Beatyfikacja: 03.05.1925
Kanonizacja: 22.06.1947
Celebracja liturgiczna: 23 czerwca
Józef Cafasso urodził się w roku 1811 w Castelnuovo d'Asti. Był trzecim,
z czworga dzieci średnio zamożnych właścicieli ziemskich. Jego najmłodsza siostra, Marianna, była matką bł. Józefa Allamano. Już od wczesnego dzieciństwa tak rodzina jak i cała sąsiednia okolica uważała go za młodego świętego. Ukończył studia teologiczne w seminarium w Chieri, po czym w 1833 przyjął święcenia kapłańskie. Cztery miesiące później wstąpił do Convitto Ecclesiastico, instytutu,
w którym wyświęceni księża kończyli swą pastoralną oraz kapłańską formację. Przez kilka lat pełnił tam funkcję Rektora. Z tym miejscem związany był aż do końca swego życia.
W Konwikcie „królowała” duchowość Ignacjańska natomiast Teologia oraz działalność duszpasterska czerpała natchnienie od Św. Marii Alfonsa Liguori. Największa uwaga była poświęcona studiom, które miały za zadanie uformować gorliwych spowiedników oraz znakomitych głosicieli Słowa Bożego. Józef, poprzez odbyte studia w Konwikcie, głęboko zrozumiał duchowość Św. Franciszka Salezego, którą następnie przekazywał swoim studentom, w sposób szczególny zaś Janowi Bosko, którego Kierownikiem Duchownym był latach 1841 – 1860. To właśnie ks. Cafasso miał ogromny wpływ na formację oraz kształtowanie duchowości ks. Bosko.
W umiłowaniu codziennych obowiązków oraz solidnym ich wypełnianiu widział niezawodną drogę
ku świętości; tym również niestrudzenie dzielił się ze swymi studentami. Ks. Bosko zaświadczył,
iż „wyjątkową cnotą Cafasso była niezwykła wierność oraz stałość w praktykowaniu zwykłych, codziennych obowiązków”.
Przejęty potrzebami najuboższych, często odwiedzał oraz wspomagał finansowo tych, którzy znajdowali się w bardzo ciężkiej sytuacji materialnej, przynosząc im również pocieszenie związane z posługą kapłańską. Jego praca duszpasterska obejmowała także duchową pomoc więźniom oraz skazanym na karę śmierci. Wkrótce był znany, jako „kapłan dla więźniów”. Roztropny oraz powściągliwy ks. Cafasso, mistrz ducha, był Kierownikiem Duchowym nie tylko księży, ale również ludzi świeckich, polityków oraz założycieli różnego rodzaju Instytutów oraz Zgromadzeń.
Ojciec Święty Pius XI nazwał go mianem Perły wśród kleru włoskiego. Ks. Cafasso wspierał ks. Jana Bosko oraz nowo założone Zgromadzenie Salezjańskie, od samego początku jego istnienia, nie tylko w sposób duchowy, ale również materialnie.
Po krótkiej chorobie zmarł 23 czerwca 1860 roku w wieku zaledwie 49 lat. Został beatyfikowany w roku 1925. Pius XII, ogłaszając go Świętym w 1947 roku, uznał ks. Cafasso jako „model kapłańskiego życia, ojca biednych, pocieszyciela chorych, wsparcie uwięzionych, wybawiciela potępionych”. Ten sam Papież,
w swojej encyklice Menti Nostrae (23 września 1950) zaproponował św. Józefa Cafasso jako wzór dla kapłanów.
