Dekret o męczeństwie: 26.03.1999
Beatyfikacja: 13.06.1999
Celebracja liturgiczna: 29 maja
Joseph Kowalski urodził się w Siedliskach koło Rzeszowa, 13 marca 1911 r. U Wojciecha i Zofii Borowiec, siódmego z dziewięciorga dzieci. Jego rodzice, praktykujący katolicy, byli rolnikami, którzy posiadali skromne gospodarstwo.
Po ukończeniu szkoły podstawowej zapisali go do salezjańskiego kolegium w Oświęcimiu (Auschwitz). Giuseppe natychmiast wyróżnił się za zaangażowanie w naukę i służbę oraz szczerą radość. Wstąpił do Towarzystwa Niepokalanej i Stowarzyszenia Misyjnego, później został jego prezydentem.
Dosłownie zakochał się w charyzmacie salezjańskim i jego założycielu, z którego starał się brać przykład we wszystkim: zaangażowanie w radosną animację świąt religijnych i cywilnych, obecność apostolską wśród swoich towarzyszy, a zwłaszcza prymat życia duchowego.
Jako młody student zaczął pisać swój pamiętnik, który przekazuje nam nabożeństwo do Maryi Wspomożycielki i do Eucharystii: «O, moja Matko - napisał - muszę być święty, ponieważ to jest moje przeznaczenie. O Jezu, ofiaruję moje biedne serce [...]. Spraw, abym nigdy nie odchodził od Ciebie i aby do śmierci pozostał wierny: raczej umrzyj, niż cię obraził, nawet z małym grzechem. Muszę być świętym salezjaninem, tak jak mój ojciec Don Bosco ”.
Tymczasową profesję złożył w Czerwińsku w 1928 r., A święcenia kapłańskie otrzymał 29 maja 1938 r. W Krakowie. Został mianowany sekretarzem prowincjalnym. Dbał o chór młodzieżowy w parafii i opiekował się najtrudniejszymi młodymi ludźmi.
W 1939 r. Polska była okupowana, ale salezjanie kontynuowali pracę wychowawczą. To jest główny powód dramatycznego aresztowania 23 maja 1941 r .: gestapo zdobyło Don Kowalskiego wraz z jedenastoma innymi salezjanami pracującymi w Krakowie. Początkowo był internowany w więzieniu Montelupich w tym samym mieście; stamtąd został przeniesiony do obozu koncentracyjnego Auschwitz 26 czerwca, otrzymując numer 17,350. W obozie koncentracyjnym poświęcił się potajemnie apostolstwu: wyznał, odprawił mszę św., Odmawiał różaniec, prowadził ukryte wykłady, w tym o Księdzu Bosko, wzmacniając pragnienie walki o przetrwanie w towarzyszach więzienia.
Cierpiał cierpienie, nękanie i poniżanie. Odsłonięty różańcem odmówił nadepnięcia, przyspieszając w ten sposób męczeństwo, które miało miejsce w Auschwitz 4 lipca 1942 r. Jego ciało zostało najpierw wrzucone do pojemnika na odchody, a następnie spalone w krematorium obozowym.
Jego mieszkańcy zaczęli czcić jego pamięć, wierząc, że jego ofiara zapłodniła polskie powołania. Papież Jan Paweł II był również tego samego zdania i osobiście interesował się sprawą kilku polskich męczenników. W końcu beatyfikował ich w Warszawie 13 czerwca 1999 roku.
Dekret męczeństwa został opublikowany 26 marca 1999 r .; beatyfikowany 13 czerwca 1999 r. przez Jana Pawła II.
