Czcigodny: 21.12.1995;
Beatifykacja: 25.04.2004
Celebracja liturgiczna: 13 października
Alessandrina Maria da Costa urodziła się 30 marca 1904 r. W Balasar w Portugalii. Była wykształconą chrześcijanką przez matkę, wraz z siostrą Deolindą. Alexandrina pozostała w rodzinie przez siedem lat, po czym została wysłana do Póvoa do Varzim na emeryturę z rodziną cieśli, aby uczęszczać do szkoły podstawowej, której brakowało w Balasar. Po powrocie do Balasaru pracuje jako rolnik. Jest żywa, żartobliwa i czuła i bardzo poszukiwana przez swoich towarzyszy.
W wieku 14 lat wskakuje z okna do ogrodu swojego domu, aby ocalić czystość zagrożoną pasją niektórych ludzi o złych zamiarach. Pięć lat później zmiana zakontraktowana jesienią zmienia się w całkowity paraliż, który zmusza ją do spania ponad 30 lat.
Jest traktowany przez starszą siostrę. Prosi lub łaskę uzdrowienia, ale Matka Boża daje jej akceptację cierpienia i pragnienie cierpienia dla zbawienia dusz. Zwycięski charyzmat salezjański, który rozwijał się wraz z ks. Beltrami, ks. Czartoryskim, ks. Variarą i siostrą Eusebią, inspiruje także Alexandrinę. Ofiarowuje się jako ofiara: „Nie mam innego celu niż oddać chwałę Bogu i zbawić dusze”.
Przez cztery lata (1938-1942), pokonując swój zwykły paraliż, zszedł z łóżka i przez 182 razy przeżywał pasję Chrystusa w każdy piątek, przez trzy bardzo bolesne godziny. Poprosił i uzyskał od Piusa XII poświęcenie świata Niepokalanemu Sercu Maryi (31 października 1942 r.).
Od 27 marca 1942 r. Do śmierci, 13 lat i 7 miesięcy, nie spożywa już żadnego napoju ani jedzenia, poza codzienną komunią. Ten niewytłumaczalny fakt został naukowo zweryfikowany przez kilku lekarzy, czasami nawet w upokarzający sposób dla Alessadrina. To był wielki mistyk. W nieustannym zjednoczeniu z Jezusem w Namiotach całego świata otrzymał ekstazy i objawienia.
Pan chciał, aby jego drugi dyrektor duchowy był salezjaninem, ks. Umberto Pasquale, który zebrał swój cenny pamiętnik. Następnie zgodził się zostać Współpracownikiem. Powiedział: „Czuję wielkie zjednoczenie z salezjanami i współpracownikami całego świata. Ile razy ustanowiłem świadectwo przynależności i ofiaruję moje cierpienia, zjednoczone ze wszystkimi, dla zbawienia młodzieży!
Kocham Zgromadzenie. Kocham ją tak bardzo i nigdy nie zapomnę jej ani na ziemi, ani w niebie. ”Tysiące ludzi przyszło do jej łóżka, aby otrzymać pocieszenie z jej słów. pielgrzymi odwiedzają go Jan Paweł II beatyfikował ją 25 kwietnia 2004 roku.
> Czcigodny 21 grudnia 1995; beatyfikowany 25 kwietnia 2004 r. przez Jana Pawła II
