Dzisiaj chciałbym nazwać to dniem miłości, dniem miłości. Dziś rano rozważaliśmy nasze intymne zjednoczenie z błogosławionym Jezusem w świętej Eucharystii: za każdym razem, gdy ją przyjmujemy, przyjmujemy ją godnie, możemy powiedzieć, że jest to chwila rzeczywistej obecności błogosławionego Jezusa w naszym sercu, która trwa przez cały dzień , do tego czasu gonimy go od nas swoją świętą Łaską.
I mamy dostępne środki, abyśmy mogli powiedzieć, że w każdej chwili naszego życia możemy być w jedności z błogosławionym Jezusem: modlitwą. Pozwólcie, że to krótko, ponieważ ta funkcja już była, w której modliliśmy się i modliliśmy za naszych drogich zmarłych, za modlitwę współczucia. Ile nieszczęść na tym świecie. W tym momencie chcieliśmy także pamiętać wiele, wiele dusz cierpiących w czyśćcu. Jest to akt miłosierdzia, mówimy także heroiczny, ponieważ zastosowaliśmy dla nich wszystko, co mogliśmy w pośpiechu braterskiej miłości.
Modlitwa. Zbieram od naszego Księdza Bosko najważniejsze myśli dotyczące tego tematu; z drugiej strony jesteśmy przyzwyczajeni do mówienia o sobie. Na naszej fladze jest napisane: praca i modlitwa. Wybrali, powiedziałbym to, dla rymu. To jest nasze zjednoczenie z Panem w każdej chwili dnia. Wyraża się to również w tej formie, modlitwie i pracy. TERAZ ET LABORA.
Kto się nie modli, nie może wstać; nie może zostać z Panem. Ten, kto się modli, niewiele robi i robi niewiele dobrego. Kto dużo się modli, wie, wie. Musimy być, moi dobrzy bracia, synami salezjańskimi Ks. Bosko, nieustannie zjednoczeni z Panem w duchu modlitwy, jak nas uczył. Nie, myliłem się, jak nas nauczył; zgodnie z tym, czego uczył nas błogosławiony Jezus, mamy polecenie: sinus orate; Przerwa na leszczyna. Vigilate et orate. Petite et accipietis. Tutaj widzicie wiarę w modlitwę, siłę w modlitwie. Rozkaz Pana, obietnica Pana. Leszcz Indesinenter. Petite et accipietis.
Modlimy się, modlimy się o zbawienie naszej duszy. Módlmy się do moich drogich współbraci za wszystko, co słuszne. I widzicie, praktycznie naszą modlitwę - to są wszystkie myśli naszego Księdza Bosko - praktycznie nasza modlitwa musi być tylko tak mówiona, wypełniać nasze obowiązki. Nie przegap żadnej okazji, aby zrobić dobrze. Ale wszyscy próbowaliśmy i czujemy to w każdej chwili dnia, moi drodzy bracia. Jeśli jesteśmy w jedności z Panem - a Bóg chce, jeśli chcemy, możemy przyjmować go sakramentalnie każdego dnia - z pewnością będziemy z nim.
I nie wydaje mi się, że w pojedynczych chwilach dnia, kiedy jest potrzeba, Pan sugeruje nam dokładnie, co musimy zrobić. Tak zwani święci, święte inspiracje, mają ten cel. Ale czasami nie jesteśmy ostrożni. Albo nie mamy zwyczaju o tym myśleć; Oto ta mentalna dyspersja, o której również myśleliśmy w tych dniach. Niezbyt wartościowe dla interesów naszej duszy i interesów Pana w zbawieniu dusz powierzonych nam i chwały Ojca. Święte inspiracje; jest to zjednoczenie się z modlitwą coraz bardziej do Pana.
A w prawdziwym stanie faktycznym, w którym się znajdujemy, dla kogo powinniśmy się modlić? Ale moi drodzy, za zbawienie dusz, które są nam powierzone, aby dla nich jako dla nas było zbawienie duszy i wszystko, co jest słuszne.
Potrzebujemy modlitwy za naszych pracowników; wszyscy spróbowaliśmy. Czasami widzimy, że wszystkie nasze wysiłki skierowane ku duszy nie lądują. Dusza nie czuje, dusza się nie porusza; ale modlimy się za tę duszę.
Modlimy się o nasz obowiązek, by naprawdę być dla chwały Pana i dla zbawienia dusz.
Modlimy się za naszych przełożonych; nie tylko dla przełożonych kongregacji, ale dla wszystkich naszych przełożonych, zwłaszcza - jesteśmy chrześcijanami - dla Papieża, dla Kościoła, dla wszystkich chrześcijan, dla wszystkich tych dusz, do których Pan nas posłał, aby słyszeli głos Pana i uzyskaj Łaskę nawrócenia.
A potem, w zależności od okoliczności, nawet okoliczności zewnętrznych, dla tych, którzy modlą się za nas, dla tych, którzy modlą się z nami, dla tych, którzy polecają się naszym modlitwom, dla uczucia czułego współczucia, powiedziałem wcześniej, wielu cierpiącym duszom , Ale pomyślcie, nawet tutaj, jesteśmy otoczeni przez szpitale, ile dusz cierpi; i w jakim celu?
Pomyśl o tych, którzy w tym czasie są powoływani przez Pana do wieczności; punkt śmierci tak wielu, tak wielu dusz rozproszonych w naszym świecie. Ale na pewno. Nasza modlitwa, ta modlitwa czułego współczucia, miłości, musimy podnieść ją do Pana. Następnie mamy nasze bezpłatne modlitwy, nasze spontaniczne modlitwy; ale patrzcie, zawsze staramy się modlić za Kościół powszechny. Oto moi dobrzy bracia, niektóre myśli zaczerpnięte z naszego Księdza Bosko, które widzicie, jednak w kwestii modlitwy i tego, co zwykle mówimy w naszych praktykach pobożności, widzicie, mają bardzo prostą koncepcję, którą można wyrazić w tych słowach i są dokładne.
„W związku z tą sprawą trzymajmy się łatwych rzeczy, ale róbmy je z wytrwałością, aby nie straszyli, a nawet nie męczyli chrześcijan, a zwłaszcza młodzieży”. Zastosuj tę prawdziwą myśl naszego Księdza Bosko do naszych praktyk pobożności. Reguła mówi wyraźnie. Być może jest to jeden z najbardziej szczegółowych punktów naszej władzy, rozdział praktyk pobożności i duch, z którym musimy je realizować. I widzicie, że Ksiądz Bosko bardzo dobrze rozumie, że „biorąc pod uwagę nasze stanowisko - mówi - że mamy, nie możemy wykonywać wielu praktyk pobożności, zwłaszcza wspólnych”.
Ale potrzebujemy tego ducha pobożności, który inwestuje cały nasz dzień; od samego początku, kiedy słyszymy dzwonek lub gdy budzimy się i robimy nasz znak krzyża, ponieważ jesteśmy dobrymi chrześcijanami i chcemy rozpocząć właśnie ten dzień, mówi nasz święty Franciszek Salezy, wprowadzając naszą duszę w ręce Boga i poświęca nasze myśli, nasze słowa i działania dnia, aż do końca, kiedy możemy odpocząć z Łaską Pana. Ale to jest dokładnie, mówi Ksiądz Bosko, w naszych praktykach pobożności, a nie ciężar, który waży. Trzymajmy się rzeczy łatwo; Zróbmy to jednak z wytrwałością. I te rzeczy, które musimy także doradzać innym, którzy nie straszą ani nawet nie męczyli chrześcijan.
Pamiętam tę świętą duszę biskupa Wakidy, z którą początkowo musieliśmy budować intymne związki, ponieważ pomogło nam to wyznać naszych chrześcijan. Mówi: „Wy, inni zakonnicy, macie wadę. Chcesz obciążyć chrześcijan takimi samymi praktykami pobożności lub tymi dobrodziejstwami, które są dla ciebie tak dobre ”.
Ale patrz myśl Ks. Bosko. Abyśmy, w naszych relacjach z Bogiem, nie mieli, powiedziałbym, praktykuje to w pewien sposób męczą, straszą chrześcijanina, mówi Ksiądz Bosko, a zwłaszcza. Trzymajmy się naszych praktyk pobożności. Robimy to, co jest przepisane dobrze; w miarę możliwości zrób to ze społecznością. Nie możemy? Dobra, to nie nasza wina. Ale niech będzie ten duch intymnej jedności właśnie z Panem.
Ksiądz Bosko napisał okólnik w 1976 r., Zatytułowany: „Zachować ducha pobożności”. Nie chcę tego wszystkiego czytać, ponieważ nie jest to konieczne. Ksiądz Bosko napisał to, gdy odwiedził domy. W liście podaje krótkie sprawozdanie z domów; jest zadowolony z rozwoju, który podejmuje zbór, zauważa potrzebę personelu, a także myśli szczególnie o potrzebie personelu w misjach. I mówi tak: „Pragnąc przyjść do rzeczy ważnych dla zachowania zakonnych i skutecznych powołań, aby zachować ducha pobożności między salezjanami i powierzonymi nam młodymi mężczyznami, chciałbym polecić wam pewne rzeczy, które sprawiły, że poznałem praktyki litości. ”
A wiesz o co chodzi? Nie mówi nic o pobożnych praktykach. Jednak wszystkie one są środkami do zachowania ducha pobożności. Po prostu odnoszę się do pierwszego: „Firmy: nikt nie boi się o nich mówić, polecać ich, zachęcać, określać ich cel, pochodzenie i odpusty oraz inne traktaty, które można z nich osiągnąć. Wierzę, że te skojarzenia można nazwać kluczem do pobożności, konserwatorium moralności, wsparcia dla powołań kościelnych i religijnych. ” A inni? Inne środki to te, które Ks. Bosko sugeruje właśnie po to, aby utrzymać nas w cnocie czystości; nie mówi o pobożnych praktykach. Wydaje mi się, że musimy tak myśleć. Ksiądz Bosko zwracający się do każdego z nas mówi:
„Synu, bądź ostrożny, staraj się nie karmić swojego serca wszystkim, co może być okazją do grzechu”.
Widzisz. Opowiadaj o związkach, przyjaźniach, błyskotliwych lub specjalnych rozmowach, zarówno w formie pisemnej, jak iz innymi młodymi ludźmi. Porozmawiaj o ucieczce stulecia i jego maksymach. Porozmawiaj o pójściu spać wieczorem po modlitwie. A punktualność w odpoczynku jest związana z dokładnością wschodu rano, która wydaje się natarczywa i ma zamiar wpajać. Wierzcie mi, moi drodzy, doświadczenie uczyniło tak wiele, że jest tak dobrze znane, że przedłużona godzina odpoczynku rano bez konieczności była zawsze bardzo niebezpieczna. Wręcz przeciwnie, dokładność wznoszenia się, oprócz tego, że jest początkiem dobrego dnia, może być również nazywana stałym przykładem dla wszystkich. I zaleca, aby pocieszenie zostało spełnione, aby wypełnić i wykonywać praktyki pobożności nawet naszym młodym ludziom, a zwłaszcza naszym drogim współbraciom, które mogą czasami mieć przeszkody. To, a wszystko po to, żebyśmy litowali się nad nami.
Wydaje mi się, że musimy tak powiedzieć. Jeśli pilnie się uczymy, wykonujemy praktyki pobożności, które są przepisane, robiąc to, co możemy na czas, w miejscu, w ustalony sposób itd., I staramy się trzymać z dala od nas wszystkie bliskie lub odległe okazje grzechu, - to jest naturalne - trzymamy się w jedności z Panem. Litość nie oznacza klęczenia ani pozdrawiania. Pobożność polega na naszym stałym zjednoczeniu z Panem w ciągu dnia. Jest synowską pobożnością syna, który pędzi w kierunku Ojca; duszy, która pędzi i obejmuje, rozpościera ramiona tak, jak medytowaliśmy dziś rano, aby zatopić się w naszej miłości. Tutaj jest myśl Ks. Bosko.
Ksiądz Bosko, ożywiony chwałą, przeniknięty miłością Pana i przeniknięty miłością do dusz, wie, że w pewnym momencie swego życia, zwłaszcza gdy zbór zaczął opuszczać Oratorium, chciał napisać, do czego jesteśmy przyzwyczajeni nazwij „Poufne wspomnienia”, - wtedy były całkiem tajne i można by powiedzieć, że są „poufne”; teraz wszyscy ich znają, są drukowani - va beh, aby móc kierować swoje dzieci, które powoli odchodzą od Oratorium, aby zacząć rozszerzać dzieło apostolstwa kongregacji poza centrum. Poufne wspomnienia pochodzą z 1963 r., Pierwsze, które zostało złożone naszemu św. Księdzu Rua, możemy powiedzieć, że pierwszy dyrektor pierwszego, który rozpoczął działalność poza oratorium.
W 1971 roku, w 1972 roku Ksiądz Bosko zobaczył ich ponownie, użył ich; a potem, prawdę mówiąc, dla każdego, kto tego potrzebował, Ksiądz Bosko kazał komuś zrobić kopię, kiedy komuś zlecił. Później, w 1975 r. Został litografowany, w 1986 r., Właśnie w ostatnich latach życia naszego Księdza Bosko, Ksiądz Bosko zobaczył ich ponownie i tam zostali litografowani i dlatego zaczęli używać wspólnej normy.
To jest bardzo cenne zasady. To z nich możemy poznać jeszcze bardziej autentycznie myśl wychowawczą Ks. Bosko i jeśli naprawdę to uczynimy, co jest napisane, z pewnością będziemy postępować zgodnie z prawdziwą myślą naszego Księdza Bosko.
Nie chcę trzymać cię na wierzchu. Pierwsza część tych wspomnień odnosi się do osoby, której poświęca się, „W relacji do siebie”, jest to napisane. Wolę ci je przeczytać; są one stworzone dla dyrektorów, ale wydaje mi się, że zostały stworzone i że są tak przydatne w kształtowaniu, powiedzmy, dnia salezjanina, niezależnie od tego, czy jest on duchownym, koadiutorem, czy też ma znacznie wyższe obowiązki, które łączą z tych dyrektora, do których są bezpośrednio kierowani.
Pamiętam, że byłem dzieckiem i miałem okazję zbliżyć się do mojego menedżera w smutną okazję. Pamiętam: „Chodź tu trochę, podejdź tutaj i wyjmij z szuflady małą książeczkę, mówię, naprawdę nic nie zrozumiałem, ale te poufne wspomnienia zostały napisane. I powiedział mi:„ Patrz, oto słowa Don Bosco, którzy widzą powód Don Bosco? „Po czym później, kiedy twój naprawdę stać salezjanin, czytałem te słowa, zbyt, i wiedziałem wtedy, że to właśnie te wspomnienia, które Bosko dał swoim dzieciom. W skrócie, moi drodzy bracia ,
„Po pierwsze, nic cię nie denerwuje.” Wydaje mi się, że to nie boli nawet wszystkich braci, nawet jeśli nie są reżyserem, to jest my. W wyjaśnieniu chciałbym nazwać to „dniem salezjanina według ducha Ks. Bosko”. Nie ma wszystkich szczegółów; to nie ma znaczenia. Są szczegóły, które odnoszą się do kapłanów. Zamiast tych, pomyślmy o naszych nie kapłańskich praktykach pobożności.
„Nic cię nie denerwuje.” Spokój, spokój, spokój, spokój w stosunku do nas. Musimy także walczyć. My także mamy nasze duchowe obawy każdego dnia. Wewnętrzne obawy. Obawy zewnętrzne w wypełnianiu naszych obowiązków, moi drodzy współbracia. „Nic cię nie denerwuje.” A Ksiądz Bosko skomentował: „Przeszłość jest przeszłością, przeszłość wody już nie mleje.” Ale dlaczego długo tracimy moich drogich braci i torturujemy naszą duszę w związku z przeszłością? Ale co możemy z tym zrobić? „Dawna woda już się nie miażdży. Wracając nieustannie, ale jeśli dobry i błogosławiony Pan powróci w każdej chwili, prawda, może zbliżyć się do nas i powiedzieć nam:„ Uważaj, zrobiłeś w tym roku; Nie wstydzisz się? ”Przeszłość minęła!
„Przyszłość? Ale jest w rękach Boga! ”Ale tak, mogę teraz umrzeć. Ale co mam napisać o przyszłości? Nawet przeszłość? Tutaj, a potem: „Nic cię nie denerwuje.”
„A w trudnościach? - tutaj - twój umysł, twoja dusza, twoje serce, twój umysł, nawet twoja siła fizyczna, wznoszą go do Pana. „ Ale każdego dnia Kościół każe nam się modlić:„ Panie, pozwól mojemu ciału niech będzie zdrowy, niech moja dusza będzie zdrowa. ”Ale zbierałbyś tylko styl modlitwy, na mszale, w którym Kościół modlił się, aby zachować zdrowie ciała i umysłu chrześcijanina. Ale to naturalne: nic cię nie denerwuje. Kierujemy się nim. Ale jeśli naprawdę kochamy Pana, dlaczego nie mielibyśmy spróbować?
Zauważmy, że św. Ignacy i św. Franciszek Salezy wciąż kiwali głową do innego punktu: obojętności w modlitwie. W pewien sposób obojętność w naszym zjednoczeniu z Panem. Nie obojętność w stosunku do końca - to jasne, nie możemy być obojętni: On i On sam, - ale w odniesieniu do środków. Jeśli mamy wiarę w Pana, ale dlaczego musimy iść i mówić o tym i tamtym? Ludzie małej wiary, w każdej chwili dnia mogli krzyczeć Pana. „Quaerite primum regnum Dei et omnia adicientur vobis.” Również w rzeczach materialnych. Na pewno! Niestety przełożeni epoki muszą złamać głowy, aby w ten sposób mieć to, co konieczne, ale jeśli mamy ducha wiary i ducha modlitwy, moi drodzy bracia, będziemy mieli tę świętą obojętność. Mówi się, i czytamy to w refektarzu naszego Księdza Bosko, że tak wiele obaw, jak on, tym bardziej był szczęśliwy i uśmiechnięty. Nic cię nie denerwuje.
Po drugie: „Unikaj wyrzeczeń pokarmowych.” Och, to jest pocieszające. A z wyrzeczeń w jedzeniu moi drodzy współbracia są uważni. „Wasze umartwienia pilnie pracują nad obowiązkami i znosić prześladowanie innych.” „Każdej nocy robisz siedem godzin odpoczynku. Przedstawia ona jedną godzinę szerokości geograficznej czy inaczej, dla siebie i dla innych, kiedy będą mówić jakąś racjonalną przyczynę ". Eh, my również, dobrze 8 godzin; także 9 ... cóż, dziękujemy również za to Panu. Surowość, pokuta nie polega na tym; wykonujmy nasze obowiązki i wspierajmy się wzajemnie, ofiarując Panu codzienne krzyże. Następnie, co odnosi się do praktyk pobożności. Tutaj zwraca się do kapłanów:
„Świętuj Mszę Świętą, odmawiaj Święty Brewiarz, dostojną i uważną osobę. To dla ciebie i twoich pracowników. ”Drodzy kapłani, znamy nasze obowiązki. A dla innych? Zobaczysz teraz. „Nigdy nie pomijaj medytacji rano, podczas dnia wizyty w Najświętszym Sakramencie. Reszta zgodnie z zasadami. „ Oto moi dobrzy bracia, nasze praktyki pobożności. Widzicie, że dokładny wkład tego spokojnego spokoju, tego intymnego zjednoczenia z Panem, który przychodzi, powiedziałbym tak, nieustannie ćwicząc w naszych modlitwach.
Aby myśleć, że są salezjanie, którzy mówią, myślą, że mamy zbyt mało pobożnych praktyk, małą miłość. Jeśli robimy to dobrze, ale myślimy, że nie mamy godziny - mogę powiedzieć, możemy również powiedzieć - nie mamy pół godziny, w której Ksiądz Bosko nie każe nam się modlić. Jeśli to zrobimy, za każdym razem, gdy zaczniemy działania, ważne urzędy, w porządku, musimy powiedzieć ACTIONES, musimy powiedzieć ANGELUS, a czasami nie mówimy tego. A potem jest to naturalne; ale widzicie, że wezwanie jest ciągłe w naszych praktykach pobożności.
Po piąte: „Studiuj, aby się kochać, jeśli chcesz się bać. Miłosierdzie i cierpliwość towarzyszą wam nieustannie w nakazywaniu, poprawianiu i upewnianiu się, że każdy z waszych własnych uczynków i słów wie, że szukacie dobra dusz. Toleruje wszystko, jeśli chodzi o zapobieganie grzechowi, a twoje obawy są skierowane na duchowe, zdrowotne i naukowe dobro młodych ludzi Boskiej Opatrzności, powierzonych tobie. „Czy to nie nasz problem? To nie jest naszym obowiązkiem jako asystentów, czy to nie nasz obowiązek jako nauczycieli? Czy nie jest to naszym obowiązkiem, jeśli zajmujemy stanowisko w domu, katechecie, radnym? Są dobre dla wszystkich. Nie zapominajmy o tym. Po szóste: „W sprawach o większym znaczeniu zawsze robi krótkie podniesienie serca do Boga przed pracą”.
Eh, nie widzisz, o to chodzi. Nasz Ksiądz Bosko wyraził to w praktyce życia, mając ogólny wygląd Zdrowaś Maryjo. Zostawił to napisane. Pierwszy Ave Maria, który powiedział, rozpoczynając tam swoją pracę u Bartolomeo Garelli w zakrystii San Francesco d'Assisi. I przez cały czas i zawsze, gdy salezjanin musi robić coś ważnego, drodzy, jeśli mamy właśnie zwyczaj mówienia: teraz muszę rozmawiać z tą osobą, teraz muszę porozmawiać z tym autorytetem, mam ten problem, który Nie wiem jak rozwiązać, podnieśmy nasze myśli do Pana. Widzicie, w ciągu dnia, przez modlitwę, w wykonywaniu naszej własnej pracy, widzicie, że nieustannie się modlimy.
Wydaje mi się, że może to być wystarczające, aby wskazać dokładnie tę myśl, ducha Księdza Bosko w związku z tym. Podsumowując, być może już słyszeliście, jak czytał myśl naszego czcigodnego Przełożonego Generalnego:
„Dajemy dobry przykład w praktykach pobożności; zrób je wszystkie, zrób je wspólnie. Masz zajęcia w ministerstwie, idź i powiedz Mszę tu i tam i nie zawsze jest możliwe, aby zrobić to ze społecznością. Zasady mówią same za siebie. Reguła mówi, jak musimy, kiedy nie możemy, kiedy jesteśmy zajęci służbą i nie możemy wspólnie praktykować pobożności, mówi: „Ale twoje czyny są lepsze; wady ich z większym zapałem uczucia ”, ponieważ później, kiedy wrócisz z odmawiania Mszy, ponieważ cały czas się przyznałeś, nie byłeś w stanie medytować ani robić innych rzeczy ze społecznością, okej, ale oczywiście musisz robić szkołę, robić więcej gorliwości uczucia twojej szkoły, musisz to robić tu i tam. Ważną rzeczą nie jest ta materialność, ważne jest to, że jesteście zjednoczeni z Panem. Obyś powiedział: drogi Panie, jeśli nie przyjdziesz mi z pomocą,
Te rzeczy muszą być wyjątkiem - jest to naturalne, kiedy nie możemy - a wspólnota, która się modli, także rekompensuje to, czego nie może zrobić razem, tych, którzy nie mogą robić razem. Ale z drugiej strony nie jest to zwykły sposób. To jest pewne. Społeczność, która nie może wspólnie praktykować pobożności - to silne, ale jasne słowo - nie ma prawa istnieć i musi łączyć się z innymi. To jest prawdziwe znaczenie naszych praktyk pobożności, tego ducha modlitwy, który, jeśli nie możemy tego zrobić, jest zły; w skrócie, jesteśmy poza regułami. We wspólnych praktykach pobożności wspólnota jest na miejscu; wszystko przed Bogiem w tej samej płaszczyźnie.
Wykonywanie ćwiczeń DOBRYCH PIENIĘDZY, do których Ks. Bosko przywiązywał tak dużą wagę. Zrób to bez pośpiechu. Wydaje się to śmiertelne, jeśli chodzi o Pana, zawsze jest się zajęty. Zrób to bez pośpiechu. Daj Panu swój czas. To takie małe, dajmy to wszystko. Forma badania sumienia jest wykonywana spokojnie, nie w pośpiechu, nawet podzielona na kilka razy; nie potrzebujesz wszystkiego za każdym razem iw pośpiechu. I zostaw czas na refleksję po każdym pytaniu. Z tego powodu czytelnik jest również bardzo ważny. Bądź ekspertem, a nie pierwszym, który się zdarzy. Bądź tym, który umie robić, czytać powoli, z wdziękiem.
Podobnie nekrolog, czytanie jest jasne i wyraźne. Czy chcesz, żeby twoje imię zostało przeczytane w pośpiechu, wymamrotane, żeby nikt lub prawie nie mógł się zorientować? Ja nie, ale pragnę, aby we właściwym czasie moje imię zostało odczytane jasno i wyraźnie, aby ci, którzy nas znają, modlili się za nas. ” Widzicie, to małe rzeczy tworzą całość. Staramy się je robić dobrze, bo myślę, że niezwykłe rzeczy będziemy mieli niewiele okazji do spełnienia. Kończę moich dobrych braci. Starajmy się dzisiaj, w którym rozmyślaliśmy o zjednoczeniu z Panem, abyśmy również mieli różne formy modlitw, które musimy wykonywać w ćwiczeniach w indywidualnej i spontanicznej modlitwie bycia, bardziej niż to możliwe, w jedności z Panem pod czujną ochroną naszej matki Madonna.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
