Uznany za czcigodnego: 03.03.2016
Stefan Ferrando urodził się w Rossiglione (Genua) 28 sierpnia 1895. Jego rodzicami byli Augustyn i Józefina Salvi. Jako dziecko uczęszczał do szkoły salezjańskiej, najpierw w Fossano, a następnie w Turynie. Zafascynowany życiem
ks. Bosko poprosił o przyjęcie do Zgromadzenia Salezjańskiego.
Pierwszą profesję zakonną złożył w Foglizzo Canavese (Turyn) w roku 1912. Podczas I wojny światowej pracował w służbach medycznych, za co w 1917 roku otrzymał Srebrny Medal za Męstwo (Versie-Corite).
Po zakończeniu studiów teologicznych, w 1923 otrzymał święcenia kapłańskie, w Borgo St. Martino (Aleksandria).
Poprosił o możliwość wyjazdu z pierwszymi Salezjanami do Assam w Indiach na pograniczu Tybetu, Chin
i Birmy (1921/23). Jego prośba została przyjęta. Przez 10 lat pełnił funkcję dyrektora Nowicjatu oraz studentatu filozoficznego i teologicznego. Jako duchowy syn księdza Bosko organizował wyprawy wraz
z młodymi salezjanami do okolicznych wiosek, by tam organizować świąteczne oratoria i w ten sposób uczyć się lokalnego języka. Ku jego wielkiemu zaskoczeniu, 9 lipca 1934 roku, Pius X mianował go pierwszym biskupem Krishnagar. Sakrę biskupią przyjął w Shillong, 10 listopada 1934 roku, z rąk arcybiskupa Kalkuty.
26 listopada 1935 roku Ojciec Święty przeniósł go do Shillong. 14 marca 1936 objął władzę jurysdykcyjną
w nowej diecezji poprzez ucałowanie ziemi oraz powierzenie swej przyszłości Jezusowi ukrzyżowanemu. Nowy biskup poprosił swych kapłanów, by ci poszli do okolicznych wiosek i tam głosili ludziom Ewangelię. Jednocześnie i on sam nie zaprzestał pełnić tej posługi.
Jego działalność duszpasterska była naznaczona stylem Salezjańskim: radość, prostota oraz bezpośredni kontakt z ludźmi. Wychodził do młodych ludzi, do biednych i potrzebujących. Wszystkich przyjmował
w duchu salezjańskiej miłości.
Odbudował katedrę oraz budynki misyjne. Rozpowszechnił również nabożeństwa ku czci Maryi Wspomożycielki Wiernych oraz Ks. Bosko. Chciał, aby to właśnie hindusi byli pierwszymi ewangelizatorami na ich własnych ziemiach. Założył Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Maryi Wspomożycielki Wiernych. Siostry miały świadczyć oraz uczyć o miłości Jezusa, Maryi Wspomożycielki Wiernych i Ks. Bosko nie tylko na terenie misji, ale i pośród ubogich. 26 czerwca 1969 roku, w duchu Soboru Watykańskiego II, w którym
on sam również brał udział, złożył rezygnację z pełnienia funkcji biskupa w diecezji, po czym Papież Paweł VI ustanowił go Arcybiskupem Tytularnym Troiny.
W 1972 wrócił do Assam i tam dokonał konsekracji nowo ukończonej Katedry Archidiecezji Shillong (24.04.1973). Powrócił do Włoch, by tam zamieszkać w salezjańskim domu Quarto (Genua). W 1970 napisał: „Tutaj we Włoszech często mnie pytają: Dlaczego opuściłeś Assam po 47 latach bycia tam misjonarzem? Na co odpowiadam: Nadszedł bowiem dzień, na który czekałem 27 lat. Kościół w Indiach może nareszcie stanąć na swoich własnych nogach!”
Odszedł do Pana 20 czerwca 1978 roku. Dziewięć lat po śmierci, na prośbę Sióstr Misjonarek Maryi Wspomożycielki Wiernych, urna z doczesnymi szczątkami Arcybiskupa została umieszczona w kaplicy Klasztoru św. Małgorzaty w Shillong, w miejscu, który stał się jego drugim domem.