Beatyfikacja: 03.11.1963
Kanonizacja: 03.06.1970
Celebracja liturgiczna: 18 maja
Leonard Murialdo urodził się w Turynie w 1828 r., Ósmy syn bogatej rodziny. Osierocony przez ojca, gdy miał zaledwie cztery lata, nadal otrzymał doskonałe wykształcenie chrześcijańskie w szkole Scolopi w Savonie. W młodości przeżył głęboki kryzys duchowy, który doprowadził go do nawrócenia i odkrycia powołania kapłańskiego. Rozpoczął studia filozoficzne i teologiczne w Turynie. W tych latach rozpoczął pracę w Oratorium Kustosza Kustosza, kierowanego przez jego kuzyna, teologa Roberto Murialdo.
Dzięki tej współpracy dotyka problemów młodzieży z Turynu: dzieci ulicy, więźniów, kominiarzy, chłopców sklepowych. W 1851 r. Przyjął święcenia kapłańskie. Zaczął pracować w bliskim kontakcie z Donem Cafasso i Ks. Bosko, a od tego ostatniego przyjął kierownictwo Oratorium San Luigi. Leonardo wdycha system prewencyjny, ucieleśnia go i stosuje we wszystkich przyszłych pracach edukacyjnych. W 1866 roku przyjął kierownictwo Artigianelli College w Turynie, poświęcone przyjęciu, ludzkiemu, chrześcijańskiemu i zawodowemu szkoleniu biednych i opuszczonych dzieci. Dokonuje niezliczonych podróży do Włoch, Francji i Anglii, aby odwiedzić instytucje edukacyjne i opiekuńcze, uczyć się, porównywać i ulepszać swój system edukacyjny.
Jest jednym z promotorów pierwszych Katolickich Bibliotek Popularnych i Związku Robotników Katolickich, którego będzie asystentem kościelnym przez wiele lat.
W 1873 r., Przy wsparciu niektórych współpracowników, założył Zgromadzenie San Giuseppe (Giuseppini del Murialdo). Celem apostolskim jest edukacja młodzieży, zwłaszcza ubogich i opuszczonych. Otwiera mówców, szkoły zawodowe, domy rodzinne dla pracujących dzieci i kolonie rolnicze, pogłębia swoje zaangażowanie w stowarzyszeniach świeckich, zwłaszcza w dziedzinie szkolenia zawodowego dla młodych ludzi i dobrej prasy. Jego motto brzmiało: Robienie i milczenie.
Był człowiekiem ducha i modlitwy, kontemplacyjnym w działaniu jak Ks. Bosko. Około 1884 r. Uderzył go kilka ataków oskrzelowo-płucnych: Ksiądz Bosko pobłogosławił go i pomimo prób i kłopotów żył do 1900 r. Utrata ojca w młodym wieku zainspirowała Leonarda do zostania ojcem i przewodnikiem młodzieży chciał powierzyć. Życie, styl i praca łączą go z przyjacielem i wzorem św. Jana Bosko.
Paweł VI ogłosił go błogosławionym w 1963 r. I świętym w dniu 3 maja 1970 r.
