Chcę, żebyście bracia unikali słów prezentacji, nasz dobry inspektor już to zrobił.
Niżej podpisany chętnie przyłączył się do pragnienia naszego przełożonego, ponieważ zawsze jestem szczęśliwy, kiedy mogę mówić bardziej do naszych drogich współbraci.
Wiesz już, co mogę ci powiedzieć; Nic nie wiem, ale powtarzam, ile nauczyli nas nasi starzy przełożeni. Z tego, czego nauczyli się bezpośrednio, mniej więcej, to prawda, od naszego drogiego Księdza Bosko. Rzeczywiście, w tym roku zaproponowałem coś więcej niż tylko moje biedne słowo, aby pozwolić usłyszeć słowa naszego Księdza Bosko, słyszymy się nawzajem, abyśmy byli z Nim przekonani, jeśli naprawdę będziemy chodzić w duchu naszego drogiego Ks. firm.
We wrześniu 1881 r. Nasz Ksiądz Bosko, jak wiecie, spełnił jedno ze swoich najważniejszych marzeń i wszystko to zostało napisane własną ręką, która ujawniła mu wspaniałą przyszłość naszego Zgromadzenia, a także niebezpieczeństwa, które groziły jego zniszczeniem. Pamiętasz „Qualis esse debet, qualis esse periclitatur.” Wśród różnych maksym, które zostały ogłoszone zwłaszcza pod koniec snu, są takie, które pamiętam: „Argumentum praedicationis, mane, meridie et vespere. Quot sunt verba signata, tot sint argumenta praedicationis ”.
Na mocy ricordate Che Erano w quel che devono Diamanti, główny raffigurate le futbolu ja Salesiani, chodź all'opposto, kiedy le cose fossero Andate źle, gdy Kongregacja la Fosse, dire, sulla strada di dissoluzione, era che cosa napisał tutti lo ricordiamo „głosić sezon i bieżące zadania. Słuchać i rozumieć: kontemplacja mattutinis wieczoru jest mocno opiera się na przestrzeganiu Konstytucji. Jeśli to zrobisz, nigdy nie zawiedzie pomocy Mighty. Spektakl będzie świat i aniołów. "
Zapamiętajcie doskonale te słowa, które według mnie możemy podsumować w tych trzech krótkich słowach, które mogą być naszym programem działania w całym życiu salezjańskim: GŁOSUJ, PRAKTYKA i TRANSFER, jak dokładnie nasz Ksiądz Bosko nauczył nas swoimi pismami, słowo, zwłaszcza przykład.
Dlatego w Ćwiczeniach Świętych Duchowych chcemy przybliżyć się do umysłu, do serca naszego Księdza Bosko; usłysz jego żywe słowo. Właśnie to proponuję zrobić właśnie w tych Świętych Duchowych Ćwiczeniach.
Pozwólcie na kolejną małą myśl: ponieważ musimy nalegać na to głoszenie w duchu Ks. Bosko, w duchu naszego Zgromadzenia. Ponieważ widzisz - tutaj wkraczamy do historii - dziś rano o tym rozmawialiśmy. Jasne, nie za wiele lat - nie ma potrzeby tworzenia proroctw - ale nasze Zgromadzenie tutaj w Japonii będzie w rękach Japończyków. Dlatego potrzebuje, abyśmy teraz, którzy jesteśmy w obecnych warunkach wzrastania tych drogich salezjańskich japońskich dusz blisko nas, naprawdę wzrastali zgodnie z duchem naszego założyciela, zgodnie z duchem naszego Towarzystwa; i dlatego musimy nauczać, nauczać, nauczać tego, czego nauczył nas Ksiądz Bosko, ale w szczególny sposób PRAKTYKA, PRAKTYKA, PRAKTYKA; że nasi japońscy współbracia widzą w nas prawdziwe przykłady salezjanina; a następnie TRANSFER. Pamiętajcie w Mszy naszego Księdza Bosko: „To, czego cię nauczyłem, co usłyszałeś ode mnie, zostanie przekazane i wykonane”.
Oto powód, dla którego mówię, że w tych duchowych świętych ćwiczeniach postanowiłem to zrobić.
W pierwszej kapitule generalnej w 1877 r. Ks. Bosko chciał, aby ten pierwszy rozdział był obchodzony z największą uroczystością i zaprosił między innymi słynnego wówczas, Ojca Franco z Towarzystwa Jezusowego, w tym czasie jednego z najbardziej znanych ascetów, najczęściej cytowanych aby mógł on również wnieść swój wkład do Kapituły, dobrze mu się powodzi. I ten dobry Ojciec wygłosił przemówienie, które niestety, nawet w protokole rozdziału, nie zostało zauważone z wyjątkiem tytułu. Przemówienie na ten temat: „Konieczne jest, abyście na początku waszego Zgromadzenia stali się sumieniem salezjańskim, sumieniem religijnym”.
Tutaj, moi dobrzy bracia, również z tą myślą - że tak powiedziałbym, to pierwsza podstawowa myśl tego pierwszego kapituły generalnej, do której Ks. Bosko przywiązywał największą wagę jako pierwsza; Zgromadzenie zostało niedawno zatwierdzone; - dlatego mówię, że my również, którzy naprawdę badamy siebie, jeśli mamy tę świadomość salezjańską, jeśli mamy poczucie odpowiedzialności w wykonywaniu naszych obowiązków, w wykonywaniu ogólnych obowiązków życia chrześcijańskiego, w naszym życiu salezjańskim; w szczególnych obowiązkach powierzonych każdemu z nas; szukamy, mówię, w te święte dni, aby się do tego wezwać; a potem powiedziałem słowami PRZYGOTOWANIE, rzucając okiem na wszystkich naszych Księdza Bosko, na wszystkie jego kazania, te, które zostały nam przekazane w 19-18 tomach napisanych w życiu naszego Don Lemoine, naszego Don Ceria; także w Buonenotti, ogólny przegląd.
Ale bardziej uderzyło mnie to, co odnosi się do tematu, który chcemy omówić, ten fakt: od 1869 do 1884 roku był to najbardziej niespokojny okres życia Ks. Bosko, - pomyśl: aprobata Zgromadzenia, zatwierdzenie Reguły, przekazanie przywilejów, założenie Instytutu córek Maryi Wspomożycielki, współpracowników salezjańskich, synów Maryi, zmagania, które musiała ona przejść nawet przez władzę kościelną - wszystko to jest zawarte w tym okresie i jest w tym okresie, w którym jest kilkanaście tuzinów okólników faktycznie napisanych przez naszego Księdza Bosko, w których na samym początku zgromadzenia czuje się w pewien sposób potrzebę sprawienia, aby jego dzieci usłyszały jego słowo, aby się nie wydarzyły nieporozumienia dotyczące ducha, który musi się pojawić,które muszą rozwijać się w naszym społeczeństwie, aby mogły produkować swoje owoce.
A potem, widząc, że była ta piękna manna z ksiąg ks. Bosko, Ks. Bosko, mówię, poczekajcie: ponieważ oczywiście my też nie możemy ich przekroczyć; czytamy je raz lub nawet więcej razy, ale aby je odświeżyć i naprawdę poczuć żywe słowo naszego ojca; myśląc, że z pewnością duchowo, możemy sobie wyobrazić, że jest tutaj pośród nas i że z radością usłyszy, że słowa, które wypowiedział do tych pierwszych dzieci, są teraz bardzo słodkim echem, które przenika umysły i dusze jego dzieci tutaj w Japonii; Naprawdę myślę, że będzie szczęśliwy, a jednocześnie będzie dla nas więcej niż pożyteczny. Ponieważ, jak widzisz, okólniki naszego Księdza Bosko są naprawdę programem całego naszego życia salezjańskiego.
Jesteśmy 24 maja 1867 roku: autograf oznacza tę datę. Ale w końcu, kiedy Ksiądz Bosko opublikował ją i przekazał wszystkim swoim dzieciom, jest data 6 czerwca 1867 r., Która była uroczystością Pięćdziesiątnicy. 24 maja! Ksiądz Bosko chciał wybrać te daty, które najbardziej przypominają Madonnę, która przypomina naszą pomoc chrześcijanom. „Apostołowie byli wychwalani przez Zbawiciela i obiecywano im wieczne królestwo, nie dlatego, że porzucili świat, ale dlatego, że porzucili go, wyznawali siebie gotowi pójść za Nim w uciskach, jakimi byli, pożerając ich życie w trudach, pokucie, cierpieniu, podtrzymywaniu najpierw męczeństwo wiary ”. Nie zapominajmy o dzisiejszym święcie św. Jakuba.
„Nawet w dobrym celu nikt, kto jest przekonany o konieczności posiadania Opatrzności, nie wkroczy do Towarzystwa. Wszyscy robią to dobrze w umyśle i sercu, poczynając od przełożonego generalnego do ostatniego z członków: nikt nie jest potrzebny w Towarzystwie; Tylko Bóg musi być wodzem, absolutnie niezbędnym mistrzem. Dlatego jego członkowie muszą zwrócić się do swego przywódcy, do swego prawdziwego mistrza, do Odkupiciela, do Boga, a z miłości do niego wszyscy muszą się włączyć do społeczeństwa; z miłości do Niego, do pracy, posłuszeństwa, porzucenia tego, co zostało opętane na świecie, aby móc powiedzieć na końcu Zbawiciela, że wybraliśmy model: „Ecce nos reliquimus omnia et secuti sumus te. Quid ergo erit nobis”.
„Podczas gdy mówimy, że każdy musi wejść do Towarzystwa w oparciu o jedyne pragnienie służenia Bogu, ale z zamiarem czynienia dobrze sobie, zamierzamy zrobić sobie prawdziwe dobro, duchowe i wieczne dobro , Kto szuka wygodnego życia, wygodne życie nie wchodzi w dobry cel w naszym Towarzystwie; opieramy słowo Zbawiciela, które mówi: Kto chce być moim uczniem, idźcie, sprzedajcie to, co ma na świecie, dajcie go biednym i naśladujcie mnie ”.
Nie zapomnij. Doskonałość chrześcijańskiej miłości: „Kochaj swojego Boga, całym swoim umysłem, całym swoim sercem, całą swoją wolą; i miłuj bliźniego swego jak siebie samego. ”Oto doskonałość chrześcijańskiej miłości. I błogosławiony Jezus kazał nam usłyszeć drugie słowo; daliśmy nam trzy sposoby, które czytamy, aby móc przezwyciężyć trudności duchowe, w których się znajdujemy: „Idź, sprzedaj to, co ci przeszkadza, Abneget! ...”
Tutaj przedstawiamy naszych drogich współbraci, którzy złożą śluby wieczyste na zakończenie ćwiczeń. Wczoraj powiedzieliśmy dokładnie to: to jest absolutne oderwanie się, zwłaszcza od nas samych, od naszego ego, które wymaga od nas Pana. I to właśnie ta tajemnica, nie tylko tej doskonałości miłości, ale tej religijnej doskonałości, całkowicie poświęcamy się, jak powiedział nasz święty Franciszek Salezy: „Gdybym widział w sercu nawet małe włókno, które nie było dla to bym go rozerwał ...
W tym momencie nagranie nie jest zrozumiałe. 2'15 ”zostały wyeliminowane. Uważamy, że są to słowa wspomnianego okólnika dla współbraci.
( „Ale dokąd pójść, gdzie pójść za nim, gdyby nie miał dłoni ziemi, gdzie mógłby położyć swoją zmęczoną głowę? Kto chce być moim uczniem, mówi Zbawiciel, idź za mną z modlitwą, z pokutą, a zwłaszcza zaprzyj się siebie, usuń krzyż codzienne udręki i niech mnie naśladuje Abeneget semetipsum, niech weźmie krzyż swój quotidie et sequatur mnie, ale aż za nim aż do śmierci, a jeśli to zawody, nawet aż do śmierci na krzyżu „)..?.
... Musimy być przygotowani na ten cel; i uroczyście obiecaliśmy Panu, że jeśli to się stanie, będziemy gotowi; prawda?
„Kiedy partner wejdzie w te dobre dyspozycje, musi pokazać bezpretensjonalne i mile widziane każde biuro, któremu może zostać powierzone: nauczanie, studiowanie, praca, nauczanie, wyznania w kościele, poza kościołem, najniższe zawody muszą być przyjmowane z wesołością i gotowością umysłu, ponieważ Bóg nie patrzy na jakość zatrudnienia, ale patrzy na koniec tych, którzy go okrywają. Tak więc wszystkie urzędy są równie użyteczne, ponieważ są równie zasłużone w oczach Boga, Moje drogie dzieci, ufajcie swoim przełożonym; muszą dać bliskie relacje Bogu z twoich dzieł; i dlatego studiują wasze zdolności, wasze skłonności i sprawiają, że są one zgodne z waszą siłą, ale zawsze tak, jak czują dla większej chwały Bożej i dla dobra dusz ”.
Oto moi dobrzy współbracia, pierwszy okólnik, możemy powiedzieć, który napisał naszego Księdza Bosko do swoich dzieci, i widzimy, że umieścił podstawę, absolutną podstawę: „Uświęcenie duszy właściwej większej chwale Bożej, a później zdrowie dusz ”. Pierwszy i drugi artykuł naszych konstytucji; zastanówmy się nad tym, moi dobrzy bracia. Odnówmy się w tym duchu całkowitego poświęcenia się Panu.
Nasz czcigodny Przełożony Generalny (Don Ziggiotti w marcu-kwietniu 1955 r.) , W trakcie swojej wizyty, która wciąż przypomina nam wiele pięknych chwil spędzonych z nim. Odbieram jego słowa, jego rady.
W konferencji, którą dał współbraciom z pewnym kierunkiem, opuścił tę pamięć; a ponieważ każdy z nas na swoim obszarze ma swoje obowiązki, wyższości, wydaje mi się, że mogą zrobić dobrze dla wszystkich:
„Dla tych, którzy ponoszą odpowiedzialność za zarządzanie, ich podstawowym obowiązkiem jest dobrze się administrować. Musimy wykonać tę zasadniczą pracę nad sobą. Czy powinno być drugorzędne i czy zostanie zapomniane? To nie jest; Bóg się nie zwiedzie. On widzi duszę naszej pracy; i tego właśnie chce. Niestety oczekujemy tak wiele do zrobienia, przesadzenia, a może nawet złego traktowania, a zaniedbujemy najważniejszą część, naszą osobistą pracę; uczymy, głosimy dla innych, a potem to my nie robimy tego, co mówimy, a może narzekamy, że inni nie podążają za nami. Najpiękniejsze kazanie to robić to, co mówimy, jeśli nie jest bezużyteczne. „ Połącz to ze słowami, które usłyszeliśmy od naszego Księdza Bosko.
I na zakończenie, drodzy współbracia, wydaje mi się, że musimy myśleć dokładnie tak: uświęćmy się i umiemy uświęcać innych. I pamiętajcie, będziemy mogli uświęcić innych proporcjonalnie do naszej świętości. Oto myśl, którą należy naprawić w naszych umysłach i sercach; i więcej niż wszystko w naszych pracach. To tutaj widać prawdziwe poczucie odpowiedzialności i przekonanie, że musimy zawsze mieć dla siebie prezent; oczywiście zostaliśmy salezjanami, aby zapewnić coraz większe i lepsze zbawienie naszej duszy; ale jako praca salezjańska, jako praca misyjna, oczywiście jako praca kapłańska, chcemy również pracować dla dobra dusz, którym Pan powierzy nam to, aby wszystko mogło współpracować w Jego chwale.
Oto małe pytanie; zróbmy to dla naszego świętego Franciszka Salezego i naszego Księdza Bosko, podsumowując myśli, które usłyszeliśmy dziś rano jako komentarz do Pater noster: „Świętość zależy od pokornego i codziennego przestrzegania obowiązków państwa, w czasie i miejscu i tylko dla miłość Pana ”.
Zwróćcie uwagę, w duchu św. Franciszka Salezego, że Ksiądz Bosko wziął wszystko, przestrzegając obowiązku, musimy mieć na uwadze, że musi to być coś kompletnego, nie dokładnie takiego jak quid mechanika, quid of rzeczy, które musisz żyć przez cały dzień. Zwróćcie uwagę na ostatnie słowa: „Za miłość Pana.” To właśnie musi uświęcić cały nasz obowiązek, który musi uświęcić i zmusić nas do zasług, nawet gdy wykonujemy obowiązki, które cierpimy. Świętość zależy od pokornego i codziennego przestrzegania obowiązków państwa, powierzonych nam, w czasie i miejscu, i tylko dla miłości Pana.
Widzicie, to jest naprawdę małe męczeństwo naszego codziennego życia; obejmujmy go z radością. I zastanawiając się trochę nad naszą duszą, zobaczmy, jak daleko jesteśmy od naszego uświęcenia, zgodnie z duchem naszego Księdza Bosko, zgodnie z tym, czego Pan chce i chce od nas cieszyć się w tych świętych dniach, a następnie podjąć bardziej odpowiednie postanowienia, aby to naprawdę cel naszego uświęcenia jest w pełni zrealizowany. Pomóż nam Najświętszej Maryi, naszej dobrej matce, niech nasz Ksiądz Bosko pomoże nam zapewnić, że duchowa praca, którą chcemy wykonywać w tych świętych dniach, będzie naprawdę skuteczna dla naszych dusz, a wtedy będzie skuteczna dla dusz, które są nasze powierzone, a Chwała Pana dojdzie do wniosku, do którego wszyscy dążymy.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus.
