czenie na studentów, podczas gdy zaniedbujemy m?odzie? pracuj?c?.

W kierownictwie duchowym zauwa?a si? czasem brak przygotowania salezjanów. Ponadto w organizacji powo?aniowych inicjatyw i propozycji odnotowuje si? jeszcze s?abo?ci, tak na szczeblu inspektorialnym, jak i lokalnym. Kiedy nie ma ci?g?o?ci programowania, zmiana funkcji wspó?braci zaanga?owanych w animacj? powo?a?, staje si? szczególnie delikatn?. W niektórych inspektoriach nie istniej? wspólnoty animacji powo?a?.

[59] Dwie formy salezja?skiego powo?ania konsekrowanego

Wielu salezjanów prezbiterów, prze?ywa swoj? pos?ug? na rzecz m?odzie?y w stylu wychowawczym, wiernym zamierzeniom Ksi?dza Bosko. W niektórych przypadkach, zauwa?a si? jednak duszpastersk? nieokre?lono??, oraz cz??ciowe przyj?cie charyzmatycznej to?samo?ci. Zach?ca to do coraz lepszego zdefiniowania dróg formacji specyficznej.

Powo?anie salezjanina koadiutora, cz?sto nie znane, jako ?e posiada ma?? wyrazisto?? i niedostatecznie bywa ono przedstawiane. Zale?y to, mi?dzy innymi, od jego przeznaczenia do zada? administracyjnych, a nie bezpo?rednio w dzia?alno?ci m?odzie?owej. W aspirantatach, prenowicjatach i nowicjatach, posta? ta, nie zawsze przedstawiana jest z odpowiedni? uwag?. W niektórych ?rodowiskach pozostaje uprzedzenie, ?e powo?anie salezjanina kap?ana, jest wa?niejsze od powo?ania koadiutora. Równie? nasza zmniejszona obecno?? w?ród m?odzie?y pracuj?cej, negatywnie wp?yn??a na zaproponowanie takiego powo?ania.

Tam, gdzie za? znacz?cej liczbie kulturowo i zawodowo przygotowanych salezjanów koadiutorów, powierza si? odpowiedzialne zadania, wówczas daje si? pozna? to powo?anie, oraz wzbudza si? w m?odych pragnienie pój?cia za nim. Pozytywnym by?o powstanie we wszystkich regionach etapu formacji specyficznej salezjanina koadiutora.

LINIE DZIA?ANIA

[60] Wprowadzenie procesów przemiany

Aby podj?? wymagania powo?ania i wyzwania pochodz?ce z sytuacji oraz, aby zrealizowa? wynikaj?ce z nich linie dzia?ania, konieczna jest przemiana mentalno?ci i modyfikacja struktur, przechodz?c:

-   od my?lenia o sobie, jako protagonistach animacji powo?a?, do pokornego uznania si? za po?redników Bo?ego dzia?ania;

-   od okazjonalnej i ogólnej propozycji, do zamierzonej i dok?adnej programacji, która tworzy? b?dzie kultur? powo?aniow?;

-   od samotnie prowadzonej animacji powo?a?, do programów realizowanych wspólnie z grupami Rodziny salezja?skiej i Ko?cio?em lokalnym;

-   od ustawienia animacji powo?a?, jako odpowiedzi na problem braku powo?a? do odnalezionej przyjemno?ci pomagania m?odym w odkrywaniu Bo?ego planu;

-   od mentalno?ci przekazania animacji powo?a? nielicznym wyznaczonym, do w??czenia ka?dego wspó?brata, ka?dej wspólnoty i ?wieckich;

-   od animacji powo?a?, oddzielonej od duszpasterstwa m?odzie?y, do animacji rozumianej i prze?ywanej, jako ukoronowanie tego? duszpasterstwa.

Linia dzia?ania 8

?wiadectwo, jako pierwsza propozycja powo?ania

[61] Z odwag? i rado?ci? ?wiadczy? o pi?knie ?ycia konsekrowanego, ca?kowicie po?wi?conego Bogu w pos?udze m?odzie?y.

[62] Salezjanin

-   niech o?ywia ?wiadomo?? daru w?asnego powo?ania, przyjmuj?c postaw? wdzi?czno?ci wobec Boga;

-   niech zaanga?uje si? w ?wiadectwo radosnego ?ycia, i niech dzieli si? histori? swojego powo?ania, kiedy ma ku temu sposobno??;

-   niech troszczy si? o wierno?? powo?aniu, poprzez ustawiczne odwo?ywanie si? do kierownictwa duchowego; w chwilach trudno?ci niech dowarto?ciuje tak?e pomoc, p?yn?c? z nauk humanistycznych;

-   niech modli si? codziennie o powo?ania;

-   w okresie staro?ci i w czasie choroby, niech przemienia cierpliwo??, narzucon? przez trudno?ci i cierpienia, w ufn? ofiar? na rzecz powo?a?.

[63] Wspólnota

-   niech otworzy dom dla m?odzie?y, szczególnie dla tej, która rozeznaje swoje powo?anie, zapraszaj?c j? do wspólnego prze?ywania g?ównych momentów ?ycia wspólnoty;

-   niech wspiera uczuciowe dojrzewanie wspó?braci, pomagaj?c im przede wszystkim w chwilach trudno?ci;

-   nie przeprowadzi corocznie scrutinium, odnosz?ce si? do w?asnego ?wiadectwa ?ycia;

-   niech zaproponuje okazje do modlitwy o powo?ania, w??czaj?c w to tak?e m?odzie?.

[64] Inspektoria

-   niech promuje w?ród wspó?braci mocn? ?wiadomo?? przynale?no?ci, aby za?wiadczy? o warto?ci wspólnej pracy i ?ycia.

Linia dzia?ania 9

Powo?ania do zaanga?owania apostolskiego

[65] Wzbudza? w m?odzie?y zaanga?owanie apostolskie dla Królestwa Bo?ego z pasj?: da mihi animas cetera tolle, oraz pomaga? jej w formacji.

[66] Salezjanin

-   niech b?dzie przekonany, ?e ka?dy m?ody posiada misj? od Boga i niech towarzyszy mu w jej odkrywaniu.

[67] Wspólnota

-   niech opracuje odpowiedni? do ?rodowiska propozycj? animacji powo?a?, w??czaj?c w ni? wspólnot? wychowawczo-duszpastersk?, Rodzin? salezja?sk?, bior?c pod uwag? decyzje Ko?cio?a lokalnego, oraz zapewniaj?c odpowiednie ?rodki finansowe;

-   niech troszczy si? o duszpasterstwo rodzin, poprzez spotkania, refleksje, modlitw?, tak, aby rodzice byli otwarci na powo?anie dzieci;

-   niech dowarto?ciuje apostolskie i powo?aniowe bogactwo stowarzysze?, wolontariatu i animacji misyjnej;

-   niech skorzysta z okazji, jakie daje rok liturgiczny, do animacji misyjnej;

-   niech z przekonaniem przedstawia posta? salezjanina wspó?pracownika, jako propozycj? apostolskiego powo?ania dla ?wieckich.

[68] Inspektoria

-   niech opracuje propozycj? animacji powo?a?, w ramach inspektorialnego programu wychowawczo-duszpasterskiego;

-   niech zapewni warunki, aby dyrektor móg? pe?ni? rol? pierwszego animatora powo?a?, oraz niech wzmocni posta? koordynatora duszpasterstwa;

-   niech zaoferuje m?odzie?y do?wiadczenia pos?ugi apostolskiej,  dzia?alno?ci stowarzysze? i wolontariatu;

-   niech wspó?pracuje w promocji powo?a? z grupami Rodziny salezja?skiej, z Ko?cio?em lokalnym i innymi instytutami ?ycia konsekrowanego;

-   niech pomaga salezjanom i wspó?odpowiedzialnym ?wieckim, doskonali? swoje umiej?tno?ci w rozeznawaniu powo?a? i kierownictwie;

-   niech zainwestuje odpowiednie ?rodki finansowe i osobowe w inicjatywy w obszarze animacji powo?a?.

Linia dzia?ania 10

Towarzyszenie kandydatom do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego

[69] Przedstawi? wyra?n? propozycj? salezja?skiego ?ycia konsekrowanego oraz promowa? nowe formy powo?aniowego towarzyszenia i aspirantatu.

[70] Salezjanin

-   niech nauczy si? rozpoznawa? oznaki powo?ania jakie pokazuj? m?odzi i niech le?y mu na sercu zaproponowanie im salezja?skiego ?ycia konsekrowanego;

-   niech b?dzie gotowy do duchowego towarzyszenia troszcz?c si? o w?asne przygotowanie.

[71] Wspólnota

-   niech organizuje spotkania grup powo?aniowych z programem rozeznania i towarzyszenia;

-   niech pokieruje usposobion? m?odzie? do uczestnictwa w inspektorialnych propozycjach rozeznania powo?ania do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego;

-   niech dowarto?ciuje ?wi?ta i wspomnienia naszych ?wi?tych oraz rocznice profesji i ?wi?ce? jako okazj? do animacji powo?a?;

-   niech wspiera dzielenie si? do?wiadczeniami odno?nie sposobu towarzyszenia m?odzie?y na rozeznawania powo?ania.

[72] Inspektoria

-   niech zbada mo?liwo?ci nowych form aspirantatu, aby mie? jedn? lub wi?cej wspólnot, w których pokieruje m?odymi kandydatami na drodze powo?ania;

-   niech promuje refleksj? i wspó?prac? mi?dzy duszpasterstwem m?odzie?y i formacj?;

-   niech proponuje inicjatywy w zakresie animacji powo?a? dla wszystkich grup m?odzie?y w wieku rozwojowym zwracaj?c uwag? na dojrzewanie uczuciowe;

-   niech wspó?pracuje z grupami konsekrowanych Rodziny salezja?skiej w propozycjach powo?aniowych skierowanych do dziewcz?t;

-   niech przewidzi specyficzne propozycje powo?aniowe dla m?odych emigrantów z rodzin katolickich lub mniejszo?ci etnicznych oraz dla tubylców;

-   w rozeznaniu powo?a? niech szczególnie we?mie pod uwag? kryteria wskazane przez Ratio;

-   niech w??czy m?odych wspó?braci w animacj? powo?a? na szczeblu lokalnym i inspektorialnym.

[73] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech za po?rednictwem dykasteriów ds. duszpasterstwa m?odzie?y i formacji promuje refleksj? nad nowymi formami aspirantatu i kierownictwa duchowego oraz niech zaoferuje inspektoriom stosowne wskazania;

-   niech z dykasteriami ds. formacji, duszpasterstwa m?odzie?y i misji przeanalizuje problemy dotycz?ce wieku kandydatów, specyficzne drogi powo?a? tubylczych oraz kryteria przyj?cia tych, którzy pochodz? z innych powo?aniowych do?wiadcze?.

Linia dzia?ania 11

Dwie formy salezja?skiego powo?ania konsekrowanego

[74] Promowa? komplementarno?? i specyfik? dwóch form jedynego powo?ania salezja?skiego oraz podj?? odnowione zobowi?zanie w odniesieniu do powo?ania salezjanina koadiutora.

[75] Salezjanin

-   niech dowarto?ciuje i promuje jedyno?? salezja?skiego powo?ania konsekrowanego w jego komplementarnych formach.

[76] Wspólnota

-   niech towarzyszy wspó?braciom wy?wi?conym, aby dali szczególny wyraz swojej pos?udze charyzmatowi wychowawczemu uprzywilejowuj?c zadania duszpasterskie bezpo?rednio skierowane do m?odzie?y;

-   niech sprzyja obecno?ci wspó?braci koadiutorów w?ród m?odzie?y w zadaniach z zakresu animacji wychowawczo-duszpasterskiej, a nie tylko w sektorach organizacji i administracji;

-   niech zapozna z postaci? salezjanina koadiutora przedstawiaj?c najbardziej znacz?ce wzory tego powo?ania.

[77] Inspektoria

-   niech uczyni ze ?lubów wieczystych okazj? do pog??bienia i zaproponowania komplementarno?ci obu form salezja?skiego powo?ania;

-   gdzie to mo?liwe niech sprzyja obecno?ci salezjanów koadiutorów w ró?nych formach animacji inspektorialnej, a zw?aszcza w animacji powo?a? oraz inspektorialnej komisji ds. formacji;

-   niech wspiera specyficzn? formacj? salezjanina koadiutora prowadzon? na szczeblu regionalnym lub mi?dzyregionalnym.

[78] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech promuje powa?n? i pog??bion? refleksj? na temat komplementarno?ci i specyfiki obu form salezja?skiego powo?ania konsekrowanego w Zgromadzeniu.

EWANGELICZNE UBÒSTWO

"Je?li chcesz by? doskona?y, id?, sprzedaj, co posiadasz,

 i rozdaj ubogim, a b?dziesz mia? skarb w niebie.

Potem przyjd? i chod? za Mn?" (Mt 19,21)

BO?E WEZWANIE

"Ksi?dz Bosko ?y? w ubóstwie jako w oderwaniu serca i w ofiarnej s?u?bie braciom, w sposób surowy, zapobiegliwy i bogaty w inicjatywy. Za jego przyk?adem równie? my ?yjemy w oderwaniu od wszelkich dóbr ziemskich i uczestniczymy z ca?? przedsi?biorczo?ci? w misji Ko?cio?a, w jego wysi?kach na rzecz sprawiedliwo?ci i pokoju, szczególnie przez wychowywanie biednych. ?wiadectwo naszego ubóstwa, opartego na wspólnocie dóbr, pomaga m?odzie?y przezwyci??a? instynkt egoistycznego posiadania i otwiera? si? na ducha chrze?cija?skiego dzielenia si? z innymi" (Konst. 73).

[79] ?wiadectwo osobiste i wspólnotowe

Przyjmuj?c ludzk? natur? Pan Jezus zdecydowa? urodzi? si? i ?y? ubogo, ca?kowicie zawierzy? siebie Ojcu oraz dzieli? warunki ?ycia ubogich nazywaj?c ich b?ogos?awionymi jako adresatów radosnej nowiny i dziedziców Królestwa Bo?ego. Za??da? od niektórych porzucenia wszystkiego, aby bardziej z bliska Go na?ladowa? g?osz?c w?asnym ?yciem, ?e Bóg jest prawdziwym bogactwem. Z tego wezwania rodzi si? ubóstwo salezjanina, który wyra?a ufne oddanie si? Ojcu, blisko?? i s?u?b? wobec ubogich, b?ogos?awie?stwo ?ycia przepe?nionego mi?o?ci? do Boga i braci.

Ksi?dz Bosko, cz?owiek niskiego pochodzenia, do?wiadczy? od ma?o?ci niewygód i warto?ci ubogiego ?ycia. W szkole Mamy Ma?gorzaty nauczy? si? upodobania do pracy i umiarkowania, pogody ducha w czasie do?wiadcze? i solidarno?ci z potrzebuj?cymi. Ufaj?c bezgranicznie Opatrzno?ci zdecydowa?, ?e b?dzie ?y? ubogo i wszystkie swoje si?y odda m?odzie?y, do której Bóg go pos?a?: "Dla was studiuj?, dla was pracuj?, dla was ?yj? i za was jestem gotów tak?e odda? ?ycie" (Konst. 14). Oddalenie od wszystkiego tego, co czyni oboj?tnym na Boga i przeszkadza pos?annictwu jest g??bokim znaczeniem cetera tolle oraz stanowi kryterium weryfikacji naszego sposobu prze?ywania ubóstwa.

Pierwszym wyrazem ubóstwa jest ca?kowite oddanie siebie Bogu w gotowo?ci na wymagania m?odzie?y. Poci?ga to za sob? wyrzekni?cie si? samych siebie i osobistych projektów, aby przyj?? projekty wspólnoty. ?wiadomi upomnienia Ksi?dza Bosko odnosz?cego si? do wygód i dostatku, wezwani jeste?my do ?ycia w sposób surowy, do podj?cia wytrwa?ej pracy bez poddawania si? aktywizmowi, do podtrzymywania wolno?ci serca od przywi?za? do dóbr i narz?dzi. W sposób szczególny wspólnota czuje si? wezwana do poszukiwania instytucjonalnych form ?wiadectwa, które wyra?a? b?d? wiarygodne i profetyczne ubóstwo.

[80] Solidarno?? z ubogimi

Na mocy naszego powo?ania wezwani jeste?my do podtrzymywania uwagi na g?os ubogich i uczestnictwa w nim oraz zaproponowania im or?dzia o Królestwie Bo?ym jako podstawy prawdziwej nadziei i zaczynu nowego ?wiata. Poci?ga to za sob? uprzywilejowany wybór najbardziej potrzebuj?cej m?odzie?y, zwrócenie uwagi na jej potrzeby, wczucie si? w jej sytuacj?, przezwyci??enie opieku?czej i paternalistycznej mentalno?ci oraz zaanga?owanie w uczynienie z niej protagonisty jej w?asnego rozwoju.

Wierni naszemu charyzmatowi nie zadawalamy si? udzielaniem natychmiastowej pomocy, lecz zamierzamy ujawnia? i przeciwstawia? si? przyczynom niesprawiedliwo?ci daj?c wk?ad w tworzenie kultury solidarno?ci, kszta?tuj?c sumienie, aktywne obywatelstwo, uczestnictwo w polityce, poszanowanie ?rodowiska; proponuj?c inicjatywy i programy dzia?ania, wspó?pracuj?c z organizacjami i instytucjami, które promuj? ?ycie. To zobowi?zanie wymaga odnowy we wspólnotach i w ?rodowiskach wychowawczych wra?liwo?ci na te problemy oraz przezwyci??enia bur?uazyjnego stylu ?ycia, który wzbudza oboj?tno?? na ?wiatow? tragedi? ubóstwa.

[81] Odpowiedzialne i solidarne zarz?dzenie ?rodkami

Ksi?dz Bosko przypomina nam, ?e "to, co posiadamy, nie jest nasze, lecz ubogich; biada nam, gdyby?my tego dobrze nie spo?ytkowali" (Konst. 79). Praktyka ubóstwa wymaga odpowiedzialnego, przejrzystego i solidarnego zarz?dzania powierzonymi nam ?rodkami zgodnie z celami pos?annictwa. Oznacza to mi?dzy innymi jasnego i kompletnego sporz?dzenia bilansów, racjonalnego i optymalnego u?ywania nieruchomo?ci, przedsi?biorczo?ci w znajdowaniu ?rodków koniecznych do zapewnienia utrzymania dzie?, zachowywanie przepisów w sporz?dzaniu umów o prac?, zwrócenia uwagi na sytuacj? ?rodowiska spo?ecznego w którym przebywamy, ponownego odkrycia warto?ci bezinteresowno?ci w udzielaniu go?ciny i w niektórych dzia?aniach, solidarno?ci ze wspólnotami, inspektoriami i Zgromadzeniem.

Wyzwania pochodz?ce z rozpowszechnionej bezprawno?ci, z niesprawiedliwo?ci o zasi?gu planetarnym oraz ze spekulacyjnego nabywania dóbr przez nielicznych, wzywaj? nas do ujawniania tych zgorsze? i ukszta?towania kultury tego co istotne, sprawiedliwego podzia?u bogactw i zrównowa?onego rozwoju. W ten sposób ubóstwo przyjmuje znaczenie wychowawcze: potwierdza prymat by? nad mie?, realizuje autentyczn? chrze?cija?sk? solidarno?? z ubogimi i kontestuje konsumpcyjny style ?ycia.

SYTUACJA

[82] ?wiadectwo osobiste i wspólnotowe

Zasadniczo wspó?bracia a? do podesz?ego wieku daj? ?wiadectwo wspania?omy?lnej pracy i bezinteresownego po?wi?cenia oddaj?c na s?u?b? ubogich to, czym s? i to, co posiadaj?. Pomimo liczbowego spadku wspó?braci wspólnoty prowadz? wiele dzie? na ró?nych polach.

Czasem ryzykujemy zredukowanie praktyki ubóstwa do zale?no?ci od prze?o?onego. Zauwa?a si? równie? nieprawid?owe zarz?dzenie pieni?dzem i osobistymi kontami. Nie zawsze umiarkowanie stosowane jest w po?ywieniu, zamieszkaniu, podró?ach, ?rodkach przekazu, organizacji czasu odpoczynku i trosce o zdrowie.  W niektórych ?rodowiskach dostrzega si? przesadne przywi?zanie i wsparcie ze strony rodziny naturalnej, niezgodne ze ?lubem ubóstwa.

W licznych wspólnotach wspólnie dzieli si? dobrami oraz pomaga si? biednym rodzinom. S? wspó?bracia, którzy oddaj? si? trosce o utrzymanie domu, jednak rozpowszechnianie si? op?acanego personelu mo?e os?abi? wspó?odpowiedzialno?? we wspólnej pos?udze. Brak w??czenia w ekonomiczny zarz?d wspólnoty oraz niedostateczna informacja prowadz? niektórych do niezdawania sobie sprawy z trudno?ci jakie prze?ywa dom, z kosztów utrzymania, z codziennych problemów jakim stawiaj? czo?a ubodzy. Nie zawsze scrutinium paupertatis potrafi zmieni? niepoprawne praktyki. 

Czasem wydaje si?, ?e w formacji pocz?tkowej brakuje nacisku po?o?onego na ewangeliczne ubóstwo poprawnie prze?ywanego w codzienno?ci. Znane s? sprzeczno?ci ?lubu ubóstwa, jednak nie uczy si? praktycznie my?le? i ?y? jak ubodzy.

[83] Solidarno?? z ubogimi

Liczne s? dzia?ania podejmowane, aby przeciwstawi? si? najci??szym formom ubóstwa, tj. przyjmowanie emigrantów, programy pomocy w rozwoju, pomoc ludom dotkni?tym wojn? i kl?skami ?ywio?owymi, rozwój spo?eczny na terenach misyjnych. Wa?n? jest praca jak? prowadzimy w szkolnictwie wychowuj?c do wymaga? sprawiedliwo?ci i sprawy pokoju. Proponujemy w nich kultur? solidarno?ci poprzez inicjatywy na rzecz najbardziej potrzebuj?cych i od??czonych. Pracujemy dla ubogich, lecz cz?sto nie obok nich i nie z nimi. Faktycznie nie zawsze zwracamy uwag?, aby spiera? ich protagonizm w programach rozwoju. U niektórych wspó?braci zauwa?a si? opór wobec pój?cia do najbardziej potrzebuj?cej m?odzie?y i po?wi?cenia si? pracy w nowych placówkach na polach m?odzie?owego ubóstwa.

Ogromne struktury, czasem nie maj?ce ju? znaczenia w stosunku do ?rodowiska spo?ecznego, cz?sto kosztowne i przyci?gaj?ce uwag? ?rodki oraz niepoprawne u?ywanie pieni?dza gro?? brakiem wspólnotowego i instytucjonalnego za?wiadczenia o ubóstwie. Niektóre za? dzie?a zapocz?tkowane na rzecz najubo?szych stopniowo skierowa?y si? ku klasom ?rednim.

[84] Odpowiedzialne i solidarne zarz?dzenie ?rodkami

Podj?to wiele wysi?ków, aby uzyska? wi?ksz? przejrzysto?? w administracji, a zw?aszcza w bardziej dok?adnym sporz?dzaniu rozliczenia, lepszym u?ywaniu budynków, wzrastaj?cym przestrzeganiu obowi?zuj?cych przepisów i faktycznej solidarno?ci na szczeblu inspektorilanym. Dodaje nam odwagi fakt, ?e prywatni dobroczy?cy, instytucje ko?cielne i publiczne nadal maj? zaufanie do naszej pracy i udzielaj? nam funduszy wspieraj?c nasze dzie?a.

Nie zawsze posiadamy wymagane kompetencje do zarz?dzania ?rodkami ekonomicznymi. Pomimo zaanga?owania w wykwalifikowanie ekonomów nie wszyscy posiadaj? odpowiednie przygotowanie. Ma?o rozpowszechnion? jest praktyka sporz?dzania bud?etu. W relacjach z zatrudnionymi zauwa?a si? czasem traktowanie z góry, zbyt ma?o szanuj?cy ich godno??. Nale?y odwo?ywa? si? ustawicznie do praktyki wi?kszej sprawiedliwo?ci spo?ecznej w stosunku do nich. Z trudno?? potrafimy równie? uczyni? ?wieckich wspó?odpowiedzialnymi w decyzjach kierowniczych.

Nagl?ce potrzeby i narastaj?ca z?o?ono?? niektórych dzia?alno?ci gro?? przemian? salezja?skiego dzie?a w przedsi?biorstwo wraz z niebezpiecze?stwem nadmiernego funkcjonalizmu i wydajno?ci, zw?aszcza gdy os?abieniu ulegaj? cele duszpasterskie. Przy obs?udze projektów wielkich rozmiarów, odnosz?cych si? do nowych struktur i restrukturyzacji, grozi to utrat? energii, czasu i pieni?dzy.

LINIE DZIA?ANIA

[85] Wprowadzenie procesów przemiany

Aby podj?? wymagania powo?ania i wyzwania pochodz?ce z sytuacji oraz aby zrealizowa? wynikaj?ce z nich linie dzia?ania konieczn? jest przemiana mentalno?ci i modyfikacja struktur, przechodz?c:

-   od ma?o przekonanego apostolskiego po?wi?cenia do bezwarunkowego oddania si? wymaganiom pos?annictwa;

-   od teoretycznego poszanowania i formalnej obserwancji ubóstwa do faktycznej praktyki i prawdziwej wolno?ci wewn?trznej w duchu b?ogos?awie?stw;

-   od ogólnej i oboj?tnej znajomo?ci sytuacji ubóstwa do konkretnej solidarno?ci z ubogimi oraz wi?kszego zaanga?owania w sprawiedliwo?? spo?eczn?;

-   od mentalno?ci lokalnej, zamkni?tej samej w sobie, do solidarno?ci inspektorialnej i ?wiatowej;

-   od nieodpowiedniej kompetencji do bardziej profesjonalnego podej?cia  w administracji;

-   od mentalno?ci w?adczej w zarz?dzaniu ?rodkami do ?wiadomo?ci, ?e jeste?my administratorami powierzonych nam dóbr.

Linia dzia?ania 12

?wiadectwo osobiste i wspólnotowe

[86] Dawa? wiarygodne i odwa?ne  ?wiadectwo ewangelicznego ubóstwa, prze?ywanego osobi?cie i wspólnotowo w duchu Da mihi animas cetera tolle.

[87] Salezjanin

-   niech podtrzymuje wewn?trzne oderwanie, przypominaj?c sobie s?owa Ksi?dza Bosko: "by praktykowa? ubóstwo nale?y mie? je w sercu";

-   niech wyra?a ubóstwo nieustann? i po?wi?con? prac?, stroni?c od lenistwa i frenezji; niech odda si? równie? pracom i pos?ugom w domu;

-   niech troszczy si? o zdrowie i zaprogramuje uzgadniaj?c ze wspólnot? stosowny czas odpoczynku;

-   niech ?yje pow?ci?gliwo?ci?, której pragn?? Ksi?dz Bosko poprzez sposób ?ycia umiarkowany w jedzeniu, ubraniu, podró?ach, urz?dzeniu, u?ywaniu narz?dzi pracy, mediów i czasu, z dojrza?o?ci? akceptuj?c niewygody spowodowane brakiem jakiego? dobra u?ytkowego lub koniecznego;

-   niech na nowo odkryje wymagania zale?no?ci od prze?o?onego i od wspólnoty (Konst. 75) oraz dzielenie si? dobrami wymagane przez Konstytucje (por. Konst. 76); niech rozlicza si? z dóbr otrzymanych z jakiegokolwiek tytu?u.

[88] Wspólnota

-   niech zapewni, aby wszyscy wspó?bracia znali i wype?niali wskazania dyrektorium inspektorialnego /rozdzia? ubóstwo i administracja/, a szczególnie te odnosz?ce si? do osobistego u?ywania dóbr i urz?dze? technologicznych;

-   dla bardziej wiarygodnego ?wiadectwa niech corocznie przeprowadza scrutinium paupertatis;

-   niech przygotuje roczny bud?et, przedstawia pe?ne rozliczenie, regularnie informuje wspó?braci o sytuacji ekonomicznej i uwra?liwia ich na kwestie dotycz?ce kosztów ?ycia; nich zwróci na czas Inspektorii nadwy?ki pieni??ne (por. Reg. 197).

[89] Inspektoria

-   niech opracuje program ekonomicznej solidarno?ci, który zapewni równy podzia? ?rodków oraz okre?li kryteria zapewniaj?ce powszechnie przyj?ty poziom ?ycia w poszczególnych wspólnotach;

-   niech troszczy si? konsekwencj? mi?dzy wskazaniami dotycz?cymi ubóstwa zaproponowanymi wspó?braciom w formacji pocz?tkowej a faktyczn? praktyk? jednostek i wspólnot.

Linia dzia?ania 13

Solidarno?? z ubogimi

[90] Rozwija? kultur? solidarno?ci z ubogimi w ?rodowisku lokalnym.

[91] Wspólnota

-   niech wyra?a solidarno?? z ubogimi nie tylko poprzez dzia?ania dobroczynne, lecz tak?e poprzez decyzje, które wp?yn? na jej sposób ?ycia;

-   we wspó?pracy ze wspólnot? wychowawczo-duszpastersk? niech wychowuje do kultury solidarno?ci pomagaj?c m?odzie?y w duchu krytycznym zinterpretowa? zjawiska ekonomiczne i spo?eczne naszego czasu, w??czaj?c ich w inicjatywy i programy promocji i rozwoju, wspieraj?c przyst?pienie do inicjatyw non-profit;

-   niech wychowuje do poszanowania odmienno?ci etnicznej i religijnej oraz promuje ducha braterstwa.

[92] Inspektoria

-   niech przewidzi dla wspó?braci w formacji pocz?tkowej do?wiadczenia s?u?by na rzecz m?odzie?y b?d?cej w najbardziej niekorzystnym po?o?eniu;

-   przy otwieraniu nowych dzie? niech wybierze obszary najwi?kszego ubóstwa.

[93] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech pomaga inspektoriom wzrasta? w dzia?aniu na rzecz sprawiedliwo?ci spo?ecznej;

-   niech wspiera instytucje promuj?ce prawa m?odzie?y, a kiedy to mo?liwe i stosowne, niech w imieniu Zgromadzenia zajmie stanowisko przeciwko ich pogwa?caniu.

Linia dzia?ania 14

Odpowiedzialne i solidarne zarz?dzenie ?rodkami

[94] Zarz?dza? ?rodkami w sposób odpowiedzialny, przejrzysty i zgodny z celami pos?annictwa, uruchamiaj?c konieczne formy kontroli na szczeblu lokalnym, inspektorialnym i ?wiatowym.

[95] Wspólnota

-   niech zweryfikuje okresowo cele i strategie dzie?a dla unikni?cia niebezpiecze?stwa przekszta?cenia go bardziej w dzia?alno?? przedsi?biorcz? ni? w pos?ug? wychowawcz? i ewangelizacyjn?;

-   niech zapewni, aby wszelkie obroty finansowe wszystkich sektorów przechodzi?y przez biuro administracyjne (Reg. 198), aby odnawiany by? inwentarz i aby przy zmianie personelu administracji przekazywane by?y wszystkie niezb?dne informacje;

-   niech zapewni w?a?ciwe planowanie i zarz?dzanie zatrudnionym personelem przestrzegaj?c o zmuszaj?c do przestrzegania praw i obowi?zków ustanowionych przez prawodawstwo;

-   w porozumieniu u ekonomem inspektorialnym niech b?dzie odpowiedzialn? za planowanie, wykonanie i kontrolowanie prac budowlanych i konserwacyjnych (Reg. 195);

-   niech zbada w?asn? sytuacj? ekonomiczn?, aby zapewni? utrzymanie dzie?a, a je?eli zale?y od pomocy zewn?trznej, aby uruchomi? plany samowystarczalnego sfinansowania;

-   niech zwróci uwag? na poprawne u?ywanie funduszów pochodz?cych od innych przedsi?biorstw lub instytucji;

-   niech respektuje intencje dobroczy?ców.

[96] Inspektoria

-   niech z pomoc? kompetentnych, zaufanych i zwi?zanych z nasz? duchowo?ci? ?wieckich towarzyszy ekonomicznemu zarz?dzaniu pojedynczych domów oraz dokonuje jego weryfikacji;

-   niech promuje etyczn? wra?liwo?? na zarz?dzenie i u?ywanie ?rodków finansowych korzystaj?c z dost?pnego w tym zakresie profesjonalizmu;

-   niech sprawi, aby struktury naszych dzie? by?y odpowiednie do realizacji pos?annictwa, by?y w?a?ciwie u?ywane i utrzymywane w dobrym stanie;

-   prosz?c o fundusze niech bierze pod uwag? ukierunkowania praktyczne organicznego programu inspektorialnego, aby unikn?? realizacji inicjatyw i struktur nie daj?cych si? utrzyma? w czasie;

-   niech przemy?li formacj? pocz?tkow? w odniesieniu do ubóstwa pomagaj?c wspó?braciom poprawnie korzysta? z czasu, dóbr i pieni?dza; przekazuj?c podstawowe wiadomo?ci z zakresu rachunkowo?ci i zarz?dzania; w??czaj?c ich w prowadzenie domu;

-   niech wychowuje wspólnot? ekologicznej wra?liwo?ci popieraj?c inicjatywy realizowane na danym terytorium dla ochrony ?rodowiska, u?ywania alternatywnych ?róde? energii i gospodarowania zasobami;

-   niech zbada mo?liwo?? podpisywania wspólnych umów przy nabywaniu posiad?o?ci i zarz?dzaniu dobrami u?ytkowymi i niech zaproponuje je wspólnotom w zwi?zku z oszcz?dno?ci?.

[97] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech pobudza do konkretniejszej solidarno?ci w zakresie ?rodków i personelu pomi?dzy inspektoriami i regionami, tak?e poprzez formu?? tworzenia o?rodków bli?niaczych;

-   niech czuwa nad tym, aby zarz?dzenie ?rodkami finansowymi inspektorii realizowane by?o w sposób etyczny i solidarny;

-   niech zapewni faktyczn? kontrol? dzia?alno?ci ekonomatów inspektorialnych weryfikuj?c jednocze?nie proces realizacji projektów finansowanych przez Zgromadzenie;

-   niech udziela wskaza?, aby rozdzia? funduszy dokonywa? si? za po?rednictwem kana?ów instytucjonalnych Dyrekcji Generalnej i inspektorii; niech czuwa nad równym podzia?em ?rodków i poszanowaniem intencji dobroczy?ców;

-   za po?rednictwem dykasterium ds. komunikacji spo?ecznej niech oceni stosowno?? u?ywania systemu Free-Libre Open Source Software oraz udzieli inspektoriom odpowiednich wskaza?.

 NOWE GRANICE

"Duch Pa?ski spoczywa na Mnie, poniewa? Mnie nama?ci?

 i pos?a? Mnie, abym ubogim niós? dobr? nowin?" (?k 4,18)

BO?E WEZWANIE

"Nasz? dzia?alno?? apostolsk? realizujemy w ró?norodnych formach, uwarunkowanych w pierwszym rz?dzie potrzebami tych, dla których si? po?wi?camy. Wcielamy w czyn zbawcz? mi?o?? Chrystusa, organizuj?c prac? i dzia?a w celach wychowawczo-duszpasterskich, uwa?ni na potrzeby ?rodowiska i Ko?cio?a. Wra?liwi na znaki czasu, pe?ni ducha przedsi?biorczo?ci i zdolni do ci?g?ego przystosowywania si? , weryfikujemy dzie?a, odnawiamy je oraz tworzymy nowe. Wychowanie i ewangelizacja licznych zast?pów m?odzie?y, szczególnie najubo?szej, sk?aniaj? nas do szukania tej m?odzie?y w jej ?rodowisku i do wychodzenia jej naprzeciw poprzez formy pos?ugi odpowiednie do stylu jej ?ycia" (Konst. 41).

[98] G?ówny priorytet: uboga m?odzie?

Ksi?dz Bosko przechodz?c ulicami Turynu widzia? potrzeby "zagro?onej m?odzie?y" i odpowiedzia? na nie otwieraj?c nowe pola zaanga?owania oraz reaguj?c nawet z "zuchwa?o?ci?", byle tylko "zdoby? dusze dla Boga". Przechodz?c ulicami ?wiata równie? i my napotykamy twarze m?odych emigrantów, dzieci wykorzystanych przez turystk? seksualn? i prac?, narkomanów, nosicieli wirusa HIV i chorych na AIDS, nieprzystosowanych spo?ecznie, bezrobotnych, ofiary przemocy, wojny i fanatyzmów religijnych, dzieci-?o?nierzy, dzieci ulicy, niepe?nosprawnych fizycznie i psychicznie, zagro?onej m?odzie?y. Jeste?my dotkni?ci przez niektóre miejsca marginalizacji, w których ?yj? m?odzi, tj. peryferie miast i pola baraków, oraz przez niektóre sytuacje marginalizacji uchod?ców, grup tubylczych, cyganów i innych mniejszo?ci etnicznych. Uznajemy równie? oczekiwania m?odzie?y ubogiej kulturalnie i duchowo, która pobudza nasze zaanga?owanie: m?odzie?y, która utraci?a sens ?ycia; pozbawionej mi?o?ci z powodu niesta?o?ci rodziny, zawiedzonej i wyniszczonej przez konsumpcyjn? mentalno??, oboj?tnej religijnie, pozbawionej motywacji przez permisywizm, relatywizm etyczny i rozpowszechnion? kultur? ?mierci.

Ksi?dz Bosko czu? si? pos?any przez Boga, aby odpowiedzie? na krzyk ubogiej m?odzie?y i wyczu?, ?e je?eli wa?nym by?o natychmiast odpowiedzie? na jej niedostatek, to jeszcze bardziej nale?a?o zapobiec jego przyczynom. Za jego przyk?adem chcemy wyj?? jej naprzeciw przekonani, ?e najskuteczniejszym sposobem odpowiedzi na jej ubóstwo jest dzia?anie uprzedzaj?ce. St?d zauwa?amy konieczno?? pog??bienia jego systemu wychowania, aby obja?ni? jego zadania w tym co dotyczy przezwyci??enia problemów i marginalizacji m?odzie?y: wychowanie etyczne, promocj? godno?ci osoby, zaanga?owanie spo?eczno-polityczne, praktykowanie aktywnego obywatelstwa, obrona praw nieletnich, walka z niesprawiedliwo?ci? i budowanie pokoju. Rozpoznaj?c w ubogiej m?odzie?y otwarcie i gotowo?? na przyj?cie Ewangelii, z odwag? g?osimy jej Jezusa Chrystusa i proponujemy drog? wiary.

[99] Inne priorytety: rodzina, komunikacja spo?eczna, Europa

Szczególn? uwag? nale?y po?wi?ci? aktualnej sytuacji rodziny, która jest pierwotnym podmiotem wychowania i pierwszym miejscem ewangelizacji. Ca?y Ko?ció? u?wiadomi? sobie ogromne trudno?ci jakie ona prze?ywa i zauwa?a konieczno?? udzielenia nadzwyczajnej pomocy w jej formacji, rozwoju i odpowiedzialnego wype?niania jej wychowawczego zadania. St?d równie? my wezwani jeste?my do takiego dzia?ania, aby duszpasterstwo m?odzie?y coraz bardziej otwiera? si? na duszpasterstwo rodzin.

Odczuwamy równie? apele p?yn?ce z nowych technologii komunikacji spo?ecznej i z wychowawczych wyzwa? jakie one stawiaj?. Dzisiejsze mo?liwo?ci komunikacji staj? si? dla m?odzie?y zwyczajnym sposobem spotykania si?, przesy?ania wiadomo?ci, szybkiego i zmiennego uczestnictwa, a przy tym tak?e w sposób bezosobowy i wirtualny. Kultura personal media mo?e zaszkodzi? dojrzewaniu w zdolno?ci nawi?zywania wi?zi, a przede wszystkim wystawia m?odzie? na niebezpiecze?stwo spotka? i silnie negatywnych zale?no?ci. To w?a?nie na tym "podwórku" musimy by? obecni, aby s?ucha?, o?wieca? i kierowa?.

Podzielamy zatroskanie Ko?cio?a o losy Ewangelii na Zachodzie, a zw?aszcza w Europie. Faktycznie coraz bardziej s?abnie odniesienie do chrze?cija?skich korzeni, które da?y wk?ad w to?samo?? kontynentu, zainspirowa?y my?l, zwyczaje i sztuk?, ukierunkowa?y histori? ludów, ubogaci?y Ko?ció? wspania?ymi postaciami ?wi?to?ci, przez wieki ?ywi?y zapa? misyjny w ca?ym ?wiecie. Na mocy wzajemnej zale?no?ci ludów los Europy wci?ga ca?y ?wiat i staje si? zmartwieniem Ko?cio?a powszechnego. W ten sposób w stosunku do przesz?o?ci otwiera si? nowa granica. Dla nas Salezjanów jest to zach?ta "by coraz wi?ksz? uwag? po?wi?ca? wychowaniu m?odych do wiary" (Ecclaesia in Europa, nr 61).

[100] Nowe modele zarz?dzania dzie?ami

Uwaga skierowana na nowe granice zobowi?zuje nas do odnowy naszej mentalno?ci podtrzymuj?c wspó?odpowiedzialno?? za projekty, które nigdy nie nale?? do jednostki, lecz do wspólnoty salezja?skiej i wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej. Nowe potrzeby m?odzie?y wymagaj? osobistego oderwania od zada?, sytuacji i wi?zi, które zagra?aj? rzeczywistej gotowo?ci na zmian?, a tak?e apostolskiej odwadze, która sk?ania di przemy?lenia inicjatyw i dzie?, aby lepiej odpowiedzie? na jej pytania.

Nowy model zarz?dzania dzie?ami wymaga zapewnienia ilo?ciowej i jako?ciowej trwa?o?ci wspólnoty, rzeczywistej wspó?odpowiedzialno?ci wspó?braci i ?wieckich, gotowo?ci ze strony dyrektora do pe?nienia jego pierwszorz?dnej funkcji, promocj? nowych bardziej dostosowanych form obecno?ci, wspólnego programowania z Rodzin? salezja?sk? oraz pracy w sieci z innymi organizacjami i o?rodkami wychowania, wspó?dzia?aj?c z Ko?cio?em lokalnym i spo?ecze?stwem.

To pozwoli zapocz?tkowa? "nowe obecno?ci", czyli nieznane dot?d projekty w odpowiedzi na pojawiaj?ce si? potrzeby lub odnowi? istniej?ce ju? dzie?a i propozycje czyni?c z nich "nowe placówki", w sposób bardziej skuteczny ukierunkowane na pos?annictwo.

SYTUACJA

[101] G?ówny priorytet: uboga m?odzie? 

Rozpowszechniona jest uwaga kierowana na liczne formy ubóstwa obecne w dzisiejszym ?wiecie, a szczególnie te, które zagra?aj? dzisiejszej i przysz?ej sytuacji m?odzie?y. Silnym jest zaanga?owanie Zgromadzenia na rzecz ludzkiego wzrastania i promocji spo?ecznej na obszarach gdzie bardziej widoczne jest ubóstwo. W naszych domach m?odzi przyjmowani s? bez dyskryminacji, a nasza pos?uga wychowawczo-duszpasterska ofiarowana jest wszystkim. Szczególnie skuteczne s? te dzie?a, które przygotowuj? m?odych do wej?cia w ?wiat pracy daj?c profesjonalne przygotowanie i kierownictwo.

W inspektoriach zrodzi?y si? pozytywne do?wiadczenia odpowiadaj?ce na pojawiaj?ce si? formy ubóstwa. Rozwija si? praca w sieci, we wspó?pracy z Rodzin? salezja?sk?, wychowawcami i wolontariuszami ze wspólnot wychowawczo-duszpasterskich; z podmiotami ko?cielnymi i spo?ecznymi, stowarzyszeniami i organizacjami pozarz?dowymi. Aspekty pozytywne sprzyjaj?ce otwarciu na nowe granice to: zwi?kszona zdolno?? my?lenia i dzia?ania przez programy, zaufanie i dyspozycyjno?? instytucji prywatnych i publicznych, zobowi?zanie do zainwestowania w formacj?, aby wykwalifikowa? salezjanów i ?wieckich do dania w?a?ciwych odpowiedzi.

Z drugiej strony istnieje pewien opór wobec odnowy, podniesienia kwalifikacji, przemiany naszej mentalno?ci. Nadal okazuje si? s?ab? formacja salezjanów i ?wieckich do odczytywania znaków czasu i odp?dzenia niebezpiecze?stwa oddalenia si? od m?odzie?y. Czasem tak?e nasze wychowawcze zaanga?owanie nie dociera do tych z poza naszego ?rodowiska. Aby odpowiedzie? na nowe formy ubóstwa inspektorie w pewnych wypadkach powierzy?y si? przedsi?biorczo?ci którego? z wra?liwych wspó?braci i nie wprowadzi?y inicjatyw zaprogramowanych wspólnie.

[102] Inne priorytety: rodzina, komunikacja spo?eczna, Europa

W niemal wszystkich ?rodowiskach szczególne zatroskanie wzbudza sytuacja rodziny. Jest zagro?ona nie tylko przez rozpowszechniony relatywizm etyczny, lecz tak?e przez procesy instytucjonalnego pozbawienia uprawnie?. Dochodzi si? rozbicia i uznawania innych zwi?zków z powa?nymi konsekwencjami na polu wychowawczym, tj. porzucanie ma?oletnich, narzucone zwi?zki czy przemoc wewn?trzrodzinna. St?d w inspektoriach wi?ksz? uwag? skierowano na rodzin?, która jest podstawowym punktem odniesienia w wychowaniu, lecz dzia?ania dotychczas podj?te nadal s? niewystarczaj?ce.

Wzros?a wra?liwo?? i zaanga?owanie Zgromadzenia na polu komunikacji spo?ecznej. Oznak? tego jest np. ustanowienie Wydzia?u Komunikacji Spo?ecznej przy UPS, uruchomienie ró?nych programów wychowania do krytycznego u?ywania mediów, wzrastaj?ca obecno?? instytucjonalnych o?rodków internetowych, wi?ksza znajomo?? sieci informatycznej zarówno dla osobistej wymiany jak i dla formacji na odleg?o??, nowa struktura dykastrium ds. komunikacji spo?ecznej. Pomimo to mamy ?wiadomo?? ró?norodno?ci ?wiatów wirtualnych, które zamieszkuje m?odzie?, a które nie zawsze jeste?my zdolni podziela? je i kocha? ze wzgl?du na brak formacji, czasu i wra?liwo?ci.

W ostatnich dziesi?cioleciach dostrzegli?my stopniowe os?abienie salezja?skiej obecno?ci w niektórych krajach Europy. Niepokoj?cy spadek powo?a? zmusi? wspó?braci do mo?liwie maksymalnego utrzymania placówek w??czaj?c ?wieckich, do nowego okre?lenia granic inspektorii, do tworzenia wspólnych projektów aby lepiej odpowiedzie? na wyzwania wychowawcze i ewangelizacyjne. Dostrzega si? niemo?liwo?? podj?cia takiego wysi?ku bez odwa?nego projektu ca?ego Zgromadzenia.

[103] Nowe modele zarz?dzania dzie?ami

W pracy na rzecz ubogiej m?odzie?y w niektórych inspektoriach osi?gni?to dobre wyniki formuj?c, w??czaj?c i czyni?c wspó?odpowiedzialnymi ?wieckich. To zainteresowanie jest coraz bardziej rozpowszechnione, lecz wci?? jeszcze nieodpowiednio przyj?te w naszych placówkach.

Czasem zauwa?a si? model organizacji, który nie potrafi? odnowi? si? zgodnie z wymaganiem czasów: nadal ?yje mentalno?? odziedziczona po tradycyjnym stylu prowadzenia domów. Ukazuje si? to np. w sztywnej organizacji dzia?a?, w niedostatecznej uwadze po?wi?conej rytmowi ?ycia m?odzie?y, w powolno?ci nowego usytuowania i przekwalifikowania placówek i dzie?, w trudno?ci czynienia wspó?odpowiedzialnymi ?wieckich w funkcjach wymagaj?cych podejmowania decyzji.

Aby dostosowa? si? do odmiennych warunków czasu cz?sto stosowali?my strategi? poszerzania dzie? doprowadzaj?c je do rozmiarów trudnych w zarz?dzaniu i nie b?d?cych w stanie odpowiedzie? na nowe formy ubóstwa ze sprawno?ci? i po?piechem jakich one wymagaj?.

LINIE DZIA?ANIA

[104] Wprowadzenie procesów przemiany

Aby podj?? wymagania powo?ania i wyzwania pochodz?ce z sytuacji oraz aby zrealizowa? wynikaj?ce z nich linie dzia?ania konieczn? jest przemiana mentalno?ci i modyfikacja struktur, przechodz?c:

-   od okazjonalnego zwracania uwagi na ubog? m?odzie? do trwa?ych i zamierzonych projektów w jej s?u?bie;

-   od mentalno?ci opieku?czej do w??czenia ubogiej m?odzie?y, aby sta?a si? protagonist? swojego rozwoju i zaanga?owa?a si? na polu spo?eczno-politycznym;

-   od bezpo?redniego dzia?ania na rzecz ofiar niesprawiedliwo?ci do pracy w sieci dla zwalczania jej przyczyn;

-   od duszpasterstwa m?odzie?y niewystarczaj?co uwa?nego na ?rodowiska rodzinne do wi?kszego zaanga?owania energii na rzecz rodziny;

-   od nie?mia?ej postawy i sporadycznej obecno?ci w mediach do odpowiedzialnego u?ywania oraz bardziej wyra?nej animacji wychowawczej i ewangelizacyjnej;

-   od sytuacji stopniowego os?abienia dzie? w niektórych krajach Europy do odnowienia charyzmatu;

-   od tendencji koncentrowania si? na zarz?dzaniu skonsolidowanych ju? dzie? do odwa?nej i twórczej zdolno?ci dostosowywania si?;

-   od samowystarczalnego wychowawczego dzia?ania do pracy w sieci z tymi, którym le?? na sercu potrzeby m?odzie?y.

Linia dzia?ania 15

G?ówny priorytet: uboga m?odzie?

[105] Podejmowa? odwa?ne decyzje na rzecz ubogiej i zagro?onej m?odzie?y.

[106] Wspólnota

-   niech stawi czo?a nowym formom ubóstwa jakie prze?ywa m?odzie? jej ?rodowiska oraz niech o?ywia wra?liwo?? na te najbardziej powa?ne;

-   niech wyra?a upodobanie w stosunku do ubogich programuj?c razem ze wspólnot? wychowawczo-duszpastersk? inicjatywy wyra?nie po?wi?cone najubo?szej m?odzie?y ?rodowiska;

-   niech szczególnie czuje si? solidarna z dzie?ami inspektorii po?wi?conymi najubo?szym;

-   niech szuka odpowiedzi na duchowe formy ubóstwa m?odzie?y proponuj?c do?wiadczenia i drogi, które pobudz? religijny wymiar ?ycia i pomog? jej odkry? Jezusa jako Zbawiciela;

[107] Inspektoria

-   niech zagwarantuje, aby w organicznym programie inspektorialnym by?y dzie?a wyra?nie po?wi?cone najubo?szej i zagro?onej m?odzie?y oraz niech przygotuje wykwalifikowany personel;

-   niech zapewni, aby w programie wychowawczo-duszpasterskim ka?dego dzie?a przedstawiono propozycj? rozwoju ludzkiego i wychowania do wiary dostosowanego do sytuacji najubo?szej m?odzie?y;

-   gdzie to konieczne niech z odwag? podejmie decyzj? nowego usytuowania i zreorganizowania swoich dzie?, aby by?y one na s?u?bie ubogiej m?odzie?y i warstw ludowych;

-   niech zbada mo?liwo?? uruchomienia projektów i stworzenia przestrzeni, aby zaofiarowa? m?odzie?y alternatyw? na formy zabawy fizycznie i moralnie niebezpieczne;

-   niech promuje obron? praw nieletnich i m?odzie?y oraz niech z profetyczn? odwag? i wychowawcz? wra?liwo?ci? ujawnia ich naruszanie.

Linia dzia?ania 16

Inne priorytety: rodzina, komunikacja spo?eczna, Europa

[108] W duszpasterstwie m?odzie?y zwróci? szczególn? uwag? na rodzin?; wzmocni? wychowawcz? obecno?? w ?wiecie mediów; odnowi? salezja?ski w Europie.

[109] Wspólnota

-   niech formuje rodziców oraz w??czy ich w wychowanie i ewangelizacj? dzieci;

-   niech rozwija programy wychowania emocjonalnego przede wszystkim w wieku dojrzewania oraz niech towarzyszy m?odzie?y w narzecze?stwie dowarto?ciowuj?c wk?ad rodziców, wspó?odpowiedzialnych ?wieckich i grup Rodziny salezja?skiej;

-   nie popiera nowe formy ewangelizacji i katechezy rodzin i poprzez rodziny;

-   niech przewidzi programy wychowawcze, aby pomóc m?odzie?y w sposób krytyczny i odpowiedzialny u?ywa? ró?nego rodzaju mediów (mass, folk, personal, skupiaj?ce itd.); niech zach?ca do jej protagonizmu w zakresie komunikacji spo?ecznej oraz m?odzie?owej i ludowej formy wyrazu;

-   niech u?ywa technologii komunikacji spo?ecznej, aby lepiej ukaza? swoj? obecno?? i rozpowszechnia? charyzmat.

[110] Inspektoria

-   niech koordynuje i wspiera wysi?ki wspólnot wychowawczo-duszpasterskich w wychowaniu emocjonalnym m?odzie?y i towarzyszeniu narzeczonym;

-   niech okre?li realistyczn? strategi? wspierania bardziej wyrazistej wychowawczej obecno?ci w ?wiecie mediów oraz artystycznych form wyrazu m?odzie?y i ludu; niech przygotuje wykwalifikowany personel do pracy w tym ?rodowisku;

-   niech razem ze ?wieckimi i Rodzin? salezja?sk? promuje programy duszpasterstwa rodzin;

[111] Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad?

-   niech za po?rednictwem dykastrium ds. duszpasterstwa m?odzie?y przeka?e ukierunkowania co do programów wychowania emocjonalnego m?odzie?y, aby wesprze? dzia?ania inspektorii i wspólnot;

-   niech poprzez dykastrium ds. komunikacji spo?ecznej, formacji i duszpasterstwa m?odzie?y dokona refleksji nad nowymi wyzwaniami kultury personal media dla formacji salezjanów, przygotowania ?wieckich i pomocy m?odzie?y;

-   niech okre?li natur? i cele interwencji Zgromadzenia dla odnowy salezja?skiej obecno?ci w Europie.

Linia dzia?ania 17

Nowe modele zarz?dzania dzie?ami

[112] Zweryfikowa? model zarz?dzania dzia?ami dla bardziej skutecznej obecno?ci wychowawczej i ewangelizuj?cej.

[113] Inspektoria

-   niech wzmocni ilo?ciow? i jako?ciow? trwa?o?? wspólnoty salezja?skiej oraz pomo?e jej rozezna? jaka jest jej g?ówna odpowiedzialno?? w animacji dzie?a;

-   niech okre?li dzia?ania konieczne do zapocz?tkowania "nowych placówek" lub odnowienia tych istniej?cych, tak, aby by?y lepiej ukierunkowane na pos?annictwo;

-   niech przemy?li podzia? odpowiedzialno?ci w poszczególnych wspólnotach i zweryfikuje funkcjonowanie rad ró?nych szczebli, aby dyrektor móg? spe?nia? swoje pierwszorz?dne zadanie;

-   niech dokona refleksji nad z?o?ono?ci? dzie? oraz niech okre?li w organicznym programie inspektorialnym bardziej sprawne formy obecno?ci;

-   niech pobudza i dowarto?ciuje wk?ad Rodziny salezja?skiej w odniesieniu do wspólnej programacji obecno?ci w ?rodowisku;

-   niech popiera prac? w sieci z pomiotami Rodziny salezja?skiej, Ko?cio?a i spo?ecze?stwa. 

W oparciu o propozycje otrzymane od Kapitu? inspektorialnych, pojedynczych Wspó?braci, a tak?e od Rady Generalnej i od samego Zgromadzenia kapitulnego, po zbadaniu przez komisj? prawn? i Zgromadzenie kapitulne, Kapitu?a Generalna zatwierdzi?a nast?puj?ce uchwa?y. Niektóre z nich dotycz? artyku?ów Konstytucji i Regulaminów Ogólnych, inne s? praktycznymi wskazaniami dla zarz?du Zgromadzenia.

1.   PRZENIESIENIE WIZYTATORII MYANMAR DO REGIONU AZJA WSCHODNIA – OCEANIA

114 Kapitu?a Generalna 26

-   bior?c pod uwag? pro?b? wysuni?t? przez Kapitu?? salezja?skiej Wizytatorii Myanmar;

-   uznaj?c, ?e Myanmar geograficznie przynale?y do regionu po?udniowo-wschodniej Azji i przynale?y do ASEAN ("Association of South-East Asian Nations"), przez co w konsekwencji du?o ?atwiejsze s? kontakty pomi?dzy tymi pa?stwami;

-   maj?c na uwadze, ?e Myanmar kulturalnie jest bli?szy wielu krajom Ragionu Azja Wschodnia-Oceania;

zgodnie z art. 154 Konstytucji postanawia, aby Wizytatoria Myanmar pw. Maryi Wspomo?ycielki Wiernych przeniesiona zosta?a z Regionu Azja Po?udniowa do Regionu Azja Wschodnia-Oceania.

2.   REGIONY EUROPY

115 Kapitu?a Generalna 26

-   bior?c pod uwag? trwaj?ce procesy ??czenia i nowej konfiguracji Inspektorii w obr?bie trzech Regionów Europy;

-   pozytywnie oceniaj?c inicjatywy zrealizowane w ci?gu sze?ciolecia, trwaj?ce procesy wspó?pracy i wymiany oraz prac? ustanowionych organów;

-   ?wiadoma, ?e w Zgromadzeniu nadszed? czas dla "Projektu Europa";

postanawia utrzyma? aktualn? konfiguracj? trzech Regionów w Europie i prosi Prze?o?onego Generalnego z jego Rad?, o umocnienie koordynacji Radców Regionalnych mi?dzy sob? i z zainteresowanymi Radcami sektorów oraz o uruchomienie biura przewidzianego przez KG25, 129 dla promocji projektów i osi?gni?cia wspólnych celów.

3.   POWIERZENIE WIKARIUSZOWI PRZE?O?ONEGO GENERALNEGO ANIMACJI RODZINY SALEZJA?SKIEJ

116    Kapitu?a Generalna 26 przyjmuj?c do wiadomo?ci

-   pozytywn? ocen? dan? przez cz?onków Rodziny Salezja?skiej, odno?nie powierzenia Wikariuszowi Prze?o?onego Generalnego zadania animacji tej?e Rodziny;

-   konieczno?? zapewnienia podstawowego po?wi?cenia si? Wikariusza zadaniom instytucjonalnym, zwi?zanym z jego funkcj?;

potwierdzaj?c powierzenie zadania animacji Rodziny Salezja?skiej Wikariuszowi Prze?o?onego Generalnego, prosi, aby zosta? wzmocniony zespó? animuj?cy Rodzin? Salezja?sk? (KG 25, 133) i posiada? Koordynatora. Po up?ywie sze?ciolecia przeprowadzona zostanie weryfikacja.

4.   DYKASTERIA DO SPRAW DUSZPASTERTWA M?ODZIE?Y, KOMUNIKACJI SPO?ECZNEJ I MISJI

117    Kapitu?a Generalna 26

-   bior?c pod uwag? z?o?ono?? pos?annictwa salezja?skiego;

-   zwa?ywszy na potrzeb? wi?kszej koordynacji pomi?dzy Dykasteriami ds. Duszpasterstwa M?odzie?y, Komunikacji Spo?ecznej i Misji, szczególnie w animacji sektorów wspólnie podejmowanych dzia?a?;

prosi, aby Prze?o?ony Generalny ze swoj? Rad? rozwin?? mi?dzydykasterialny zespó? animacji dla tych sektorów oraz powierzy? jego koordynacj? jednemu z Radców, zachowuj?c w ka?dym wypadku jedyno?? i organiczno?? salezja?skiego duszpasterstwa.

5.   WERYFIKACJA STRUKTUR ANIMACJI I CENTRALNEGO ZARZ?DU ZGROMADZENIA

118 Kapitu?a Generalna 26

-   zwa?ywszy, ?e najbli?sza Kapitu?a Generalna wezwana zostanie do zweryfikowania powierzenia animacji Rodziny Salezja?skiej Wikariuszowi Prze?o?onego Generalnego, koordynacji trzech Dykasteriów do spraw Duszpasterstwa M?odzie?y, Komunikacji Spo?ecznej i Misji oraz konfiguracji Regionów Europy;

-   zwa?ywszy równie?, ?e taka rewizja skupia uwag? na ca?ej strukturze Rady Generalnej;

prosi Prze?o?onego Generalnego z jego Rad? o zapocz?tkowanie, w zwi?zku z najbli?sz? Kapitu?? Generaln?, weryfikacji struktur animacji i zarz?du centralnego Zgromadzenia, w??czaj?c w to Inspektorie.

6.   WYBÓR RADCÓW REGIONALNYCH

119 Kapitu?a Generalna 26

-   uznawszy, ?e do wyboru radców regionalnych wskazanie tylko jednego nazwiska w tajnym g?osowaniu, pozwala z wi?ksz? jasno?ci? pozna? przewa?aj?cy kierunek wspó?braci z Regionu,

postanawia, aby art. 128 Regulaminów ogólnych zosta? zmieniony przez wyra?anie: "przez wypisanie na kartce tylko jednego nazwiska".

7.   ZWI?ZEK MI?DZY WSPÒLNOT? I DZIE?EM

120    Kapitu?a Generalna 26 uznaje, ?e w Zgromadzeniu istnieje obecnie wielo?? modeli zarz?dzania dzie?ami:

-   dzie?a zarz?dzane przez wspólnot? salezja?sk?, która stanowi centrum animacji znacznie wi?kszej wspólnoty wychowawczo-duszpasterskiej;

-   zaj?cia i dzie?a w ca?o?ci powierzone przez Salezjanów ?wieckim lub stworzone przez ?wieckich i zawarte w programie inspektorialnym, zgodnie z kryteriami wskazanymi przez KG 24, nr 180-182;

-   ró?norodne sposoby zarz?dzania, nie daj?ce si? zawrze? w jednym modelu, w których utrzymywana jest wi?? pomi?dzy wspólnot? lokaln? i dzie?em (b?d? wieloma dzie?ami), lecz to ostatnie (lub jego sektory) zarz?dzane jest przez ?wieckich.

St?d

-   bior?c pod uwag? ró?norodno?? kontekstów i odmienne wymagania oraz konieczno?? wypróbowania mo?liwych nowych form zarz?dzenia dzie?ami;

-   uznawszy za nieodzown? konieczno?? zagwarantowania jako?ciowej i ilo?ciowej trwa?o?ci wspólnot, aby zapewni? to, co "dla nas salezjanów jest wymogiem zasadniczym i niezawodn? drog? do wype?nienia naszego powo?ania": "?y? i pracowa? razem" (Konst. 49);

postanawia, za zgod? jego Rady i w ramach Organicznego Programu Inspektorialnego, da? Inspektorowi prawo

-   ustalenia, które dzie?a lub sektory dzie?a, zachowuj?c odniesienie do wspólnoty lokalnej, mog? zosta? powierzone zarz?dowi osób ?wieckich;

-   okre?lenia ich odpowiedzialno?ci, zasad mianowania, czasu trwania na stanowisku; procesów decyzyjnych i organów zarz?du; kompetencji Dyrektora i Rady domu, kompetencji Inspektora i Rady Inspektorialnej.

8.   EKONOM LOKLANY

121 Kapitu?a Generalna 26

-   bior?c pod uwag?, ?e w wielu ?rodowiskach nie jest si? w stanie powierzy? jednemu ze wspó?braci zadania ekonoma wspólnoty lokalnej, lub okazuje si? znacz?co rozwini?ta z?o?ono?? i podzia? zaj?? bezpo?rednio podlegaj?cych wspólnocie zakonnej,

postanawia udzieli? Inspektoriom prawa w??czenia do Dyrektorium Inspektorialnego przepisu przewiduj?cego, w pewnych okoliczno?ciach, mo?liwo?? wyznaczenia osoby ?wieckiej, mianowanej przez Inspektora, po wys?uchaniu opinii Dyrektora, do pe?nienia funkcji ekonoma wspólnoty lokalnej. Na zaproszenie Dyrektora b?dzie mog?a ona uczestniczy?, bez prawa g?osu, w Radzie wspólnoty, ilekro? wymagana b?dzie jej obecno??.

To prawo przyznane Inspektoriom, wymaga przestrzegania nast?puj?cych warunków:

-   ustawicznego przestrzegania konstytucyjnego rozró?nienia zada? Dyrektora i ekonoma, z wyj?tkiem praktyki, w której Dyrektor zaanga?owany jest w zadania i funkcje administracyjne;

-   jasnego okre?lenia czasu trwania na stanowisku, oraz zakresu ekonomicznej odpowiedzialno?ci powierzonej ?wieckiemu, zw?aszcza odno?nie do tych obowi?zków, których wype?nianie poci?ga za sob? instytucj?. Dotyczy to mo?liwo?ci podpisywania celem udzielania pe?nomocnictw, upowa?nie? zarz?dzania finansami itd.;

-   ?wiecki powo?any do podj?cia funkcji ekonoma, b?dzie zawsze musia? dzia?a? w ?cis?ej zale?no?ci od Dyrektora i Rady;

-   w takich wypadkach, ekonom inspektorialny b?dzie towarzyszy? i wspiera? wspólnot? i ?wieckiego, któremu powierzone zosta?y zadania ekonoma;

-   Inspektor niech wyznaczy i przygotuje wspó?braci, b?d?cych w stanie podj?? si? zada? administracyjnych i zarz?dzania w s?u?bie wspólnot i Inspektorii.

9.   ZMIANA ARTYKU?U 13 REGULAMINÒW OGÒLNYCH

122 Kapitu?a Generalna 26

-   bior?c pod uwag? du?? liczb? salezja?skich szkó? ?rednich, wraz ze znacz?c? liczb? salezjanów w nich zaanga?owanych , oraz uczniów, którzy do nich ucz?szczaj?;

-   uznaj?c za stosowne wyra?nie wskaza? w artykule 13 Regulaminów Ogólnych szko?y ?rednie, razem z innymi typami szkó? i o?rodkami kszta?cenia zawodowego;

-   w tym celu, aby równie? do tych dzia?alno?ci i dzie? zastosowane by?y kryteria zaznaczone w artyku?ach 13 i 14 Regulaminów Ogólnych, zw?aszcza w tym, co dotyczy "uprzywilejowanych odbiorców", oraz zamierze? wychowawczych i duszpasterskich;

postanawia o dokonaniu zmiany w artykule 13 Regulaminów Ogólnych poprzez nast?puj?ce sformu?owanie:

Szko?a, o?rodki kszta?cenia zawodowego i  instytucje wy?sze wychowania

13. Szko?a ró?nych szczebli, o?rodki kszta?cenia zawodowego i instytucje wy?sze wychowania troszcz? si? o integralny rozwój ucznia, poprzez przyswajanie przez niego i krytyczne wypracowywanie kultury oraz wychowanie go do wiary w perspektywie chrze?cija?skiego przeobra?ania spo?ecze?stwa.

Proces wychowawczy, prowadzony w stylu salezja?skim i z uznan? fachowo?ci? techniczn? i pedagogiczn?, niech si? opiera na trwa?ych warto?ciach kulturalnych i spe?nia oczekiwania m?odzie?y. Program niech harmonijnie ??czy dzia?ania w zakresie formacji intelektualnej i zawodowej, z dzia?alno?ci? w zakresie czasu wolnego.

Nale?y okresowo weryfikowa? przydatno?? tre?ci, oraz metod pedagogicznych i dydaktycznych, w odniesieniu tak?e do kontekstu spo?ecznego, do ?wiata pracy i duszpasterstwa Ko?cio?a.

Przes?anie Jego ?wi?tobliwo?ci BENEDYKTA XVI

na rozpocz?cie Kapitu?y Generalnej 26

Do Przewielebnego

Ks. PASCUALA CHAVEZA VILLANUEVA, S.D.B.

Prze?o?onego Generalnego Salezjanów Ksi?dza Bosko

l. Jest mi szczególnie mi?o skierowa? moje serdeczne pozdrowienie do Ksi?dza i uczestników XXVI Kapitu?y Generalnej, która jest czasem ?aski dla tego Zgromadzenia, obecnego ju? na wszystkich kontynentach. W jej ramach staj? do konfrontacji bogactwo i ró?norodno?? do?wiadcze?, kultur, oczekiwa? Salezjanów, zaanga?owanych w wielorakie dzia?ania apostolskie, i pragn?cych czyni? coraz bardziej skuteczn? swoj? s?u?b? w Ko?ciele. Charyzmat Ksi?dza Bosko, jest darem Ducha ?wi?tego dla ca?ego Ludu Bo?ego, ale tylko w uleg?ym s?uchaniu i otwarciu na dzia?anie Bo?e jest mo?liwe jego zinterpretowanie i uczynienie go, tak?e w tym naszym czasie, aktualnym i owocnym. Duch ?wi?ty, który w dzie? Pi??dziesi?tnicy zst?pi? z obfito?ci?, na rodz?cy si? Ko?ció?, nie przestaje wia?, k?dy chce, jak ogie? topi? lód egoizmu, jak woda nawadnia? to, co jest osch?e. Wylewaj?c na Kapitulnych obfito?? swoich darów, dosi?ga On serc Wspólbraci, pozwala im p?on?? swoj? mi?o?ci?, rozpala pragnieniem ?wi?to?ci, popycha ich do otwarcia si? na nawrócenie i wzmacnia w ich odwadze apostolskiej.

2. Synowie Ksi?dza Bosko przynale?? do wielkiego zast?pu tych uczniów, których Chrystus po?wi?ci? sobie przez po?rednictwo Ducha ?wi?tego, w szczególnym akcie mi?o?ci. On ich przeznaczy? dla siebie; dlatego te? prymat Boga i jego dzia?anie musi ja?nie? w ich ?wiadectwie. Kiedy si? wyrzeka wszystkiego, aby i?? za Panem, kiedy ofiaruje Mu si? to, co si? uwa?a za najdro?sze, b?d?c  gotów na wszelk? ofiar?, wtedy nie mo?e zaskoczy?, jak to sta?o si? w przypadku Boskiego Mistrza, ?e staje si? “znakiem sprzeciwu", poniewa? sposób my?lenia i ?ycia osoby konsekrowanej, bardzo cz?sto w ko?cu doprowadza do tego, ?e znajduje si? w opozycji do logiki ?wiata. W rzeczywisto?ci jest to powód do konfrontacji, poniewa? ?wiadczy o tym, ?e styl ?ycia stanowi alternatyw? dla kultury czasu i mo?e odegra? w niej rol?, w jaki? sposób prorocz?. Konieczne jest jednak w tym celu, aby by? czujnym wobec mo?liwych wp?ywów sekularyzmu, aby broni? si? i móc w ten sposób dalej kroczy? obran? drog?, z determinacj?, przezwyci??aj?c “liberalny model" ?ycia konsekrowanego i prowadz?c ?ycie ca?e skoncentrowane na prymacie mi?o?ci Boga i bli?niego.

3. Temat wybrany na t? Kapitu?? Generaln?, jest programem ?ycia duchowego i apostolskiego, który uczyni? w?asnym Ksi?dz Bosko: "Da mihi animas, cetera tolle". Jest w nim zawarta ca?a osobowo?? wielkiego ?wi?tego: g??boka duchowo??, przedsi?biorczo?? twórcza, dynamizm apostolski, niestrudzona pracowito??, odwaga duszpasterska, a przede wszystkim – jego bezgraniczne po?wi?cenie si? Bogu i m?odzie?y. By? on ?wi?tym jednej tylko pasji: “chwa?y Bo?ej i zbawienia dusz". Jest szczególnie wa?ne, aby ka?dy salezjanin czerpa? ci?gle inspiracj? od Ksi?dza Bosko: zna? go, kocha?, na?ladowa?, wzywa?, uczyni? w?asn? t? pasj? apostolsk?, która wyp?ywa z serca Chrystusa. T? pasj? jest zdolno?? darowania samego siebie, troszczenia si? o dusze, cierpienia z mi?o?ci, pogodnego i radosnego przyjmowania codziennych trudów i wyrzecze? ?ycia apostolskiego. Motto “Da mihi animas, cetera tolle", ujmuje syntetycznie mistyk? i ascez? salezjanina. Nie mo?e by? tutaj mistyki, bez mocnej ascezy, która by j? podtrzymywa?a, i odwrotnie – nikt nie jest w stanie zap?aci? wysokiej i wymagaj?cej ceny, je?eli nie odkry? tego poci?gaj?cego i nieocenionego skarbu. W tym czasie cz?stkowo?ci i krucho?ci, jakim jest nasz czas, koniecznym jest przezwyci??enie rozproszenia dzia?a? i piel?gnowanie jedno?ci ?ycia duchowego, poprzez nabycie g??bokiej mistyki i solidnej ascezy. To wzmaga zaanga?owanie apostolskie i stanowi gwarancj? skuteczno?ci duszpasterskiej. Na tym powinna polega? droga ?wi?to?ci ka?dego Salezjanina, na tym powinna koncentrowa? si? formacja nowych powo?a? do salezja?skiego ?ycia konsekrowanego. “Lectio divina" i Eucharystia, prze?ywane codziennie, s? ?wiat?em i si?? konsekrowanego salezjanina. Powinien on karmi? swój dzie? s?uchaniem i medytacj? S?owa Bo?ego, pomagaj?c tak?e ludziom m?odym i wiernym ?wieckim, doceni? je w ich codziennym ?yciu i zdoby? si? na wysi?ek prze?o?enia go na ?wiadectwo, na jakie to S?owo wskazuje. “Eucharystia w??cza nas w akt ofiarniczy Jezusa. Nie tylko otrzymujemy, w sposób statyczny, Logos wcielony, ale zostajemy w??czeni w dynamik? Jego ofiary" (Encyklika “Deus caritas est", 13). Prowadzi? ?ycie proste, ubogie, umiarkowane, istotne i surowe: to pomo?e Salezjanom wzmocni? ich odpowied? powo?aniow? w obliczu niebezpiecze?stw i zagro?e? przeci?tno?ci i ze?wieczczenia, co uczyni ich bardziej bliskimi dla potrzebuj?cych i ludzi z marginesu.

4. Id?c za przyk?adem ich ukochanego Za?o?yciela, Salezjanie musz? by? rozpaleni pasj? apostolsk?. Ko?ció? powszechny i Ko?cio?y partykularne, w które s? wcieleni, oczekuj? od ich obecno?ci zapa?u duszpasterskiego i odwa?nej gorliwo?ci ewangelizacyjnej. Adhortacje apostolskie posynodalne, dotycz?ce ewangelizacji na ró?nych kontynentach, mog? pos?u?y? im za bodziec i ukierunkowanie w realizacji, w ró?nych kontekstach, inkulturacyjnej ewangelizacji. Ostatnia “Nota doktrynalna na temat niektórych aspektów ewangelizacyjnych", mo?e pomóc im pog??bi? to, w jaki sposób przekazywa? wszystkim, a zw?aszcza najubo?szej m?odzie?y, bogactwo darów Ewangelii. Ewangelizacja niech b?dzie zasadniczym i priorytetowym zadaniem, w ich obecnym pos?annictwie. Ona przedstawia wielorakie zadania, nagl?ce wyzwania, rozleg?e pola dzia?ania, ale podstawowym zadaniem jawi si? to, aby zaproponowa? wszystkim prze?ywanie egzystencji ludzkiej, tak jak prze?ywa?  j? Jezus. W ?rodowiskach wieloreligijnych  i zsekularyzowanych, trzeba odkry? nowe drogi, aby da? pozna?, zw?aszcza ludziom m?odym, osob? Jezusa, tak, by poj?li jej sta?y urok. Poza tym, na centralnym miejscu w ich dzia?aniu apostolskim, musi by? g?oszenie Jezusa Chrystusa i Jego Ewangelii, wraz z wezwaniem do nawrócenia, do przyj?cia wiary i w??czeniea si? w Ko?ció?; st?d potem zrodz? si? drogi wiary i katechezy, ?ycie liturgiczne, ?wiadectwo czynnej mi?o?ci. Ich charyzmat stawia ich w uprzywilejowanej sytuacji, jako ?e mog? deceni? wk?ad wychowania na polu ewangelizacji m?odych. Istotnie, bez wychowania nie ma trwa?ej i g??bokiej ewangelizacji; nie ma wzrostu i dojrzewania; nie wp?ynie si? na zmian? mentalno?ci i kultury. M?odzi przejawiaj? g??bokie pragnienia pe?nego ?ycia, prawdziwej mi?o?ci, konstruktywnej wolno?ci, ale cz?sto, niestety, ich oczekiwania zostaj? zdradzone i nie mog? doczeka? si?i ch realizacji. Jest konieczne, aby pomóc m?odym doceni? te mo?liwo?ci, które drzemi? w ich wn?trzu, takie jak dynamizm i pozytywne pragnienie; umo?liwi? im kontakt z propozycjami bogatymi w warto?ci ludzkie i warto?ci ewangeliczne; pobudzi? ich do wej?cia w spo?ecze?stwo, jako czynn? jego cz??? poprzez prac?, uczestnictwo i zaanga?owanie na rzecz wspólnego dobra. Wymaga to od tego, kto im przewodzi, poszerzenia pól zaanga?owania wychowawczego, z uwgl?dnieniem nowych form ubóstwa m?odzie?owego, szkolnictwa wy?szego, imigracji; domaga si? ponadto zainteresowania rodzin? i jej zaanga?owaniem.  Na tym tak wa?nym aspekcie zatrzyma?em si? d?u?ej w Li?cie na temat konieczno?ci wychowania, który ostatnio skierowa?em do wiernych Rzymu, i który teraz w sposób doskona?y przekazuj? wszystkim Salezjanom.

5. Od pocz?tków Zgromadzenie salezja?skie anga?owa?o si? w ewangelizacj? w ró?nych cz??ciach ?wiata: od Patagonii do Ameryki ?aci?skiej, od Azji do Oceanii, od Afryki do Madagaskaru. W czasie, gdy w Europie jest spadek powo?a?, a wyzwania ewangelizacyjne rosn?, Zgromadzenie salezja?skie musi skierowa? swoj? uwag? na wzmocnienie propozycji chrze?cija?skiej, obecno?ci Ko?cio?a i charyzmatu Ksi?dza Bosko na tym kontynencie. Tak, jak Europa okaza?a si? hojna, wysy?aj?c licznych misjonarzy na ca?y ?wiat, tak teraz niech ca?e Zgromadzenie, tutaj szczególny apel skierowany jest do Regionów bogatych w powo?ania, oka?e si? otwarte na ni?. Aby przed?u?y? w czasie pos?annictwo w?ród m?odzie?y, Duch ?wi?ty prowadzi? Ksi?dza Bosko w powo?aniu do ?ycia ró?nych si? apostolskich, które kierowa?y si? tym samym duchem i ?aczy?y tym samym zaanga?owaniem. Zadania ewangelizacji i wychowania istotnie wymagaj? licznego udzia?u tych, którzy b?d? umie? dzia?a? w harmonii; dlatego te? Salezjanie w??czyli w to dzie?o licznych ?wieckich, rodziny i sam? m?odzie?, wzbudzaj?c w nich powo?ania apostolskie, którzy podtrzymuj? ?ywy i owocny charyzmat Ksi?dza Bosko. Trzeba zaproponowa? tym m?odym, urok ?ycia konsekrowanego, radykalizm na?ladowania Jezusa pos?usznego, ubogiego i czystego, prymat Boga i Ducha ?wi?tego, braterskiego ?ycia we wspólnocie i ca?kowitego oddania si? pos?annictwu. M?odzi s? wra?liwi na propozycje wymagaj?ce zaanga?owania, ale potrzebuj? ?wiadków i przewodników, którzy by umieli im towarzyszy?, w odkrywaniu i przyjmowaniu tego daru. Wiem, ?e w tym wzgl?dzie Zgromadzenie przywi?zuj? szczególn? wag? do powo?ania salezjanina koadiutora, bez którego to zatraci?oby oblicze, jakie Ksi?dz Bosko chcia? mu nada?. Oczywi?cie, jest to powo?anie nie?atwe do rozeznania i przyj?cia; to rozkwita naj?atwiej tam, gdzie s? promowane w?ród m?odych apostolskie powo?ania ?wieckie i zostaje zaproponowane radosne i entuzjastyczne ?wiadectwo konsekracji zakonnej. Przyk?ad i wstawiennictwo B?ogos?awionego Artemide Zatti i innych czcigodnych braci kooadiutorów, którzy oddali swoje ?ycie dla Królestwa Bo?ego, niech wypraszaj? tak?e i dzisiaj dla Rodziny salezja?skiej dar tego typu powo?a?. 

6. Korzystam z tej okazji, aby wyrazi? szczególne podzi?kowanie dla Zgromadzenia salezja?skiego, za jego prac? badawcz? i formacyjn?, jak? realizuje na Papieskim Uniwersytecie Salezja?skim, gdzie kszta?cili si? i byli wyk?adowcami tak?e niektórzy z moich aktualnych, bardzo bliskich i cenionych wspó?pracowników. Posiada on to?samo??, która pochodzi od charyzmatu Ksi?dza Bosko i ofiaruje ca?emu Ko?cio?owi, oryginalny i specyficzny wk?ad. Jako jedyny po?ród Uniwersytetów Papieskich posiada Wydzia? Nauk Pedagogicznych i Katedr? Duszpasterstwa M?odzie?owego i Katechetyki, wspó?pracuj?ce z innymi Wydzia?ami. Z my?l? o studiach, które uwzgl?dnia?yby ró?norodno?? kultur, i które by?yby uwa?ne na wielo?? kontekstów, mo?na wyrazi? ?yczenie, co do wi?kszosci wykladowców z ca?ego Zgromadzenia. Wobec konieczno?ci wychowania, jakie odczuwa si? w wielu cz??ciach ?wiata, Ko?ció? potrzebuje wk?adu naukowców, którzy by pog??bili metodologi? procesów pedagogicznych i formacyjnych, ewangelizacj? ludzi m?odych, ich wychowanie moralne, wypracowuj?c razem odpowiedzi na wyzwania postmodernizmu, mi?dzykulturowo?ci i komunikacji spo?ecznej, staraj?c si? w mi?dzyczasie, przyj?? z pomoc? rodzinom. System uprzedzaj?cy Ksi?dza Bosko i wychowawcza tradycja salezja?ska, popudz?j? z pewno?ci? Zgromadzenie do zaproponowania aktualnej pedagogii chrze?cija?skiej, zasadzaj?cej si? na specyficznym charyzmacie, który jest jej w?a?ciwy. Wychowanie stanowi jeden z kluczowych punktów aktualnej kwestii antropologicznej, w zakresie której rozwi?zania, czego jestem pewien, nie zabraknie cennego wk?adu Papieskiego Uniwersytetu Salezja?skiego.

7. Ksi??e Generale, zadanie, jakie staje przed Zgromadzeniem Salezja?skim jest trudne, ale tak?e zaszczytne: ka?dy cz?onek waszej wielkiej Rodziny zakonnej jest wezwany do tego, by uobecnia? Ksi?dza. Bosko w?ród m?odzie?y naszych czasów, W 2015 roku b?dziecie obchodzi? dwusetn? rocznic? jego urodzin, i przez pewne decyzje, jakie zapadn? w czasie tej Kapitu?y, rozpoczniecie przygotowania do obchodów tego wa?nego wydarzenia jubileuszowego. To dodaje wam bod?ca, aby by? coraz bardziej “wiarygodnymi znakami mi?o?ci Boga do m?odzie?y" i czyni? tak, aby ludzie m?odzi byli naprawd? nadziej? Ko?cio?a i spo?ecze?stwa. Niech Dziewica Maryja, któr? Ksi?dz Bosko nauczy? was wzywa? jako Matk? Ko?cio?a i Wspomo?ycielk? Chrze?cijan, b?ogos?awi wam w waszych zamiarach. “To Ona uczyni?a wszystko" – powtarza? Ksi?dz Bosko, pod koniec swojego ?ycia, odnosz?c te s?owa do Maryi. B?dzie wi?c Ona nadal wasz? Przewodniczk? i Mistrzyni?. Pomo?e wam przekazywa? “charyzmat Ksi?dza.Bosko". B?dzie dla waszego Zgromadzenia i ca?ej Rodziny Salezja?skiej, dla wychowawców, a zw?aszcza dla ludzi m?odych – Matk? i Gwiazd? nadziei.  Przekazuj?c waszej uwadze te moje refleksje, powtarzam moje podzi?kowanie za s?u?b?, jak? pe?nicie w Ko?ciele, i zapewniaj?c was o mojej sta?ej modlitwie, udzielam Ksi?dzu, Ksi??e Generale, uczestnikom Zgromadzenia kapitulnego i ca?ej Rodzinie Salezja?skiej specjalnego B?ogos?awie?stwa Apostolskiego.

Watykan, 1 Marca 2008

Przemówienie kard. Franc Rodé, C.M.

Prefekta Kongregacji

d/s. Instytutów ?ycia Konsekrowanego

i Stowarzysze? ?ycia Apostolskiego

   Da mihi animas, cetera tolle

1.   Jest to my?l przewodnia, któr? Ksi?dz Bosko obra? sobie jako m?ody kap?an, i która towarzyszy?a mu przez ca?e ?ycie. By? to program ?ycia Ksi?dza Bosko i ka?dego salezjanina[1], jest to równie? has?o, jakie obrali?cie na 26 Kapitu?? Generaln? Towarzystwa Salezja?skiego ?w. Jana Bosko.

   To spotkanie kapitulne, które was zgromadzi?o, przyby?ych z ró?nych krajów i kultur, ujawnia bogactwo i pi?kno darów Bo?ych. Dla wszystkich i dla ka?dego z poszczególna a tak?e dla wszystkich wspó?braci rozsianych w ?wiecie wyra?am podzi?k? Dawcy wszelkiego dobra, który w swojej niesko?czonej ?askawo?ci, opatrzy? Ko?ció? darem wielkiej Rodziny ?w. Jana Bosko.

  Moje pozdrowienie i podzi?kowanie za ?ywe zaanga?owanie si? wszystkich Salezjanów w Ko?ciele i w ?wiecie, nie mo?e nie odnie?? si? do Prze?o?onego Generalnego, nast?pcy Ksi?dza Bosko, Ks. Pascual Chàvez Villanueva, za jego zaanga?owanie nie tylko na rzecz licznej Rodziny Salezja?skiej, ale równie? do wszystkich osób ?ycia konsekrowanego.

2. Kapitu?a Generalna jest znakiem jedno?ci [Zgromadzenia] w jego ró?norodno?ci, jest braterskim spotkaniem, jest czasem wspólnotowej refleksji, jak dochowa? wierno?ci Ewangelii, charyzmatowi Za?o?yciela i naszym czasom [2]. Jest uprzywilejowanym momentem, który pozwala bardziej oczyma serca patrze?, dostrzec, ocenia?; jest sprzyjaj?c? okazj?, aby wspólnie przypatrze? si?, jakie drogi ukazuje nam Pan; przej?cie od zniech?cenia do nadziei, do ponownego odkrycia obecno?ci Pana po?ród was w S?owie i Chlebie ?ycia wiecznego.

  Kapitu?a jest ?ywym wspomnieniem przebytej drogi, spe?nianiem snu Jana Bosko w aktualnej historii, aby móc planowa? przysz?o??, z ?yw? nadziej? i pe?n? ufno?ci? w dzia?anie Bo?e.

3.   Wiara chrze?cija?ska, wobec z?o?ono?ci dzisiejszego ?wiata, z jego kryzysami, jest wystawiana na ró?norakie zapytania i wyzwania na temat Boga i Jego wkroczenie w histori? w osobie Jezusa, na temat natury ludzkiej i sensu ?ycia i ?mierci. Równie? Ko?ció? jest w to w??czony: jego rola i jego wp?yw na ?wiat w niektórych ?rodowiskach jest lekcewa?ona i kontestowana. ?ycie konsekrowane przechodzi kryzys, zw?aszcza w Ameryce Pó?nocnej i w Europie: malej?ce liczbowo powo?ania, niepewno??, co do to?samo?ci, pokusy rezygnacji i zniech?cenia.

  Powrót do pocz?tków, do postawienia w centrum Jezusa Chrystusa, do ducha Za?o?yciela, mo?e nam pomóc odpowiedzie? z ufno?ci?, twórcz? zdolno?ci? i odwag? tym ró?norodnym wyzwaniom.

4.   W tych dniach, ka?dy z was jest wezwany do odnowienia swego podstawowego wyboru Jezusa Chrystusa, rozwa?anego z jasn? ?wiadomo?ci? i okre?lonego wspólnotowo, zgodnie z za?o?eniem ewangelicznym Konstytucji: jako wasze szczególne przymierze z Panem; jako spotkanie mi?o?ci, które znaczy i ukierunkowuje ca?e ?ycie; jako ca?kowity wasz dar dla Boga i m?odzie?y; jako sens istnienia waszej konsekracji dokonanej przez moc Ducha ?wi?tego.

   W latach poprzednich rozwa?ali?cie o to?samo?ci salezja?skiej[3], potem o pos?annictwie [4], o wspó?pracy ze ?wieckimi [5], i o wspólnocie [6], a w czasie tego spotkania kapitulnego wasza uwaga b?dzie skierowana na u?ci?lenie to?samo?ci charyzmatycznej i umi?owaniu apostolstwa. Jest to powrót do podstaw waszego powo?ania w Ko?ciele, do najczystszego ducha Za?o?yciela.

  Don Bosco ritorna, Ksi?dz Bosko powraca, b?dziecie powtarza? w tych dniach, pami?taj?c o s?owach, jakie wam napisa? Ojciec ?wi?ty Jan Pawe? II w li?cie "Iuvenum Patris": "Don Bosco ritorna, to tradycyjna pie?? Rodziny Salezja?skiej: wyra?a ona pragnienie powrotu Ksi?dza Bosko i powrotu do Ksi?dza Bosko, aby by? wychowawcami dochowuj?cymi wierno?ci tradycji, a równocze?nie, tak jak on, wra?liwymi na rozliczone potrzeby wspó?czesnej m?odzie?y, i aby w jego spu?ci?nie odnale?? przes?anki, które tak?e dzisiaj pozwol? da? odpowied? na jej trudno?ci i oczekiwania"[7].

  Powróci? do Ksi?dza Bosko, aby ponownie i?? od Ksi?dza Bosko, aby o?ywi? serce.

   Przygotowujecie si? wi?c, aby powróci? do ?róde? duchowo?ci salezja?skiej, do charyzmatu salezja?skiego, do ducha waszego powo?ania, które swoje ?ród?o ma w sercu Chrystusa, "w postawie Dobrego Pasterza, który zdobywa ?agodno?ci? i darem z samego siebie"[8].

5. S? ró?ne sposoby mówienia o duchowo?ci. Z pewno?ci? nale?y odrzuci? ten, który prowadzi di spirytualizmu, jakby do uciekania si? w ?wiat ducha, w którym wszystko wydaje si? by? doskona?e i zaspokojone; tymczasem jest rzecz? konieczn? zachowa? swój oryginalny charakter ?ycia zgodnego z Duchem i radykalizm w ?yciu codziennym, wraz z jego trudami i napi?ciami, z jego zapa?em .i surowo?ci? , wyra?aj?c w ten sposób g??bi? postawy duchowej, osobistej i eklezjalnej, bogatej w ?ycie i tajemnice.

  Tylko w ten sposób b?dzie mo?na odrzuci? os?abienie j?zyka ?ycia chrze?cija?skiego, który bywa dzisiaj jakby niszczony przez jego u?ycie zbyt ogólne, lub zbyt retoryczne. Przesadno?? w s?ownictwie dowodzi jak bardzo trudno jest dzisiaj pos?ugiwa? si? s?ownictwem prawdziwie duchowym, które by si? nie obawia?o ani niepewno?ci ?yciowych, ani odniesienia do tajemnicy. Dba?o?? i pow?ci?gliwo?? w s?owie dadz? naszemu j?zykowi mo?liwo?? przekazywania pe?ni pi?kna ?ycia prze?ywanego w perspektywie Ewangelii.

6. Od samego pocz?tku kierowa?o Ksi?dzem Bosko jedno pragnienie: po?wi?ci? ca?e swoje ?ycie dla dobra m?odzie?y. Jego dzie?o nie jest przejawem jakiego? aktywizmu; radosny i otwarty charakter sztukmistrza z Becchi, jest prawdziwym i w?a?ciwym po?wi?ceniem, ?wiadomym i dobrowolnym, jest misj? dla ca?o?ciowego ratowania m?odych.

  Da mihi animas, cetera tolle. Celem wychowania prewencyjnego Ksi?dza Bosko, dotycz?cego ka?dego indywidualnego ?ycia ludzkiego, zarówno w jego aspekcie spo?ecznym jak i religijnym, jest oczywiste w wyra?eniu "zbawienie duszy": wi?c gor?ce pragnienie ?wi?to?ci. ?wi?to?ci "zwyczajnej", takiej, jakiej Ksi?dz Bosko chcia? dla swoich ch?opców i pierwszych wspó?pracowników.

  By?a to "?wi?to??" proponowana nie tylko jakiemu? "dobremu" ch?opcu, czy jakiej? grupie arystokratycznej, ale wszystkim ch?opcom na Valdocco: " Jest wol? Bo??, aby?my wszyscy stali si? ?wi?tymi; jest to bardzo ?atwe w realizacji; w niebie przygotowana jest wielka nagroda dla tego, kto staje si? ?wi?tym"[9].

  W klimacie ?wi?to?ci na Valdocco te jego wznios?e i odwa?ne propozycje staj? si? wiarygodne. Potrafi? on "ukaza? ?wi?to??, jako konkretny cel swojej pedagogii – wspomina? S?uga Bo?y Jan Pawe? II, og?aszaj?c go Ojcem i Nauczycielem m?odzie?y"[10]. "Pragn? podkre?li? przede wszystkim to, ?e Ksi?dz Bosko osi?gn?? swoj? osobist? ?wi?to?? poprzez dzia?alno?? wychowawcz?, prze?ywan? z gorliwo?ci? zapa?em apostolskim, i ?e jednocze?nie potrafi? on ukaza? ?wi?to??, jako konkretny cel swojej pedagogii"[11]. Tutaj wi?c nale?y szuka? "or?dzia proroczego pozostawionego przez niego duchowym synom oraz ca?emu Ko?cio?owi"[12].

7.   "W?a?nie ta wzajemna wymiana pomi?dzy "wychowaniem" i "?wi?to?ci?" jest cech? wyró?niaj?c? jego posta?: Ksi?dz Bosko jest "?wi?tym wychowawc?"; jako "wzorzec ?wi?to?ci" obra? on ?w. Franciszka Salezego, by? uczniem "?wi?tego mistrza duchowo?ci" Józefa Cafasso, i w?ród swoich ch?opców potrafi? ukszta?towa? "?wi?tego wychowanka" – Dominika Savio"[13]. Kontynuuj?c t? list?, mo?na doda? b?. Laur? Vicuna i Zefiryna Namunkurà, ukazanego jako wzór ?wi?to?ci w Rodzinie Salezja?skiej, beatyfikowanego 11 listopada ubieg?ego roku.

  To or?dzie profetyczne, pozostawione wam przez Za?o?yciela, ukazuje prawdziwe oblicze waszej to?samo?ci charyzmatycznej, waszej konsekracji apostolskiej, waszej metody wychowawczej, bazuj?cej na rozumie, religii i dobroci [14].

  Jest wi?c spraw? piln? przywróci? prawdziwe oblicze ?wi?to?ci dla ka?dego salezjanina i dla ka?dego ch?opca, który zbli?a si? do was. Macie tak, jak Ksi?dz Bosko, by? ?wi?tymi mistrzami dla m?odzie?y, mistrzami duchowo?ci m?odzie?owej [15], aby realizowa? ?yciowy program Za?o?yciela: " by? w Ko?ciele znakami i nosicielami mi?o?ci Bo?ej do m?odzie?y, zw?aszcza ubo?szej" [16].

8.   Artyku? 3 waszych Konstytucji mówi, ?e wasze ?ycie jest ?yciem "uczniów Chrystusa", i ?e ofiarowali?cie si? ca?kowicie Bogu "by i?? za Chrystusem i pracowa? z Nim nad budowaniem Królestwa Bo?ego"[17].

  Maj?c na uwadze t? ofiar?, Ojciec was konsekruje, przez dar swego Ducha i posy?a, aby?cie byli aposto?ami m?odzie?y [18]. Dar Ducha ?wi?tego musi przenikn?? wasze serca swoj? ?agodn? moc?, aby uczyni? was zdolnymi do zupe?nej wierno?ci waszemu ?yciu, jako uczniów. Sekret powodzenia le?y w tym, aby umie? stale umacnia? wi?zy przyja?ni z Bogiem.

  Jako konsekrowani Bogu Ojcu, jeste?cie wezwani, aby odtworzy? w Ko?ciele i w ?wiecie, przez rady ewangeliczne " charakterystyczn? postaw? Jezusa czystego, ubogiego i pos?usznego" [19], troszcz?c si? o wasz? wiar?, wasze na?ladowanie Chrystusa, wasze mi?osne upodobnienie si? do Pana Jezusa, aby by? zdolnymi przekazywa? wasze do?wiadczenie w relacjach wychowawczych. Wszystko inne mo?e by? pomoc?, sposobem, narz?dziami, w zawsze trudnym zadaniu przekazywania wiary, zw?aszcza m?odzie?y, ale s? czym? ma?ym wobec niezaprzeczalnego wymogu dla tego, kto si? przygotowuje do takiego zadania, a mianowicie, aby posiada? mocn? wiar? i mi?o??, podtrzymywan? dzi?ki solidnej formacji.

  To jest wasz? g??bok? natur?, waszym powo?aniem, waszym ostatecznym urzeczywistnieniem si?. Rady ewangeliczne s? tym nat??eniem ??czno?ci i ci?g?ym uzdolnieniem relacji z Nim. "Nie ma innego sposobu, aby ?y? godnie jako cz?owiek, nie maj?c na widoku ofiary ze siebie" [20].

9.   Nie min??o nawet trzydzie?ci lat od rewolucji francuskiej, kiedy urodzi? si? Ksi?dz Bosko. Ju? w ca?ym wieku poprzednim (O?wiecenie), wiara poddawana by?a ró?nym atakom w imi? ubóstwianego rozumu, który zwalcza? to wszystko, co nazywa? "zabobonem". W XIX wieku ten atak z??czy? si?, chocia? nieraz w sposób bardzo zawik?any, z problemami spo?ecznymi i narodowymi.

   Czasy Ksi?dza Bosko, to czasy wczesnego uprzemys?owienia, czasy ruchów odrodzeniowych, odnowy i rewolucji. Turyn okresu odrodzenia by? w tym czasie miastem wielkiego rozwoju na skutek du?ej imigracji z piemontskich wiosek, a ?wiat m?odych jest pogr??ony w bardzo wielkich problemach: analfabetyzmu, braku zatrudnienia, upadku moralnego i braku opieki religijnej.

  "Mam szesna?cie lat... i nic nie umiem": tak si? przedstawi? Bart?omiej Garelli, pierwszy z ch?opców Ksi?dza Bosko. "Do Bart?omieja do??czyli inni m?odzie?cy - mówi? o tym Ksi?dz Bosko – Tej zimy zebra?em równie? kilku doros?ych, którzy potrzebowali nauki katechizmu na ich poziomie" [21].

  W ten sposób rozpocz?? Oratorium: z m?odzie?cami, którzy poszukiwali pracy. Ksi?dz Bosko da? im dom, mi?uj?ce serce, nauk? i opiek?, zapewniaj?c im sprawiedliwe kontrakty o prac?; za?o?y? szko?y zawodowe, pracownie. Tak? sam? opiek? otoczy? studentów. Pos?a? ch?opców, aby zdobywali miejsce w ?wiecie, pomagaj?c im osi?gn?? do?wiadczenie i kwalifikacje zawodowe; ukierunkowywa? ich na ?ycie chrze?cija?skie, troszcz?c si? o ich formacj? religijn?, przyst?powanie do sakramentów i synowsk? mi?o?? do Maryi.

10.  To zadanie jest aktualne równie? dzisiaj. Je?eli kiedy? by?y tam tylko podwórze, ko?ció?, pracownia, szko?a, to dzi? mamy do dyspozycji ró?nego rodzaju instytucje wychowawcze: szko?y, o?rodki dokszta?caj?ce, schroniska dla ch?opców i m?odzie?ców zagro?onych, o?rodki zapobiegawcze dla narkomanów, poradnie, domy dla ch?opców z ulicy, schroniska z wielk? ilo?ci? ch?opców i m?odzie?ców, schroniska dla imigrantów. Zawsze uwa?ni na miejsca i sytuacje, gdzie ubóstwo i niedostatek potrzebuj? wi?cej wspó?czucia, obecno?ci, mi?o?ci i obrony.

W czasach, w których globalizacja ?wiata, komunikacji i ekonomii przy??cza si? do powi?kszenia ubóstwa i marginalizacji spo?ecznej, które uderzaj? szczególnie m?ode pokolenia, Ko?ció? dostrzega z wielk? trosk? konieczno?? przezwyci??ania, zw?aszcza w zakresie wychowawczym, dramatu g??bokiego rozdarcia mi?dzy Ewangeli? i kultur?, jakie prowadzi do niedoceniania i marginalizowania zbawczego or?dzia Chrystusa. Dzisiaj, bardziej ni? w przesz?o?ci, potrzebujemy spojrzenia proroczego  na nowe czasy, tak z?o?one i trudne, a zw?aszcza odwagi ?wi?tych i o wielkim i szlachetnym sercu.

"Mam szesna?cie lat...i niczego nie umiem". To krzyk, który cz?sto s?yszymy od wielu m?odych, jakich spotykamy na naszej drodze, którzy jak si? wydaje, szczególnie w tych latach, prze?ywaj? niech?? i oboj?tno??, nie tylko do wiary, ale przede wszystkim do mi?o?ci, szukaj?c g??bokiego jej sensu lub odczuwaj?c t?sknot? za tym, co stracili, ograniczaj?c j? cz?sto w sposób niedorzeczny do jakiej? tylko cz?stki uczucia i pobudliwo?ci.

Na skutek wspó?czesnego indywidualizmu znajdujemy si? wobec ery pustki[22]. "Wydaje mi si?, mówi? Ojciec ?wi?ty,  odpowiadaj?c na pytania m?odzie?y z diecezji rzymskiej, ?e wielkim wyzwaniem naszych czasów jest sekularyzacja, to znaczy taki sposób ?ycia i ukazywania ?wiata "si Deus non daretur", czyli tak, jakby Bóg nie istnia?.[...] Wydaje mi si? to spraw? pierwszej wagi: aby Bóg by? na nowo obecny w naszym ?yciu, by?my nie ?yli tak, jakby?my byli niezale?ni, upowa?nieni do wymy?lania, czym jest wolno?? i ?ycie. Powinni?my przyj?? do wiadomo?ci, ?e jeste?my stworzeniami; powinni?my uzna?, ?e istnieje Bóg, który nas stworzy?, i ?e poddanie si? Jego woli, nie jest zale?no?ci?, ale pozwalaj?cym nam ?y? darem mi?o?ci" [23].

11.  Jest rzecz? konieczn? umie? mówi? o prawdzie, bez obawy, nawet wtedy, kiedy wydaje si? to niewygodne. Jak to ci?gle robi Ojciec ?wi?ty.

  Roman Guardini pisa? tak na ten temat: " Kto mówi,  niech to robi tak, jak to jest, jak to widzi i rozumie. A wi?c, niech wyra?a s?owami to, co nosi w swoim wn?trzu. Niejednokrotnie mo?e to by? trudne, mo?e powodowa? przykro?ci, szkody i niebezpiecze?stwa; sumienie jednak nam przypomina, ?e prawda obowi?zuje, ?e ona ma co? bezwarunkowego, bo jest wznios?a. Nie mówi si? o niej, ?e mo?na j? powiedzie?, kiedy mi si? podoba, lub, gdy masz osi?gn?? jaki? cel; ale: prawd? masz wyra?a?, kiedy mówisz, nie mo?esz jej pomniejszy?, ani przeinaczy?. Masz zawsze mówi? prawd?, mówi? j? prosto, nawet, gdy sytuacja sk?ania?aby ci? do milczenia, lub kiedy spokojnie mo?esz uchyli? si? od odpowiedzi" [24]. Jest to wi?c nakaz, od którego nie mo?na i nie powinno si? ucieka?: ukazywa?, ?e prawda musi zaj?? swoje miejsce i swoj? logiczn? pozycj?, nie tylko w naszym przepowiadaniu i katechezie, ale przede wszystkim w ?yciu osób, aby mog?y osi?gn?? sens swojego istnienia.

  Na pierwszym miejscu waszego pos?annictwa jest przekazywanie wiary. A to, jak wiemy, nie jest jak?? tre?ci? abstrakcyjn?, ale stylem ?ycia, wyp?ywaj?cym z wyboru, aby by? na?ladowc? Chrystusa i przyj?? Jego s?owo jako obietnic? i realizacj? samego siebie.

   "Prezbiterzy nie mogliby by? s?ugami Chrystusa, gdyby nie byli ?wiadkami i szafarzami innego ?ycia, ni? ziemskie; nie potrafiliby te? s?u?y? ludziom, gdyby czuli si? obcymi w stosunku do ich ?ycia i warunków. Sama ich pos?uga domaga si? w szczególny sposób, by nie upodabniali si? do tego ?wiata: równocze?nie jednak wymaga, by na tym ?wiecie ?yli w?ród ludzi i jako dobrzy pasterze znali swoje owce i starali si? [...] bada? problemy swojej epoki w ?wietle Chrystusowym"[25].

12.  Nasza m?odzie? z kolei prze?ywa g??bokie osamotnienie. Rodzi si? ono cz?sto z tego, ?e nie czuj? si? oni akceptowani, przyj?ci, dlatego, ?e s? takimi, lub s? te? odrzucani; ró?ne formy zdrady, jakie ?ycie narzuca od przyja?ni do  mi?o?ci, w rodzinie lub w?ród rówie?ników, ukazuj? jasno g??bokie odczucie samotno?ci, której niektórzy do?wiadczaj?.

  Jestem przekonany, ?e m?odzi pragn? od nas ?wiadectwa zupe?nej przychylno?ci i szczerego przebaczenia. Chc? by? kochani takimi, jakimi s?, ale nie mo?emy zapomnie?, ?e dla nas kocha?, to poszukiwa? nieustannie i z najwi?ksz? cierpliwo?ci? ich dobra.

  W konstytucji Gaudium et spes, Sobór stwierdza: "Wi?cej wart jest cz?owiek z racji tego czym jest, ni? ze wzgl?du na to, co posiada" [26].Kontekst kulturalny, w którym ?yjemy, bez w?tpienia daje prymat temu, co si? robi i co si? ma, nad tym, czym si? jest. Odpowied? na pytania m?odzie?y nie jest taka by znale?? konkretne techniki lub inicjatywy, bo to doprowadzi?oby do niepowodzenia. Je?eli pragniemy zrobi? co? dla m?odzie?y, przede wszystkim nale?y koniecznie mie? wielkie serce, gdy? jak mówi? Ksi?dz Bosko, wychowanie jest spraw? serca.

  Wymaga to jednak od nas zaanga?owania, aby umie? energicznie odzyska? kontakt mi?dzyludzki i kierowanie m?odzie??, jako prawdziwe narz?dzie dla owocnego przekazywania wiary. Je?eli tego nie ma, wiary nie mo?na przekazywa?. Mo?emy to nazywa? kierownictwem duchowym, lub inaczej, ale tradycja Ko?cio?a uczy, ?e tylko poprzez kontakt mi?dzyosobowy, który poci?ga cz?owieka, jako osob?, dokonuje si? przekazywanie wiary.

  W?a?nie dlatego jest rzecz? konieczn? przemy?le? to, ?e macie "by? w Ko?ciele znakami i nosicielami mi?o?ci Bo?ej do m?odzie?y, zw?aszcza ubo?szej" [27].

  "Nie wystarczy kocha?". Idea?em ?wi?to?ci salezja?skiej jest "pozwoli? si? kocha?" [28].

   "Staraj si?, aby ci? kochano", to by?a rada Ksi?dza Bosko dla ks. Rua, kiedy w 1863 r. szed? on do Mirabello. "Poniewa? nie mog? by? zawsze przy tobie [...] mówi? ci, jako czu?y ojciec, który otwiera swoje serce jednemu z kochanych swoich synów"; i da? mu rady, w?ród których by?a ta, aby pozwoli? si? kocha? [29]. Ksi?dz Bosko nalega?: "nie wystarczy kocha?", jest koniecznym umie? "pozwoli? si? kocha?".

  "Mi?o?? jest sztuk? sztuk – uczy? Guglielmo di Saint Thierry. Sama natura i Bóg Stwórca natury zastrzegli sobie nauczanie. Mi?o?? wzbudzona przez Stwórc? natury, je?eli czysto?? naturalna nie jest zm?cona przez zewn?trzne przywi?zania, ukazuje sam? siebie, ale tylko tym, którzy pozwalaj?, aby by? przez ni? pouczeni, pouczeni przez Boga. Mi?o?? bowiem jest moc? duszy, która j? prowadzi, jakby swoim naturalnym ci??arem do miejsca i do celu jej w?a?ciwego" [30].

  Sztuka mi?owania, mi?o?? do prawdy pojmuje si? w stylu ?ycia Chrystusa czystego, ubogiego i pos?usznego, pokornego i opanowanego, staj?c si? mi?o?ci?. ?ycie konsekrowane staje si? confessio Trinitatis, signum fraternitatis, servitium caritatis [31], (wyznaniem Trójcy ?wi?tej., znakiem braterstwa i s?u?b? mi?o?ci), ?wiat?ym ?wiadectwem profetycznym, objawieniem stylu ?ycia Jezusa, obecno?ci? wyra?n? w Ko?ciele, proroctwem paradoksalnym, ale fascynuj?cym w zagubionym i niezrozumia?ym ?wiecie.

13.  "?wiadomo?? eklezjalna naszego Za?o?yciela – pisa? Ks. Genera? Egidio Viganò w 1985 r. przybiera?a formy pedagogiczne w pewnych mocnych i praktycznych postawach wiary W sposób prosty wyrazi? to w trzech wielkich postawach, nazwanych "nabo?e?stwami": do Jezusa Chrystusa Zbawiciela i Odkupiciela, obecnego w g?ównym dzia?aniu Ko?cio?a – w Eucharystii; nabo?e?stwo do Maryi, Wzoru i Matki Ko?cio?a, rozwa?anej w historii jako Wspomo?ycielka; i wierno?ci wobec papie?a, Nast?pcy Piotra, ustanowionego g?ow? Kolegium biskupów, dla pos?ugi pasterskiej w ca?ym Ko?ciele"[32].

,"Gdy chodzi o dobro Ko?cio?a i Papiestwa – pisa? Ksi?dz Bosko – jakikolwiek trud nie jest zbyt wielki" [33]. Mi?o?? do Chrystusa, do Maryi i do Papie?a. Wasze  sentire cum Ecclesia niech b?dzie nie tylko konkretnym zadaniem ?yciowym ka?dego salezjanina i Odpowiedzialnych za Zgromadzenie (Prze?o?onych), ale tak?e ?wiadectwem wymiaru eklezjalnego waszej wiary i zadaniem, aby do tego wychowa? m?odych.

14.  Prosz?c o b?ogos?awie?stwo Bo?e dla was i dla waszej Kapitu?y Generalnej, a tak?e na obowi?zki najbli?szych dni, bior? s?owa Benedykta XVI z Encykliki Spes salvi: "?ycie jest niczym ?egluga po morzu historii, cz?sto w ciemno?ciach i burzy, w której wygl?damy gwiazd wskazuj?cych nam kurs. Prawdziwymi gwiazdami naszego ?ycia s? osoby, które potrafi?y ?y? w sposób prawy. One s? ?wiat?ami nadziei. Oczywi?cie, Jezus Chrystus sam jest ?wiat?em przez antonomazj?, jest s?o?cem, które wzesz?o nad wszystkimi ciemno?ciami historii. Aby jednak do niego dotrze?, potrzebujemy bli?szych ?wiate? – ludzi, którzy daj? ?wiat?o, czerpi?c je z Jego ?wiat?a i w ten sposób pozwalaj? nam orientowa? si? w naszej przeprawie" [34].

  Maryja, Matka Ko?cio?a i Wspomo?ycielka Wiernych [35], Ksi?dz Bosko, wszyscy liczni ?wi?ci i b?ogos?awieni salezja?scy, niech b?d? waszymi gwiazdami, niech b?d? ?wiat?ami nadziei dla ca?ej ludzko?ci, a zw?aszcza dla m?odzie?y.

Rzym, 3 marca 2008

Za??cznik 3

Przemówienie Prze?o?onego Generalnego

Ks. Pascual Chàvez Villenueva  otwarcie KG 26

«Gor?co bowiem pragn? was zobaczy?, aby wam u?yczy? nieco daru duchowego dla waszego umocnienia, to jest, aby?my si? u was nawzajem pokrzepili wspóln? wiar? – wasz? i moj?.» (Rz 1, 11-12)

1. Pozdrowienie Zaproszonych Go?ci

Najdostojniejszy Eminencjo, Kard. Franc Rodé, Prefekcie Kongregacji ds. Instytutów ?ycia Konsekrowanego i Stowarzysze? ?ycia Apostolskiego,

Najdostojniejszy Eminencjo, Kard. Raffaele Farina, Prefekcie Apostolskiej Biblioteki Watyka?skiej i Archiwisto Ko?cio?a Katolickiego,

Najdostojniejszy Eminencjo, Kard. Miguel Obando Bravo,

Najdostojniejsza Eminencjo, Kard. Joseph Zen,

Najdostojniejszy Ekscelencjo, Ks. Biskupie Angelo Amato, Sekretarzu Kongregacji Nauki Wiary,

Najdostojniejszy Ekscelencjo, Ks. Biskupie Gianfranco Gardin, Sekretarzu Kongregacji ds. Instytutów ?ycia Konsekrowanego i Stowarzysze? ?ycia Apostolskiego,

Najdostojniejszy Ekscelencjo, Ks. Biskupie Gino Reali, Biskupie Porto i Santa Rufina

Najdostojniejszy Ekscelencjo, Ks. Biskupie Francesco Brugnaro, Arcybiskupie Camerino, By?y Wychowanku i Wspó?pracowniku

Najdostojniejsi Biskupi Salezja?scy: Ks. Biskupie Carlo Chenis, Ks. Biskupie Zef Gashi, Ks. Biskupie Stanislav Hocevar, Ks. Biskupie Calogero La Piana, Ks. Biskupie Basile Mvé, Ks. Biskupie Pierre Pican, Ks. Biskupie Peter Stump, Ks. Biskupie Luc Van Looy, Ks. Biskupie Adrian van Luyn, Ks. Biskupie Rosario Vella,

Najdostojniejsza Siostro, Enrica Rosanna, Podsekretarzu Kongregacji ds. Instytutów ?ycia Konsekrowanego i Stowarzysze? ?ycia Apostolskiego,

Przewielebna Matko Antonia Colombo, Prze?o?ona Generalna Instytutu Córek Maryi Wspomo?enia Wiernych

Najdro?si Odpowiedzialni za ró?ne Grupy Rodziny Salezja?skiej,

Najdostojniejszy Ojcze Pietro Trabucco, Sekretarzu generalny Konferencji Prze?o?onych Wy?szych Generalnych

Najdostojniejszy Ksi??e Mario Toso, Rektorze Papieskiego Uniwersytetu Salezja?skiego,

W imieniu ca?ego Zgromadzenia kapitularnego, dzi?kuj? Wam z ca?ego serca za wasz? obecno??, w tym tak wa?nym momencie dla Towarzystwa ?w. Franciszka Salezego i pragn? Wam wyrazi? to, jak?e wa?ny dla nas wszystkich jest wasz udzia?, który u?wietnia rozpocz?cie naszej XXVI Kapitu?y Generalnej i dodaje odwagi naszym pracom.

2. Przywitanie Ojców Kapitularnych

Najdro?si Wspó?bracia Kapitularni, Inspektorzy i Prze?o?eni Wizytatori, Delegaci inspektorialni, zaproszeni Obserwatorzy, przybyli z ca?ego ?wiata, aby wzi?? udzia? w tym wa?nym zje?dzie dla naszego umi?owanego Zgromadzenia.

Wszystkich Was pragn? przywita? sercem Ksi?dza Bosko. Czujcie si? swobodnie, i jak we w?asnym domu! Dom Ksi?dza. Bosko jest waszym domem. Tak?e Dom Generalny jest domem Ksiedza. Bosko, tak jak by? ten na Valdocco, gdzie zechcieli?my w duchu modlitwy i kontemplacji rozpocz?? pierwsze chwile tego Zgromadzenia; tak jak by? nim domek w Becchi, na którego froncie zosta? przypomniany napis ze s?owami Ksi?dza. Bosko: "To jest mój dom".

"Powróci? do Ksi?dza. Bosko", to g?ówny temat Kapitu?y, jest zaproszeniem skierowanym do ca?ego Zgromadzenia. Zaprowadzi? on nas do miejsc, gdzie nasz ukochany ojciec i za?o?yciel, uleg?y g?osowi i dzia?aniu Ducha ?wi?tego, da? pocz?tek i rozwin?? ten charyzmat, którego jeste?my spadkobiercami, por?czycielami, ?wiadkami i przekazicielami. Becchi i Valdocco s? kolebk? naszego charyzmatu. Tam znajduje si? nasza to?samo??, poniewa? tam, my wszyscy narodzili?my si?, tak jak wy?piewuje psalmista pe?en rado?ci, my?l?c o mie?cie Bo?ym: “ka?dy na nim si? narodzi?, w tobie s? wszystkie me ?ród?a" (Ps 87 (86)).

Nasze DNA jest tym samym, co naszego ojca Ksi?dza. Bosko, którego geny s?: pasj? o zbawienie m?odzie?y, ufno?ci? w warto?? wykwalifikowanego wychowania, zdolno?ci? wci?gni?cia wielu, a? do stworzenia rozleg?ego ruchu osób, zdolnych do podejmowania w misji m?odzie?owej, mistyki: “da mihi animas" i ascetyki “cetera tolle". Razem z Wami, wyra?am najbardziej ?ywe pragnienie, aby nasza Kapitu?a by?a punktem wyj?ciowym, aby ponownie wyruszy? od Ksi?dza. Bosko i doj?? do roku 2015, kiedy to rado?ni i wdzi?czni b?dziemy ?wi?towa? drugie stulecie jego urodzin.

3. Kapitu?a Generalna

Pragn??em umie?ci? we wst?pie tego przemówienia na otwarcie cytat z Listu ?w. Paw?a do Rzymian, poniewa? wydaje mi si?, ?e wyra?a on to, co mam w sercu i to czego oczekuj? od tego Zgromadzenia. Je?eli jest prawd?, ?e jakakolwiek Kapitu?a Generalna jest wydarzeniem, które przekracza w swej istocie wype?nienie formalne tego, co nakazuj? Konstytucje, to uwa?am, ?e jeszcze w wi?kszym stopniu, powinna tak? by? KG26. B?dzie ona wydarzeniem Pi??dziesi?tnicy, która b?dzie mia?a Ducha ?wi?tego, jako g?ównego protagonist?; dokona si? ona pomi?dzy wspomnieniem a przepowiedni?, pomi?dzy wiernym odniesieniem do pocz?tków a nie uwarunkowanym otwarciem si? na nowo?? Boga. A my wszyscy b?dziemy aktywnymi podmiotami, z naszymi odpowiedzialno?ciami i oczekiwaniami, bogaci w do?wiadczenia, dyspozycyjni do s?uchania, do rozeznawania, do przyj?cia woli Bo?ej dotycz?cej Zgromadzenia.

Zwo?a? nas sam Bóg, który ci?gle i w ka?dym czasie wzywa i posy?a swoich proroków, aby wszyscy mieli ?ycie w obfito?ci. Bo?e wezwania wymagaj? hojno?ci, ca?kowitego oddania i dyspozycyjno?ci równie? do cierpienia i “oddania ?ycia"; nie narodzi si? ?ycie bez “bólów porodu". Bóg nie wzywa, aby utrwali? sytuacje zastoju, czy wr?cz ?mierci, ale posy?a Swojego Ducha, aby odnowi? ?ycie i ?ywotno??, przemieni? ludzi i poprzez nich odnowi? oblicze ziemi.

Nie mog? nie przypomnie? w tym miejscu, przeszywaj?cej wizji Ezechiela, dotycz?cej narodu Bo?ego na wygnaniu, pozbawionego Króla, ?wi?tyni i Prawa. Na te wysch?e ko?ci, na ten martwy naród, Bóg posy?a Ducha i oto pojawia si? unerwienie i ro?cie cia?o. On okrywa te cia?a skór? i tchnie swego ducha ?ycia (por. Ez 37, 8nn). Oczywi?cie, nowo??, któr? Bóg chce ofiarowa? ?wiatu mo?e zderzy? si? z oporem psychologicznym i duchowym, aby “narodzi? si? z powtórnie" (J 3,3), tak jak sta?o si? to z Nikodemem. Przeciwnie, to o co my jeste?my proszeni, to jest wzorowa dyspozycyjno?? Abrahama, który pozwala prowadzi? si? Bogu obietnicy (por Rdz 12,1-3); nie chwyta si? on nawet syna, tak bardzo oczekiwanego i dochodzi do wyrzeczenia si? Izaaka, nie wahaj?c si? z?o?y? go w ofierze, byleby nie utraci? swego Boga. Zawsze w tej logice dyspozycyjno?ci, doskona?ym wzorem nieograniczonej otwarto?ci, jest Maryja Dziewica, gotowa pozostawi? w?asny plan, aby przyj?? ten Bo?y (por ?k 1,35nn).

KG 26 nastawia si? na co? nowego, i jeszcze nie wydanego. Pilna potrzeba popycha nas do powrotu do pocz?tków. Jeste?my wezwani, aby odnale?? natchnienie, tej samej pasji apostolskiej Ksi?dza Bosko. Jeste?my zaproszeni zaczerpn?? ze ?róde? wyp?ywaj?cych z charyzmatu, a jednocze?nie, otworzy? si? z odwag? i kreatywno?ci?, na nowe modele, aby wyrazi? je dzisiaj. Dla nas jest to tak, jakby?my musieli odkry? nowe szlify tego samego diamentu, naszego charyzmatu, które pozwol? nam lepiej odpowiedzie? na sytuacj? m?odzie?y, zrozumie? i s?u?y? nowym ubóstwom, ofiarowa? im nowe mo?liwo?ci dla ich ludzkiego rozwoju i ich edukacji, dla ich wzrostu duchowego i ich pe?ni ?ycia.

Wa?ne jest, aby ka?dy z nas, drodzy Kapitularni, wszed? w g??bok? harmoni? z Bogiem, który wo?a nas “dzisiaj", aby natchnienie i si?a Jego Ducha, nie by?y zasmucane w sercu, milcz?ce w ustach i wypaczane w swej logice (por. Ef 4,30). To wszystko oznacza, ?e wysi?ek do którego jeste?my powo?ani jest tym, aby?my otworzyli najbardziej, jak to jest mo?liwe, wachlarz naszych percepcji «duchowych», aby odkry? w g??bi nas samych, wol? Boga wobec Zgromadzenia i aby przystosowywa? coraz bardziej nasz sposób my?lenia i mówienia do S?owa Bo?ego. S?owa, jakie ka?dy z nas poczuje si? wezwany, aby je wypowiedzie?, niech b?d?, na ile to jest mo?liwe, jak najmniej obci??one cielesno?ci?, poniewa?, "To, co si? z cia?a narodzi?o, jest cia?em, a to, co si? z Ducha narodzi?o, jest duchem." (por. J 3,6).[36]

4. Postawy pe?nego uczestnictwa w KG26

Zatem, jak prze?y? do?wiadczenie Kapitu?y w sposób konstruktywny? Jaki sposób zaanga?owania przyj?? ze strony ka?dego Kapitularnego? Z jakimi zachowaniami uczestniczy? w Kapitule Generalnej?

Piel?gnuj?c proroczego ducha

?wiadomo??, ?e zostali?my wezwani przez Boga, budzi w nas poczucie zale?no?ci od Niego i g??bokiej akceptacji misji, jak? On nam powierza. To wymaga od nas s?uchania ci?g?ego, pokornego i pos?usznego. W odró?nieniu od jakiego? kongresu, czy zjazdu, gdzie nierzadko dominuje dialektyka, tutaj znajdujemy si?, aby prze?y? chwile wyboru i konfrontacji nad ?yciem Zgromadzenia i odno?nie naszego charyzmatu, który jest wielkim darem Boga dla Ko?cio?a i m?odzie?y.

Nie mo?emy przyj?? roli widzów. To przeobrazi?oby wydarzanie w zwyk?e wydarzenie historyczce; po nim nie pozosta?oby nic prócz m?tnego wspomnienia, niezdolnego do stworzenia autentycznych dynamizmów, zmieniaj?cych histori?. To jest w?a?nie zadanie proroka: poruszony przez Ducha Chrystusa i nios?c S?owo Bo?e, jest on zdolny zmienia? histori?. Aby to wszystko dokona?o si? w naszym do?wiadczeniu, KG26 proponuje nam pe?ne zaanga?owanie naszej osoby. Wszyscy jeste?my wezwani, aby prze?y? to wydarzenie odpowiedzialnie, pojmowa? ?yciodajne znaczenie i odnawia? ka?dego dnia zainteresowanie i dyspozycyjno?? wobec drogi, jak? Duch wiedzie nas do dzia?ania.

Kapitu?a b?dzie znacz?c? i owocn?, je?eli przejdzie od czystego “faktu", który wype?nia si? w konkretnym czasie i konkretnym miejscu, do g??bokiego “do?wiadczenia", które przede wszystkim dotyczy naszej w?asnej osoby. A dotknie j?, je?eli w realizacji Kapitu?y, b?dziemy zdolni odnale?? Boga. Od tego momentu rozpocznie si? odnowienie i odrodzenie; wtedy wi?c b?dziemy mogli zakomunikowa? wszystkim wspó?braciom Zgromadzenia, “co?my us?yszeli, co ujrzeli?my w?asnymi oczami, na co patrzyli?my i czego dotyka?y nasze r?ce" (1J 1,1).

Osobisty wzrost i s?u?ba Zgromadzeniu, które s? udzia?em do?wiadczenia kapitulnego, musz? i?? w parze. Cz?sto mo?na us?ysze?, jak si? mówi, ?e uczestnictwo w jakiej? Kapitule Generalnej, jest ?ród?em intensywnego do?wiadczenia formacji permanentnej; i to jest prawd?. Jednak osobi?cie, wola?bym mówi? o do?wiadczeniu charyzmatycznym, w najg??bszym znaczeniu tego s?owa, a mianowicie, do?wiadczeniu Ducha i, poniewa? chodzi o Zgromadzenie, prawdziwej wspólnotowej Pi??dziesi?tnicy.

Nie chodzi tylko o to, aby nie zawie?? wspó?braci, ale aby nie roztrwoni? “czasu ?aski", “kairós", a wi?c, aby nie zawie?? Boga i m?odzie?y, dwóch biegunów, które kszta?tuj? nasz? to?samo??, wokó? których wije si? nasze ?ycie, i s?u?by,  która uzasadnia nasze bycie.

Dokonuj?c rozeznania

W?a?nie dlatego, ?e Kapitu?a nie jest kongresem, ale czasem rozeznania, nale?y prze?ywa? j? z tym nastawieniem, które wymaga uczestnictwa, powa?nej refleksji, modlitwy spokojnej i g??bokiej, osobistego wk?adu, ?wiadomo?ci w?asnej przynale?no?ci, s?uchania Boga i samych siebie.

Z tej perspektywy, zarówno dni duchowo?ci salezja?skiej, prze?yte w Becchi i w Turynie, rekolekcje duchowe, jak i dwa dni przedstawienia Zgromadzenia poprzez Sektory i Regiony, przyczyni?y si? do wytworzenia tego duchowego klimatu. Idealn? atmosfer?, w której Bóg dokonuje rzeczy cudownych i kieruje histori?, tak?e t? naszego Zgromadzenia, jest mi?o??. “Ubi caritas et amor, Deus ibi est".

Duch dzia?a, tchnie swój oddech ?ycia i roznieca swoje p?omienie ognia tam, gdzie jest jaka? wspólnota, zebrana w imi? Chrystusa i z??czona mi?o?ci?. To komunia serc jest tym, co ??czy nas wokó? tego samego projektu apostolskiego, tego Ksi?dza Bosko i czyni mo?liw? jedno?? w ró?norodno?ci kontekstów, kultur i j?zyków.

Krocz?c z Bogiem historii

Dzisiaj sytuacja ?wiata i Ko?cio?a wymaga od nas, aby?my kroczyli z Bogiem historii. Nie mo?emy odmówi? naszemu powo?aniu bycia, jako osoby konsekrowane, ostrza diamentu w Królestwie Bo?ym, stra?ników ?wiata i czujników historii. Nasze powo?anie, jako “znaków i nosicieli mi?o?ci Bo?ej" (Kost 2), popycha nas do bycia tym, czego Pan oczekuje od wszystkich swoich uczniów: “sol? ziemi i ?wiat?em ?wiata" (por Mt 5,14). Oto dwa obrazy u?yte przez Jezusa, aby zdefiniowa? i scharakteryzowa? swoich uczniów. Obydwa s? bardzo wymowne i mówi? nam, ?e na?ladowanie Chrystusa nie jest na tyle zdeterminowane przez “czyni?", ile przez “by?", to jest bardziej kwestia to?samo?ci, ni? wydajno?ci, bardziej problemem znacz?cej obecno?ci, ni? wielkich realizacji.

Tak?e i to, co jest wa?ne, to nie tyle odnowa Zgromadzenia, czy jego przysz?o??, ile pasja do Jezusa i Królestwa Bo?ego. To jest nasza nadzieja. To tutaj znajduje si? ?ywotno??, wiarygodno?? i owocno?? naszego Instytutu. W efekcie, otwarcie na pytania, prowokacje, bod?ce i wyzwania wspó?czesnego cz?owieka, w naszym przypadku m?odzie?y, uwalnia nas od ka?dej formy sklerozy, zwiotczenia, patu, mieszcza?skiego stylu ?ycia, i wyprawia nas w drog? “wed?ug miary Boga". Unikniemy zatem ogl?dania si? wstecz, staj?c si? w ten sposób solnymi pos?gami, b?d? te? przestaniemy ?udzi? si? sterylnymi ucieczkami w przysz?o??, nie dostosowanymi do woli Bo?ej.

Jednym z typowych elementów Ksi?dza. Bosko i Zgromadzenia, by?a zawsze wra?liwo?? historyczna i dzisiaj bardziej, ni? kiedykolwiek, nie mo?emy jej zaniedba?. Ona uczyni nas uwa?nymi na pro?by Ko?cio?a i ?wiata. Sprawi ?e “wyjdziemy" i “pójdziemy" na poszukiwanie m?odych. To b?dzie musia?o prze?o?y? si? na taki dokument kapitularny, zdolny wype?ni? ?arem serca wspó?braci. Taki tekst b?dzie stanowi? prawdziw? map? nawigacyjn? w nadchodz?cych latach. Oto dlaczego jest czym? wa?nym czytanie “znaków czasu"; niektóre z nich pragn??em wskaza? w ACG 394, w li?cie zwo?uj?cym KG26.

Buduj?c na skale

W Li?cie Okólnym zatytu?owanym “Ty? jest Panem moim; nie ma dla mnie dobra poza Tob?" (Ps 16, 2), opublikowanym w ACG 382, pisa?em o ?yciu konsekrowanym o charakterze liberalnym, który ju? wykorzysta? swoje mo?liwo?ci i nie ma ju? teraz przysz?o?ci. Zosta?y poczynione wysi?ki odnowy i próbowano wzrasta?, ale nie ?ci?le wed?ug logiki ?ycia, które zosta?o konsekrowane przede wszystkim Bogu. Wiele do?wiadcze? potwierdza podejrzenie, ?e chciano budowa? dom na piasku, a nie na skale. Ka?da próba odbudowy ?ycia konsekrowanego, która nie prowadzi nas do Jezusa Chrystusa, fundamentu naszego ?ycia (por. 1Kor 3,11), i nie uczyni nas bardziej wiernymi Ksi?dzu. Bosko, naszemu za?o?ycielowi, jest skazana na  upadek.

Nie ma w?tpliwo?ci, ?e ?ycie konsekrowane prze?ywa moment, jeszcze bardziej delikatny, ni? ten zaraz po Soborze, pomimo wszelkich czynionych wysi?ków odnowy. Wobec tej panoramy mo?e zrodzi? si? pokusa prostego powrotu do przesz?o?ci, gdzie mo?na odzyska? pewno?? i spokój, kosztem zamkni?cia si? na nowe znaki czasów, które popychaj? nas, aby?my odpowiedzieli z jeszcze wi?ksz? to?samo?ci?, widzialno?ci? i wiarygodno?ci?.

Rozwi?zanie nie le?y w wyborach, które pozwol? tylko odrestaurowa?; nie mo?na de facto odebra? ?yciu konsekrowanemu mocy profetycznej, która je zawsze kontrasygnuje, czyni je dynamicznym i przeciwnym kulturze. Tak, jak ju? powiedzia?em wiele razy, to o co toczy? si? b?dzie gra podczas najbli?szego sze?ciolecia, to nie jest prze?ycie, ale prorokowanie naszego Zgromadzenia. Przeto nie musimy kultywowa? "instytucjonalnej zawzi?to?ci", staraj?c si? przed?u?y? ?ycie za wszelk? cen?, musimy raczej szuka? z pokor?, wytrwale i z rado?ci?, bycia znakami obecno?ci Boga i jego mi?o?ci do cz?owieka. Tylko wtedy b?dziemy mogli by? si??  wiod?c? i urzekaj?c?.

Otó?, aby by? obecno?ci? profetyczn? w Ko?ciele i w ?wiecie, ?ycie konsekrowane musi unika? pokusy przystosowania si? do mentalno?ci ze?wiecczonej, hedonistycznej i konsumpcyjnej tego ?wiata i musi pozwoli? si? prowadzi? Duchowi, który przyczyni? si? do wzrostu jako formy uprzywilejowanej na?ladowania i wzorowania si? na  Chrystusie. B?dziemy tak mogli pozna? i przyj?? wol? Boga nas dotycz?c?, w tym momencie historii i przenie?? j? do naszego wn?trza z rado?ci?, przekonaniem i entuzjazmem. «Nie bierzcie wi?c wzoru z tego ?wiata, lecz przemieniajcie si? przez odnawianie umys?u, aby?cie umieli rozpozna?, jaka jest wola Bo?a: co jest dobre, co Bogu mi?e i co doskona?e.» (Rz 12, 2). Nie mo?emy zapomnie?, ?e ?ycie chrze?cija?skie, a tym bardziej ?ycie konsekrowane, nie ma innego powo?ania i misji jak by? «sol? dla ziemi» i «?wiat?em dla ?wiata».

Sol? ziemi jeste?my my, kiedy ?yjemy duchem b?ogos?awie?stw, kiedy budujemy nasze ?ycie, zaczynaj?c od mowy na górze, kiedy ?yjemy egzystencj? alternatywn?. Chodzi o to, aby by? lud?mi, którzy wobec spo?ecze?stwa, które preferuje sukces, nietrwa?o??, prowizoryczno??, pieni?dz, przyjemno??, w?adz?, zemst?, konflikt, wojn? wybieraj? pokój, przebaczenie, mi?osierdzie, bezinteresowno??, ducha umartwienia, rozpoczynaj?c od w?skiego kr?gu rodziny czy wspólnoty, aby rozszerzy? si? pó?niej na spo?ecze?stwo.

Jezus ostrzega nas jednak przed mo?liwo?ci?, i? sól mo?e utraci? swój smak, ?e jego uczniowie mog? by? nieautentycznymi. Ukazuje On tragiczne tego skutki: «Na nic si? ju? nie przyda, chyba na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi». (Mt 5,13) Albo jeste?my, uczniami z jasn? osobowo?ci? ewangeliczn?, a przez to znacz?cymi i u?ytecznymi dla ?wiata, albo jeste?my do wyrzucenia i pogardzania, jeste?my nieszcz??nikami, jeste?my niczym. Charyzmat, wiara, Ewangelia, ?ycie konsekrowane, maj? warto?? spo?eczn? i odpowiedzialno?? publiczn?, poniewa? s? powo?aniem i misj? i nie mog? by? zrozumiane i prze?ywane “prywatnie".

To jest sens wezwania, którym Jezus zamyka swoj? wypowied?: «Tak niech wasze ?wiat?o ja?nieje przed lud?mi». (Mt 5,16). Jezus chce, aby jego uczniowie uczynili z kazania na górze, program ?ycia. ?agodno??, ubóstwo, bezinteresowno??, mi?osierdzie, przebaczenie, zawierzenie Bogu, zaufanie, mi?o?? do innych, s? wi?c tymi dzie?ami ewangelicznymi, które nale?y czyni?, aby ja?nia?y, tymi, które staj? si? “sol?" i “?wiat?em", tymi, które pomagaj? nam tworzy? t? spo?eczno?? alternatywn?, która nie pozwoli ludzko?ci ca?kowicie si? zdeprawowa?.

My, drodzy wspó?bracia, jeste?my powo?ani do bycia nadziej? i bycia ?wiat?em i sol?; jeste?my powo?ani do misji wobec spo?ecze?stwa i ?wiata, misji, któr? mo?na stre?ci? w jednym s?owie: ?wi?to??! By? ?wiat?em i sol?, znaczy by? ?wi?tym. Art. 25 Konstytucji ukazuje ?luby jako ?ród?o u?wi?cenia. Po tym, jak mówi o wspó?braciach, którzy w pe?ni realizuj? ewangeliczny program Konstytucji i pobudzaj? nasz? drog? do ?wi?to?ci, ko?czy si? tak: «?wiadectwo tej ?wi?to?ci, dawane przez pe?nienie pos?annictwa salezja?skiego, ujawnia niepowtarzaln? warto?? B?ogos?awie?stw ewangelicznych i jest najcenniejszym darem, jaki mo?emy ofiarowa? m?odzie?y».

Mówi? nam Jan Pawe? II: «Sprzeczna by?aby postawa cz?owieka, pogodzonego z w?asn? ma?o?ci?, zadowalaj?cego si? minimalistyczn? etyk? i powierzchowno?ci? religijn?… Dzisiaj trzeba na nowo z przekonaniem zaleca? wszystkim d??enie do tej "wysokiej miary" zwyczajnego ?ycia chrze?cija?skiego»[37], któr? jest w?a?nie ?wi?to??. Parafrazuj?c Ksi?dza. Bosko, powiedzia?bym, ?e wspaniale by? ?wi?tym, poniewa? ?wi?to?? jest jasno?ci?, duchowym napi?ciem, blaskiem, ?wiat?em, wewn?trzn? rado?ci?, równowag?, przejrzysto?ci?, mi?o?ci?, oddan? a? do ko?ca.

Je?eli jest prawd? to, ?e ?ycie konsekrowane jest «darem Bo?ym, który Ko?ció? otrzyma? od swego Pana», «drzewem zasadzonym przez Boga w Ko?ciele», «specjalnym darem, który pomaga Ko?cio?owi w zbawczej misji» i ?e ono «przynale?y trwale do ?ycia i ?wi?to?ci Ko?cio?a» (LG 43 i 44), z tego wynika, ?e odbywanie kapitu?y, jest wydarzeniem Ko?cielnym, w autentycznym tego s?owa znaczeniu. Chodzi tu o prawdziwy “kairós", w którym Bóg dzia?a, aby doprowadzi? Ko?ció? do tego, aby by? coraz bardziej Oblubienic? Chrystusa, ca?kowicie Mu oddan?, bez plamy i bez zmarszczek.

5. Temat i cel KG 26

W pewnym opracowaniu j?zykowym, przygotowanym zaraz po okre?leniu tematu KG 26 ks., Julian Fox pisa?, ?e s?owem, które najcz??ciej powtarza?o si? w wyst?pieniach ks. Genera?a, zaczynaj?c od przedstawienia dokumentów KG 25, by?o s?owo "pasja", zwykle po??czone z "da mihi animas".[38] Jego konkluzja jest taka, ?e "da mihi animas" Ksi?dza Bosko jest tym, co nadaje tre?? i sens s?owu "pasja", u?ywanemu cz?sto przeze mnie w moich pismach. Inaczej mówi?c, termin "pasja" bardzo dobrze opisuje znaczenie “da mihi animas".

J?zyk ten sta? si? bardziej wymowny, zaczynaj?c od Mi?dzynarodowego Kongresu ?ycia konsekrowanego, który odby? si? w Rzymie, pod koniec listopada 2004 roku, o przewodnim temacie: "Pasja wobec Chrystusa, pasj? wobec Ludzko?ci". Jako cz?onek Rady wykonawczej i Komisji Teologicznej KPW, mia?em mo?liwo?? przyczyni? si? do wyboru tego tematu, który mia? podkre?la? centralny charakter "pasji" we wspó?czesnym dawaniu ?wiadectwa ?ycia konsekrowanego.

Wewn?trz tradycji salezja?skiej, i w bardzo szerokim kontek?cie ?ycia konsekrowanego, taki wybór jest ukierunkowany na to, aby?my my konsekrowani, kultywowali ogromn? si?? poci?gow?, nieograniczon? energi?, któr? w?a?nie jest to pragnienia. G??boka jedno?? pomi?dzy "pasj?", a "da mihi animas", nale?y do naszej struktury genetycznej nie na poziomie formalnym, ale egzystencjalnym. W tym odczuciu, które jest darem charyzmatycznym naszego za?o?yciela, taka "pasja" ??czy nas dog??bnie z Bogiem i z m?odzie??. Wybór tematu "Da mihi animas, cetera tolle" przeto chcia? pój?? do korzeni naszego charyzmatu, do "fundamentalnego" wyboru duchowego i apostolskiego Ksi?dza Bosko, który on sam zostawi? jako program ?ycia dla Salezjanów. (por Kons. 4). Takie motto syntetyzuje rzeczywi?cie nasz? to?samo?? charyzmatyczn? i nasz? misj?.

Da mihi animas wyra?a misj? upragnion?, poszukiwan?, akceptowan?. Misja jest darem Boga; to jest On, który chce by? w?ród m?odzie?y poprzez nas, poniewa? On sam chce ich zbawi?, chce ofiarowa? im swoj? pe?ni? ?ycia; misja jest przeto, czym?, czego powinni?my pragn??, poniewa? rodzi si? w sercu Boga Zbawiciela, a nie z naszej woli. Oprócz tego, misja jest darem, o który trzeba prosi?; misjonarz m?odzie?y nie jest w?adc?, ani swojego powo?ania, ani odbiorców; misja realizuje si? na pierwszym miejscu w rozmowie z Panem ?niwa; zak?ada to g??bok? relacj? z Bogiem, prawdziwym celem ka?dej misji. Poza tym, misja jest darem, który si? przyjmuje; wymaga to uto?samienia si? z charyzmatem i troski o wierno?? powo?aniu, poprzez formacj? pocz?tkow? i formacj? permanentn?; ta wierno?? b?dzie nas strzeg?a przed zniech?ceniem do Boga i do m?odzie?y.

Cetera tolle reprezentuje usposobienie wewn?trzne i wysi?ek ascetyczny, aby przyj?? misj?. Jest to wybór oderwania si? od wszystkiego tego, co nas oddala od Boga i od m?odzie?y. Taki wybór ??da od nas: ?ycia osobistego i wspólnotowego, bardziej prostego i bardziej ubogiego, z konsekwencj? przeorganizowania instytucjonalnego pracy, która pomaga nam pokona? ryzyko bycia zarz?dcami dzie?, bardziej ni? ewangelizatorami m?odzie?y; uwagi na now? bied? m?odzie?y i generalnie naszych odbiorców; otwarto?ci na nowe wezwania ewangelizacyjne w zaanga?owaniu apostolskim dog??bnie odnowionym.

Calem KG 26 jest ten, aby dotkn?? serce salezjanów, uczyni? tak, aby ka?dy wspó?brat by? "nowym Ksi?dzem Bosko", jego dzisiejszym odtwórc?! Wyrazili?my ten cel mówi?c, ?e KG 26 chce «obudzi? serce salezjanów poprzez pasj? ‘Da mihi animas’». Jeste?my pewni osi?gni?cia tego celu, je?eli ka?dy salezjanin uto?sami si? z Ksi?dzem Bosko, przyjmuj?c go we w?asnym ?yciu, jako "Ojca i wzór" (Kon 21). Dlatego b?dziemy musieli odnowi? nasz? uwag? i nasz? mi?o?? do Konstytucji, czerpi?c z nich ca?? charyzmatyczn? moc.

Z tego wzgl?du, pragn??bym wam wskaza? w szczególny sposób, drugi rozdzia? Konstytucji, który przedstawia nam “ducha salezja?skiego". Przypomnijmy sobie, co Ksi?dz Bosko nam pozostawi? napisane w swoim Testamencie duchowym: "Je?eli kochali?cie mnie w przesz?o?ci, kochajcie mnie i nadal przez dok?adne zachowanie naszych Konstytucji". [39] A Ksi?dz Rua powtarza nam: «Kiedy Wielebny S?uga Bo?y Ksi?dz Bosko, wys?a? swoich pierwszych synów do Ameryki, pragn??, aby na zdj?ciu by? przedstawiony po?ród nich w momencie powierzania Ksi?dzu Janowi Cagliero, odpowiedzialnemu za spedycje, ksi?gi naszych Konstytucji. Ile rzeczy powiedzia? Ksi?dz. Bosko przez to zachowanie! … Pragn??bym wam osobi?cie towarzyszy?, krzepi? was, pociesza? was, chroni? was. Ale to, czego nie mog? uczyni? ja, to uczyni ta ksi??eczka. Strzeszcie jej jak najdro?szego skarbu».[40] A na koniec stwierdzi? ksi?dz Rinaldi: “Ca?y Ksi?dz Bosko znajduje si? w nich".

6. Charyzmatyczna to?samo?? i apostolska pasja

Temat KG 26 “Da mihi animas, cetera tolle", ma w podtytule wyra?enia "charyzmatyczna to?samo?? i apostolska pasja". Ostatecznie, g??boka odnowa, której potrzebuje Zgromadzenie w tej godzinie historii i, do której zd??a ta Kapitu?a Generalna, zale?y od nierozerwalnej jedno?ci tych dwóch elementów. Moim  zdaniem, na samym pocz?tku trzeba pokona? klasyczny dylemat pomi?dzy "charyzmatyczn? to?samo?ci? a znaczeniem spo?ecznym". De facto, to jest sztuczny problem: nie chodzi faktycznie o dwa niezale?ne czynniki, a ich przeciwstawienie mo?e przek?ada? si? na sk?onno?ci ideologiczne, które wynaturzaj? ?ycie konsekrowane, staj? si? przyczyn? niepotrzebnych napi?? i ja?owych wysi?ków, prowokuj? poczucie kl?ski. Zatem pytam siebie samego: gdzie odnale?? to?samo?? salezja?sk?, t? która zagwarantuje znaczenie spo?eczne Zgromadzenia, objawiaj?c si? w "fenomenie salezja?skim", tak jak zosta?o nazwane przez Paw?a VI, owoc jego niewiarygodnego wzrostu powo?a? i jego ?wiatowej ekspansji?

Dotyczy nas to, czym dzisiaj ?yje Ko?ció?. On «zawsze znajduje si? wobec dwóch ?wi?tych nakazów, które utrzymuj? go w napi?ciu nie do pokonania. Z jednej strony przywi?zany jest do ?ywego wspomnienia, asymilacji teoretycznej i odpowiedzi historycznej na objawienie Boga w Chrystusie, który jest pocz?tkiem i fundamentem jego istnienia. Z drugiej strony, jest przywi?zany i pos?any do obwieszczania hojnego zbawienia, ofiarowanego przez Boga wszystkim ludziom, które on osi?ga poprzez ewangelizacj?, sprawowanie sakramentów, ?ywe ?wiadectwo i wspania?omy?ln? wspó?prac? poszczególnych swych cz?onków. Troska o to?samo?? i wykonywanie misji, s? tak samo ?wi?te. Kiedy wierno?? pocz?tkom i troska o to?samo?? s? nieproporcjonalne, albo s? zbyt wygórowane, Ko?ció? przeradza si? w jak?? sekt? i popada w fundamentalizm. Kiedy troska o jego znaczenie dla spo?ecze?stwa i jego powszechne sprawy ludzko?ci jest uwypuklana, a? do granic, przy których zapomina si? o w?asnych ?ród?ach, wtedy Ko?ció? dochodzi do kraw?dzi rozpadu, i w ko?cu do utraty znaczenia».[41]

A oto dwa elementy istotne dla Ko?cio?a, a zatem tak?e dla Zgromadzenia: jego to?samo??, która polega na byciu uczniami Jezusa Chrystus i jego misja, która ze?rodkowana jest na prac? dla zbawienia ludzi, w naszym przypadku m?odzie?y. Obsesyjna obawa odno?nie to?samo?ci przechodzi w fundamentalizm, i tak traci si? znaczenie. Niepokój o znaczenie spo?eczne w wykonywaniu misji, za jak?kolwiek cen?, a? do utraty to?samo?ci, prowadzi natomiast do rozpadu samego "bycia Ko?cio?em".

Oznacza to, ?e wierno?? Ko?cio?owi, co za tym idzie jeszcze bardziej Zgromadzeniu, zale?y od jedno?ci tych dwóch nierozerwalnych czynników: charyzmatycznej to?samo?ci i znaczenia spo?ecznego. Cz?sto stawiaj?c te dwa elementy w opozycji, albo zwyczajnie rozdzielaj?c je: "albo to?samo?? albo znaczenie", mo?emy popa?? w b??dn? koncepcje zaanga?owania spo?ecznego, i w konsekwencji nasze ?ycie mo?e by? ma?o znacz?ce. Zapominamy, ?e "wiara bez uczynków jest bezowocna" (Jk 2,20). Nie chodzi o alternatyw?, ale o uzupe?nianie si?!

Mówi?c o odnowie ?ycia konsekrowanego, w nr 2 Dekretu Perfectae Caritatis Sobór Watyka?ski II zaproponowa? ten zasadniczy kierunek: "Przystosowana odnowa ?ycia zakonnego obejmuje zarówno ustawiczne przywracanie do ?róde? wszelkiego ?ycia chrze?cija?skiego i do pierwotnego ducha o?ywiaj?cego instytuty, jak te? ich dostosowanie do zmieniaj?cych si? warunków epoki".

S? trzy odniesienia do tego programu odnowy: 1) ci?g?y powrót do ?róde? wszelkiego ?ycia chrze?cija?skiego; 2) ci?g?y powrót do pierwotnego ducha o?ywiaj?cego instytuty; 3) przystosowanie instytutów do zmieniaj?cych si? warunków epoki. Jest jednak przede wszystkim jedno kryterium, które staje si? normatywne, mianowicie: te trzy wymagania reformy musz? i?? razem: simul. Nie mo?e by? ?adnej odpowiedniej odnowy przy pomocy tylko jednej z tych propozycji. Mo?e to by? b??d niektórych nieudanych prób reformy ?ycia konsekrowanego. W bezpo?rednim okresie posoborowym, podczas gdy jedni podkre?lali pierwotne natchnienie instytutu poprzez siln? to?samo??, inni optowali za przystosowaniem si? do nowej sytuacji ?wiata wspó?czesnego, z silniejszym zaanga?owaniem spo?ecznym. I tak obydwie polaryzacje pozostawa?y ja?owe i bez istotnej si?y przekonania.

Wielokrotnie dzieli?em si? g??bokim prze?yciem, jakiego do?wiadczy?em odwiedzaj?c Dom Macierzysty (Casa Madre) Sióstr Mi?osierdzia w Kalkucie, w?a?nie z powodu szczególnego przekonania, które Matka Teresa potrafi?a przekaza? swoim Siostrom: im wi?cej anga?ujesz si? dla tych, na których nikt nie zwraca uwagi, najbiedniejszych i potrzebuj?cych najbardziej pomocy, tym bardziej musisz podkre?li? ró?nic?, fundamentaln? racj? tej troski, któr? jest Chrystus Ukrzy?owany. Jedyn? form?, w której staje si? wyraziste ?wiadectwo ?ycia konsekrowanego, jest taka, która jest zdolna objawi?, ?e Deus caritas est. Matka Teresa napisa?a: "Jedna g??boka modlitwa prowadzi ci? do bardziej o?ywionej wiary, bardziej o?ywiona wiara do mi?o?ci bardziej ekspansywnej, mi?o?? bardziej ekspansywna, do oddania si? bardziej altruistycznego, oddanie si? bardziej altruistyczne do trwa?ego pokoju".

Uto?samianie si? ze wspó?czesnym spo?ecze?stwem, bez g??bokiego uto?samienia si? z Jezusem Chrystusem, traci swoje symboliczne znaczenie i swoj? inspiruj?c? si??. Tylko ta inspiracja czyni mo?liwym ró?nic?, której potrzebuje spo?ecze?stwo. Samo uto?samienie si? z jak?? grup? spo?eczn?, czy jakim? okre?lonym programem politycznym, tak?e o ogromnym znaczeniu spo?ecznym, nie jest ani wymowne ani wiarygodne. Dla tego celu s? inne instytucje i organizacje we wspó?czesnym ?wiecie.

Oto ile Ksi?dz Bosko potrafi? uczyni? niesamowitych rzeczy w ?wiecie. Przedstawia nam to w sposób autorytatywny nasz tekst konstytucyjny w artykule 21, mówi?c w?a?nie o Ksi?dzu Bosko jako Ojcu i Nauczycielu i proponuj?c nam go jako wzór. Przedstawione powody s? trzy:

a) On zdo?a? uskuteczni? w swoim ?yciu wspania?? zgodno?? natury i ?aski

- w pe?ni cz?owiek - w pe?ni cz?owiek Bo?y

- bogaty w cnoty swego narodu    - ubogacony darami Ducha ?wi?tego

- by? on otwarty na rzeczywisto?ci ziemskie  - ?y? on tak, jakby widzia? Niewidzialnego

Oto zatem jego to?samo??.

b) Te dwa aspekty z??czy?y si? w jeden silnie zespolony program ?ycia: s?u?ba m?odzie?y

- ze stanowczo?ci? i wytrwa?o?ci?

- w?ród przeszkód i trudów

- z wra?liwo?ci? wielkodusznego serca

- nie uczyni? kroku, nie wypowiedzia? s?owa, nie przy?o?y? r?ki do ?adnego dzie?a, które by nie mia?o na calu zbawienie m?odzie?y.

Oto, w tym jego znaczenie.

c) Istotnie, nie troszczy? si? o nic innego, jak tylko o dobro dusz.

- ca?kowicie po?wi?cony Bogu i w pe?ni oddany m?odzie?y

- wychowywa?, ewangelizuj?c i ewangelizowa?, wychowuj?c

Oto ?aska jedno?ci.

Dzisiaj Zgromadzenie potrzebuje tej przemiany, która pozwoli nam jednoczenie odzyska? charyzmatyczn? to?samo?? i apostolsk? pasj?. Nasze zaanga?owanie si? w zbawienie m?odzie?y, szczególnie najubo?szej, koniecznie musi przej?? przez charyzmatyczn? identyfikacj?.

U Ksi?dza Bosko ?wi?to?? odbija si? w jego dzie?ach, to prawda; ale dzie?a s? tylko wyrazem jego ?ycia wiary. Jedno?? z Bogiem, jest prze?ywaniem w Bogu w?asnego ?ycia; jest przebywaniem w Jego obecno?ci; jest uczestnictwem w Bo?ym ?yciu, które jest w nas. Ksi?dz Bosko uczyni? z objawienia si? Boga i Jego Mi?o?ci, racj? swego ?ycia, wed?ug logiki cnót teologalnych: z wiar?, która stawa?a si? urzekaj?cym znakiem dla m?odzie?y, z nadziej?, która by?a jasnym dla nich s?owem, z mi?o?ci?, która stawa?a si? gestem mi?osierdzia wobec nich.

7. Zako?czenie

Drodzy Wspó?bracia Kapitularni, 3 kwietnia 2002 zosta?em wybrany Prze?o?onym Generalnym przez KG 25, a w nast?pnych dniach zostali wybrani Wikariusz i pozostali Radcy Generalni i Regionalni, z zadaniem animacji i zarz?dzania Zgromadzeniem w sze?cioleciu 2002-2008. Podczas tych sze?ciu lat starali?my si? intensywnie prze?y? to zadanie, wk?adaj?c w to nasze najlepsze si?y.

Ksi?dz Luc Van Looy, po nieco wi?cej ni? rok, zosta? powo?any przez Ojca ?wi?tego na urz?d biskupi, jako Biskup Diecezji Gent w Belgii. Zmusi?o nas to do powo?ania nowego Wikariusza, Ksi?dza Adriano Bregolin, i w konsekwencji, nowego Radc? Regionalnego dla W?och i Bliskiego Wschodu, w osobie ksi?dza Pier Fausto Frisoli. Jednego z nas, ks. Valentín De Pablo, zabrak?o w?ród nas, podczas gdy wykonywa? nadzwyczajn? Wizytacj? Wizytatorii FAO. Dwaj Radcy, ks. Antonio Domenech i ks. Helvécio Baruffi, zostali bole?nie do?wiadczeni przez chorob?. I w ko?cu 23 stycznia tego roku Ojciec ?wi?ty nominowa? Biskupem ks. Tarcisio Scaramussa, Radc? do sp. Komunikacji Spo?ecznej, powierzaj?c mu odpowiedzialne zadanie Biskupa Pomocniczego w Archidiecezji São Paulo.

Podczas gdy dzi?kuj? ka?demu z Radców za blisko?? i wspó?prac? szczer?, wielkoduszn? i wykwalifikowan? w ró?nych powierzonych im zadaniach, dzisiaj jest moment oddania ponownie g?osu Zgromadzeniu Kapitularnemu, które reprezentuje najwy?szy wyraz w?adzy w ?yciu naszego Zgromadzenia. Zatem wam wszystkim, najdro?si wspó?bracia, oddaj? g?os, ale zapraszam równie? do otworzenia serca na Ducha, wielkiego wewn?trznego Nauczyciela, który zawsze nas prowadzi do prawdy i pe?ni ?ycia.

Zako?cz?, zawierzaj?c to wydarzenie Pi??dziesi?tnicy naszego Zgromadzenia Madonnie, Maryi Wspomo?ycielce. Ona zawsze by?a obecna w naszej historii i nie zabraknie Jej obecno?ci i Jej pomocy w tej godzinie. Tak, jak w Wieczerniku, Maryja, do?wiadczona w Duchu, nauczy nas, jak pozwoli? si? kierowa? Jemu «aby?my umieli rozpozna?, jaka jest wola Bo?a: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskona?e» (Rz 12, 2b).

Rzym, 3 marzec 2008.

ZA??CZNIK 4

Przemówienie homagium Prze?o?onego Generalnego

 do Ojca ?wi?tego z okazji Audiencji Papieskiej

Najczcigodniejszy Ojcze,

Czujemy niezwykle wielk? rado?? i uwa?amy to za wspania?y dar Bo?y, móc spotka? Wasz? ?wi?tobliwo??, z okazji naszej 26 Kapitu?y Gen4eralnej.Z rado?ci?, Ojcze ?wi?ty mog? Wam przedstawi? cz?onków nowej Rady Generalnej, wybranych w ubieg?ym tygodniu i wszystkich innych Inspektorów-Prowincja?ów, wraz z odpowiednimi delegatami z 96 Okr?gów, na jakie jest podzielone nasze Towarzystwo Salezja?skie. Obecni s? tak?e niektórzy wspó?bracia, pe?ni?cy role obserwatorów. ??cznie 233 cz?onków, którzy reprezentuj? prawie 16 tysi?cy Salezjanów, obecnych w 129 krajach ?wiata.

Rado??, jak? budzi w nas spotkanie z Ojcem ?wi?tym, jest owocem naszego Charyzmatu. I rzeczywi?cie,  nasz Ojciec Ksi?dz Bosko, zwyk? by? mawia?: "Jakikolwiek wysi?ek jest za ma?y, je?li chodzi o Ko?ció? i Papiestwo" (MB V, 577). Mia? on wizj? g??boko zakorzenion? w pewno?ci, co do obecno?ci Ducha ?wi?tego w Ko?ciele, w przekonaniu, ?e Papie? jest Zast?pc? Chrystusa na ziemi, w ?wiadomo?ci, ?e Maryja jest Wspomo?ycielk? Chrze?cijan. Zgodnie z takimi wyznawanymi zasadami, realizowa? inicjatywy, podejmowa? decyzje i przyjmowa? trudne zadania, zawsze czyni?c to z woli Ojca ?wi?tego, jako fundamentalny punkt odniesienia swojego dzia?ania i duchowo?ci. Taki sposób odczuwania jest ?ywy i w nas, Najczcigodniejszy Ojcze; w tym i w inne sposoby chcemy wyrazi? nasz? blisko?? i przywi?zanie do osoby Papie?a, usi?ujemy wyrazi? nasz? Mi?o?? i nasze ca?kowite oddanie w s?u?bie Ko?cio?a.

Kapitu?a, któr? odbywamy, skupi?a uwag? na wa?nym charyzmatycznym elemencie naszego Zgromadzenia Salezja?skiego: "Da mihi animas ceatera tolle". Ta krótka modlitwa jest mottem, które Ksi?dz Bosko wybra?, od samych pocz?tków, dla apostolatu w?ród m?odych. Usi?owa? w ten sposób, i w tym samym czasie wyrazi? swoje ca?kowite powierzenie si? Bogu, wielk? apostolsk? pasj?, zupe?n? dyspozycyjno?? na wszelkie wyrzeczenie, aby tylko móc wype?ni? swoj? misj?.

W czasie tej Kapitu?y Generalnej chcieli?my skonfrontowa? si? z tym ca?kowitym oddaniem si? Bogu w m?odych naszego ?wi?tego Za?o?yciela. Podj?li?my postanowienie powrotu do Ksi?dza Bosko i wyruszenia od niego z wol? studiowania go, kochania go, na?ladowania i wzywania go, szukaj?c znajomo?ci historii, jego samego i pocz?tków Zgromadzenia; a to wszystko, ?eby "powróci? do m?odzie?y", aby nas?uchiwa? ich pró?b i bra? odpowiedzialno?? za ich niepokoje i oczekiwania, w ?wietle wspó?czesnej kultury.

Odczuwamy ca?? aktualno?? Charyzmatu wychowawczego, którego jeste?my nosicielami, Najczcigodniejszy Ojcze, i zamierzamy intensywnie prze?ywa? go, dla dobra m?odzie?y jako nasz oryginalny wk?ad w to, co jest ewangelizacyjn? misj? Ko?cio?a.

Celebracja Kapitu?y Generalnej, jest zawsze momentem weryfikacji, i jeste?my zadowoleni, ?e mo?emy stwierdzi?, ?e nasi Wspó?bracia pracuj? z wierno?ci? i ze skuteczno?ci? w tylu cz??ciach ?wiata. Trzydzie?ci lat temu, Prze?o?ony Generalny, ks. Idzi Vigano, zapocz?tkowa? “Projekt Afryka". By?a to szeroka inicjatywa bli?niaczych zwi?zków misyjnych, która sprawi?a, ?e nasza obecno?? mog?a si? pomno?y?, rozci?gaj?c si? do 42 krajów kontynentu. Dzisiaj w Afryce jest wi?cej ni? 1200 Wspó?braci i w wi?kszo?ci, s? to ju? autochtoni. W Ameryce ?aci?skiej kontynuujemy prac?, z wielkim zaanga?owaniem na polu wychowania. Nasza uwaga szczególnie jest skierowana na najbiedniejsz? m?odzie? z miejskich peryferii, z ulicy a tak?e z rejonów kontynentu mniej rozwini?tych. W Azji i Oceanii, gdzie religia katolicka jest procentowo ma?o rozprzestrzeniona, do?wiadczamy wielkiego rozkwitu powo?aniowego i ewangelizacja jest prowadzona z wielkim entuzjazmem i owocnie, przede wszystkim pomi?dzy ludami pochodzenia plemiennego. Podobna jest sytuacja w Indiach, w Indonezji, w Wietnamie, a? po wyspy Fid?i i Samoa. Mamy jeszcze jeden sen w naszych sercach, aby odda? si? pracy dla m?odzie?y w wielkich Chinach, i w ten sposób spe?ni? sen misyjny Ksi?dza Bosko. Gdy Panu spodoba si? otworzy? tak?e i te drzwi, b?dzie to wielka rado?? dla ca?ego Ko?cio?a i dla Zgromadzenia.

Wasza ?wi?tobliwo??, jeste?my ?wiadomi, ?e “missio ad gentes" jest powo?aniem, które wzywa nas z odnowionym zaanga?owaniem, tak?e ku kontynentowi europejskiemu, jak i ku rejonom najmniej rozwini?tym kontynentu pó?nocno-ameryka?skiego i Australii. Ksi?dz Bosko popycha nas do poszukiwaniu nowych dróg spotkania tych m?odych, którzy cz?stokro? nie objawiaj? oznak wielkiego ubóstwa materialnego, ale w sposób oczywisty do?wiadczaj? wielkiego ubóstwa z punktu widzenia duchowego; poszukuj? odpowiedzi i nie maj? przyjació? serca; s? zg?odniali ?ycia i zagubili sens ?ycia. Ze wzgl?du na to Kapitu?a Generalna jest zorientowana ku sformu?owaniu “Projektu Europa", który b?dzie mia? na celu odnowienie obecno?ci salezja?skiej z wi?ksz? celowo?ci? i skuteczno?ci?, na tym kontynencie. Oznacza to poszukiwanie nowej propozycji ewangelizacji, aby odpowiedzie? na potrzeby duchowe i moralne tej m?odzie?y, która objawiaj si? nam troch? jak pielgrzymi, bez przewodników i bez celu.

Najczcigodniejszy Ojcze, podczas gdy odnawiamy uczucia naszej synowskiej wdzi?czno?ci, zapewniamy o naszej nieustannej modlitwie w intencjach Waszej ?wi?tobliwo?ci, Ko?cio?a i ?wiata, i przyjmujemy z rado?ci? te wskazówki, które w sposób najja?niejszy mog? wyznaczy? drog? naszego Zgromadzenia w najbli?szych latach, które przygotowuj? nas w sposób bezpo?redni do obchodów dwustulecia urodzenia Ksi?dza Bosko (1815-2015).

Niech nas uwa?a zawsze za swoich najbardziej oddanych synów i nam b?ogos?awi.

Rzym, 31 marzo 2008

Za??cznik 5

Przemówienie Jego ?wi?tobliwo?ci Benedykta XVI

podczas audiencji dla uczestników Kapitu?y

31 marca 2008 r.

Drodzy uczestnicy Kapitu?y Generalnej

Zgromadzenia Salezja?skiego

z przyjemno?ci? spotykam si? w Wami dzisiaj, kiedy to Wasze prace kapitulne zmierzaj? do ko?ca. Dzi?kuj? przede wszystkim Prze?o?onemu Generalnemu, ks. Pascualowi Chávez Villanueva, za uczucia, jakie wyrazi? w imieniu Was wszystkich, potwierdzaj?c wol? Zgromadzenia, aby pracowa? zawsze z Ko?cio?em i dla Ko?cio?a, w pe?nej zgodno?ci z Nast?pc? Piotra. Dzi?kuj? mu równie? za oddan? pos?ug?, któr? pe?ni? w minionym sze?cioleciu, oraz sk?adam mu ?yczenia z okazji ponowienia jej na pe?nionym urz?dzie. Pozdrawiam tak?e cz?onków nowej Rady Generalnej, którzy pomog? Prze?o?onemu Generalnemu, w animacji i zarz?dzaniu Waszym Zgromadzeniem.

W przes?aniu, jakie skierowa?em na pocz?tku Waszych prac do Prze?o?onego Generalnego, przez niego i do Was Kapitulnych, wyrazi?em pewne oczekiwania, jakie Ko?ció? ma wobec Was, Salezjanów, jak równie? pewne spostrze?enia dotycz?ce dalszej drogi Waszego Zgromadzenia. Dzi? mam zamiar ponownie podj?? i pog??bi? niektóre z tych wskaza?, tak?e w ?wietle prac, które teraz podejmujecie. Wasza XXVI Kapitu?a Generalna odbywa si? w okresie wielkich zmian spo?ecznych, ekonomicznych, politycznych; widocznych problemów etycznych, kulturalnych i ?rodowiskowych; nierozwi?zanych konfliktów mi?dzy narodami i grupami etnicznymi. Z drugiej strony, w naszych czasach mamy do czynienia z bardziej intensywn? komunikacj? mi?dzy narodami, nowymi mo?liwo?ciami wzajemnego poznania i dialogu, bardziej o?ywionego zwracania uwagi na warto?ci duchowe, które nadaj? sens istnieniu. Szczególnie wo?ania ludzi m?odzi, kierowane do nas, a zw?aszcza ich pytania dotycz?ce podstawowych problemów, odwo?uj? si? do mocnego pragnienia pe?ni? ?ycia, prawdziwej mi?o?ci, prawdziwej wolno?ci, jak? si? karmi?. To s? sytuacje, które wymagaj? od Ko?cio?a gruntownej odpowiedzi, oraz pytaj? o jego zdolno?? do g?oszenia dzisiaj  Ewangelii Chrystusa z ca?ym ?adunkiem nadziei, jak? posiada. ?ycz? wi?c gor?co, ?eby ca?e Zgromadzenie Salezja?skie, równie? dzi?ki wynikom prac Kapitu?y Generalnej, mog?o ?y? z odnowion? gorliwo?ci? i entuzjazmem misji, które Duch ?wi?ty, za wstawiennictwem Maryi Wspomo?ycielki, wzbudzi? w Ko?ciele. Chc? dzisiaj Was i wszystkich Salezjanów zach?ci? do kontynuowania tej misji, w pe?nej wierno?ci Waszemu wyj?tkowemu charyzmatowi, w kontek?cie ju? bliskiego obchodu dwusetnej rocznicy urodzin Ksi?dza. Bosko.

Podejmuj?c temat “Da mihi animas, cetera tolle", Wasza Kapitu?a Generalna postanowi?a o?ywi? pasj? apostolsk? w ka?dym Salezjaninie i w ca?ym Zgromadzeniu. To powinno pomóc lepiej okre?li? osob? Salezjanina, tak aby by? on coraz bardziej ?wiadomy swojej to?samo?ci, jako osoby konsekrowanej "na chwa?? Boga" i coraz bardziej rozpalony zapa?em duszpasterskim "dla zbawienia dusz". Ksi?dz Bosko chcia?, aby ci?g?o?? jego charyzmatu w Ko?ciele, by?a zapewniona przez wybór ?ycia konsekrowanego. Równie? dzisiaj charyzmat salezja?ski mo?e wzrasta? w wierno?ci tylko wtedy, gdy wewn?trz b?dzie posiada? siln? i ?ywotn? grup? osób konsekrowanych. Dlatego, w celu wzmocnienia to?samo?ci ca?ego Zgromadzenia, pierwszym zobowi?zaniem, jakie powinni?cie podj??,  powinno by? wzmocnienie powo?ania ka?dego salezjanina, aby ?y? w pe?nej wierno?ci powo?aniu do ?ycia konsekrowanego. Ca?e Zgromadzenie musi stale d??y?, aby by? “?yw? pami?tk? sposobu ?ycia i dzia?ania Jezusa, jako S?owa Wcielonego wobec Ojca i wobec braci" (Vita consecrata, 22). Chrystus nich b?dzie centrum Waszego ?ycia! Trzeba pozwoli? si? przez Niego pochwyci? i od Niego zawsze zaczyna?. Wszystko inne niech b?dzie uznane “za strat? ze wzgl?du na najwy?sz? warto?? poznania Chrystusa Jezusa" i ka?da rzecz niech b?dzie potraktowana “za ?mieci, byleby pozyska? Chrystusa " (Fil 3, 8). To tutaj rodzi si? gor?ca mi?o?? do Pana Jezusa, pragnienie, aby zanurzy? si? w Nim, przyjmuj?c jako swoje Jego uczucia i sposób ?ycia, ufne oddanie si? Ojcu, ca?kowite po?wi?cenie si? misji ewangelizacji, która powinna cechowa? ka?dego salezjanina - on za? musi czu? si? wybrany, aby pój?? za Chrystusem pos?usznym, ubogim i czystym, zgodnie z nauk? i przyk?adem Ksi?dza Bosko.

Proces sekularyzacji, pog??biaj?cy si? we wspó?czesnej kulturze, nie oszcz?dza niestety, tak?e wspólnot ?ycia konsekrowanego. St?d te?, nale?y dba? o sposób i styl ?ycia, gdy? one mog? przyczyni? si?, ?e ?wiadectwo ?ycia ewangelicznego b?dzie niewystarczaj?ce, dzia?anie pastoralne nieskuteczne i s?aba odpowied? powo?aniowa. Prosz? Was zatem, aby?cie pomogli waszym wspó?braciom dba? i o?ywia? wierno?? powo?aniu. Modlitwa skierowane przez Jezusa do Ojca przed Jego m?k?, aby zachowa? w Jego  imieniu wszystkich uczniów, których Mu da?, i aby ?aden z nich si? nie zagubi? (por. J 17,11-12), jest szczególnie wa?na dla powo?ania do szczególnej konsekracji. Dlatego "?ycie duchowe musi zajmowa? pierwsze miejsce w programie" waszego Zgromadzenia (Vita consecrata, 93). S?owo Bo?e i liturgia niech b?d? ?ród?em duchowo?ci salezja?skiej! W szczególno?ci lectio divina, praktykowana codziennie przez ka?dego Salezjanina, i Eucharystia, sprawowana ka?dego dnia we wspólnocie, niech b?d? pokarmem i wsparciem. To tu rodzi si? autentyczna duchowo?? ca?kowitego po?wi?cenia apostolskiego i wspólnoty ko?cielnej. Wierno?? Ewangelii prze?ywana sine glossa i wierno?? waszej Regule ?ycia, w szczególno?ci surowy styl ?ycia i ewangeliczne ubóstwo, praktykowane w sposób ?cis?y, wierna mi?o?? do Ko?cio?a i hojny dar z Was samych dla m?odzie?y, zw?aszcza najbardziej potrzebuj?cej i pokrzywdzonej, b?d? gwarancj? rozkwitu waszego Zgromadzenia.

Ksi?dz Bosko, jest ?wietlanym przyk?adem ?ycia naznaczonego apostolsk? pasj?, prze?yt? w s?u?bie Ko?cio?a, w Zgromadzeniu i Rodzinie Salezja?skiej. W szkole ?w. Józefa Cafasso wasz Za?o?yciel nauczy? si? traktowa? motto “Da mihi animas, cetera tolle", jako syntez? modelu dzia?ania duszpasterskiego, którego inspiracj? by?a osoba i duchowo?? ?w. Franciszka Salezego. Owym horyzontem, do którego ten model si? odnosi, jest absolutny prymat mi?o?ci Boga, która formuje osobowo?ci rozpalone mi?o?ci?, pragn?ce w??czy? si? w misj? Chrystusa, aby zapali? ca?? ziemi? ogniem Jego mi?o?ci (cfr Lc 12,49). Oprócz p?omiennej mi?o?ci Boga, inn? cech? salezja?skiego stylu jest ?wiadomo?? nieocenionej warto?ci "dusz". To spostrze?enie rodzi, na zasadach kontrastu, mocne poczucie grzechu i jego niszcz?cych skutków, tu na ziemi i w wieczno?ci. Aposto? jest wezwany do wspó?pracy ze Zbawicielem w dziele odkupienia, aby nikt nie zosta? utracony. “Zbawi? dusze", by?o zatem jedyn? racj? ?ycia Ksi?dza Bosko. B?ogos?awiony Micha? Rua, jego pierwszy nast?pca, w ten sposób podsumowa? ca?e ?ycie waszego ukochanego Ojca i Za?o?yciela: "Nie uczyni? kroku, nie wypowiedzia? s?owa, nie do?o?y? r?ki do przedsi?wzi?cia, które nie mia?oby na celu zbawienia m?odzie?y ... Rzeczywi?cie, nie dba? o nic innego, jak tylko o dusze".

Równie? dzisiaj, konieczne jest podtrzymywanie w sercu ka?dego Salezjanina tej pasji. Dzi?ki temu, nie b?dzie si? on ba? i?? z odwag? do ?rodowisk trudnych pod wzgl?dem ewangelizacyjnym, maj?c na uwadze dobro m?odzie?y, szczególnie tej najubo?szej, materialnie i duchowo. B?dzie mia? cierpliwo?? i odwag? proponowa? m?odzie?y, takie samo ca?kowite po?wi?cenie si? ?yciu konsekrowanemu. B?dzie mia? serce otwarte, zdolne do wskazania nowych potrzeb m?odzie?y, s?uchaj?c ich wo?ania o pomoc, pozostawiaj?c ewentualnie inne pola pracy, ju? dostatecznie umocnione duszpastersko. Wyjdzie naprzeciw wszystkim potrzebom misji, ze sposobem ?ycia prostym, ubogim i surowym, dziel?c warunki najubo?szych, i b?dzie mia? rado?? z dawania wi?cej temu, który ma mniej. Pasja apostolska, w ten sposób, stanie si? zara?liwa i w??cz? si? w ni? tak?e inni. Salezjanin, staje si? w zwi?zku z tym, promotorem zmys?u apostolskiego, przede wszystkim poprzez wspieranie m?odych ludzi do poznania i mi?o?ci Pana Jezusa, pomagaj?c zafascynowa? si? Nim, rozwijaj?c zaanga?owanie ewangelizacyjne, aby chcieli zrobi? co? dobrego dla swoich rówie?ników, aby byli aposto?ami innych m?odych, jak ?w. Dominik Savio, b?. Laura Vicuña i b?. Zefiryn Namuncurà, oraz pi?ciu m?odych b?ogos?awionych M?czenników z oratorium w Poznaniu. Drodzy Salezjanie, zaanga?ujcie si? w formowanie serca apostolskiego w ?wieckich, zapraszaj?c ich do kroczenia w ?wi?to?ci ?ycia, która kszta?tuje dojrza?ych uczniów i autentycznych aposto?ów.

W przes?aniu, jakie skierowa?em do Prze?o?onego Generalnego na rozpocz?cie Waszej Kapitu?y, chcia?em  przekaza? wszystkim Salezjanom List, w ostatnim czasie wys?any do wiernych Rzymu na temat szczególnego niepokoju, który nazwa?em wielk? konieczno?ci? wychowania. «Wychowywa? nigdy nie by?o ?atwo, i dzi? wydaje si? to by? coraz trudniejsze: dlatego te? wielu rodziców i nauczycieli jest wystawionych na pokus? rezygnacji ze swojego obowi?zku, albo wr?cz nie s? ju? w stanie nawet zrozumie?, jaka misja zosta?a im powierzona. Zbyt wiele niewiadomych i zbyt wiele w?tpliwo?ci rzeczywi?cie kr??y w naszym spo?ecze?stwie i w naszej kulturze, zbyt wiele zniekszta?conych obrazów przekazuj? ?rodki spo?ecznego przekazu. Dlatego te? jest coraz trudniej proponowa? m?odemu pokoleniu co? dobrego i pewnego, zasady post?powania i cele, dla których warto po?wi?ci? swoje ?ycie.» (Wyst?pienie podczas przekazania diecezji rzymskiej Listu na temat konieczno?ci podj?cia obowi?zku wychowania, 23 lutego 2008). Tak naprawd? aspektem najtrudniejszym, je?li chodzi o konieczno?? wychowania, jest poczucie zniech?cenia, jakie ogarnia wielu wychowawców, szczególnie rodziców i nauczycieli, w obliczu trudno?ci wynikaj?cych dzisiaj z ich obowi?zków. Tak pisa?em w cytowanym li?cie: «Dusz? wychowania mo?e by? tylko pe?na ufno?ci nadzieja. Dzisiaj nasza nadzieja jest zagro?ona z wielu stron, i my tak?e jeste?my nara?eni na niebezpiecze?stwo stania si?, jak staro?ytni poganie, lud?mi "bez nadziei i Boga w tym ?wiecie", jak pisa? aposto? Pawe? do chrze?cijan w Efezie (2,12). W?a?nie tu rodzi si?, by? mo?e, najg??bsza przeszkoda w podj?ciu prawdziwego oddzia?ywania wychowawczego: u korzeni kryzysu wychowania, tak naprawd?, jest kryzys zaufania ?yciu», który, w gruncie rzeczy, nie jest niczym innymi jak zaufaniem  Bogu, który wezwa? nas do ?ycia. W wychowaniu m?odych ludzi niezwykle wa?ne jest, aby rodzina by?a podmiotem aktywnym. Ona natomiast cz?sto nie wie, jak wyj?? naprzeciw wyzwaniom, które niesie wychowanie; wiele razy nie jest w stanie da? tego,  co wynika z jej specyfiki, lub zupe?nie jej nie ma. Mi?o?? i zaanga?owanie na rzecz m?odzie?y, które s? charakterystyczne dla charyzmatu Ksi?dza Bosko, powinny doprowadzi? do takiego samego zaanga?owania si? we w??czanie rodzin i ich formacj?. Zatem wasze duszpasterstwo m?odzie?owe powinno otworzy? si? w sposób zdecydowany na duszpasterstwo rodzin. Troszczy? si? o rodziny, to nie znaczy zwalnia? je z wysi?ku na rzecz ludzi m?odych, przeciwnie - to sprawi?, aby ta praca by?a trwalsza i bardziej skuteczna. Zach?cam Was, do zg??biania sposobu tego zaanga?owania, któremu ju? si? oddajecie; to b?dzie z po?ytkiem dla wychowania i ewangelizacji m?odzie?y.

W obliczu tych wielu zada? konieczne jest, aby wasze Zgromadzenie zapewni?o, zw?aszcza swoim cz?onkom, solidn? formacj?. Ko?ció? pilnie potrzebuje ludzi, o mocnej i g??bokiej wierze, z przygotowaniem kulturalnym, nad??aj?cym za czasem, naturaln? ludzk? wra?liwo?ci? i silnym zmys?em duszpasterskim. Potrzebuje osób konsekrowanych, które po?wi?c? swoje ?ycie, aby sprosta? tym wyzwaniom. Tylko wtedy b?dzie mo?liwa skuteczna ewangelizacja. W zwi?zku z tym to zaanga?owanie formacyjne wasze Zgromadzenie musi potraktowa? jako swój priorytet. Musi ono nieustannie formowa? z wielk? trosk? swoich cz?onków, nie zadowalaj?c si? przeci?tno?ci?, przezwyci??aj?c trudno?ci, zwi?zane z krucho?ci? powo?aniow?, daj?c pierwsze?stwo sta?emu  towarzyszeniu duchowemu i zapewniaj?c podczas formacji permanentnej kwalifikacje wychowawcze i pastoralne.

Ko?cz?, sk?adaj?c Bogu dzi?ki za obecno?? waszego charyzmatu w s?u?bie Ko?cio?a. Dodaj? otuchy na czas realizacji celów, które wasza Kapitu?a Generalna zaproponuje ca?emu Zgromadzeniu. Zapewniam Was o mojej modlitwie, aby?cie zrealizowali to, co Duch ?wi?ty Wam podpowie, dla dobra m?odzie?y, rodzin i wszystkich osób ?wieckich w??czonych w ducha i misj? Ksi?dza Bosko. Z takim uczuciem udziel? teraz Wam wszystkim, jako zadatek obfitych darów nieba, Apostolskiego B?ogos?awie?stwa.

Watykan, Sala Klementy?ska, 31 marca 2008

Z??CZNIK  6

Rzemówienie Ksi?dza Genera?a

Pascuala Chávez Villanueva

na zako?czenie KG26

KG 26:

przewodnik w kierunku jubileuszu roku 2015

pod znakiem “Da mihi animas, cetera tolle"

Drodzy Wspó?bracia,

Ko?czymy dzisiaj te nasze salezja?skie “Zielone ?wi?ta". Tak! Taka mia?a w?a?nie by? Kapitu?a Generalna 26: Zes?aniem Ducha, czasem szczególnego otwarcia si? na Jego dzia?anie. Rozbrzmiewaj? jeszcze w naszych sercach s?owa, które Papie? Benedykt XVI przekaza? nam w li?cie na otwarcie naszego zgromadzenia: «charyzmat Ksi?dza Bosko jest darem Ducha ?wi?tego dla ca?ego ludu Bo?ego, ale tylko w duchu zas?uchania i dyspozycyjno?ci na Jego dzia?anie mo?na w?a?ciwie go odczyta? i uczyni?, równie? w naszych czasach, aktualnym i p?odnym … Niech zlewaj?c na Ojców Kapitulnych obfito?? swoich darów, ten Duch dotrze do naszych serc i rozpali je pragnieniem ?wi?to?ci, sk?oni je do nawrócenia i umocni je na nowo w ich zaanga?owaniu apostolskim »[42] .

1.    Krótka kronika Kapitu?y

Jak planowali?my prze?y? Kapitu?? pod szczególn? opiek? Ducha ?wi?tego, aby On pomaga? nam lepiej rozumie?, uaktualnia? i czyni? owocnym charyzmat naszego Ojca i Za?o?yciela. W tych dniach mogli?my do?wiadczy? dzia?anie Ducha ?wi?tego, który rozpala? nasze serca, aby uczyni? nas wymownymi i odwa?nymi ?wiadkami Chrystusa, aby zanie?? m?odym Dobr? Nowin? Jego Zmartwychwstania, i aby zaproponowa? im radosne do?wiadczenie spotkania Pana.

Dni prze?yte w miejscach salezja?skich (Ko?ció? ?wi?tego Franciszka z Asy?u, Valdocco, Colle Don Bosco, Bazylika Maryi Wspomo?ycielki, Sanktuarium M.B. Pocieszenia), okaza?y si? wspania?ymi i docenionymi przez wszystkich okazj?, aby zaczerpn?? ze ?ród?a – charysmatu, ducha i apostolatu – naszego Zgromadzenia. Dla niektórych by?a to prze?ywana po raz pierwszy rado?? nawiedzenia “naszych ?wi?tych miejsc", dla innych by? to pierwszy raz, gdy mieli okazj? us?ysze? przes?anie Ksi?dza Bosko, nie tyle oparte na opowiadanych rodzinnych historyjkach, ani nawet nie na ciekawo?ci poszukiwa? historycznych do wyja?nienia, ale raczej jako duchowe i charyzmatyczne do?wiadczenie do powtórnego prze?ycia. Dni te by?y dla wszystkich konkretnym sposobem, tak bym sobie ?yczy?, pierwszym krokiem, aby “rozpocz?? od Ksi?dza Bosko".

Owoce powinny by? obfite: pragnienie pog??bienia dziedzictwa duchowego, które zosta?o nam przekazane, zadanie poznawania Ksi?dza Bosko i naszej historii salezja?skiej, wola przygotowania nauczycieli salezja?sko?ci i, wreszcie, pragnienie jeszcze wi?kszego dowarto?ciowania miejsc zwi?zanych z naszym charyzmatem.

Prezentacja sytuacji Zgromadzenia, za pomoc? multimedialnej prezentacji Dykasterii i Regionów, chcia?a wyrazi? za?o?enie, aby by?a czym? wi?cej, ni? tylko przekazaniem ksi??ki z relacj? Prze?ol?onego Generalnego.  Celem szczególowym by?o dok?adne zapoznanie Ojców Kapitulnych z aktualnym stanem Zgromadzenia, aby sprzyja? w ten sposób ca?o?ciowemu ogl?dowi i poczucie wspólnej odpowiedzialno?ci. Zgromadzenie jest naszym wspólnym dobrem i wszyscy jeste?my wspó?odpowiedzialni za jego rozwój, za jego bogactwo (zasoby) i za jego wyzwania.

Rekolekcje zosta?y prze?yte przez nas jako prawdziwe dzia?anie Ducha ?wi?tego, pokonuj?c pokus?, aby odpowied? duchow? sprowadzi? do tematów poddanych badaniom naukowym lub dostosowanej do potrzeb naszych czasów refleksji teologiczno-duchowej. Te dni skupienia przyczyni?y si? do wytworzenia atmosfery wiary, która jest niezb?dna, aby uczyni? z Kapitu?y do?wiadczenie zas?uchania si? w Bo?y g?os, w pos?usze?stwie natchnieniom Ducha ?wietego i wierno?ci Chrystusowi. Wydawa?y mi si? godne na?ladowania  – gdy? ?adko mo?na spotka? tak? atmosfer? na innych Rekolekcjach – cisza, osobista modlitwa, przed?u?ana na adoracji Eucharystycznej, prze?ywanie sakramentu Pojednania. Podkre?li? nale?y, ?e Rekolekcje pomog?y nam odnale?? wa?ne ?wiat?o dla wi?kszego zrozumienia teologii charyzmatu, misji i duchowo?ci salezja?skiej.

Podejmowane tematy da?y nam znacz?ce klucze lektury, aby pomóc w zdobywaniu m?dro?ci, zaanga?owani we wspania?y Bo?y plan zbawiania ludzko?ci, z mistyk? “Da mihi animas", która czyni z mi?o?ci Bo?ej si?? poci?gow?, oraz z ascez? “cetera tolle", która popycha nas do po?wi?cenia naszego ?ycia a? do ostatniego tchu. Wa?nym elementem tej perspektywy by?o wyja?nienie dotycz?ce naszej misji, która nie tyle polega na czynieniu wielu rzeczy, ile na byciu znakiem mi?o?ci Boga. W?a?nie ta mi?o?? jest jedyn? energi?, która mo?e wyzwoli?, w ka?dym z nas, najlepsze mo?liwo?ci. Wiemy, ?e wszystko to mamy prze?ywa? w poczuciu wdzi?czno?ci za dar i ?ask?. Tylko w ten sposób mo?na osi?gn?? ten szczególny Bo?y dar, jakim jest “?aska jedno?ci", dzi?ki czemu wszystko jest konsekrowane i jest misj?. Je?li chodzi o odbiorców, s?yszeli?my, jak Ksi?dz Bosko czu? si? “przynaglony" przez niebezpiecze?stwo, które mog?o zagrozi? tak doczesnemu, jak i wiecznemu szcz??ciu (zbawieniu) m?odzie?y: opuszczenie, w jakim mogli si? znale?? przed Bogiem lub przed lud?mi, osamotnienie spowodowane cz?sto przez dramatyczne ubóstwo. Z tych wzgl?dów, Ksi?dz Bosko, jest dla nas ojcem, nauczycielem i wzorem. W szkole Maryi Niepokalanej i Wspomo?ycielki, zechcia? okre?li? swoj? to?samo?? zakonn?, k?ad?c jako fundamenty swojego ?ycia ca?kowity prymat Boga, pragnienie ci?g?ej jedno?ci (komunii) z Nim, aby w ten sposób jak najlepiej odpowiedzie? na Jego wol? (pos?usze?stwo), jako wyraz mi?o?ci bez granic (czysto??), w ca?kowitym oderwaniu i rezygnacji z wszystkiego, co mog?oby przeszkodzi? w jak najpe?niejszym oddaniu si? misji powierzonej mu przez Boga (ubóstwo).

Chcia?bym raz jeszcze przesledzi? razem z wami etapy tej pielgrzymki ?aski, jak? by?a nasza Kapitu?a Generalna.

Pierwszy tydzie? Kapitu?y (3-8 marca), by? po?wi?cony zwyk?ym procedurom prawnym (prezentacja i przyj?cie Regulaminu KG26, wybór Moderatorów), i przede wszystkim skupieniu si? na Relacji Prze?o?onego Generalnego z punktu widzenia ró?nych Regionów. Regiony te, wp?ywaj?c na sam? Relacj?, wyszczególni?y g?ówne wyzwania, jakie pojawiaj? si? na obecnym etapie ?ycia Zgromadzenia, i, w konsekwencji, linie przysz?ego dzia?ania do przedstawienia Ksi?dzu Genera?owi i jego Radzie, w perspektywie planowania animacji i zarz?du na sze?ciolecie 2008 – 2014.

Studium tej?e Relacji, by?o g?ównym elementem pog??bienia tematu Kapitu?y, maj?c na uwadze, i? bardziej, ni? kiedykolwiek, ta Kapitu?a mia?a w za?o?eniu, nie tyle opracowanie jakiego? dokumentu, ile odnow? ?ycia Zgromadzenia, wobec nagl?cego apelu, aby “rozpocz?? znowu od Ksi?dza Bosko". U?wiadamienie sobie faktu, na jakim etapie rozwoju charyzmatu jeste?my, pozwoli nam lepiej odkry? drog? do “powtórnego rozpocz?cia z Ksi?dzem Bosko", oraz co nale?y nadrobi?, aby z nowym entuzjazmem przeby? t? drog?.

Drugi tydzie? (10-15 marca), prze?yli?my, bior?c pod rozwag? trzy pierwsze zagadnienia tematyczne. Przedstawione zosta?y kwestie opracowane przez Komisj? Prawn?, zw?aszcza te, które odnosi?y si? do kszta?tu Rady Generalnej. Koniecznym by?o podj?cie wyborów, udzielaj?c wcze?niej odpowiedzi na pytania Inspektorii i poszczególnych wspó?braci.

W odniesieniu do g?ównych zagadnie? tematycznych, szczególnie wa?nym okaza?o si? “narz?dzie pracy", jako punkt wyj?cia refleksji kapitulnej. Z jednej strony oznacza?o to, ?e Komisje Przedkapitulne dobrze si? spisa?y, z drugiej strony, podkre?la?o znaczenie wk?adu, jaki wnios?y poszczególne Kapitu?y Inspektorialne. Jest to dla mnie powodem do rado?ci, jak pisa?em w li?cie zwo?uj?cym KG 26, ktora jako praca i refleksja, mia?a pocz?tek w?a?nie w Inspektoriach, opracowuj?c zaproponowane tematy, i wznawiaj?c proces odnowy. Poszczególne Komisje pracowa?y ju? nad tekstem kapitulnym, a nie przedkapitulnym, nad prawdziwym dokumentem, a nie nad jakim? dodatkiem. Wk?ad tych Komisji polega? na jego udoskonaleniu i ubogaceniu. Chodzi?o o wyszczególnienie zmian nie tylko j?zykowych, ale maj?cych odpowiedzie? we w?a?ciwy sposób na aktualne zapotrzebowanie ró?nych ?rodowisk spo?ecznych, kulturalnych, politycznych i religijnych, w których jest obecne i dzia?a nasze Zgromadzenie. Takie by?o zadanie Zgromadzenia Ogólnego, które sta?o si? prawdziwym  autorem dokumentu kapitulnego.

Trzeci tydzie? (17-20 marca), na Zgromadzeniu Ogólnym koncentrowa? si? na dzieleniu pracy dokonanej przez Komisje. By? to czas, w ktorym znalaz?o si? miejsce na wyra??nie my?li i troski poszczególnych ojców kapitulnych, chc?cych roz?wietli? temat, wyrazi? ró?ne sposoby patrzenia, sprzyja? w ró?nych aspektach ja?niejszemu obrazowi dokumentu, aby by? bardziej zrozumia?y, osobisty i odpowiedzialny. Podkre?li? nale?y fakt, ?e z wypowiedzi cz?sto wynika?o, co jest nasz? najwi?ksz? trosk?. I tak, na przyk?ad, rozmawiaj?c o nagl?cej potrzebie ewangelizacji uwidoczniono, ?e nale?y j? pojmowa? i prze?ywa? w formie, w jakiej my, salezjanie prowadzimy duszpasterstwo; i to zarówno w odniesieniu do naszych pierwszych obbiorców (ludzie m?odzi), jak pod k?tem sposobów ewangelizacji (duszpasterstwa). Mówi?c o konieczno?ci  ewangelizowania, nale?y to czyni? z takim przekonamiem, jakie towarzyszy?o Ksi?dzu Bosko, aby pomaga? m?odzie?y w odkrywaniu Bo?ego planu wzgl?dem nich i zach?ci? ich, aby dali Bogu przynajmniej szans?. Powo?ania – o czym mówi?em podczas otwarcia – nie s? jakim? zadaniem, ale owocem naszego duszpasterstwa, je?li dobrze jest ono spe?niane. Je?li dodamy do tego fakt ogromnych mas ludzi m?odych, którzy ?yj? w skrajnym ubóstwie i walki o przetrwanie, lub innych, którzy mimo braku problemów materialnych, prowadz? ?ycie “bez kompasu", lub marnuj? ten cenny dar poprzez wybory, które nie zaspokajaj? najg??bszych pragnie?, lub takich, które prowadz? do samozniszczenia si?, nie mo?emy sta? bezczynnie i odmówi? im pomocy w trudzie dojrzewania powo?a?. Mówi?c o ubóstwie ewngelicznym, dostrzegamy w nim zaproszenie samego Pana, aby uczyni? naszym to b?ogos?awie?stwo, ?yj?c wolni od zbytniego zatroskania o dobra ziemskie, odrzucaj?c pokus? bogacenia si?, przyjmuj?c styl ?ycia prosty, który uwolni nasze serce i umys? od rzeczy, jakie przeszkadzaj? nam w ca?kowitym po?wi?ceniu si? naszej misji, czyni?c nas mniej wiarygodnymi. Bogactwo jest prawdziwym zagro?eniem: czyni ono ludzi krótkowzrocznymi wzgl?dem trwa?ych warto?ci (zobacz przyk?ad bogacza z Ewangelii, ?k 12,13-21), twardego serca wzgl?dem ubogich (zobacz przypowie?? o ?azarzu i bogaczu, ?k 16,19-31), ba?wochwalcami na us?ugach mamony (porównaj s?owa Jezusa n.t. u?ywania pieni?dzy, ?k 16,9-13). Chodzi si? tu o jeden z  pal?cych tematów, ale równie? o wybór, który posiada niesamowit? si?? wyzwalaj?c?, tak nas, jak i innych. I jeszcze: gdy mówimy o nowych polach oddzia?ywania, musimy rozumie? je, nie jako dzia?acze i obro?cy praw ludzkich, ani nie jako wspó?pracownicy Organizacji Pozarz?dowych, nawet o dobrych intencjach, ale jako wychowawcy konsekrowani Panu, którzy staraj? si? odpowiedzia? na oczekiwania m?odzie?y, bez zaniedbywania dzie?, jakie ju? mamy, i które spe?niaj? wa?n? rol?. Z tego wzgl?du pragn? powtórzy? to, co mówi?em w “Ogólnej Syntezie i Wizji Prorockiej" mojej relacji pocz?tkowej: wa?ne jest, aby nasze dzie?a odpowiada?y na potrzeby m?odzie?y, w nowych formach obecno?ci, tam, gdzie ich potrzeba, lub tam, gdzie ju? pracujemy, a gdzie potrzeba odnowy tych form.[43]  

Czwarty tydzie?  (24-29 marca), prze?ywany by? w klimacie rozeznania przed wyborem Prze?o?onego Generalnego, jego Wikariusza i Radców. Chodzi?o o osi?gni?cie tych g?ównych, a jak?e delikatnych celów Kapitu?y Generalnej. Pod przewodnictwem P. José Maria Arnaiz, jako kapitulni zdo?ali?my wej?? w duchowy klimat ?wiadomo?ci, wolno?ci i odpowiedzialno?ci, aby wyrazi? nasze opinie, poprzez osobiste oddanie g?osu. Ogólnie mo?na powiedzie?, ?e wszystkie g?osowania prze?ywane by?y w spokoju, chocia? w podsumowaniu ko?cowym, da?o si? odczu? potrzeb? wi?kszej jasno?o?ci oczekiwa? wzgl?dem poszczególnych Dykasterii lub Regionów, aby lepiej móc zdefiniowa? profil Radcy, jakiego trzeba wybra?, maj?c te? do dyspozycji precyzyjne informacje o imionach mo?liwych kandydatów. Nie ma w?tpliwo?ci, ?e na sk?ad Rady Generalnej, maj? wp?yw ró?ne czynniki: przede wszystkim odzczucia tych, których imiona zosta?y przedstawione jako kandydatów, dalej wra?liwo?? kulturowa, podczas procesu wyborów, wreszcie uzasadniona ch?? wskazania osób mog?cych reprezentowa? ca?e Zgromadzenie. Przy czym du?a zbie?no??, jak? uda?o sie osi?gn?? podczas wyboru Prze?o?onego Generalnego oraz wszystkich Radców, by?a znakiem jedno?ci Zgromadzenia, w ró?norodno?ci aspektów, które na t? jedno?? si? ska?adaj?.

Ta jedno?? w ró?norodno?ci, znalaz?a swój szczególny wyraz podczas braterskiego wieczoru, po wyborze Prze?o?onego Generalnego.  D?ugie brawa dla ksi??y Radców, którzy zako?czyli kadencj? (ks. Antonio Domenech, ks. Gianni Mazzali, ks. Francis Alencherry, Mons. Tarcisio Scaramussa, ks. Albert Van Hecke, ks. Filiberto Rodríguez, ks. Joaquim D’Souza, ??cznie z Radcami, którzy odeszli do Pana w czasie pe?nienia ich pos?ugi, ks. Valentín de Pablo i ks. Helvécio Baruffi), by?y wyrazem wdzi?czno?ci za ich s?u?b? na rzecz Zgromadzenia, na czele jakiego? Sektora lub Regionu. Warto jeszcze zaznaczy? nowy, bardzo znacz?cy fakt wyboru Salezjanina Koadiutora, na cz?onka Rady Generalnej.

Pi?ty tydzie? (31 marca – 5 kwietnia), rozpocz?? si? wizyt? na Watykanie i audiencj? u Ojca ?wi?tego. Odwiedziny Bazyliki ?w. Piotra, gdzie przyj?? nas Kard. Angelo Comastri, Kustosz Bazyliki, by?y okazj? do odnowienia naszej wiary przed urn? z relikwiami Aposto?a Piotra i do pomodlenia si? przed figur? Ksi?dza Bosko, prosz?c o odwag?, aby krzycze? jak on “Da mihi animas, cetera tolle". Spotkanie z Papie?em Benedyktem XVI, stalo si? pó?niej jednym z wydarze? koronuj?cych KG26, w zgodno?ci z za?o?eniami Ko?cio?a i duchowo?ci Ksi?dza Bosko. S?owa Ojca ?wi?tego do Ojców Kapitulnych zosta?y przyj?te jako linie programowe. W nast?pnych dniach Komisje i Zgromadzenie Ogólne zaj??y sie powtórnie pierwsz? redakcj? dokonan? przez Grup? redakcyjn?. Kontynuowano w ten sposób prac? wykonan? w  Wielkim Tygodniu, przed tygodniem wyborów; spotkania przebiega?y w komisjach i w pi?ciu grupach tematycznych. Dokonano g?osowania nad propozycjami Komisji Prawnej. Tydzie? zako?czy? si? odwiedzinami w Katakumbach ?w. Kaliksta, gdzie udali?my si?, aby z wdzi?czno?ci? wspomnie? pami?? Prze?o?onych Generalnych, zw?aszcza trzech ostatnich, ksi?dza Alojzego Ricceri, ksi?dza Egidio Viganò i ksi?dza Juana Edmundo Vecchi. Po Eucharystii i oboedzie zatrzymali?my si? na modlitwie przed miejscem, gdzie oni s? pochowani. W osobistej modlitwie pragn??em dzi?kowa? Panu za dar, jakim byli oni dla Zgromadzenia. Prosz?c o pomoc i wstawiennictwo tych moich poprzedników, modli?wm si? równie? o ?ask? umiej?tnego powracania do ?róde? naszej to?samo?ci dla wszystkich Wspó?braci (“powróci? do Ksi?dza Bosko"), aby znale?? szlak w kierunku przysz?o?ci (“rozpocz?? od Ksi?dza Bosko"). Nasza przysz?o?? i wierno?? charyzmatowi rodzi si? bowiem z wierno?ci naszym poprzednikom.

Nie ukrywam, ?e cz?sto pyta?em si? siebie: «czy to jest rzeczywi?cie do?wiadczenie Pi??dziesi?tnicy? I czy Duch ?wi?ty prawdziwie, popoprzez nas dzia?a, aby odnawia? Zgromadzenie, nape?niaj?c entuzjazmem nasze serca?» Wierz?, ?e tak. Duch ?wi?ty nie zmienia zewn?trznych okoliczno?ci ?ycia, ale te wewn?trzne; On ma w?adz? odnowi? wiewn?trznie osoby i przekszta?ci? oblicze ziemi. To On dzia?a? najpierw w ka?dym z nas, gromadz?c nas, anga?uj?c nas we wspólnym projekcie, czyni?c nas odpowiedzialnymi za opracowanie tego, co czyni mo?liwym powrót do naszej to?samo?ci,  przej?ysto?ci i wiarygodno?ci naszego ?ycia i pos?annictwa.

Komisja Prawna wzi??a pod uwag? propozycje Kapitu? Inspektorialnych, poszczególnych Wspó?braci, Rady Generalnej i Ojców Kapitulnych. Wszystko po to, aby w sposób jasny przedstawi? to Zgromadzeniu Ogólnemu, by mog?o wyrazi? swoj? opini?. Czytaj?c histori? Zgromadzenia, u?wiadamiamy sobie rol?, jak? mia?y poprzednie Kapitu?y Generalne, w ustalaniu sposobów animacji i zarz?dzania na ró?nych poziomach (lokalnych, inspektorialnych i w wymiarze ?wiatowym). Aby wdro?y? pewne zmiany w tych strukturach potrzeba by?o wielu Kapitu? Generalnych; nie z powodu wolnego tempa prac lub braku odwagi we wprowadzaniu znacz?cych zmian, ale dlatego, ?e nie zawsze mo?na by?o w pe?ni zda? sobie spraw? z konsekwencji, jakie te zmiany poci?gn? za sob?. Powrót, równie? na tej Kapitule, do zagadnie? dotycz?cych aktualnego zakresu dzia?a? i kompetencji Rady Generalnej, oznacza, ?e potrzebujemy pog??bionej i powa?nej reflekcji, aby znale?? rozwi?zania alternatywne, które b?d? propozycjami, nie tylko nowymi i warto?ciowymi, ale te? kompleksowymi. Z tego wszystkiego zrodzi? si? pierwszy wyznacznik, zaakceptowany przez Zgromadzenie Ogólne: aby w czasie najbli?szego sze?ciolecia dokona? weryfikacji cantralnego Zarz?du Zgromadzenia (sk?ad i funkcjonowanie), w taki sposób, aby jego pos?uga by?a bardziej wydajna, i blisko  ze wspó?bra?mi.

2. Spojrzenie "prorocze": aby zrozumie? to, co mia?o miejsce:

Kapitu?a wypracowa?a dokument, z?o?ony z pi?ciu oddzielnych "kart pracy", w których podejmuje wa?ne tematy, wskazane w zwo?uj?cym j? li?cie. S? to: "Powrót do Ksi?dza Bosko, aby wyruszy? od niego", "Potrzeba ewangelizacji", "Konieczno?? zach?cania/zapraszania", "Ubóstwo ewangeliczne" i "Nowe choryzonty".

Te karty pracy mia?y wskaza? konkretne zagadnienia, do których odsy?a zawo?anie "Da mihi animas, cetera tolle", wed?ug schematu znanego ju? z CG25 (Bo?e wezwanie, Sytuacja obecna, linie dzia?ania), a ubogaconego o kilka kryteriów weryfikacyjnych i wskazuj?cych cele do osi?gni?cia, którymi s?: dojrzewanie mentalno?ci i dostosowanie struktur.

Zwa?ywszy na ró?norodno?? kontekstów ?yciowych i sytuacji, w których Zgromadzenie dzia?a i wciela charyzmat Ksi?dza Bosko uwa?am, ?e otrzymali?my bardzo dobry, konstruktywny dokument. Teraz ka?dy Region i Inspektoria powinny prze?o?y? na potrzeby w?asnego kontekstu kulturowego i przepracowa? te wielkie linie dzia?a? na nast?pnych spotkaniach, tak aby jak najlepiej odpowiada?y sytuacji i wyzwaniom konkretnego ?ycia.

Jestem przekonany, ?e wszyscy wspó?bracia przyjm? te kilka stron, jako zach?t? wspomagaj?c? o?ywienie i podniesienie jako?ci salezja?skiej pracy. Je?eli tylko zostanie ciep?o przyj?ty, to cho? ogólnie nie sprawia wra?enia radykalnego zwrotu, rozbudzi entuzjazm, a przede wszystkim, b?dzie zach?t? do duchowej odnowy i zapa?u apostolskiego.

Dokument zak?ada dobr? znajomo?? rzeczywisto?ci spo?ecznej i Zgromadzenia; wyra?a pragnienie dokonania zmian. Przypomina? nam Ojciec ?wi?ty w Przemówieniu do KG 26 z dnia 31 marca "Wasza Kapitu?a odbywa si? w czasie wielkich przemian spo?ecznych, ekonomicznych, politycznych, w?ród nabrzmia?ych problemów etycznych, kulturalnych i ekologicznych, nierozwi?zanych konfliktów mi?dzynarodowych i etnicznych.

Nasze czasy daj? jednocze?nie lepsze ?rodki poznawania si? i prowadzenia dialogu, ?ywe i bardziejbezpo?rednio przemawiaj?ce formy wymiany warto?ci duchowych, nadaj?cych sens egzystencji. Szczególnie apele m?odzie?y domagaj? si? od nas odpowiedzi na g??bokie problemy, w sposób szczególny odwo?uj? si? do silnie odczuwanego w nich pragnienia ?ycia pe?ni? cz?owiecze?stwa, mi?o?ci autentycznej i konstruktywnej wolno?ci. To sytuacje, które ostatecznie odnosz? si? do Ko?cio?a i pytaj? o jego umiej?tno?? g?oszenia dzisiaj Ewangelii Chrystusa, z ca?ym jej bogactwem nadziei " (1) /LOsservatore Romano, Poniedzia?ek-?roda 31.03.-1.04.2008, s. 8/

Nie mo?na bowiem mówi? o ewangelizacji lub o powo?aniach, o prostocie ?ycia i o nowych granicach, je?li nie u?wiadomi si? sobie wpierw, gdzie toczy si? ?ycie, gdzie si? dzia?a i jakie wyzwania staj? najpierw naprzeciw salezja?skiego ?ycia i powo?ania.

Mieli?my w umys?ach naszych widok twarzy i potrzeby m?odych, najbardziej potrzebuj?cych, odbiorców naszego pos?annictwa. Wybrali?my ich jako umi?owanych, bo uprzywilejowanie najubo?szych znajduje si? niejako w samej chrystologicznej wierze w Boga, który si? uczyni? ubogim dla nas, aby nas swym ubóstwem ubogaci? (2) / Benedykt XVI, Przemówienie na rozpocz?cie V konferencji Generalnej Episkopatu ?aci?sko-Ameryka?sko-karaibskiego, n3. Aparecida-Brazylia 13.05.2007./

T? wiar? podj?? Ksi?dz Bosko i przekaza? nam jako cz??? tradycji salezja?skiej (por. Konstytucje 11)

Jakie s? wi?c klucze do odczytania tego dokumentu?

Pierwszy: Rozgrza? serca wspó?braci, rozpoczynaj?c od Chrystusa i Ksi?dza Bosko. Nie chodzi o p?ytki sentymentalizm, lub przelotny entuzjazm. Raczej wymagany jest ci??ki i natychmiastowy wysi?ek nawrócenia si?, powrót na pustyni? , którego do?wiadczy? Izrael, po to aby?my mogli spotka? swego Ukochanego z pierwszych dni, Tego, który nas zachwyci? i wype?ni? obietnic? i przysz?ym ?yciem (por. Oz 2,16-25). Potrzebujemy spotkania z Panem, który przychodzi przemówi? do serca, który pomaga odnale?? w sobie najlepsze pok?ady si?, jakie wyda? mo?e serce; spotka? Tego, który przychodzi, aby przywróci? rado?? i zachwyt naszemu ?yciu, aby pomóc pog??bi? motywacj? i wzmocni? si? w przekonaniach, zach?ci? do kroczenia na znak wierno?ci przymierzu, porz?dkuj?c nasze ?ycie osobiste, wspólnotowe i instytucjonalne, wed?ug warto?ci Ewangelii i zgodnie z charyzmatem Ksi?dza Bosko.

Przychodzi mi na my?l opowiadanie o mnichu “dobrym i konformi?cie", jak przyszed? raz do swojego przeora, prosz?c o rad?, co zrobi?, aby poprawi? swoje ?ycie. Zdarzy?o si? razu pewnego, ?e ojciec Lot poszed? do Ojca Józefa i rzek? mu: "Ojcze, jak tylko potrafi? przestrzegam ma?ej regu?y, dope?niam wszystkii ma?e posty, odmawiam troch? modlitw i medytacji. Staram si? utrzymywa? pogod? ducha i na ile tylko to mi dost?pne, zachowuj? czysto?? my?li. Co jeszcze mog? zrobi?? Wtedy stary pustelnik podniós? si?, wzniós? r?ce ku niebu, a jego palce zamieni?y si? w p?on?ce ?wiece i rzek? m?odemu: Sta? si? ogniem (3) / cytat z Jose Maria Arnaiz Que ardan nuestros corazones! Devolver el encanto a la vida consagrada, Publicaciones Claretianas. Madrid, 2007, s.34./

Oto cel naszej Kapitu?y, sta? si? ogniem! Opowiadanie pozwala nam odnie?? si? do Zes?ania Ducha ?wi?tego. "Ukaza?y si? im j?zyki jakby z ognia, które rozdzieli?y si?, i na ka?dym z nich spocz?? jeden, i wszyscy zostali nape?nieni Duchem ?wi?tym" (Dz 2,3-4a). Rozgrza? serce, czyli przemieni? si? w ogie?, mie? p?uca pe?ne Ducha ?wi?tego.

Wspó?gra to z my?l? przewodni? Kongresu o ?yciu konsekrowanym (listopad 2004 r.), w którym chcieli?my zinterpretowa? ?ycie zakonne tak, aby prze?ywa?, je zaczynaj?c od wielkiej mi?o?ci do Chrystusa i wielkiej pasji dla ludzko?ci.

W ?wietle tych dwu wielkich pasji priorytetowe s?:

· Duchowo??: wymaga szerokiego zaanga?owania si?, aby S?owo Bo?e i Eucharystia by?y prawdziwie centrum ?ycia zakonnika i Zgromadzenia. ?ywimy przekonanie, ?e osoba konsekrowana ma by? znakiem i ?ywym przypomnieniem transcendentnego wymiaru, który istnieje w sercu ka?dego ludzkiego bytu.

· Wspólnota: zdajemy sobie spraw? z tego, ?e ?wiadectwo jedno?ci, otwartej na wszystkich, którzy jej potrzebuj?, jest dla naszego ?wiata czym? fundamentalnym i staje si? nie tylko wa?nym znakiem wierno?ci zakonników, ale jest jednocze?nie ?wiadectwem mo?liwo?ci prowadzenia innego stylu ?ycia; takiego, jaki pozwala unikn?? niebezpiecze?stwa indywidualizmu.

· Pos?annictwo, realizowane i prze?ywane przede wszystkim na polu misyjnych granic wyobcowania, ubóstwa, sekularyzacji, z refleksj? i wychowaniem na wszystkich p?aszczyznach.

Wydaje si? nam, ?e s? to “miejsca", w których konsekrowani powinni znajdowa? si?, aby wyrazi? misyjny wymiar Ko?cio?a. Pos?annictwo otwiera nas jeszcze na "pasj?" - poj?t? jako cierpienie lub chorob?. Wielu zakonników trwa na modlitwie za Ko?ció? i pracowników na niwie Pana, i jest to te? "pasja", m?cze?stwo wielu zakonników. W wielu miejscach ?wiata zakonnicy s? wi?zieni i morduje si? ich, ze wzgl?du na Królestwo Bo?e. Oni daj? najlepsze ?wiadectwo Ewangelii.

Je?li chcemy odczu? zapa? w naszym sercu i zapali? pasj? serca wspó?braci, musimy przemierzy? t? sam? drog?, jak? przebyli "uczniowie z Emaus". Chodzi bardziej, jak mówi?em podczas kazania na dzie? przed moim ponownym wyborem, o drog? mistagogiczn?, o autentyczne przej?cie duchowe. Jest ono istotne dzisiaj dlatego, ?e wyra?a nasz? sytuacj?, osób ostyg?ych w wierze, posiadaj?cych wiedz? o Jezusie, ale nie maj?cych prawdziwego do?wiadczenia wiary, ludzi, którzy poznali Pisma, ale nie odnale?li S?owa. Dlatego opuszcza si? Jerozolim? i wspólnot? apostolsk? i powraca si? do miejsca, gdzie si? wiod?o ?ycie przedtem...

Droga do Emaus, to podró?, która prowadzi od Pisma do S?owa, i od S?owa do Osoby Chrystusa w Eucharystii, a przez ni? doprowadza do jedno?ci ze wspólnot?, w której mo?na pozosta?. Tu za? mo?emy utwierdzi? si? w wierze w spotkaniu z bra?mi: "zaprawd? Pan zmartwychwsta? i ukaza? si? Szymonowi!".

- Drugim kluczem do odczytania jest Misyjno??, lub konieczno?? ewangelizowania, zapa?, ró?ny od niecierpliwo?ci w pozyskiwaniu prozelitów, ale b?d?cy pasj? zbawienia bli?nich i rado?ci? dzielenia si? z innymi pe?ni? ?ycia w Jezusie.

Podczas Kapitu?y jednym z o?rodków my?li i jednocze?nie tematów przekrojowych, by? w?a?nie zapa? ewangelizacyjny. Aposto? Pawe? wyra?a? go, jako esencjalny ?wi?ty nakaz: "Biada mi, gdybym nie g?osi? Ewangelii" (1 Kor 9,16 b). To g??bokie poczucie misyjno?ci, idealnie wciela przykazanie, które Jezus skierowa? od swoich uczniów: "B?d?cie moimi ?wiadkami a? po kra?ce ziemi" (Dz 1,8). Ksi?dez Bosko uczyni? ten, pe?en nacisku apel Jezusa, swoim w?asnym i przed samym zatwierdzeniem Konstytucji Salezja?skich (1874), 11 listopada 1875 r. wys?a? pierwsz? wypraw? misyjn? do Ameryki ?aci?skiej.

KG26 zaprasza nas do w??czenia si? w t? pierwotn? inspiracj? Ksi?dza Bosko, jak? stanowi wymiar misyjny naszego ?ycia i naszego charyzmatu. To wszystko przedstawia si? jako duchowy testament nam przekazany. Zako?czona Kapitu?a umo?liwia nam lepsze zrozumienie jak? odpowied? winni?my da? dzisiaj.

Nakaz misyjny jest dzi? szczególnie istotny, przede wszystkim dlatego, ?e ca?y ?wiat sta? si? dzisiaj "ziemi? misyjn?"; po drugie, dlatego, ?e dzi? inaczej rozumiemy wymiar misyjno?ci jako realizacj? "missio ad gentes". Jest ona zwi?zana z wyczuciem ró?nic kulturalnych, z wysi?kiem dialogu mi?dzy  wyznaniami chrze?cija?skimi i mi?dzy religiami, oraz wymaga od nas zaanga?owania si? w promocj? cz?owiecze?stwa i kultury (por. EN 19).

 Sk?d wyp?ywa misyjno?? Ksi?dza Bosko? Gdzie tkwi?y ?ród?a jego wielkiego zapa?u misyjnego?

Wed?ug mnie, istniej?  trzy znacz?ce elementy, na których nale?y budowa? nasz uk?ad odniesienia.

· Pierwszym jest pos?usze?stwo nakazowi Pana Jezusa, który przy wniebowst?pieniu, zanim opu?ci? ?wiat, aby i?? do Ojca, powiedzia? nam: "b?d?cie ?wiadkami moimi a? po kra?ce ziemi" (Dz 1,8). Da? nam tym samym ca?y ?wiat, jako miejsce ewangelizacji, i to a? po kres czasów. Dla nas Salezjanów, jak i ogólnie dla wszystkich chrze?cijan, pierwsz? motywacj? do bycia ewangelizatorami jest wi?c pos?usze?stwo mandatowi otrzymanemu od Pana Jezusa

* Drugim elementem wymiaru misyjno?ci u ksi?dza Bosko jest przekonanie o udoskonalaj?cych i przemieniaj?cych w?a?ciwo?ciach Ewangelii; ona daje wzrost ka?dej kulturze. W "wielkiej karcie ewangelizacji", jak? stanowi Adhortacja Apostolska Evangelii nuntiandi z 1975 r. papie? Pawe? VI napisa?, ?e Ewangeli? mo?na zintegrowa? z ka?d? kultur?, a to znaczy, ?e mo?na j? wyrazi? w ró?ny sposób, stosownie do kultury, nie nara?aj?c jej na niebezpiecze?stwo uto?samienia jej, z któr?? z nich. Ma to zastosowanie nawet do kultury hebrajskiej, w której Jezus urodzi? si?, w tym sensie, ?e ?adna kultura nie jest w pe?ni jednaka z nowo?ci? zawart? w Ewangelii. Dlatego wszystkie kultury s? wezwane, aby si? oczy?ci?y i wznios?y. Nie ma mowy o autentycznej ewangelizacji, je?li nie dotknie si? duszy kultury, tego zespo?u warto?ci, do których ustosunkowuje si? w swoich wyborach osoba. Ka?da kultura ma swoje istotne znaczenie, bo przedstawia obszar, w którym osoby rodz? si?, wzrastaj?, rozwijaj?, ucz? si? wzajemnych odniesie? i tego, jak mierzy? si? z ?yciem; ale nale?y tak?e uzna?, ?e ka?da kultura posiada swoje braki i potrzebuje ?wiat?a Ewangelii.

Dzisiaj, mówi?c o konieczno?ci ewangelizacji, nie my?limy wy??cznie o Oceanii, Azji, Afryce, Ameryce ?aci?skiej, ale równie? o Europie, która bardziej ni? kiedykolwiek potrzebuje Ewangelii i charyzmatu salezja?skiego.

* Trzecim elementem, bardzo charakterystycznym dla charyzmatu Ksi?dza Bosko jest jego szczególne umi?owanie m?odzie?y, ?wiadomy, ?e pomimo zapewnie? ze strony rz?dów wszystkich spo?eczno?ci i narodów, pozostaje ona bez prawa g?osu i godzi? si? musi z rol? biernych odbiorców i konsumentów towarów, do?wiadcze? oraz odczu?. Nie jest to stan zgodny z Ewangeli?, z praktyk? czy logik? Jezusa, skoro zapytany o to, kto jest najwia?niejszy, przywo?a? do siebie dziecko i ono postawi? w centrum. Umie?ci? m?odych w centrum naszej misyjnej uwagi: to jeden z najbardziej charakterystycznych elementów naszego bogatego dziedzictwa, pozostawionego przez Ksi?dza Bosko. Nie?? to przes?anie do wszystkich kultur, do których trafiamy, i w których pracujemy, stanowi nasze zadanie, zw?aszcza tam, gdzie m?odzi nie znacz? nic.

Wielko?? Ksi?dza Bosko tkwi w tym, ?e uczyni? m?odych ludzi protagonistami, nie tylko w sprawach ich wychowania, ale tak?e w swoim osobistym do?wiadczeniu wychowawczym i duchowym. Ksi?dz Bosko, buduj?c nowe drogi pos?ugiwania kap?a?skiego, wierzy? m?odym i oddawa? si? im bez reszty, Swym apostolskim geniuszem zapewnia? im mo?liwo?? rozwoju we wszelakich wymiarach dobra, aby da? wyraz ich prawom, aby uczyni? ich odpowiedzialnymi, (zw?aszcza dotyczy to najlepszych), za kontynuacj? swojego dzie?a na przestrzeni historii. 

W czasie Kapitu?y, po podkre?leniu konieczno?ci ewangelizowania, przypomnieli?my, ?e jako Salezjanie realizujemy to pos?annictwo wed?ug charyzmatu pedagogicznego, który jest nasz? w?asno?ci?. "Duszpasterstwo Ksi?dza Bosko nie ogranicza si? do samej katechezy lub do samej liturgii, ale ma swoje miejsce we wszystkich konkretnych zadaniach wychowawczych i kulturotwórczych po?ród m?odzie?y (…) Chodzi o t? mi?o?? ewangeliczn?, która si? ukonkretnia (…) poprzez wyzwolenie i proponuje rozwój m?odego cz?owieka, pozostawionego kiedy? samemu sobie i zagubionemu.

Tak, jak nie jest salezja?skim takie wychowanie, które nie otwiera na Boga i na ?ycie wiar?, podobnie nie jest ewangelizacj? ani takie dzia?anie, które nie zmierza do ukszta?towania dojrza?o?ci na wszystkich poziomach ludzkich, ani takie, które nie potrafi przystosowa? si?, albo nie szanuje etapów i uwarunkowa? rozwojowych osoby.

W niektórych ?rodowiskach sekularyzacja cz?owiecze?stwa stanowi dla Ko?cio?a ?ród?o szczególnych trudno?ci, w podejmowaniu dzie?a ewangelizacji nowych pokole?. Chocia? statystyki i wyniki sonda?y nie stanowi? ostatecznej wyroczni i nale?y uwzgl?dni? ró?ne typy prze?ycia religijnego, a? do form g??bokiej duchowo?ci, nie mo?na zaprzeczy?, ?e w wielu krajach dokonuj? si? procesy stopniowej dechrystianizacji. Obserwuje si?, ?e praktyka religijna i religijne przekonania wewn?trzne m?odzie?y s?abn?. "Jest to przedzia? populacji najbardziej podleg?y zmiennym modom kulturowym, i ?rodowisko z pewno?ci? najbardziej dotkni?te sekularyzacj?" (5) / LLUIS OVIEDO TORO, "La religiosidad de los jovenes", Razon y Fe, giugno 2004, s.447./

Niedokszta?cenie religijne i uprzedzenia, jakie codziennie bezkrytycznie przekazuj? niektóre media, utrwali?y obraz Ko?cio?a - instytucji konserwatywnej, która idzie przeciw wspó?czesnej kulturze, szczególnie w sferze moralno?ci seksualnej. Dla wielu jest czym? normalnym deprecjonowanie lub relatywizowanie wszystkich otrzymywanych ze strony Ko?cio?a religijnych propozycji.

Innym dramatem szczególnie gro?nym jest zerwanie ?a?cucha przekazu wiary mi?dzy pokoleniami. Naturalne i tradycyjne pola (rodzina, szko?a, parafia), okazuj? si? niewydolne w przekazywaniu wiary. Wzrasta wi?c niedokszta?cenie religijne nowych pokole? i rozszerza si? w?ród m?odzie?y "cicha emigracja poza mury Ko?cio?a". Wierzenia religijne zabarwiaj? si? pluralizmem, i coraz mniej maj? wspólnego z ko?cielnym Kanonem.: za tym post?puje obni?enie poziomu praktykowania ?ycia sakramentalnego i modlitwy (6) /LLUIS OVIEDO TORRO, o.c., s.449/

Nie ?atwo okre?li?, jakie wyobra?enie Boga panuje w?ród ludzi m?odych, ale z pewno?ci? chrze?cija?ski Bóg ust?pi? w nich swojego centralnego miejsca, jakiemu? bogu medialnemu, który prowadzi do ubóstwiania figur ?wiata sportu, muzyki i filmu. M?ody cz?owiek odczuwa pasj? wolno?ci i nie zatrzymuje si? u bram ko?cio?ów. Wielu spo?ród m?odych ludzi uwa?a Ko?ció? za przeszkod? na drodze do ich wolno?ci osobistej.

Wobec takiej sytuacji mo?emy zapyta?: jakie wychowanie proponuj? dzisiaj instytucje szkolne i ko?cielne? Dlaczego problematyka religijna zosta?a usuni?ta z horyzontu ?yciowego m?odych? Dziecko, nastolatek czy m?odzieniec, wszyscy s? z natury wieku, dyspozycyjni i zapalaj? si? entuzjazmem dla racji, które s? tego warte. Dlaczego wi?c w ich oczach Chrystus nie ma w?a?ciwego znaczenia?

Ko?ció?, je?li chce dochowa? wierno?ci swojemu pos?annictwu i by? powszechnym sakramentem zbawienia, musi nauczy? si? j?zyka m??czyzn i kobiet ka?dego czasu, ludzi i miejsca. My Salezjanie w sposób szczególny czujemy potrzeb?, by nauczy? si? i by u?ywa? j?zyka ludzi m?odych. Nie ma w?tpliwo?ci, ?e w Ko?ciele dzisiaj, ale i wewn?trz naszych instytucji, istnieje powa?ny "problem j?zyka". Chodzi o mo?liwo?? komunikacji, inkulturacji Ewangelii, w rzeczywisto?? spo?eczn? i kulturaln?; o problem wychowania do wiary nowych pokole?. Oto nasze wyzwanie i zadanie na dzi?: by? wychowawcami zdolnymi do komunikacji z m?odymi i do przekazywania im wielkiego skarbu wiary w Jezusa Chrystusa.

Styl salezja?skiego wychowania w przekazywaniu wiary i warto?ci, rozpoczyna si? zawsze od konkretniej sytuacji ?yciowej ka?dej osoby, od jej do?wiadczenia ?yciowego, ludzkiego i religijnego, od jej w?tpliwo?ci i oczekiwa?, jej rado?ci i nadziei, dowarto?ciowuje zawsze do?wiadczenie i ?wiadectwo. Pedagogia troski o sakramenty inicjacji chrze?cija?skiej, stara si?, aby Chrystus zosta? uznany bardziej za przyjaciela, nios?cego ratunek i czyni?cego dzie?mi Boga, ni? za prawodawc? narzucaj?cego dogmaty, przykazania lub ryty; wskazuje pozytywne i ?wi?teczne aspekty ka?dego do?wiadczenia religijnego w duchu wierno?ci Ksi?dzu Bosko i jego snu z 9 roku ?ycia: "Natychmiast zacznij mówi? im o brzydocie grzechu i o pi?knie cnót" (7) / G.Bosco, Memorie dellOratorio, pod redakcj? Ferreira A., LAS Roma 1992, s.35/.

"Ewangelizowa? wychowuj?c", znaczy dla nas tyle, co umie? przekaza? najlepsz? wiadomo??, któr? jest osoba Jezusa i przystosowa? si? tak, by uszanowa? rozwojowe uwarunkowania dziecka, nastolatka czy m?odzie?ca. M?ody cz?owiek szuka szcz??cia, rado?ci ?ycia, a dzi?ki swojej dyspozycyjno?ci jest gotów do po?wi?ce?, aby je osi?gn?? wtedy, gdy przedstawimy mu drog? godn? zaufania, i gdy zaofiarujemy si?, jako jego towarzysze w?drówki. M?odzie? Ksi?dza Bosko by?a przekonana, ?e on pragnie ich dobra, ?e chce ich szcz??cia tu na ziemi i w wieczno?ci. Dlatego zgadzali si?, aby i?? drog? przez niego wytyczon?: przyja?? z Jezusem, Drog?, Prawd? i ?yciem.

Ksi?dz Bosko uczy nas by? jednocze?nie wychowawcami i ewangelizatorami ("?aska jedno?ci"). Jako ewangelizatorzy znamy cel: zaprowadzi? m?odych do Chrystusa. Jako wychowawcy, musimy umie? wyruszy? z konkretnej sytuacji ?yciowej m?odego cz?owieka i znale?? adekwatn? metod?, jak towarzyszy? mu w ci?gu procesu dojrzewania. Tak jak dla pasterza, czym? haniebnym by?aby rezygnacja z celu, tak dla wychowawcy, pora?k? by?oby nie znalezienie odpowiedniego sposobów jak zmotywowa? wychowanka do drogi i jak mu na tej drodze towarzyszy?.

- Trzeci klucz dla odczytania, to temat "Nowych granic", jako naturalnego miejsca ?ycia konsekrowanego i jako powo?ania do tego, aby by? obecnym w miejscach najg??bszego upadku i najwi?kszych potrzeb, tak religijnych, jak kulturalnych, ekologicznych i spo?ecznych.

?wiadomo??, ?e na ile realizujemy nasze powo?anie, na tyle jeste?my Salezjanami, i ?e potrzeby i oczekiwania ludzi m?odych s? determinuj?ce dla naszych dzie?, sprawi?a ?e jednym z najbardziej dyskutowanych tematów Kapitu?y Generalnej, by? temat nowych barier, przed którymi oczekuj? na nas m?odzi. Chodzi nie tylko o granice geograficzne, ale i o trudno?ci ekonomiczne, spo?eczne, kulturalne i religijne. Mamy tu za zadanie dzia?a? wed?ug kryteriów, z jakimi dokonywa? swoich wyborów Ksi?dz Bosko, tzn: "dawa? wi?cej temu, kto ma mniej".

Ciesz? si?, ?e od lat wzrasta w Zgromadzeniu wyczucie i troska, refleksja i zaanga?owanie w problemy ?wiata marginesu i strefy niedostosowania spo?ecznego m?odzie?y. Ta rzeczywisto?? nie jest ju? jedynie ma?ym, szczególnego rodzaju sektorem pracy uto?samianej z jednym specjalnym dzie?em, lub animowanym przez jednego wyj?tkowo zmotywowanego wspó?brata. Zainteresowanie ostatnimi, najbardziej ubogimi, najbardziej niedostosowanymi spo?ecznie, staje si? "wra?liwo?ci? instytucjonaln?", która anga?uje coraz bardziej ró?ne dzie?a w wielu Inspektoriach. Mno?? si? platformy spo?eczne, rozwija si? sie? pracy i synergii wielu agencji wychowawczych na tym polu. Jakby rozpocz??o si? "wychodzenie poza mury", kr??enie po mie?cie i nas?uchiwanie krzyku i pro?by m?odzie?y o pomoc. Oznacza to dla nas odnowienie uprzywilejowania najubo?szych , najbardziej opuszczonych i znajduj?cych si? w stanie zagro?enia psycho-spo?ecznego: m?odzie?y zagubionej i sponiewieranej, ofiar nadu?ycia i wyzysku. Z sercem Ksi?dza Bosko czujemy potrzeb? znalezienia nowych sposobów przeciwstawienia si? z?u, które zasmuca tak wielu m?odych. Odczuwamy jednocze?nie obowi?zek odwrócenia tendencji kulturalnych i spo?ecznych, szczególnie przez to, co jest naszym szczególnym bogactwem: jeste?my w posiadaniu systemu wychowawczego zdolnego przemienia? serca m?odzie?y i przemienia? spo?ecze?stwo. Nie mo?emy dawa?, jako ja?mu?ny tego, co si? nale?y innym ze sprawiedliwo?ci. W tym roku, gdy ?wi?tuje si? 60 lecie og?oszenia Praw Cz?owieka, musimy postawi? odwa?nie krok naprzód i nastawi? ca?y nasz projekt wychowawczy na spraw? praw nieletnich, jak wskazuje to Wi?zanka na rok 2008.

Pami?taj?c do?wiadczenie Ksi?dza Bosko

Jak pisze sam Ksi?dz Bosko we “Wspomnieniach Oratorium", do?wiadczeniem, które nim wstrz?sn??o i pobudzi?o do nowego stylu bycia kap?anem, by?o spotkanie z m?odymi ch?opakami z tury?skiego wi?zienia. On tak to opisuje: “Widzie? t?umy m?odzie?y w wieku 12-18 lat; wszyscy zdrowi, silni, bystrzy; ale widz?c ich bezczynnych, gryzionych przez owady, prze?ywaj?cych g?ód chleba tak duchowego jak i doczesnego, by?o czym?, co mnie zaszokowa?o"[44].

To jest pierwsza rzecz do odnotowania: Ksi?dz Bosko widzia?, s?ysza?, umia? ogarn?? rzeczywisto?? spo?eczn?, odczyta? w niej znaczenie i wyci?gn?? z niej wnioski. Z tego do?wiadczenia zrodzi?o si? w Ksi?dzu Bosko ogromne wspó?czucie do tych ch?opców. Spotykaj?c si? z nimi, Ksi?dz Bosko czu? wewn?trzne przynaglenie, ?eby znale?? dla nich jakie? przyjazne miejsce i propozycj? wychowawcz? dostosowan? do ich potrzeb: “Przy tej okazji zauwa?y?em, ?e wielu z nich tu wraca?o, bo byli pozostawieni sami sobie. Kto wie, mówi?em sobie, mo?e gdyby mieli przyjació?, troszcz?cych si? o nich, opiekowaliby si? nimi i pomogliby im zdobywa? wiedz? religijn? w dni ?wi?teczne, kto wie, czy nie trzymaliby si? z daleka od zgorsze?, lub mo?e przynajmniej by?oby mniej tych, którzy wracaj? do wi?zienia? Podzieli?em si? tymi my?lami z Ksi?dzem Cafasso i zgodnie, z jego rad? zacz??em poszukiwa? sposobów realizacji tego"[45].

Drugi wa?ny element w zrozumieniu do?wiadczenia naszego Ojca, Ksi?dza Bosko to: fantazja duszpasterska, która prowadzi?a go do twórczego i ofiarnego poszukiwania odpowiedzi na nowe wyzwania. Zak?ada?o to, ?e osobi?cie wzi?? on na siebie zadanie poszukiwania warunków i miejsc, aby uczyni? ?wiat lepszym i bardziej przyst?pnym dla ludzi m?odych.

W ten sposób Ksi?dz Bosko obmy?la, jak zapobiega? tym negatywnym do?wiadczeniom, daj?c m?odzie?y przybywaj?cej za prac? do Turynu miejsce spotka?, sieroty lub ci, których rodzice nie mogli, czy nie chcieli si? nimi opiekowa?, ci, którzy b??kali sie po mie?cie bez przyjaznego punktu odniesienia i bez materialnych mo?liwo?ci godnego ?ycia. Proponuje im wychowanie po??czone z przygotowaniem do zawodu, które pomo?e im odzyska? zaufanie do samych siebie i poczucie w?asnej godno??i. Proponuje im miejsce do radosnego wzrastania w atmosferze przyja?ni, gdzie jakby przez sam kontakt z warto?ciami religijnymi i przyk?adem ?ycia moralnego, nab?da te warto?ci. Daje im prost? propozycj? religijn?, dostosowan? do ich wieku i przede wszystkim przepe?nion? pozytywn? i radosn? atmosfer?, wskazuj?c idea? ?wi?to?ci.

?wiadomy tego, jak wa?n? rol? spe?nia wychowanie w ?yciu m?odzie?y i wszystkich osób dla ca?ego spo?ecze?stwa, Ksi?dz Bosko staje si? promotorem nowej wizji pracy na polu spo?ecznym, na zasadzie prewencji i asystejcji. Wystarczy pomy?le? o tym, jakie relacje panowa?y w ?wiecie pracy, o kontraktach z pracodawcami, o wymiarze czasu wolnego, o promocji kszta?cenia i kultury ludowej. Nawet je?li Ksi?dz Bosko nie mówi? otwarcie o prawach dzieci i m?odzie?y – nie zawiera?y si? one w duchu epoki – dzia?a?, poszukuj?c sposobów przywrócenia  odbieranej im godno?ci i aby wdro?y? ich w ?ycie spo?ecze?stwa tak, aby z powodzeniem mogli stawi? kiedy? czo?a wyzwaniom ?ycia (“empowerment").

Wreszcie trzeci element, wed?ug mnie bardzo znacz?cy, który naznaczy? do?wiadczenie Ksi?dza Bosko. Zrozumia? on, ?e nie wystarcza?o ul?yc sytuacjom dysfunkcyjnym, w jakich znajdowali si? jego ch?opcy (dzia?ania paliatywne). Coraz bardziej czu? si? powo?anym do przemiany kulturowej (dzia?ania przeobra?aj?ce), poprzez oddzia?ywanie na ?rodowisko za pomoc? systemu wychowawczego, który zdo?a obj?? i zaanga?owa? wiele osób uto?samiaj?cych si? z nim i z jego misj?. Wszystko to by?o nie tylko pocz?tkiem nowej sytuacji (Oratorium na Valdocco), ale równie? zal??kiem szczególnej intuicji, która zaprowadzi?a Ksi?dza Bosko do nakre?lenia drogi dla wielkiego ruchu dla zbawienia m?odzie?y: Rodzinie Salezja?skiej (por. Konst. 5). Potrzeb by?o wiele. Na pocz?tku by?a pomoc jego matki, potem kap?ana diecezjalnego. Wraz ze swoimi najlepszymi wychowankami zapocz?tkowa? Towarzystwo ?wi?tego Franciszka Salezego, za?o?y? Instytut Córek Maryi Wspomo?ycielki i zainicjowa? Stowarzyszenie Wspó?pracowników. Ca?ym swoim umys?em by? zatopiony w “sen o dobru swojej m?odzie?y". Jego serce bi?o w rytm “mi?o?ci do Boga za dar m?odzie?y".

My, jako Salezjanie, mamy zadanie piel?gnowania w sercach tej duszpasterskiej pasji na rzecz ubogich, opuszczonych, ostatnich. Im bardziej poznaj? Zgromadzenie, obecne na pi?ciu kontynentach, tym bardziej u?wiadamiam sobie, ?e jako Salezjanie próbowali?my dochowa? wierno?ci tej podstawowej zasadzie, aby by? blisko m?odzie?y i solidaryzowa? sie z najubo?szymi, bior?c do serca sprawy, które spo?ecze?stwo spycha na margines: dzieci ulicy, dzieci ci??ko pracuj?ce, m?odzi na frontach wojennych, wykorzystywani w tzw. turystyce seksualnej, zamkni?ci w obozach dla uchod?ców, imigranci, ofiary alkoholu, narkotyków, chorzy na HIV/AIDS, dzieci, którym nie dano do?wiadczy? religijnego wymiaru ?ycia... Jak mówi?em wcze?niej, mo?emy stwierdzi?, ?e wra?liwo?? na te trudne sytuacje jest obecna i, dzi?ki Bopgu, wci?? wzrasta. W naszych czasach pionierska praca zosta?a przej?ta przez Instytucje, a przede wszystkim nabywamy takiego sposobu my?lenia, który pozwala nam w takim kluczu odczytywa? realia, podejmuj?c dzia?ania na rzecz osób spychanych na margines. Za ?ask? mo?emy uzna? fakt, ?e w naszym Zgromadzeniu równie? wzrasta poczucie: “aby da? wi?cej tym, którzy otrzymuj? mniej".

W krajach rozwijaj?cych sie cz?sto mo?na spotka? twarze naznaczone ubóstwem materialnym, natomiast w tzw. krajach rozwini?tych, znakiem charakterystycznym jest utrata sensu ?ycie, poddanie sie konsumizmowi, hedonizm, oboj?tno??, uzale?nienie od narkotyków. Odpowiedzi trzeba wi?c zró?nicowa?.

W ?wietle tych wielkich choryzontów, które mog? i powinny wp?ywa? na zmian? naszego ?ycie i dzia?a? duszpasterskich, oczywista staje si? konieczno?? naszego nawrócenia si?, skoncentrowania na sprawach istotnych, ?yj?c ?yciem ubogim, prostym, które b?dzie wyrazem ca?kowitego oderwania od wszystkiego, co mog?oby przeszkodzi? nam w ca?kowitym po?wi?ceniu si? tym, których Pan nam powierzy?.

3.    Decyzje dokonane i próby wdra?ania ich: perspektywy kierowania i zarz?dzania.

Wy?ej wymienione dziedziny mia?y pierwsze ich t?umaczenie w ró?nych fragmentach dokumentu. Faktycznie, g?owne linie zaproponowane przez KG26 dla odnowienia ?ycie duchowego i wzbudzenie zapa?u apostolskiego, by?y wyra?one w “Liniach dzia?ania" ka?dego z tematów. Wskazuj? nam one kierunki dzia?ania, aby od dokumentów przej?? do ?yciA. Nie moga by? jedynie deklaracj? zamierze?, ale maja si? sta? prawdziwym programem ?ycia, kierowania i zarz?dzania, propozycji wychowawczo-duszpasterskiej.

W temacie: “Powtórnie rozpocz?? od Ksi?dza Bosko", stwierdzili?my co nast?puje:

Powróci? do Ksiedza Bosko

 Linia dzia?ania 1

Zaanga?owa? si? w dzia?ania mi?owania, studiowania, na?ladowania, przywo?ywania Ksi?dza Bosko, aby by? bardziej znany przez wszystkich.

Powróci? do m?odych

Linia dzia?ania 2 

Powróci? do m?odych, szczególnie do tych bardziej ubogich, z sercem Ksi?dza Bosko.

To?samo?? charyzmatyczna i gorliwo?? apostolska

Linia dzia?ania 3 

Odkty? powtórnie znaczenie wezwania “Da mihi animas cetera tolle" jako programu ?ycia duchowego i duszpasterskiego.

W temacie “Nagl?ca potrzeba ewangelizacji", stwierdzili?my co nast?puje:

Wspólnota ewangelizowana i ewangelizuj?ca

Linia dzia?ania 4

Postawi? spotkanie z Chrystusem w Jego S?owie i w Eucharystii w centrum naszych wspólnot, aby by? autentycznymi uczniami i wiarygodnymi aposto?ami.

Centralne miejsce proponowania Jezusa Chrystusa

Linia dzia?ania 5

Proponowa? m?odzie?y z rado?ci? i odwag? styl ?ycia na wzór samego Jezusa Chrystusa.

Wychowanie i ewangelizacja

Linia dzia?ania 6

W ka?dym ?rodowsku dba? o skuteczn? integracj? wychowania i ewangelizacji wed?ug zasad Systemu Prewencyjnego.

Ewangelizacja ró?nych ?rodowisk

Linia dzia?ania 7

Dostosowywa? do potrzeb kultury lokalnej proces ewangelizacji, aby da? odpowied? na ró?norodne wyzwania.

W temacie “Potrzeba wzywania", stwierdzili?my co nast?puje:

?wiadectwo, jako poierwsza propzycja powo?aniowa

Linia dzia?ania 8

Z odwag? i rado?ci? ?wiadczy? o pi?knie ?ycia konsekrowanego, ca?kowicie oddanego Bogu na rzecz m?odzie?y.

Powo?ania do obowi?zku apostolatu

Linia dzia?ania 9

Wzbudza? w m?odzie?y poczucie zaanga?owania w g?oszenie Królestwa Bo?ego z pasj? wezwania Da mihi animas cetera tolle i sprzyja? ich formacji.

Towarzyszenie kandydatom do ?ycie konsekrowanego salezja?skiego

Linia dzia?ania 10

Stawia? jasne propozycje powo?ania do zycia zakonnego, jako salezjanin i odkrywa? wci?? nowe sposoby towarzyszenia powo?aniom i aspirantom.

Dwie formy salezja?skiego ?ycia konsekrowanego

Linia dzia?ania 11

Mówi? o specyfice i uzupe?niaj?cych si? zadaniach dwóch form jednego powo?ania salezja?skiego i wzi?? na siebie zadanie promowania powo?ania salezjanina koadiutora.

W temacie “Ubóstwo ewangeliczne", stwierdzili?my, co nast?puje:

Linia dzia?ania 12

?wiadectwo osobiste i wspólnotowe

Da? wiarygodne i odwa?ne ?wiadectwo ewangelicznego ubóstwa, prze?ywanego tak w wymiarze osobistym jak i wspólnotowym, w duchu Da mihi animas cetera tolle.

Linia dzia?ania 13

Solidarno?? z ubogimi

Rozwija? kultur? solidarno?ci z ubogimi w ?rodowiskach lokalnych.

Linia dzia?ania 14

Odpowiedzialne i solidarne zarz?dzanie zasobami

Zarz?dza? zasobami w sposób odpowiedzialny, przejrzysty, zgodny z celami naszej misji, uaktywniaj?c konieczne struktury weryfikacyjne, na p?aszczy?nie lokalnej, inspektorialnej i ?wiatowej.

W temacie “Nowe horyzonty", stwierdzili?my co nast?puje:

Prorytet g?ówny: uboga m?odzie?

Linia dzia?ania 15 (por. linia dzia?ania 13)

Podejmowa? odwa?ne kroki na rzecz m?odzie?y ubogiej i zagro?onej.

Inne priorytety: rodzina, komunikacja spo?eczna, Europa

Linia dzia?ania 16

Szczególn? uwag? w dzia?aniach duszpasterskich nale?y otoczy? rodzin?; zwi?kszy? nasz? obecno?? wychowawcz? w mediach; ponownie zaproponowa? charyzmat salezja?ski Europie.

Nowe wzorce prowadzenia dzie?

Linia dzia?ania 17

W nowym ?wietle spojrze? na sposób zarz?dzania dzie?ami, w relacji do naszej wychowawczej i ewalgelizuj?cej obecno?ci.

KG26 w swoim s?owie podsumowuj?cym stawia sobie za cel przypomnienie wagi, jak? ma przyj?cie jej wskazówek i ‘inkulturacja’ przez Regiony i poszczególne Inspektorie. Maj? one by? “konkretnym przes?aniem" KG26, które nale?y przestudiowa? i przet?umaczy?, na polu duszpasterskim, w ró?nych warunkach, okre?laj?c kryteria weryfikacji i sposoby oceniania.

Zatrzymam sie nad “Projektem Europa".

Dzi?, bardziej ni? kiedykolwiek, zdajemy sobie spraw? z tego, ?e nale?y przemy?le? nasz? obecno?? w Europie. Celem – jak ju? mówi?em przy okazji Audiencji u Ojca ?wietego dla cz?onków KG26 – jest “powtórne okre?lenie obecno?ci salezjanów na tym kontynencie. Nale?y poszuka? nowej propozycji ewangelizacyjnej, aby odpowiedzie? na potrzeby duchowe i moralne m?odzie?y, która wydaje si?, by? pielgrzymami bez celu i przewodników."

Rozchodzi si? wi?c o to, aby odm?odzi? wspó?bra?mi Inspektorie, bardziej potrzebuj?ce, by charyzmat salezja?ski uczyni? bardziej znacz?cym i p?odnym w dzisiejszej Europie. Chc? przy tej okazji wyja?ni?, ?e:

·    Jest to projekt Zgromadzenia;

• Obejmie on wszystkie Regiony i Inspektorie poprzez wys?anie personelu;
• S?u?y wzmocnieniu wspólnot, wezwanych do bycia wielokulturowymi i aby uczyni? ?yw? obecno?? Ksi?dza Bosko po?ród m?odzie?y, zw?aszcza ubo?szej, opuszczonej i zagro?onej;
• Ca?o?? b?dzie poddana koordynacji trzech Dykasteriów do spraw Misji.

Jest zrozumia?e, ?e projekt ten wymaga zmian strukturalnych we wspólnotach Starego Kontynentu. “Wino nowe do nowych buk?aków". Nie chodzi wi?c o dzie?a “podtrzymuj?ce schematy", ale o nowy projekt, bed?cy wyrazem nowej obecno?ci, po?ród wspó?czesnej m?odzie?y. Dzia?amy z sercem Ksi?dza Bosko, bogaci jego zapa?em dla Bo?ej sprawy i dla m?odzie?y, wspó?pracuj?c na rzecz budowania spo?ecze?stwa Nowej Europy, aby rzeczywi?cie mia?a ona “dusz?", aby odnalaz?a swoje silne korzenie duchowe i kulturalne, aby na poziomie spo?ecznym da? szans? projektom wychowawczym i kulturalnym, bez dyskryminacji, czy te? wykluczenia spo?ecznego.

W?ród priorytetów wspomn? najwa?niejsze:

• Da? m?odzie?y nowe formy naszej obecno?ci,
• Stymulowa? inicjatywy dynamiczne i innowacyjne,
• Dba? o duszpasterstwo powo?a?.

Wszystkie te sprawy powinny pomóc Salezjanom, którzy pracuj? w podobnych warunkach, w doj?ciu do mentalno?ci bardziej otwartej na Europ?, wzmocni? synergi? mi?dzy Inspektoriami w ró?nych sektorach, oraz umocni? wspó?prac? na poziomie Regionalym.

4. W stron? dwusetnej rocznicy urodzin Ksi?dza Bosko: Zgromadzenie  jest w stanie powrotu do Ksi?dza Bosko, aby od niego wyruszy?.

Co zrobi?by Ksi?dz Bosko dzi?? Nie wiemy! Ale wiemy, co uczyni? wczoraj i dlatego mo?emy wiedzie?, co robi?, aby dzia?a? jak on. To kwestia dotycz?ca wiedzy i na?ladowania.

Powtórzyli?my w czasie Kapitu?y, ?e aby pozna? Ksi?dza Bosko, odkry? jego najg??bsze przewodnie motywacje, te, z których czerpa? energi?, sprawiaj?c? ?e pracowa? bezustannie dla m?odzie?y i jego mocne prze?wiadczenia osobiste, które prowadzi?y go zawsze naprzód, a nie wstecz, co wi?cej czyni?y go wspania?ym i przekonywaj?cym, a wreszcie tak?e jego jasno okre?lone cele, za którymi szed?, ?yj?c, aby ludzi m?odych czyni? szcz??liwymi ju? tutaj i w wieczno?ci, które to prowadzi?y go zawsze naprzód, absolutnie pierwsz? rzecz? jest kontemplowanie Ksi?dza Bosko, ukochanie go, poznanie i na?ladowanie.

Ksi?dz. Bosko czu? dramat ludu, który si? oddala? od wiary, a szczególnie czu? dramat m?odzie?y, umi?owanej przez Jezusa, a opuszczonej i zdradzonej w jej idea?ach i w pragnieniach, przez ludzi polityki, ekonomii, a mo?e i Ko?cio?a. Pytam, czy ta sytuacja nie jest w wielu aspektach podobna do tej, któr? dostrzeg?a Kapitu?a Generalna obecnie?

Wobec takiej sytuacji Ksi?dz Bosko reagowa? energicznie szukaj?c nowych form przeciwstawiania si? z?u. Z?ym si?om w spo?ecze?stwie przeciwstawia? si?, obna?aj?c dwuznaczno?? i szkodliwo?? sytuacji, "kontestowa? " po swojemu, rzecz jasna, w?adne moce swojej epoki. Oto, co oznacza mie? umys? i serce duszpasterza.

Zestraja? si? z tymi potrzebami i szuka? na nie odpowiedzi, w zgodzie z mo?liwo?ciami sytuacji historyczno-kulturalnej i ekonomicznej, tego momentu dziejów, a wszytko to mimo cz??ciowych sprzeciwów ?wiata ko?cielnego, w?adz i wiernych. Utworzy? w ten sposób oratoria, ró?nego rodzaju szko?y, warsztaty rzemie?lnicze, gazety i czasopisma; budowa? ko?cio?y, propagowa? misj? "ad gentes", i dzia?alno?? pomocy spo?ecznej w?ród emigracji, za?o?y? dwa zgromadzenia zakonne i ?wieckie stowarzyszenie, które kontynuuj? jego dzie?o ?ycia.

Jego sukces wynika tak?e z wyj?tkowych zdolno?ci osoby, z natury komunikatywnej, pomimo braków finansowych (nigdy nie na poziomie jego zapotrzebowa?), jego zwyczajnego baga?u kultury i intelektu (w momentach, gdy potrzeba by?o odpowiedzi na wysokim poziomie) i faktu bycia synem teologii i koncepcji spo?ecznych wcale nie szerokich horyzontów (a przez to nieodpowiednich na czasy post?pu sekularyzacji i g??bokich rewolucji spo?ecznych). Odznaczaj?c si? wy?szym zapa?em wiary, w trudnych sytuacjach prosi? i otrzymywa? pomoc od wszystkich: katolików i antykleryka?ów, bogatych i biednych, m??czyzn i kobiet, od zasobnych w pieni?dze lub posiadaj?cych w?adz?, od wybitnych przedstawicieli szlachty, od bur?uazji, od  ni?ej i od wy?ej uposa?onego kleru.

Mimo wszytko historyczne znaczenie Ksi?dza Bosko, bardziej ni? w wielo?ci dzie?, przejawi?o si? w pewnych elementach metody, jak na tamten czas, oryginalnej - s?ynnego
"systemu prewencyjnego Ksi?dza Bosko"- odkry? go mo?na w podj?ciu intelektualnego i emotywnego problemu biednej, "opuszczonej m?odzie?y" i jego znaczenia moralnego i spo?ecznego:

* w przeczuciu najpierw w Turynie, we W?oszech i na ?wiecie pó?niej, silnej obywatelskiej i "politycznej" potrzeby zaj?cia si? problemem wychowania m?odzie?y i u?wiadomieniu w tym wzgl?dzie najbardziej wra?liwych instytucji i opinii publicznej;

* w my?li, która zainspirowa?a s?uszne interwencje, podj?te na szerok? skal? w ?wiecie katolickim i politycznym, niezb?dne dla ?ycia Ko?cio?a i dla porz?dku spo?ecznego;

* i w umiej?tno?ci komunikowania tej my?li szerokim rzeszom wspó?pracowników, dobroczy?ców i mi?o?ników.

 Ksi?dz Bosko, nie jako polityk, socjolog czy zwi?zkowiec "ante litteram", ale  zwyczajnie jako ksi?dz-wychowawca, rozpocz?? od my?li, ?e wychowanie mo?e wnie?? wiele dobra w ka?de warunki, je?li realizowane b?dzie z maksimum dobrej woli, zaanga?owania i z umiej?tno?ci? przystosowania.  Kszta?towa? sumienia, formowa? do sprawiedliwo?ci ludzkiej, do uczciwo?ci spo?ecznej i politycznej, i po tej linii próbowa? dokona? zmiany w spo?ecze?stwie, poprzez dzie?o wychowania.

Prze?o?y? warto?ci nadrz?dne, w które wierzy? – i których broni? m??nie wobec wszystkich – na dzia?ania spo?eczne, konkretne dzie?a, bez naginania w kierunku duchowym czy eklezjalnym, skoro miejsca lub do?wiadczenia pozostawa?y daleko od problemów ?wiata i ?ycia. Ale, bior?c si?? z powo?ania kap?a?skiego wychowawcy, troszczy? si? o to, by zaanga?owa? (wychowanka) w codzienno??. Nie by?a to rezygnacja z horyzontów, ale przeciwnie, wskazanie na przestrze?, w której wdra?a? nale?y warto?ci i idea?y, nie by?a to ucieczka do ochronnego azylu, zwalniaj?cego od otwartej konfrontacji, ale zmierzanie si? z szersz? i zró?nicowan? rzeczywisto?ci?; nie by?o to wcale ograniczenie si? do zaspokojenia wybranych ludzkich potrzeb, czy do powtarzania prawie mechanicznego tradycyjnych zachowa?; nie by?o odrzucaniem napi??, ani ucieczk? od koniecznej ofiary, ryzyka czy walki. Ksi?dz Bosko mia? dla siebie i dla salezjanów dar wolno?ci i zaszczyt autonomii. I nie my?la? nawet wi?za? dziejów swojego dzie?a z nieprzewidywalnymi wahaniami politycznych rz?dów.

Znany teolog francuski Maire-Dominique Chenu, O.P., odpowiadaj?c w latach osiemdziesi?tych ubieg?ego wieku na pytanie dziennikarza, który pyta? si? o imiona kilku ?wi?tych nios?cych przes?anie aktualne na nowe czasy, potwierdzi? bez wahania: "Chcia?bym przypomnie?, przede wszystkim, tego, który wyprzedzi? Sobór tego wieku: Ksi?dz Bosko. On ju? w sposób proroczy jest wzorem ?wi?to?ci poprzez swoje dzie?o, które zrywaj? ze sposobem my?lenia i wierzenia sobie wspó?czesnych."

By? przyk?adem dla wielu, liczni na?ladowali jego przyk?ad, staj?c si? sami "Ksi?dzem Bosko z Bergamo", "z Bolonii", "z Messyny" itd.

Oczywi?cie "sekret" jego "sukcesu" ka?dy odnajduje w czym innym, patrzy na przez siebie osobi?cie ukszta?towany wizerunek: zdolnego przedsi?biorcy dzia?a? wychowawczych, dalekowzrocznego organizatora dzia?a? narodowych i mi?dzynarodowych, wyszukanego wychowawcy, wielkiego mistrza, itp. To jest nasz model i jeste?my powo?ani, aby go w sposób, jak najwierniejszy powiela?!

5.   Zako?czenie

Drodzy Wspó?bracia, prze?ywali?my KG26 w czasie Wielkiego Postu i ?wi?t Paschalnych. W ten sposób Pan zaprosi? nas, aby?my przyj?li wskazówk?, ?e potrzebujemy do?wiadczenia Paschy, je?li chcemy osi?gn?? tak bardzo upragnione odrodzenie duchowe i odnow? naszego zaanga?owania apostolskiego. Nie ma ?ycia bez ?mierci. Nie ma mistyki “Da mihi animas" bez ascezy “cetera tolle".

Chcia?bym podsumowa?, przywo?uj?c raz jeszcze szczególne do?wiadczenia Ksi?dza Bosko. Latem 1846 zachorowa? i znalazl si? w niebezpieczenstwie ?mierci. Po kilku tygodniach pokona? chorob? i, z zaleceniem rekonwalescencji, móg? wróci?  do Oratorium, podpieraj?c si? lask?. Nadbiegaj?cy ch?opcy posadzili go na krze?le, podnie?li go w gór? i triumfalnie zanie?li go a? na boisko. W kaplicy, po modlitwach dzi?kczynnych, Ksi?dz Bosko wypowieda najbardziej zobowi?zuj?ce w swoim ?yciu s?owa: «Drodzy synowie, moje ?ycie zawdzi?czam wam. B?d?cie pewni: od tej chwili ca?e moje ?ycie po?wi?c? ca?kowicie dla was».[46] Ksi?dz Bosko, natchniony przez Ducha ?wi?tego podj??, w pewnym sensie, niepisane ?lubowanie: ?lub mi?o?ci apostolskiej, po?wi?cenia w?asniego ?ycia dla m?odzie?y; ?lub, któremu dochowa? wierno?ci przez ca?e ?ycie. To w?a?nie oznacza “Da mihi animas, cetera tolle", które sta?o sie mottem inspiruj?cym nasz? Kapitu?? Generaln?. Taki jest w?a?nie program na przysz?o??, program odnowy duchowej i wzmo?enia gorliwo?ci apostolskiej, z którym pragniemy doj?? do celebracji dwusetnej rocznicy jego narodzin.

Wyrazi? pragn? ?yczenie, aby?my, a razem z nami wszystkie osoby, które identyfikuj? si? z duchowymi warto?ciami salezja?skiego Systemu Wychowawczego, umieli kocha? m?odzie? i z zaanga?owaniem Ksi?dza Bosko realizowa? misj? salezja?sk?. Wyra?am nadziej?, ?e Salezjanie razem z osobami uto?samiaj?cymi si? z duchowymi warto?ciami Salezja?skiego Systemu Wychowawczego, b?d? mogli ukocha? m?odzie? i anga?owa? si? w prac? z nimi, jak Ksi?dz Bosko, realizuj?c w ten sposób masz? misj?. Chcia?bym, aby ludzie m?odzi mogli odnale?? w ka?dym z nas (jak chopcy z Oratorium znale?li w Ksi?dzu Bosko na Valdocco) osoby dyspozycyjne, by sz?y razem z nimi, aby budowa? razem z nimi i dla nich znacz?c? i fascynuj?c? obecno?? wychowawcz?, zdoln? zaproponowa? i zaanga?owa? m?odzie?y sposoby przemiany kulturowej.

Przyk?adow? ikon?, mog?ca precyzyjnie zilustrowa? ten historyczny moment Zgormadzenia, jest epizod przekazania “p?aszcza i ducha" Eliasza uczniowi Elizeuszowi, (2 Krl 2,1-15). Eliasz wiele razy próbowa? oddali? od siebie Elizeusza, najpierw w Galgala, potem w Betel i w Jerychu, mo?e z ch?ci pozostania samemu w chwili odej?cia. Ale Elizeusz chce by? jego g?ównym duchowym spadkobierc? i wci?? jest obok niego. Jak?e bym pragn??, ?eby ka?dy ze wspó?braci, w stosunku do Ksi?dza Bosko, mia? takie w?a?nie pragnienie, jak Elizeusz, aby przej?? dwie trzecie ducha Eliasza. Zostaj?c duchowym dziedzicem Eliasza, Elizeusz podnosi jego p?aszcz, a wraz z nim przywdziewa na siebie tak?e ducha swego nauczyciela. Elizeusz dok?adnie powtarza ostatni cud Eliasza, co upewnia uczniów proroków, ?e prawdziwie “duch Eliasza" spocz?? na Elizeuszu.

W tym momencie przychodz? na my?l s?owa Paw?a VI, podczas beatyfikacji Ksi?dza Rua, gdy powiedzia?, ?e ta beatyfikacja wyra?a?a potwierdzenie jego godno?ci, jako nast?pcy Ksi?dza Bosko, jako ucznia zdolnego przyj?? i przekaza? ducha Ojca. Tak jak Ksi?dz Rua, aby przej?? dziedzictwo Ksi?dza Bosko, pozwólny Panu Bogu dzia?a? w nas, jak dzia?a? w nim, dzi?ki naszej ca?kowitej dyspozycyjno?ci.

Tak wi?c, Drodzy Wspó?bracia, przekazuj? wam owoc pracy KG26, której wy byli?cie bohaterami. Przekazuj? wam dokument, który bedzie nam s?u?y?, jako przewodnik na sze?ciolecie 2008-2014, ale przede wszystkim przekazuj? wam ducha KG26. Jest on pe?nym tre?ci do?wiadczeniem Pi??dziesi?tnicy, aby nasze ?ycie i misja dozna?y g??bokiego odnowienia. Dla wszystkich Salezjanów jest on zatem polem zaanga?owania Zgromadzenia w perspektywie wielkiego jubileuszu salezja?skiego roku 2015.

Niech Bo?y Duch tchnie z moca, aby nasze Zgromadzenie mia?o odwag? nieustannie prosi?, razem z Ksi?dzem Bosko: “Da mihi animas, cetera tolle".

Rzym, 12 kwietnia 2008

LISTA UCZESTNIKÒW KAPITU?Y GENERALNEJ 26

Rada Generalna

1   P   CHÁVEZ VILLANUEVA Pascual Prze?o?ony Generalny, Przewodnicz?cy

2   P   BREGOLIN Adriano    Wikariusz Prze?o?onego Generalnego

3   P   CEREDA Francesco Radca do spraw Formacji - Kierownik

4   P   DOMENECH Antoni    Radca do spraw Duszpasterstwa M?odzie?y

5   P   ALENCHERRY Francis   Radca do spraw Misji

6   P   MAZZALI  Giovanni    Ekonom Generalny 

7   P   BARUFFI   Helvécio Radca Regionalny

8   P   D’SOUZA Joaquim   Radca Regionalny

9   P   FRISOLI Pier Fausto Radca Regionalny

10   P   KLEMENT Václav Radca Regionalny

11   P   ORTIZ G. Esteban Radca Regionalny

12   P   RODRÍGUEZ M. Filiberto Radca Regionalny

13   P   VAN HECKE Albert Radca Regionalny

14   P   STEMPEL  Marian Sekretarz Generalny

15   P   MARACCANI Francesco   Prokurator Generalny

Region salezja?ski: AFRYKA - MADAGASKAR

16   P   GEGANTONI Genaro   Prze?. Wizytatorii   Afryka Etiopia - Erytrea

17   P   GEBREMESKEL Estifanos Delegat Afryka Etiopia - Erytrea

18   P   TSHIBANGU Joachim Inspektor   Afryka ?rodkowa

19   P   NGOY Jean-Claude    Delegat   Afryka ?rodkowa

20   P   PULIKKAL Joseph Inspektor   Afryka Wschodnia

21   P   SAHAYA Gnanaselvam A.    Delegat   Afryka Wschodnia

22   P   DUFOUR François Prze?. Wizytatorii   Afryka Po?udniowa

23   P   JOHNSON Jeffrey   Delegat   Afryka Po?udniowa

24   P   JIMÉNEZ Manuel    Prze?. Wizytatorii   Afryka Zachodnia Frankofo?ska

25   P   AKPOUÉ Adolphe-Marie    Delegat   Afryka Zachodnia Frankofo?ska

26   P   CASTELLINO Riccardo   Prze?. Wizytatorii   Afryka Zachodnia Anglofo?ska

27   L   JOB Samuel    Delegat   Afryka Zachodnia Anglofo?ska

28   P   NGENDAKURIYO Gabriel    Prze?. Wizytatorii   Afryka Wielkie Jeziora

29   P   GATETE  Innocent Delegat   Afryka Wielkie Jeziora

30   P   BASAÑES Guilherme    Prze?. Wizytatorii   Angola

31   P   LASARTE Martín    Delegat   Angola

32   P   VEGA DIEZ José Antonio   Prze?. Wizytatorii   Afryka Tropikalna Równikowa

33   P   KIFUAYI Grégoire Delegat   Afryka Tropikalna Równikowa

34   P   DE SANTIS Erminio   Prze?. Wizytatorii   Madagaskar

35   P   SALERNO Rosario Delegat   Madagaskar

36   P   LEAL GOMES Manuel Prze?. Wizytatorii   Mozambik

37   P   CHAQUISSE Américo   Delegat   Mozambik

38   P   CZERWI?SKI Józef Prze?. Wizytatorii      Zambia-Malawi-Namibia-Zimbabwe

39   L   MAKUMBA Sylvester   Delegat   Zambia-Malawi-Namibia-Zimbabwe

Region salezja?ski: AMERYKA ?ACI?SKA – PÒ?WYSEP PO?UDNIOWY

40   P   GARCÍA Fabián   Inspektor Argentyna – Buenos Aires

41   L   CEJAS Guillermo    Delegat    Argentyna – Buenos Aires

42   P   TIRABASSO Vicente    Inspektor Argentyna – Bahía Blanca

43   P   CAUCAMÁN Honorio Delegat    Argentyna – Bahía Blanca

44   P   PALAZZO Leonardo Inspektor Argentyna – Kordoba

45   P   YAMANOUCHI Fidel   Delegat    Argentyna – Kordoba

46   P   LÓPEZ A. Horacio Inspektor Argentyna – La Plata

47   P   HAAG Miguel   Delegat    Argentyna – La Plata

48   P   LÓPEZ Joaquín Andrés    Inspektor Argentyna - Rosario

49   P   AGUIRRE  Adolfo   Delegat    Argentyna - Rosario

50   P   ZANCANELLA Ovidio Geraldo   Inspektor Brazylia – Belo Horizonte

51   P   FARIA Nilson    Delegat    Brazylia – Belo Horizonte

52   P   DE CASTRO Afonso Inspektor Brazylia – Campo Grande

53   P   SHINOHARA Lauro   Delegat    Brazylia – Campo Grande

54   P   MEDEIROS Damásio Raimundo Inspektor Brazylia - Manaus

55   P   ALVES  Francisco   Delegat    Brazylia - Manaus

56   P   TEIXEIRA José Valmor Cesar   Inspektor Brazylia – Porto Alegre

57   P   FISTAROL Orestes Carlinhos    Delegat    Brazylia – Porto Alegre

58   P   RODRIGUES  João Carlos Inspektor Brazylia - Recife

59   P   MENEZES A. Alencar   Delegat    Brazylia - Recife

60   P   BIAGGI Marco Inspektor Brazylia – São Paulo

61   P   ZACHARIAS Ronaldo Delegat    Brazylia – São Paulo

62   P   VITALI Natale   Inspektor Chile

63   P   ZURA   Juan Carlos Delegat    Chile

64   P   JARA Walter Luis    Inspektor Paragwaj

65   P   GONZÁLEZ José Pablino    Delegat    Paragwaj

66   P   ALGORTA Juan M.    Inspektor   Urugwaj

67   P   STURLA Daniel   Delegat    Urugwaj

Region salezja?ski: AZJA WSCHODNIA - OCEANIA

68   P   MOLONEY    Francis J.    Inspektor   Australia

69   P   CAPRA Elio   Delegat    Australia

70   P   LAM Simon    Inspektor Chiny

71   P   FUNG Andrew Delegat    Chiny

72   P   WONG Andrew    Inspektor Filipiny Pó?nocne

73   P   MACASAET Martin   Delegat    Filipiny Pó?nocne

74   P   SANCHEZ Arthur (Jr)   Inspektor   Filipiny Po?udniowe

75   P   VILBAR Roneldo    Delegat    Filipiny Po?udniowe   

76   P   PUPPO Orlando    Inspektor Japonia

77   P   CIPRIANI Aldo    Delegat    Japonia

78   P   CALLEJA Andres    Prze?. Wizytatorii Indonezja – Timor Wsch.

79   P   DELIMARTA Andre Delegat Indonezja – Timor Wsch.

80   P   HWANG Paul (Myeong Deok)   Inspektor Korea

81   P   KIM Francisco (Ok Chu) Delegat    Korea

82   P   THEPHARAT  P. John Bosco    Inspektor Tajlandia

83   P   ALCOSEBA Aaron Emnace   Delegat    Tajlandia

84   P   NGUYEN Van Them Giovanni Battista Inspektor Wietnam

85   P   NGUYEN Thinh P. Joseph Delegat    Wietnam

86 L  TRAN HOANG L. Francesco S.   Delegat    Wietnam

Region salezja?ski: AZJA PO?UDNIOWA

87 P  FERNANDES Michael   Inspektor Indie – Bombay

88 P  COELHO Ivo Delegat    Indie – Bombay

89 P  BERGER John   Inspektor Indie – Kalkuta

90 P  CHUNKAPURA Jose    Delegat    Indie - Kalkuta

91 P  POONTHURUTHIL James Inspektor Indie – Dimapur

92 P  KURUVACHIRA Jose Delegat    Indie – Dimapur

93 P  ALMEIDA Joseph   Inspektor Indie – Guwahati

94 P  MAWRIE Barnes Lister    Delegat    Indie – Guwahati

95 L  VALERI Nello   Delegat    Indie – Guwahati

96 P  MADDHICHETTY Noel Inspektor Indie – Hyderabad

97 P  RAMINEDI Balaraju Delegat    Indie – Hyderabad

98 P  KUTTIANIMATTATHIL Jose Inspektor Indie – Bangalore

99 P  ANCHUKANDAM Thomas   Delegat    Indie – Bangalore

100  P  PALLIPURAM Varghese Delegat    Indie – Bangalore

101  P  STANISLAUS Swamikannu   Inspektor Indie – Madras

102  P  JOSEPH Andrew    Delegat    Indie – Madras

103  P  KANAGA Maria Arokiam   Delegat    Indie – Madras

104  P  LOBO    Charles Inspektor   Indie – New Delhi

105  P  PEEDIKAYIL Michael Delegat    Indie – New Delhi

106  P  PIRES    Loddy Inspektor   Indie – Panjim

107  P  NORONHA Romulo   Delegat Indie – Panjim

108 P   SUSAI Amalraj Inspektor Indie – Tiruchy

109 P   JOHNSON Albert    Delegat Indie – Tiruchy

110 P   PINTO Anthony Humer    Prze?. Wizytatorii Sri Lanka

111  P  FERNANDO Anthony   Delegat Sri Lanka

112  P  YE MAUNG Joachim    Prze?. Wizytatorii Myanmar

113  P  SEIN MYINT Edward    Delegat Myanmar

Region salezja?ski: EUROPA PÒ?NOCNA

114 P   WÖß  Franz    Inspektor Austria

115 P   OBERMÜLLER Petrus Delegat    Austria

116 P   CLAES Jozef Inspektor Belgia Pó?nocna

117 P   SPRONCK Herman    Delegat    Belgia Pó?nocna

118 P   BLAHA František    Inspektor Czechy

119 P   KOMÁREK Jan    Delegat    Czechy

120 P   MARIJANOVIC Ivan    Inspektor Chorwacja

121 P   ORKIC Pejo    Delegat    Chorwacja

122 P   PELLIZZARI Giuseppe    Prze?. Okr?gu    Okr?g Wschodni

123 P   PISTELLATO Onorino Delegat    Okr?g Wschodni

124 P   WINSTANLEY Michael   Inspektor Wielka Brytania

125 P   GALLANGHER James Delegat    Wielka Brytania

126 P   GRÜNNER Josef Inspektor Niemcy

127 P   MENZ Heinz Delegat    Niemcy

128 L   MULLER Jean-Paul    Delegat    Niemcy

129 P   HORAN John    Inspektor Irlandia

130 P   ATTARD Fabio    Delegat    Irlandia

131 P   ?UBIAN S?awomir Inspektor Polska – Warszawa

132 P   KU?AK Wojciech   Delegat    Polska – Warszawa

133  P  WUJEK Andrzej   Delegat    Polska – Warszawa

134  P  ?EPKO Zbigniew Inspektor Polska - Pi?a

135  P  CHMIELEWSKI Marek    Delegat    Polska - Pi?a

136  P  KLAWIKOWSKI Zenon   Delegat    Polska - Pi?a

137  P  KA?MIERCZAK Boles?aw Inspektor Polska - Wroc?aw

138  P  DRUSZCZ Pawe? Delegat    Polska - Wroc?aw

139  P  CHRZAN Marek   Inspektor Polska – Kraków

140  P  GOCKO Jerzy   Delegat    Polska – Kraków

141  P  TURANSKÝ Štefan    Inspektor S?owacja

142  P  IŽOLD Jozef Delegat    S?owacja

143  P  SNOJ Alojzij Slavko   Inspektor S?owenia

144  L  SUHOVERŠNIK Marko   Delegat    S?owenia

145  P  HAVASI József    Inspektor W?gry

146  P  ANDRÁSFALVY János   Delegat    W?gry

Region salezja?ski: EUROPA ZACHODNIA

147  P  VAN DER SLOOT André    Inspektor Belgia Po?udniowa

148  P  BELBOOM Paul   Delegat    Belgia Po?udniowa

149  P  ENGER  Joseph    Inspektor Francja

150  P  FEDERSPIEL Daniel Delegat    Francja

151  P  CARVALHO João de Brito    Inspektor Portugalia

152  P  PERIERA Artur    Delegat    Portugalia

153  P  CODINA Joan Inspektor Hiszpania – Barcelona

154  P  ASURMENDI Angel   Delegat    Hiszpania – Barcelona

155  P  URRA MENDÍA Félix   Inspektor Hiszpania - Bilbao

156  P  VILLOTA José Luis   Delegat    Hiszpania – Bilbao

157  P  RODRÍGUEZ PACHECO José Inspektor Hiszpania – León

158  P  BLANCO José María Delegat    Hiszpania – León

159  P  MORAL LAMELA Luis Manuel   Inspektor Hiszpania - Madryt

160  P  GARCÍA Miguel Ángel Delegat    Hiszpania – Madryt

161  P  GUIJARRO Luis Alberto Delegat    Hiszpania – Madryt

162  P  NÚÑEZ MORENO José Miguel    Inspektor Hiszpania – Sewilla

163  P  FERNÁNDEZ M. Francisco José Delegat    Hiszpania – Sewilla

164  P  SANCHO Juan Bosco    Inspektor Hiszpania - Walencja

165  P  ECHETO Antonio    Delegat Hiszpania - Walencja

Region salezja?ski: AMERYKA ?RODKOWA I PÒ?NOCNA

166 P   RAMÍREZ  José Pastor   Inspektor Antyle

167 P   LINARES Juan Delegat Antyle

168 P   ZABALA Juan Pablo Inspektor Boliwia

169 P   ORTIZ Javier Delegat Boliwia

170 P   CORRAL Luis   Inspektor Ameryka ?rodkowa

171 P   GUZMÁN  René   Delegat Ameryka ?rodkowa

172 P   AUTHIER  Richard Prze?. Wizytatorii Kanada

173 P   PACE Michael   Delegat Kanada

174 P   PERESSÓN  Mario Inspektor Colombia – Bogotá

175 P   ROJAS José Raúl Delegat Colombia – Bogotá

176  P  NIEBLES Vidal    Inspektor Kolumbia – Medellín

177  P  GÓMEZ John Jairo Delegat    Kolumbia – Medellín

178  P  SÁNCHEZ Francisco Inspektor Ekwador

179  P  ESPINOZA Alfredo    Delegat    Ekwador

180  P  CHARLES Jacques Prze?. Wizytatorii Haïti

181  P  MÉSIDOR Jean-Paul Delegat    Haïti

182  P  GONZÁLEZ PLASENCIA Filiberto   Inspektor Meksyk – Guadalajara

183  P  DELGADILLO Cornejo Salvador    Delegat    Meksyk – Guadalajara

184  P  AGUILAR Miguel   Inspektor Meksyk - México

185  P  HERNÁNDEZ V. José Antonio    Delegat    Meksyk – México

186  P  SANTILLI Vicente Inspektor Peru

187  P  ATARAMA Jorge    Delegat    Peru

188  P  HEUSER James    Inspektor Stany Zjednoczone Wschód

189  L  DION Thomas Delegat    Stany Zjednoczone Wschód

190  P  PURDY David   Inspektor Stany Zjednoczone Zachód

191  P  TRINIDAD Melchor   Delegat    Stany Zjednoczone Zachód

192  P  REYES Jonny    Inspektor Wenezuela

193  P  BIORD Raúl   Delegat    Wenezuela

Region salezja?ski: W?OCHY – BLISKI WSCHÒD

194  P  MOLINARI    Giovanni Inspektor W?ochy - Adriatycka

195  P  LABARILE  Francesco Delegat W?ochy - Adriatycka

196  P  MIGLIASSO Pietro Inspektor W?ochy - Piemont i Valle d’Aosta

197  L  BERTAZZI Luca   Delegat  W?ochy – Piemont i Valle d’Aosta

198  P  BOZZOLO Andrea Delegat W?ochy – Piemont i Valle d’Aosta

199  P  MARTELLI Alberto    Delegat W?ochy – Piemont i Valle d’Aosta

200  P  SOSIO Agostino   Inspektor W?ochy – Lombardzko-Emilijska

201  P  CAMERONI Pier Luigi Delegat W?ochy – Lombardzko-Emilijska

202  P  SALA Rossano   Delegat W?ochy - Lombardzko-Emilijska

203  P  LORENZELLI Alberto   Inspektor W?ochy – Liguryjsko-Toska?ska

204  P  MADJIDI Karim   Delegat W?ochy – Liguryjsko-Toska?ska

205  P  MARTINO Pasquale   Inspektor W?ochy - Po?udniowa

206  P  CELLA Luigi Delegat W?ochy - Po?udniowa

207  P  CRISTIANI Pasquale   Delegat  W?ochy - Po?udniowa

208  P  RIVA Eugenio   Inspektor W?ochy  - Pó?nocny-Wschód

209  P  BARDUCA Renzo   Delegat    W?ochy  - Pó?nocny-Wschód

210  P  BONATO Giannantonio   Delegat W?ochy  - Pó?nocny-Wschód

211  P  PUSSINO Gian Luigi Inspektor W?ochy - Rzymska

212  P  MANCINI Leonardo   Delegat W?ochy - Rzymska

213  P  COSSU Giovanni Prze?. Wizytatorii W?ochy - Sardynia

214  P  MORFINO Mauro    Delegat W?ochy - Sardynia

215  P  PERRELLI Vito Luigi    Inspektor W?ochy - Sycylia

216  P  FICHERA Paolo   Delegat W?ochy - Sycylia

217  P  MONTANTI Calogero   Delegat W?ochy - Sycylia

218  P  GIANAZZA Gianmaria    Inspektor Bliski Wschód

219  P  SOUCCAR Bashir   Delegat Bliski Wschód

Salezja?ski Uniwersytet Papieski

220 P   NICOLUSSI Giuseppe   Prze?. Wizytatorii    UPS

221 P   TONELLI Riccardo Delegat    UPS

Dom Generalny i Wspólnota Watyka?ska

222 P   BOLKOVAC Stjepan Delegat    RMG

Zaproszeni

223  P  THELEKKADAN Jacob   Zaproszony    Afryka Wschodnia

224  P  OSANGER Rudolf Zaproszony   Austria

225  L  SILVA Altair Zaproszony    Brazylia - Campo Grande

226  P  LOOTS Carlo Zaproszony    Belgia Pó?nocna

227  L  JIMÉNEZJosé Luis Zaproszony    Kolumbia - Medellín

228  P  GALVE Rafael Zaproszony    Filipiny Pó?nocne

229  L  MARANGIO Claudio    Zaproszony    Piemont i Valle d’Aosta

230  L  THAIPARAMBIL Mathew Zaproszony    Indie - Kalkuta

231  P  ELLICHERAIL Thomas Zaproszony   Indie - Kalkuta

232  L  BLANCO Antonio   Zaproszony    Hiszpania - Madryt

233  P  ONRUBIA Luis J.    Zaproszony   Hiszpania - Madryt