Beatyfikacja: 25.10.1964
Kaconizacja: 23.10.2011
Celebracja liturgiczna: 24 października
Luigi Guanella urodził się we Fraciscio (Sondrio) 19 grudnia 1842 roku. Charakterystyczne położenie geograficzne miejsca, gdzie Luigi się wychowywał, ukształtowało w nim silny charakter – stanowczy i umiarkowany z duchem poświęcenia. Wyróżniał się ogromną wiarą umacnianą lokalną pobożnością, wiarą żywą dzięki bliskości z ludźmi prostymi i biednymi. Naukę szkolną odbywał
w Collegio Gallio w Como oraz w różnych seminariach diecezjalnych. W 1866 roku przyjął święcenia kapłańskie, po czym został mianowany proboszczem w Savogno. Bez reszty poświęcił się pracy z młodymi ludźmi poprzez pomoc w ich edukacji oraz ożywianiu Akcji Katolickiej.
W tym czasie poznał ks. Bosko. Zafascynowany charyzmatem salezjańskim próbował otworzyć szkołę dla młodzieży, jednak nie udało się założyć tego dzieła. Chciał pozostać z ks. Bosko i w 1875 roku został Salezjaninem. Był odpowiedzialny za Oratorium Św. Alojzego w Turynie, a niedługo potem został mianowany Dyrektorem szkoły „Dupraz” w Trinità (Cuneo). W Zgromadzeniu Salezjańskim pozostał zaledwie trzy lata, gdyż Pan Bóg miał inne plany wobec niego: biskup nakazał mu powrót do diecezji. Luigi zawsze odważnie bronił ludzi młodych i biednych nawet przed ludźmi wpływowymi i politykami.
Był to kolejny powód, dla którego musiał zamknąć szkołę, którą otworzył dla biednych dzieci w Troana. Został skierowany przez biskupa do schroniska dla biednych osób w podeszłym wieku. Założył tam również wspólnotę Urszulanek, którą przekształcił w Zgromadzenie Córek Maryi Matki Bożej Opatrzności. Nowe Zgromadzenie poświęcone zostało wychowywaniu młodzieży, zwłaszcza tej ubogiej i będącej na marginesie społecznym, jak również pomocy przy opiece nad biedną trzódką w schronisku. W Como założył Dom Bożej Opatrzności, w którego centrum znajdowało się Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego. Przy pomocy biskupa powołuje do istnienia również męską gałąź Zgromadzenia o tym samym charyzmacie. Nazywa ich Sługami Miłości.
Rozkwit Zgromadzeń nastąpił we Włoszech, ale także w Szwajcarii oraz Stanach Zjednoczonych. Zajął się budowaniem kościołów, zatrudnianiem emigrantów oraz ludzi z marginesu. Z doświadczenia, jakie zdobył przy księdzu Bosko czerpał nie tylko ogromną miłość do ludzi młodych, ale również specyficzne całkowite posłuszeństwo w relacjach ze swoimi przełożonymi. Podobnie jak ksiądz Bosko był on posłuszny wobec swojego biskupa nawet wtedy, gdy to oznaczało cierpienie lub niezrozumienie. Zmarł w Como
24 października 1915 roku. Został Beatyfikowany 25 października 1964 roku.
Venerabile il 6 aprile 1962; beatificato il 25 ottobre del 1964 da Paolo VI
