Czcigodny: 02.04.1993
Beatyfikacja: 14.04.2002
Celebracja liturgiczna: 15 stycznia
Luigi Variara urodził się w Viarigi w prowincji Asti 15 stycznia 1875 r. Z głęboko chrześcijańskiej rodziny. Ojciec Pietro słuchał Księdza Bosko w 1856 roku, kiedy przybył do wioski, aby głosić misję.
Postanowił zabrać Luigiego na Valdocco, aby kontynuować studia. Święty umrze cztery miesiące później. Ale wiedza, którą zrobił z tego mały Luigi, wystarczyła, by oznaczyć to na całe życie.
Kiedy skończył szkołę średnią, poprosił o zostanie salezjaninem. Wstąpił do nowicjatu 17 sierpnia 1891 r. Variara studiowała filozofię w Valsalice, gdzie spotkał się z Don Andreą Beltrami, która zrobiła na nim wrażenie radością, z jaką stanął przed chorobą. W 1894 r. Don Unia, słynny misjonarz trędowatych z Agua de Dios, był w Valsalice, aby wybrać duchownego, aby opiekować się młodymi trędowatymi. Wśród 188 towarzyszy, którzy mieli takie same aspiracje, wpatrując się w Variarę, powiedział: „To jest moje”.
Luigi przybył do Agua de Dios 6 sierpnia 1894 r. Lazaret składał się z 2000 mieszkańców, z czego 800 trędowatych. Gdy tylko przybył, stał się duszą wszystkich pacjentów, szczególnie dzieci. Zorganizował zespół muzyczny, ożywiając chorych niespodziewaną świąteczną atmosferą. W 1895 r. Don Unia zmarł, a Luigi został sam z Donem Crippą.
W 1898 r. Przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce okazał się świetnym reżyserem duchowym. W 1905 r. Zakończono budowę „Asilo don Unia”, stażu mogącego pomieścić do 150 sierot i trędowatych, oraz zagwarantować im naukę pracy i przyszłe wejście do społeczeństwa. W Agua de Dios wraz z Siostrami Opatrzności powstało Stowarzyszenie Córek Maryi, grupa 200 dziewcząt. Był ich spowiednikiem. Zidentyfikował w grupie pewne wezwania do życia zakonnego. Narodził się śmiały projekt - wyjątkowa rzecz w Kościele - Instytutu, który umożliwiłby przyjęcie pacjentów z trądem. Zainspirowany duchowością Dona Beltramiego rozwinął zwycięski charyzmat salezjański i założył Zgromadzenie „Córek Świętych Serc Jezusa i Maryi”, które liczy dziś 600 zakonników.
W tym celu musiał wiele cierpieć z powodu niezrozumienia ludzi i niektórych przełożonych, którzy uważali, że kilka razy usunie go z Agua de Dios. Jak Ksiądz Bosko był wzorowy w posłuszeństwie. Przed oszczerstwem nie powiedział ani słowa. Był wiarygodny, ponieważ był posłuszny.
Don Rua z Turynu zachęcał go. Umarł od swoich chorych, jak chciał posłuszeństwo. Teraz spoczywa w Agua de Dios, w kaplicy jego Córek.
Czcigodny 2 kwietnia 1993 r .; beatyfikowany 14 kwietnia 2002 r. przez Jana Pawła II
